Ένα Italexit τρέμουν στην ΕΕ και κυρίως στην Γερμανία καθώς για όσους δεν το έχουν καταλάβει το ευρώ είναι συνέχεια και επέκταση του παλιού γερμανικού μάρκου.
Ένα Italexit το οποίο θα ήταν πολύ πιο καταστροφικό απ'ότι ένα Grexit:
«Αυτό οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η Ιταλία έχει καλύτερη διαπραγματευτική θέση απ' ό,τι η Ελλάδα. Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη και ακόμη πιο απρόβλεπτη απ' ό,τι το Grexit. Η οικονομία της Ιταλίας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από την ελληνική.
Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στα 2,4 τρις €, δηλαδή επτά φορές μεγαλύτερο απ' ότι της Ελλάδας και τέταρτο μεγαλύτερο παγκοσμίως. Στο μεταξύ το χρέος της Ιταλίας κυμαίνεται στο 132% επί του ΑΕΠ, που είναι δυο φορές πιο πάνω από το 60% που επιτρέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Όπως στην ελληνική κρίση έτσι κι εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να παιχτεί ένα Chicken Game. Πρόκειται για γνωστή τακτική διαπραγμάτευσης κατά την οποία δίνει κανείς την εντύπωση στον αντίπαλό του ότι δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα. Στόχος είναι να υποκύψει ο αντίπαλος από φόβο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει ο κίνδυνος να μην υποχωρήσει καμία πλευρά και να χάσουν στο τέλος και οι δυο».
Επί της ουσίας χωρίς την Ιταλία το ευρώ παύει να υφίσταται αφού η Ιταλία ανήκει στις «big three» μαζί με Γαλλία και Γερμανία. Εάν η Ιταλία αποχωρήσει τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες του Νότου ειδικά άμα δουν την Ιταλία να ανακάμπτει και να προσφέρει στον λαό της ένα αξιόλογο επίπεδο ευημερίας μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Ήταν αναμενόμενο ότι οι Γερμανοί αμέσως θα έβλεπαν στην περίπτωση της Ιταλίας ομοιότητες με την Ελλάδα αφού όπως αναφέρει το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο n-tv «είναι το ίδιο όπως και με την Ελλάδα. Η ισχυρή στην Ευρωζώνη Γερμανία επιμένει συστηματικά σε ένα πρόγραμμα λιτότητας και δεν βλέπει ποιες συνέπειες θα είχε αυτό για στη χώρα. Την ίδια ώρα η Ιταλία σκόπιμα αγνοεί την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα έφερναν ανάπτυξη.
Όπως και με το παλιό δίδυμο Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη έτσι και τώρα όλα δείχνουν ότι μια νέα ιταλική κυβέρνηση θα προκαλέσει σύγκρουση. Τα Πέντε Αστέρια και η Λέγκα δεν θα εγκαταλείψουν έτσι απλά τις κεντρικές τους (σ.σ. προεκλογικές) δεσμεύσεις. Και αυτές οι δεσμεύσεις δεν συμφωνούν με τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ. Έτσι η σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη».
Όπως αναφέρει η DW και η Αλεξάνδρα Κοσμά για το ίδιο θέμα η Süddeutsche Zeitung γράφει: «Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ τόνισε από το Βερολίνο ότι υπάρχει η βούληση για συνεργασία με την Ιταλία, αλλά ‘έχουμε φυσικά και ορισμένες αρχές'. Η ΕΕ έβγαλε την Ελλάδα από το ζενίθ της κρίσης και ‘θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να πετύχει το ίδιο και με την Ιταλία', όπως είπε».
Στις ίδιες δηλώσεις αναφέρεται και η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung προσθέτοντας: «Φυσικά και μπορεί να υπάρξουν δύσκολες συζητήσεις με μια νέα κυβέρνηση στη Ρώμη. Ωστόσο όπως είπε η Άγκελα Μέρκελ με τον τρόπο αυτό θέλησε να θυμίσει την περίοδο που ανέλαβε η νέα ελληνική κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Και με αυτόν, σύμφωνα με την ίδια, χρειάστηκαν πολλές ‘νύχτες συζητήσεων' μέχρι να τα βρουν. ‘Θα πρέπει να ανταποκριθώ σε αυτό γιατί η Ιταλία είναι ένα σημαντικό μέλος της ΕΕ' όπως είπε η καγκελάριος».
Η εφημερίδα Stuttgarter Zeitung εντοπίζει ευθύνες για την πολιτική κρίση στην Ιταλία και στο εξωτερικό: «Οι περασμένες εβδομάδες στην Ιταλία έφεραν διαδοχικές αποτυχίες - και εκτός συνόρων. Πέρα από τις πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό θα πρέπει να αναρωτηθούν για τις ευθύνες τους και εκείνοι που δημιούργησαν ‘φασαρία' στο εξωτερικό. Διότι το γεγονός ότι οι λαϊκίστικες δυνάμεις κατάφεραν να γίνουν τόσο ισχυρές οφείλεται εν μέρει και στην αλαζονεία με την οποία συχνά κάποιοι αντιμετωπίζουν την Ιταλία».
