Ιατρός vs. Βουλευτής: μισθοί, παροχές, τρόπος ζωής
09/10/2015 Χωρίς σχόλια δικά μας, ρίξτε μια συγκριτική ματιά στις δύο ιστορίες:
«Σπούδασα Ιατρική στην Αθήνα. Από το 1988 εξασκώ το ιατρικό επάγγελμα (αγροτικό,ειδικότητα, 4 χρόνια ιδιωτικό ιατρείο και από το 2001 στο ΕΣΥ).Τα τελευταία 4 χρόνια με τον βαθμό του Διευθυντή.Ο μισθός μου καθαρά είναι 1600 ευρώ. Σε αυτόν περιλαμβάνονται όλα τα επιδόματα (βιβλιοθήκης,τέκνων κλπ.).Σε όλο το διάστημα της εργασίας μουΔΕΝ πήρα τίποτα για συμμετοχή σε επιτροπές κρίσης,πραγματογνωμοσύνες κλπ ,και ας απαιτούσαν ώρες επίπονης εργασίας κυρίως κατ’ οίκον.Τώρα πια ζω στην πόλη που γεννήθηκα και τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα.Τα χρόνια της ειδικότητας όμως, αναγκαστικά μετακόμισα στην Αθήνα και καθώς δεν είχα την τύχη να διαθέτω σπίτι εκεί, πλήρωνα μόνη μου το ενοίκιο. Βέβαια είναι γνωστό ότι το σπίτι έχει ανάγκες, εξοπλισμό,λογαριασμούς κ.λ.π. Τα νοσοκομεία ΔΕΝ δίνουν επίδομα ενοικίου και έτσι τα πλήρωνα όλα μόνη μου.(Θυμάμαι ότι σχεδόν όλος ο μισθός μου πήγαινε εκεί ) Δεν είχα ποτέ την τύχη να έχω προσωπικούς συνεργάτες, αλλά πλήρωνα πανάκριβα βιβλία,περιοδικάκαι άλλα.
Ζούσα στην Αθήνα και όταν έκανα τα ταξίδια μου στα πάτρια εδάφη, ΔΕΝ μου πλήρωνε κανείς τα εισιτήρια.Στην Αθήνα δεν είχα κανενός είδους ζωή.Δούλευα πρωινό ωράριο 8.00πμ με 3.00μμ ή όσο έπαιρνε και έκανα και οκτώ 24ωρες εφημερίες (χωρίς ρεπό). Έτρωγα στο Νοσοκομείο μόνο τις 8 μέρες που εφημέρευα (αν προλάβαινα).Τις υπόλοιπες μέρες ΔΕΝ μου κάλυπτε κανείς έξτρα την διατροφή μου.
Δυστυχώς ο «Ευαγγελισμός» δεν είχε γυμναστήριο.
Παρασκευή η Σάββατο,αν δεν εφημέρευα ,είχα διάβασμα,ήμουν πτώμα από τις προηγούμενες εφημερίες,έβλεπα την μικρή -τότε- κόρη μου και έτσι ούτε ιδέα για μπαράκια,θέατρα κλπ.(Αλλωστε δεν περίσσευαν και λεφτά) .Αν βάλεις και τον χρόνο για μπουγάδα,σίδερο, καθάρισμα .. άστα. Ευτυχώς δεν χρειαζόμουν λεφτά για έξτρα ντύσιμο,γιατί είναι γνωστό ότι μπορείς να κάνεις διάγνωση και με τζιν. Εξάλλου την μισή σου ζωή φοράς την σωτήρια λευκή ρόμπα.Επίδομα κίνησης δεν είχα,οπότε έπαιρνα λεωφορείο, τρόλευ κλπ. Ευτυχώς στίς κοινωνικές μου εξόδους, μιας και η παρέα ήταν συνήθως εξίσου ευκατάστατοι συνάδελφοι ,τα βάζαμε ρεφενέ. Επίσης ο νοσοκομειακός καφές δεν κοστίζει πολύ. Σας είπα ήδη ότι είχα αποκτήσει την πρώτη μου κόρη και κανείς δεν μου έδωσε λίγο ΧΡΟΝΟ να την χαρώ. Συχνα την έβλεπα μετά απο 36 ωρες εργασίας.
Ολα αυτά που αναφέρω,τα βιώνουν καθημερινά χιλιάδες νέοι ειδικευόμενοι τώρα. Βασικό να μην ξεχαστεί: Εκτός του βασικού μισθού παίρνω και εφημερίες .Κοστολογούνται περίπου 6 ευρω την ώρα για μένα που ειμαι ειδικευμένη,περίπου 3 ευρώ την ώρα για τους ειδικευόμενους.
Όλα αυτά για να γίνουν κάποιες συγκρίσεις.
Δεν ζηλεύω την αμοιβή των βουλευτών. Μου αρκεί που όταν περπατάω στους δρόμους της πόλης μου,με χαιρετούν διάφοροι. Άλλους τους αναγνωρίζω και άλλους όχι. Όλοι όμως μου μιλούν με ευγένεια, με χαρά και ίσως και με ευγνωμοσύνη. Οι κόρες μου,οταν ήταν μικρότερες,καμάρωναν: «Ρε μαμά πόσοι σε γνωρίζουν!». Και εγώ τους ξέρω και ας μην τους αναγνωρίζω όλους. Γι’αυτό είμαι πλούσια.
Σας αφήνω στην φτώχεια σας, κύριοι βουλευτές με τους μισθούς των 5.700 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου