Στάθης Σταυρόπουλος: Αρχαιοθάφτες
Παράδοξο (που παράδοξο δεν είναι) κόλλημα δείχνει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με το μνημείο της Αμφίπολης. Αποτέλεσμα: το μνημείο έχει εγκαταλειφθεί, βουλιάζει στις λάσπες και λεηλατείται.
Από την πρώτη αρχή, όταν το μοναδικό αυτό μνημείο άρχισε να βγαίνει στο φως, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε μια δυσανεξία λες κι ανέβαινε ο κάτω κόσμος στον απάνω. Γιατί;
Κάθε επιστημονική προσπάθεια να «ερμηνευθεί» το μνημείο, αν είναι μακεδονικό (και ποιας περιόδου), αν είναι ρωμαϊκό ή ελληνίζον που υπέστη ρωμαϊκή χρήση, ή ό,τι άλλο, μπήκε για τους Συριζαίους αυτού του (εθνομηδενιστικού) είδους σε δεύτερη μοίρα, ενώ μια ακατανόητη υστερία χαρακτήρισε τις αντιδράσεις τους.
Λες και στα μάτια των χθόνιων Καρυάτιδων που αναδύονταν απ’ το χώμα έβλεπαν αυτοί οι τρεμάμενοι τρελαμένοι ένα μήνυμα θανάτου! – θανάτου για τι πράγμα; Ποια διάψευση είδαν στα πρόσωπα του ταφικού μνημείου, ποια ακύρωση κι άρχισαν να ολολύζουν (τότε) και να προσπαθούν (σήμερα) να ξαναχώσουν το μνημείο στα χώματα;
Δεν ξέρω αν σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να απαντήσει αρχαιολόγος, ψυχίατρος, εξορκιστής ή ίσως κάποιος απ’ αυτούς τους Συριζαίους, αν τολμούσε να μιλήσει ανοιχτά κι όχι να παραχώνει σαν τον χωματοσκώληκα το κάλλος πίσω στα έγκατα.
Όπως η Περσεφόνη ανεβαίνει κάθε φορά στον πάνω κόσμο, έτσι θα ανέβει και το μνημείο της Αμφίπολης. Και, μέρα μεσημέρι, θα καταλάβουμε τι (ακριβώς) είναι και τι έλεγε urbi et orbi στον καιρό του, όπως επίσης τι θα λέει πλέον και στον σημερινό κόσμο. Απλώς οι μουχρίτσες ανέκοψαν αυτήν τη διαδικασία. Έντρομοι και ιδεοληπτικοί και ώς εκεί – διότι η διαδικασία θα συνεχιστεί.
Βεβαίως, αυτοί που αφήνουν σήμερα την Αμφίπολη να λεηλατείται, καλό θα ήταν να λογοδοτήσουν – όμως στη χώρα του Ευρωλιγουριστάν σπανίως συμβαίνουν κάτι τέτοια δίκαιακαι ωραία.
Φαίνεται ότι για τους εθνομηδενιστές αυτά τα μνημεία συνιστούν καταστάσεις αρχαιοπληξίας και αρχαιολαγνείας, εκτός κι αν παραχωρηθούν στο Υπερταμείο ή δοθούν αντιπαροχή για κανά καζίνο.
Δεν ξέρω αν στο μνημείο αυτό τάφηκε Μακεδόνας στρατηγός ή Μακεδόνας βασιλιάς, αρχόντισσα ή βασίλισσα, ένας ή πολλοί, πλην όμως κάποια στιγμή το μνημούρι θα μιλήσει και η οικουμενική θα ακούσει.
Και στο χώμα θαμμένα θα μείνουν όχι τα αγάλματα αλλά μόνον τα σκουλήκια…
Στάθης Σταυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου