Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»
Ο
Αντώνης Σαμαράς είναι πολιτικό παιδί του Ευάγγελου Αβέρωφ και
ακροδεξιός στις πολιτικές αντιλήψεις του. Μπήκε, όμως, με αξιώσεις στην
κεντρική πολιτική σκηνή χάρη στην εύνοια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο
οποίος τον έκανε υπουργό Εξωτερικών σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τη
χώρα και τον κόσμο.
Επειδή όμως είναι πολιτικά αμοραλιστής, δεν δίστασε να ρίξει την κυβέρνηση του ευεργέτη του, δημιουργώντας μια πολιτική βεντέτα με την οικογένεια Μητσοτάκη που κρατάει ώς σήμερα.
Διαγραφείς από τη Ν.Δ. τότε, αποτυχών στο κόμμα που δημιούργησε και μένοντας για πολλά χρόνια στο περιθώριο, επέστρεψε και πάλι στην κεντρική πολιτική σκηνή επί Κώστα Καραμανλή, με την ανοχή της οικογένειας Μητσοτάκη, που μάλλον τον θεωρούσε ξοφλημένο.
Κέρδισε την αρχηγία του κόμματος απέναντι στην Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία φρόντισε να απαξιώσει και να διαγράψει. Για να τη δεχτεί και πάλι πίσω με τιμές το 2012, όταν η Ν.Δ. έπεσε εκλογικά στο 18%. Ο πολιτικός αμοραλισμός του και ο στόχος του να γίνει πρωθυπουργός απαιτούσαν τέτοιες υποχωρήσεις. Πρωθυπουργός έγινε, αλλά στις σχέσεις του με την οικογένεια Μητσοτάκη το μίσος παρέμεινε αμοιβαίο και αβυσσαλέο.
Ο σημερινός πρωθυπουργός έδειχνε να μην επηρεάζεται από αυτό. Στήριξε με τη στάση του τον Αντ. Σαμαρά όταν εκείνος κονταροχτυπιόταν με την αδελφή του και έμεινε στη Ν.Δ. όταν εκείνη έφευγε για να δημιουργήσει δικό της κόμμα.
Ο Σαμαράς τού το ανταπέδωσε. Τον στήριξε για να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. και στη συνέχεια πρωθυπουργός, αφού όμως είχε καταφέρει να τον σύρει στην πολιτική του. Στην ακραία, δηλαδή, χωρίς αρχές αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στον εθνικισμό στα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Η ζωή απέδειξε πως και οι δυο τους ασπάζονταν τον ίδιο πολιτικό αμοραλισμό, ο οποίος τώρα τους φέρνει τον έναν απέναντι στον άλλο. Αυτό φάνηκε όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός, αισθάνθηκε ισχυρός και προσπάθησε να αποδεσμευτεί από εσωκομματικές εξαρτήσεις και από τον Αντ. Σαμαρά, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του. Και όπως έδειξαν τα χθεσινά γεγονότα, η παλιά βεντέτα έρχεται αναγκαστικά και πάλι στην επιφάνεια. Η τελική ρήξη είναι προδιαγεγραμμένη. Μένει ο χρόνος που θα εκδηλωθεί
Αμοραλισμός και πολιτικές βεντέτες
Επειδή όμως είναι πολιτικά αμοραλιστής, δεν δίστασε να ρίξει την κυβέρνηση του ευεργέτη του, δημιουργώντας μια πολιτική βεντέτα με την οικογένεια Μητσοτάκη που κρατάει ώς σήμερα.
Διαγραφείς από τη Ν.Δ. τότε, αποτυχών στο κόμμα που δημιούργησε και μένοντας για πολλά χρόνια στο περιθώριο, επέστρεψε και πάλι στην κεντρική πολιτική σκηνή επί Κώστα Καραμανλή, με την ανοχή της οικογένειας Μητσοτάκη, που μάλλον τον θεωρούσε ξοφλημένο.
Κέρδισε την αρχηγία του κόμματος απέναντι στην Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία φρόντισε να απαξιώσει και να διαγράψει. Για να τη δεχτεί και πάλι πίσω με τιμές το 2012, όταν η Ν.Δ. έπεσε εκλογικά στο 18%. Ο πολιτικός αμοραλισμός του και ο στόχος του να γίνει πρωθυπουργός απαιτούσαν τέτοιες υποχωρήσεις. Πρωθυπουργός έγινε, αλλά στις σχέσεις του με την οικογένεια Μητσοτάκη το μίσος παρέμεινε αμοιβαίο και αβυσσαλέο.
Ο σημερινός πρωθυπουργός έδειχνε να μην επηρεάζεται από αυτό. Στήριξε με τη στάση του τον Αντ. Σαμαρά όταν εκείνος κονταροχτυπιόταν με την αδελφή του και έμεινε στη Ν.Δ. όταν εκείνη έφευγε για να δημιουργήσει δικό της κόμμα.
Ο Σαμαράς τού το ανταπέδωσε. Τον στήριξε για να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. και στη συνέχεια πρωθυπουργός, αφού όμως είχε καταφέρει να τον σύρει στην πολιτική του. Στην ακραία, δηλαδή, χωρίς αρχές αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στον εθνικισμό στα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Η ζωή απέδειξε πως και οι δυο τους ασπάζονταν τον ίδιο πολιτικό αμοραλισμό, ο οποίος τώρα τους φέρνει τον έναν απέναντι στον άλλο. Αυτό φάνηκε όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός, αισθάνθηκε ισχυρός και προσπάθησε να αποδεσμευτεί από εσωκομματικές εξαρτήσεις και από τον Αντ. Σαμαρά, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του. Και όπως έδειξαν τα χθεσινά γεγονότα, η παλιά βεντέτα έρχεται αναγκαστικά και πάλι στην επιφάνεια. Η τελική ρήξη είναι προδιαγεγραμμένη. Μένει ο χρόνος που θα εκδηλωθεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου