Να εκπονήσει ένα επιβλητικό πρόγραμμα ύψους 30 δις για το 2020 και το 2021 ζητά με άρθρο του στο «Έθνος» ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας από την κυβέρνηση για την σωτηρία της οικονομίας που αναμένεται να δεχτεί πλήγμα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Προτείνει να υπάρξει καταρχάς ένα πακέτο 10 δις ως εγγύηση του δημοσίου για επιχειρηματικά δάνεια, και άλλα 10 ως το τέλος του έτους για στήριξη της Δημόσιας Υγείας, του κοινωνικού κράτους συνολικότερα, και του μισθολογικού και ασφαλιστικού κόστους για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας σημειώνει εκ νέου ότι δεν είναι ώρα αντιπαράθεσης αλλά ευθύνης και προειδοποιεί ότι η κρίση πανδημίας του κορωνοϊού δεν θα είναι ούτε σύντομη ούτε ανώδυνη, για αυτό προτείνει μμέτρα προληπτικής δράσης στην οικονομία. Υποστηρίζει πώς το κυρίαρχο μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα σε βάρος του δημοσίου «το σκότωσε ο κορωνοϊός», μαζί δυστυχώς με τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας «που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί», αν αυτές οι αντιλήψεις «δεν είχαν επιβληθεί σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο».
Αναλυτικά το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα:
«Ο κορωνοϊός μαζί με χιλιάδες αθώους σκότωσε και το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό»
«Η κρίση της πανδημίας του κορονοϊού, που με αιμορραγία σε ανθρώπινες ζωές βιώνει η ανθρωπότητα, δυστυχώς δεν αναμένεται να είναι ούτε σύντομη ούτε ανώδυνη. Κι αυτό που προέχει τούτη την ώρα είναι να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη, ενωμένοι σε ένα μέτωπο ζωής, για να υπάρξουν όσο γίνεται λιγότερες ανθρώπινες απώλειες. Αυτό σημαίνει, με ψυχραιμία, και χωρίς πανικό να τηρήσουμε ευλαβικά τις οδηγίες των επιστημόνων.
Ταυτόχρονα όμως σημαίνει και να ενισχύσουμε τους ανθρώπους του ΕΣΥ, όσους δίνουν τη μάχη στη πρώτη γραμμή του μετώπου. Να τους στηρίξουμε σε ανθρώπινο δυναμικό, με άμεσες προσλήψεις όχι μόνο νοσηλευτών αλλά και γιατρών. Σε υποδομές, που σημαίνει να ανοίξουμε όσα περισσότερα κρεβάτια νοσηλείας και εντατικής θεραπείας γίνεται, επιτάσσοντας και ιδιωτικές μονάδες αν χρειαστεί. Και τέλος σε υλικά προφύλαξης, γιατί αν όντως έχουμε πόλεμο με αόρατο εχθρό, τότε δε μπορούμε να στέλνουμε τους στρατιώτες απροστάτευτους στη μάχη.
Γνωρίζω πολύ καλά – κι αυτό καθοδηγεί και πρέπει να καθοδηγεί όλες τις κινήσεις μας- ότι τώρα είναι η ώρα της ευθύνης και όχι της αντιπαράθεσης. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επικεντρώσει τις παρεμβάσεις του σε προτάσεις εποικοδομητικές προς την κυβέρνηση. Τι περισσότερο μπορεί να κάνει, και ποια μέτρα πρέπει κατά τη γνώμη μας να λάβει, για να προστατεύσει τους πολίτες. Και όχι στην καταγγελία για τα λάθη και τις παραλείψεις της, αν και έδωσε και δίνει άπειρες ευκαιρίες όλο αυτό το διάστημα.
Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε σήμερα, πέρα από τα αυτονόητα για το πως θα ενισχυθεί η μάχη μας στο πεδίο, είναι ότι είναι πλέον εκτός τόπου και χρόνου οι κυρίαρχες αντιλήψεις πως όλα μπορεί να τα ρυθμίζουν αποτελεσματικά οι αγορές, οι κυρίαρχες μεταρρυθμίσεις συρρίκνωσης του δημόσιου και της δημόσιας υγείας προς όφελος του ιδιωτικού τομέα, το κυρίαρχο μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Τα σκότωσε όλα ο κορονοϊός, μαζί δυστυχώς με χιλιάδες συνανθρώπους μας, που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αν αυτά τα μοντέλα, αυτές οι αντιλήψεις και αυτές οι μεταρρυθμίσεις, δεν είχαν επιβληθεί σχεδόν σε όλο το Δυτικό κόσμο, είτε οικειοθελώς από νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως η σημερινή δική μας, του κ. Μητσοτάκη, είτε υπό τον εκβιασμό του ΔΝΤ και των αγορών.
Ποιος δε θυμάται ότι οι λαμπροί τεχνοκράτες του ΔΝΤ ζήτησαν επιτακτικά από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, από το 2010 να φτάσει το μαχαίρι των περικοπών βαθιά στο ήδη ανεπαρκές και ελλειμματικό Εθνικό μας Σύστημα Υγείας;
Ποιος δε θυμάται υπουργό της ΝΔ να σηκώνει το γάντι, ως υπουργός υγείας τότε, δηλώνοντας ότι δε θα του κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν και η τρόικα, για απολύσεις γιατρών και τη θέσπιση εισιτηρίου 5 ευρώ στα νοσοκομεία;
Ποιος δεν θυμάται ότι άφησαν εκτός περίθαλψης περίπου 2,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας που δεν είχαν ασφαλιστική κάλυψη, μέχρι που ήρθε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να το ανατρέψει;
Και ποιος μπορεί να ξεχάσει -ήταν και πρόσφατο- όταν στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή ο πρωθυπουργός μας απείλησε περιπαικτικά ότι θα μας κάνει να ανατριχιάσουμε εμάς τους αριστερούς, με τις προτάσεις του για τα ΣΔΙΤ ιδιωτικών μονάδων με Δημόσια νοσοκομεία, όπου ιδιώτες θα χρησιμοποιούσαν τον δημόσιο εξοπλισμό για να βγάζουν περισσότερα κέρδη;
Αλήθεια, δεν είναι η στιγμή να αρχίσουμε να τα ξανασκεφτόμαστε όλα αυτά;
Αλήθεια, τώρα που το ζητούμενο δεν είναι το κέρδος αλλά η ανθρώπινη ζωή, πού είναι κρυμμένοι αυτοί οι ιδιώτες; Δεν τους βλέπουμε πουθενά. Μάλλον θα τηρούν ευλαβικά τις συμβουλές του «Μένουμε σπίτι»…
Αλήθεια, αν δεν είχε μεσολαβήσει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, νοικοκύρεψε τα δημόσια οικονομικά, διευθέτησε το χρέος, άφησε ένα ισχυρό μαξιλάρι ρευστότητας 37 δις ευρώ για ασφάλεια σε μια δύσκολη –καλή ώρα- στιγμή, και στοιχειωδώς παλινόρθωσε το διαλυμένο κοινωνικό κράτος και το Σύστημα Υγείας, πού θα βρισκόμασταν τώρα;
Φανταστείτε με δυο λόγια, να μη μεσολαβούσαν οι δικές μας 19500 προσλήψεις στο ΕΣΥ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, εκ των οποίων οι 8.500 αφορούν μόνιμο προσωπικό, πόσο πιο αδύναμη θα ήταν η πρώτη γραμμή της άμυνάς μας τώρα;
Με αυτά τα δεδομένα, όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν κακίζω τον κο Μητσοτάκη που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος των επιπτώσεων που θα έχει η κρίση στην οικονομία και το βάθος των μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Δεν τον κακίζω γιατί ο άνθρωπος δε φταίει. Απλά δεν έχει το ιδεολογικό υπόβαθρο και τα ερμηνευτικά εργαλεία, τόσο για να αναλύσει και να καταλάβει τη νέα πραγματικότητα, όσο και για να συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνουμε από δω και στο εξής.
Για αυτό άλλωστε και προχθές έδωσε εντολή στους υπουργούς του να ανακοινώσουν τόσο ανεπαρκή μέτρα, που μέσα σε 24 ώρες αναγκάστηκε να βγεί ο ίδιος και να τους αδειάσει, ανακοινώνοντας επιπρόσθετα. Μόνο που με αυτό το τρόπο δε κατάφερε να κρύψει ότι η στρατηγική της κυβέρνησης για την οικονομία έχει τίτλο : «βλέποντας και κάνοντας».
Την ώρα που όλες οι χώρες εξήγγειλαν γιγαντιαία προγράμματα σωτηρίας των οικονομιών τους, αυτός ανακοίνωνε μέτρα ισόποσα με αυτά που ανακοινώσαμε εμείς πέρυσι το Μάη, δηλαδή 1% του ΑΕΠ, όταν όμως δεν είχαμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αλλά περιορισμούς από την Ε.Ε.
Μετά την πρώτη ψυχρολουσία βέβαια, έσπευσαν την επομένη να το διορθώσουν, αλλά και πάλι αντί να ανακοινώσουν οριζόντια μέτρα που θα καλύπτουν το μισθολογικό κόστος και τις δανειακές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, έσπευσαν να εξαγγείλουν απελευθέρωση απολύσεων και ένα επίδομα 800 ευρώ για τους απολυμένους. Την ώρα που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εκπονούν κολοσσιαία προγράμματα στήριξης του 95% των μισθών στη Σουηδία, 80% στη Νορβηγία, 75% στη Δανία, 66% στην Πορτογαλία, 60% στην Γερμανία.
Με τη παρέμβασή μου προχθές ζήτησα από τη κυβέρνηση να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα επιβλητικό πρόγραμμα σωτηρίας της οικονομίας με ορίζοντα τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2020 και με προοπτική δυνητικά και για το 2021. Πρόγραμμα που δε μπορεί καταρχήν να είναι μικρότερο από 30 δις ευρώ.
Δέκα δις ευρω, τουλάχιστον για φέτος, πρέπει να αποτελέσουν το αρχικό κεφάλαιο ενός σχεδίου αντίστοιχου του «σχεδίου Ηρακλής» που ήταν για τις τράπεζες, αυτή τη φορά για την εγγύηση του δημοσίου σε επιχειρηματικά δάνεια.
Και τουλάχιστον άλλα δέκα δις μέχρι τέλους του έτους και αντίστοιχο ποσό για τον επόμενο χρόνο, πρέπει να ανακοινωθεί ως διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος για παρεμβάσεις που θα διασφαλίσουν μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, που θα ενισχύσουν το Δημόσιο σύστημα Υγείας και το κοινωνικό κράτος, που θα κρατήσουν τη κοινωνία και την οικονομία όρθια.
Κάποιοι θα αναρωτιούνται : Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπερβολικός επειδή είναι στην αντιπολίτευση ;
Δεν έχουμε παρά να συγκρίνουμε τις προχθεσινές δηλώσεις του κου Μητσοτάκη με αυτές του Ιταλού πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός πανηγύριζε για το αυτονόητο, ότι δηλαδή η κα Λαγκαρντ της ΕΚΤ περιέλαβε και τα ελληνικά ομόλογα σε ένα έκτακτο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Πανηγύριζε δηλαδή γιατί την Ελλάδα την έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ από τα μνημόνια και δεν αποτελεί πια εξαίρεση. Και μάλλον γιατί του φάνηκαν πολλά τα 12 δις.
Την ίδια στιγμή ο Ιταλός πρωθυπουργός χαρακτήριζε ανεπαρκές το πακέτο Λαγκαρντ και ζητούσε από τον ESM να διανέμει τα περίπου 500 δις ευρώ που διαθέτει για κατάσταση ανάγκης, στα κράτη μέλη.
Είναι ζήτημα ολιγαρκούς προσέγγισης;
Μάλλον όχι. Είναι ζήτημα άλλης αντίληψης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου