Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»

AP Photo/ Evan Vucci

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 04.01.2020, 09:11

Ακατανόητη κλιμάκωση

ΕΦ.ΣΥΝ.

• +

Μέσα σε ελάχιστες ώρες, η ατμόσφαιρα ψύχραιμης ευφορίας, που απέπνεε η προχθεσινή υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ για τον αγωγό EastMed, με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον, διαταράχτηκε. Ενώ τη μια στιγμή η παρέμβαση Τραμπ προς τον Ερντογάν να μείνει μακριά από τη Λιβύη λειτουργούσε αποτρεπτικά για έναν τουρκικό τυχοδιωκτισμό στην ευρύτερη περιοχή μας, την αμέσως επόμενη στιγμή ένας ακόμη αμερικανικός τυχοδιωκτισμός απειλεί να πυρπολήσει τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.

powered by Rubicon Project

Η δολοφονία του κορυφαίου αξιωματούχου Κασέμ Σουλεϊμανί στη Βαγδάτη είναι ένας ακόμη κρίκος στη μακριά αλυσίδα κατάλυσης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου από τις αμερικανικές ηγεσίες, που έχει γίνει η σταθερά της παγκόσμιας αστάθειας τα τελευταία τριάντα χρόνια, από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1990, και μετά.

Είναι μια πρακτική που έχει κατεδαφίσει τις τελευταίες δομές διεθνούς ασφάλειας και έχει αποσταθεροποιήσει σειρά χωρών, διαψεύδοντας την αποτελεσματικότητα της λεγόμενης Pax Americana και καθιστώντας τον κόσμο μας ακόμη πιο επικίνδυνο.

Η καιροσκοπική απόφαση του Αμερικανού προέδρου, που στερείται κάθε ορθολογισμού, όπως ήταν αναμενόμενο, βρήκε απέναντί της όλη τη διεθνή κοινότητα, με την απόλυτη εξαίρεση του Ισραήλ: από την ίδια την ιρανική ηγεσία, που προειδοποιεί με αντίποινα, μέχρι την Κίνα, τη Ρωσία και τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ.

Υπάρχει μια σειρά διεθνών παρενεργειών, που είναι άγνωστο αν τις έλαβε έστω και ελάχιστα υπόψη η αμερικανική ηγεσία: από τη διακινδύνευση της παγκόσμιας ειρήνης και την πρόκληση μιας διεθνούς ανάφλεξης στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τη βύθιση της διεθνούς οικονομίας σε μια νέα κρίση, εξαιτίας της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου ή της αναβίωσης της εμπορικής αντιπαράθεσης, για την οποία υπήρχε ελπίδα διευθέτησης. Και απ’ αυτό το ντόμινο παρενεργειών κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί προστατευμένος ή ότι βρίσκεται στην ασφαλέστερη πλευρά.

Ο αμερικανικός τυχοδιωκτισμός κατά του Ιράν είναι εκ πρώτης όψεως ακατανόητος. Είναι όμως αναπόφευκτο να τον θεωρήσει κανείς ως κυνικό αντιπερισπασμό του Τραμπ ενόψει της επικείμενης δίκης του στη Γερουσία, αλλά και των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου. Δυστυχώς, αυτή η εξήγηση δεν είναι διόλου καθησυχαστική, διότι προδιαθέτει για περαιτέρω επικίνδυνη κλιμάκωση.