© Sputnik / Vladimir Astapkovich
/ 
Μνήμες της γενοκτονίας των Αρμενίων ανασύρει το Sputnik. Το πολιτικό παιχνίδι αναγνωρισής της γενοκτονίας.
Ήταν 24 Απριλίου του 1915 όταν ξεκίνησε η εξόντωση των Αρμενίων από τους Τούρκους, ενώ υπολογίζεται ότι έχασαν βίαια τη ζωή τους από 800.000 έως και πάνω από 1.500.000.
Οι μαζικές θηριωδίες και οι απελάσεις διαμέλισαν οικογένειες και δημιούργησαν μεγάλο κύμα μετανάστευσης από τη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία και την Ευρώπη έως τις αμερικανικές και αυστραλιανές ηπείρους.
Η Μαρία Χοφχανισιάν αφηγείται στο Sputnik την ιστορία της προγιαγιάς της Όλγας που την εποχή της γενοκτονίας ήταν περίπου 20 χρονών.
Οι μαύρες διηγήσεις έφτασαν σε εκείνη μέσω της γιαγιάς της και της μητέρας της.
«Η βία, οι διώξεις και οι δολοφονίες που υπέστη ο αρμένικος λαός ήταν κάτι πρωτοφανές μέχρι τότε. Σας υπενθυμίζω ότι δεν είχε γίνει ακόμα η γενοκτονία των Ποντίων που συνέβη μερικά χρόνια αργότερα» τονίζει χαρακτηριστικά.
Η οικογένεια της προγιαγιάς της ήταν αγροτική και φιλήσυχη και κατοικούσαν στο Κιλις ένα χωριό που βρίσκεται κοντά στα σύνορα Τουρκίας- Συρίας. Όλα άλλαξαν μια μέρα όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό και το έκαψαν.
Οι γονείς της βρήκαν φρικτό θάνατο καθώς οι Οθωμανοί τους έσφαξαν. Δεν είχε αδέρφια αλλά πολλές φίλες της χάθηκαν. «Πρώτα τις βίασαν οι Τούρκοι και στη συνέχεια τις ανασκολόπισαν».
Μαζί με τον σύζυγο της διέφυγε από τους Τούρκους καθώς είχε κρυφτεί σε ένα υπόγειο στο οποίο από τύχη δεν εισέβαλαν οι κατακτητές. Πέρασαν μαζί με άλλους διασωθέντες με ένα μικρό πλοίο στη Ρωσία. Κάποια χρόνια αργότερα έφτασε στη Γαλλία και από εκεί στην Ελλάδα.
«Πέρασαν πολλά χρόνια φτώχειας και δυσκολιών, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν το καμένο χωριό που άφησαν πίσω τους, τους συγγενείς τους και τα φρικτά γεγονότα που έμαθαν για τους φίλους τους και τους γνωστούς τους» τονίζει η κ. Χοφχανισιάν.
Πολλοί από όσους επέζησαν πουλήθηκαν σαν σκλάβοι άλλοι έγιναν εργάτες σε καταναγκαστικά έργα, άλλοι εξισλαμίστηκαν. Άλλοι μπήκαν στα τάγματα εργασίας πραγματοποιώντας πορείες χιλιομέτρων και πέθαναν.
Μπορεί ο προπάππους της να ήταν τυχερός και να ξέφυγε από τους Τούρκους, δεν είχαν όμως και τα αδέρφια του την ίδια τύχη. Οι Οθωμανοί τους ανάγκασαν να σκάψουν τους τάφους τους πριν τους εκτελέσουν.
Για τους παραπάνω λόγους αναφέρει, ακόμα περισσότερα κράτη πρέπει να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Αναφερόμενη στο ενδεχόμενο αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ απαντά: «Αν οι ΗΠΑ αναγνωρίσουν τη γενοκτονία θα είναι κάτι θετικό, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι δεν το είχαν κάνει εδώ και πολλά χρόνια αν και υπάρχει μια πολύ ισχυρή αρμένικη κοινότητα εκεί. Αυτή είναι η απόδειξη ότι όλα γίνονται για πολιτικούς λόγους».
Γιατί θέλουν ξαφνικά να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων οι ΗΠΑ
Τους λόγους που οι ΗΠΑ αποφασίζουν τώρα να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία εξηγεί στο Sputnik o ο Δημήτρης Πατέλης, αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας και μέλος της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας «Η Λογική της Ιστορίας».
«Το προφανές είναι ότι αυτό γίνεται για δύο λόγους καθαρά γεωπολιτικής φύσεως. Από τη μία πλευρά ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θέλει να ασκήσει πίεση στον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν που θα δεχθεί πλήγμα αν η γενοκτονία αναγνωριστεί. Από την άλλη προσπαθεί να κάνει άνοιγμα στην Αρμενία ώστε να τη σπρώξει στη δυτική επιρροή, μακριά από τη Ρωσία».
Την ίδια στιγμή τονίζει ότι αυτό συμβαίνει με ιδιόμορφη ισορροπία, καθώς επιθυμεί να κρατήσει και την Τουρκία στη δυτική σφαίρα επιρροής. «Μία στο καρφί και μια στο πέταλο, όπως αναφέρει και λαϊκή παροιμία» καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου