Η άλλη πλευρά των γιορτών: Εκεί που κάνουν Χριστούγεννα οι άποροι, στα συσσίτια της Αθήνας
© Sputnik /
Το Sputnik βρέθηκε στην Ομόνοια, στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, εκεί όπου προσφεύγουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι για μία μερίδα φαγητό. Το μήνυμα της αλληλεγγύης είναι διάχυτο στις πράξεις και στα λόγια όσων εργάζονται στα συσσίτια, όπως διάχυτη είναι και η αίσθηση ότι το πρόβλημα παραμένει.
Άστεγοι, άποροι, Έλληνες ή αλλοδαποί, μετανάστες, πρόσφυγες, ηλικιωμένοι ή νεότεροι, οικογενειάρχες ή μόνοι: Άνθρωποι που καθημερινά θα προσφύγουν στα συσσίτια για ένα πιάτο φαγητό, άνθρωποι που δεν θα μπορέσουν να καλύψουν το κόστος του χριστουγεννιάτικου ή πρωτοχρονιάτικου τραπεζιού. Το φαινόμενο στα χρόνια της κρίσης εντάθηκε, το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει, να μεγαλώνει, όπως θα πουν στο Sputnik οι υπεύθυνοι για τη σίτιση, σε καθημερινή βάση, ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη στον δήμο Αθηναίων.
«Ο κόσμος που συνδράμουμε είναι πάρα πολύς. Το συσσίτιο είναι ελεύθερο, προσπαθούμε να καλύψουμε μια βασική ανάγκη του ανθρώπου, δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα, το θρήσκευμα. Όποιος έρθει, θα πάρει ένα πιάτο φαγητό», σημειώνει η Ελένη Κατσούλη, δημοτική σύμβουλος και πρόεδρος του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) που σε συνεργασία με την ΜΚΟ «Αποστολή» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, διανέμει καθημερινά περίπου 1.000 μερίδες φαγητού, λειτουργώντας ως «απάγκιο για όποιον άνθρωπο θέλει να καλύψει αυτήν τη βασική του ανάγκη».
«Κάθε μέρα προσπαθούμε για το καλύτερο».
Μια φράση που ο Θεόδωρος Εικοσιδέκας, υπεύθυνος για το συσσίτιο του δήμου Αθηναίων, χρησιμοποιεί αρκετές φορές, παρατηρώντας ότι το πρόβλημα μεγαλώνει: «Βλέπουμε όλο και περισσότερο κόσμο να έχει ανάγκη, προσπαθούμε για το καλύτερο, να ταΐσουμε όσους περισσότερους μπορούμε, κάθε ημέρα πασχίζουμε από το πρωί μέχρι το απόγευμα για να κάνουμε αυτή τη δουλειά».
«Καλύπτουμε μια βασική ανάγκη του ανθρώπου και ταυτόχρονα θεωρούμε ότι γινόμαστε το ανάχωμα στην εγκληματικότητα», επισημαίνει, από την πλευρά της, η κυρία Κατσούλη, αναφερόμενη στη συμβολή των ιδιωτών, είτε πρόκειται για επιχειρήσεις και οργανισμούς, είτε για τον απλό πολίτη.
Το πρόβλημα, όπως διαπιστώνει, έχει ενταθεί λόγω της οικονομικής κρίσης, κάνοντας λόγο για μεγάλη αύξηση τα τελευταία χρόνια, αλλά και για μία αλλαγή στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες τους. «Τα τελευταία χρόνια ζητούν βοήθεια, παλαιότερα υπήρχε υπερηφάνεια, δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη, ώστε να τη ζητήσουν», παρατηρεί.
«Καταφέραμε να μετατρέψουμε την ελεημοσύνη σε αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη», σημειώνει, αναφερόμενη στη σημασία της προσφοράς, αλλά και στην αξία που έχει για τους ανθρώπους που εργάζονται για αυτόν τον σκοπό, το «ευχαριστώ» ή «thank you» που θα λάβουν.
Το γιορτινό τραπέζι
Την ημέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, εργαζόμενοι και εθελοντές θα αφήσουν το σπίτι τους και την οικογένειά τους για να περάσουν τις γιορτές με αυτούς τους ανθρώπους, όπως λέει η ίδια. «Στο χριστουγεννιάτικο και πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, μαζευόμαστε όλοι για να ανταλλάξουμε ευχές, χαμόγελα και να καθίσουμε σαν μια πολύ μεγάλη οικογένεια να φάμε όλοι μαζί», αναφέρει.
«Είναι συγκινητικό», σχολιάζει. «Είναι οι άνθρωποι που έρχονται καθημερινά. Εκείνη την ημέρα προσπαθούν να έρθουν όλοι περιποιημένοι. Τους αγαπάμε, είναι δικοί μας άνθρωποι».
Το ΚΥΑΔΑ, αυτές τις ημέρες, βρίσκεται σε μεγαλύτερη εγρήγορση, με λίγο πιο ποιοτικά πράγματα για το γιορτινό τραπέζι των Χριστουγέννων που θα πραγματοποιηθεί στο Ρουφ και το οποίο περιλαμβάνει 1.200 μερίδες για όλον τον κόσμο.
«Μακάρι να μην χρειαζόμασταν να υπάρχουμε»
Η κυρία Κατσούλη αναφέρεται και στις υπόλοιπες ανάγκες των απόρων, πέραν της σίτισης, αλλά και στις προσπάθειες του δήμου.
«Καταφέραμε να υποστηρίξουμε ανθρώπους, οι οποίοι κατέστησαν νεόπτωχοι, που ξαφνικά έχασαν τη δουλειά τους, βρέθηκαν χωρίς κανένα εισόδημα», επισημαίνει, κάνοντας μνεία στην κατάσταση που κλήθηκαν να βιώσουν πολλοί άνθρωποι κατά το ξέσπασμα της κρίσης. «Μακάρι να μην χρειαζόμασταν να υπάρχουμε, αλλά είμαστε υπερήφανοι», προσθέτει.
Η ίδια, άλλωστε, θίγει ένα άλλο καίριο ζήτημα, αυτό της ανάγκης για επανένταξη των ανθρώπων αυτών και του κινδύνου περιθωριοποίησής τους.
«Το θέμα είναι να μπορέσεις να τους επανεντάξεις. Το θέμα είναι να έρθει ανάπτυξη σε αυτήν τη χώρα, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, δεν είναι το θέμα να τους ιδρυματοποιείς και να τους έχεις μέσα σε έναν ξενώνα», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου