Αναλυτικά, την δημιουργία μιας ειδικής εργασιακής και οικονομικής ζώνης με εξαέρωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και δραματικά μέτρα λιτότητας ζητούν οι δανειστές στα Εργασιακά.
Οι δανειστές επιμένουν στην απελευθέρωση των απολύσεων και του εργοδοτικού "λοκ άουτ", στην ακύρωση της νομοθετικής πρωτοβουλίας της κυβέρνησης να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις, να σταματήσει τον διαχωρισμό των εργαζομένων με βάση τον κατώτατο μισθό και να τον επαναφέρει σταδιακά στα πρό μνημονίου επίπεδα.
Τι προτείνουν οι δανειστές
Το εργασιακό πρότυπο στην Ελλάδα θα παραπέμπει σε μια χαμηλά αμειβόμενη και φτωχοποιημένη εργασία με περιορισμένα δικαιώματα χάριν ισχυρών , κυρίως, πολυεθνικών συμφερόντων στο πλαίσιο της μετατροπής της χώρας , υπό την απειλή του χρέους, σε μια ειδική οικονομική ζώνη μέσα στην Ευρώπη, ως πείραμα για την σταδιακή ευρύτερη επέκτασή του στον ευρωπαϊκό χώρο.
Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με την έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη, όπου συντελείται σταδιακή, και λιγότερο επώδυνη προς το παρόν, αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων υπό την πίεση του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού,εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για το όλο ευρωπαϊκό κοινωνικό οικοδόμημα.
Τα προτεινόμενα μέτρα, ακολουθώντας τη λογική των μνημονίων, συνεχίζουν την απορρύθμιση και την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων με την κατάργηση της όποιας προστασίας έχει απομείνει από τις απολύσεις, και με τον περαιτέρω περιορισμό των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων ολοκληρώνοντας την εικόνα ενός εργασιακού τοπίου γενικευμένης ανασφάλειας και επισφάλειας.
Τι προτείνουν οι δανειστές:
1.Ουσιαστική κατάργηση του νομοθετικού και εκτελεστικού έργου του υπουργείου εργασίας που θα βρίσκεται υπό τον διαρκή έλεγχο των δανειστών οι οποίοι και θα έχουν την αρμοδιότητα της τελικής έγκρισης των εργασιακών νόμων, καταργώντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας και το δικαίωμα στο ελληνικό κράτος να ψηφίζει τους δικούς του νόμους.
2.Απαγόρευση της κατάργησης των μνημονιακών μέτρων στην αγορά εργασίας που συμπίεσαν τον κατώτατο μισθό, διέλυσαν το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων, ενίσχυσαν τη φθηνή και ευέλικτη εργασία, ελαστικοποίησαν τα ωράρια , απελευθέρωσαν τις απολύσεις. Εμμονή στη μη ψήφιση του νομοσχεδίου για τις συλλογικές συμβάσεις και την αύξηση τoυ κατώτατου μισθού , την κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης για τους νέους μέχρι 25 ετών, με προσήλωση στη ρητή μνημονιακή επιλογή για τη σύγκλιση των μισθών στην Ελλάδα με εκείνους των βαλκανικών γειτονικών χωρών.