Ένα Ιtalexit μπορεί να συμβεί αλλά το κυριότερο είναι ότι αυτό θα «άνοιγε» κι άλλες προοπτικές ακόμα και για την Ελλάδα. Καταρχάς είναι μια καλή ευκαιρία για να αρχίσουν οι δανειστές να είναι πιο «μαλακοί» μαζί της.
Τα πάντα είναι θέμα γεωπολιτικής: Η οικονομία είναι κάτι που προέρχεται και απορρέει από αυτήν. Όλα δείχνουν ότι η Ιταλία ετοιμάζεται για έξοδο από το ευρώ. Το πρώτο προγραμματικό προσχέδιο της συμμαχίας της «Λέγκα» και των «Πέντε Αστέρων» που θα σχημάτιζε κυβέρνηση αναφέρονταν στην αποχώρηση από το ευρώ.
Στο επόμενο και τελικό προγραμματικό σχέδιο αυτό «μαζεύτηκε» αλλά είναι σαφές ότι έγινε επειδή έπρεπε να ξεκινήσει η διαδικασία «σιωπηλά» χωρίς πολλές αντιδράσεις.
Ακόμα και ο ΥΠΟΙΚ τον οποίο πρότεινε η συμμαχία, ο Πάολο Σαβόνα είναι γνωστός πολέμιος του ευρώ και για αυτό άλλωστε εμπόδισε τον διορισμό του ο Ιταλός πρόεδρος Σ.Ματαρέλα εκτελώντας ένα πολιτικό «πραξικόπημα» ενάντια στην θέληση του 70% των ψηφοφόρων στην Ιταλία.
Η Ιταλία μπορεί να επιστρέψει στην ιταλική λιρέτα (την οποία πάντα η Ρώμη την χρησιμοποιούσε ως όπλο για να στηρίζει την βιομηχανία της) αλλά χρειάζεται δύο πράγματα:
Πρώτον παραγωγή, την οποία και διαθέτει. Η Ιταλία παράγει από αυτοκίνητα, αεροσκάφη, οπλικά συστήματα, όπλα, ηλεκτρονικά συστήματα, λογισμικό, αγροτικά προϊόντα, μέχρι αρώματα, παπούτσια και ρούχα.
Το δεύτερο είναι η ενέργεια, την οποία δεν διαθέτει. Χρειάζεται φθηνό φυσικό αέριο και φθηνό πετρέλαιο για να είναι ανταγωνιστική.
Εάν η Ιταλία αποκτήσει μια τέτοια πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια τότε έχοντας χαμηλό κόστος παραγωγής και ένα ευέλικτο εθνικό νόμισμα, δηλαδή την ιταλική λιρέτα, θα γίνει τόσο ανταγωνιστική που στην Γερμανία θα δημιουργήσει πολύ σοβαρά προβλήματα.
Άλλωστε η ίδια η Γερμανία πότε έγινε ανταγωνιστική; Όταν ο Γ.Σρέντερ την συνέδεσε μέσω του Nord Stream με τα αποθέματα της Gazprom με αποτέλεσμα όχι μόνο να αποκτήσει φθηνή ενέργεια, αλλά το κυριότερο, το Βερολίνο απελευθερώθηκε από τις ΗΠΑ και τον αγγλοσαξωνικό άξονα.
Δύο είναι οι πηγές ενέργειας για την Ιταλία: Η πρώην αποικία της, η Λιβύη απ'όπου θα παίρνει το πετρέλαιό της και το φυσικό αέριο της Gazprom.
Έτσι λοιπόν και η Ιταλία επιζητά την πρόσβασή της στο ρωσικό φυσικό αέριο δηλαδή την επέκταση του Turkish Stream μέχρι την Ιταλία.
Μαντέψτε ποιοι είναι στην μέση για να γίνει αυτο; Μα φυσικά η Ελλάδα. Από Βουλγαρία δεν μπορεί να περάσει ο αγωγός. Οι Αμερικανοί θα τον σταματήσουν. Όπως επίσης και από τα Σκόπια.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλουν τα Σκόπια άμεσα εντός του ΝΑΤΟ.
Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Και οι Αμερικανοί αλλά και οι Γερμανοί «βολεύονται» με το να ονομαστούν τα Σκόπια «Μακεδονία». Άνω, Κάτω, Νέα, ή... εντός εκτός και επι τα αυτά, δεν τους ενδιαφέρει, θέλουν μόνο να υπάρχει εκχώρηση της Μακεδονίας στα Σκόπια.
Διότι έτσι θα υπάρχει ένας μόνιμος μελλοντικός εκβιασμός προς την Ελλάδα εάν αυτή δεν συμμορφώνεται προς τα υποδείξεις, ότι θα μπορούσε εν τέλει να υπάρξει και μια «Ενωμένη Μακεδονία».
Για αυτό άλλωστε και οι Αμερικανοί πίεσαν τις τελευταίες ημέρες να γίνει αποδεκτό το «Μακεδονία του Ίλιντεν» αν και γνώριζαν πόσο επικίνδυνο ήταν το όνομα αυτό για την Ελλάδα. pro news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου