Ο πτωχευτικός νόμος που έφερε η κυβέρνηση τον περασμένο Οκτώβριο, στην αρχή του δεύτερου κύματος της πανδημίας, προς ψήφιση στη Βουλή, με τη φιλοδοξία μάλιστα να τον εφαρμόσει πλήρως από την 1η Ιανουαρίου, αποτέλεσε επιτομή της ιδεολογικής και πολιτικής τύφλωσής της.
Όχι μόνο γιατί ανέδειξε τον κοινωνικό κυνισμό και την αφοσίωσή της στις τράπεζες, αλλά και γιατί πριν καν στεγνώσει η μελάνη των υπογραφών στο νομοθετικό έκτρωμα, η ίδια η κυβέρνηση βρέθηκε στην ανάγκη να αναζητεί τρόπους αναβολής της εφαρμογής του και να παζαρεύει με τους δανειστές αναστολή διατάξεών του, ιδιαίτερα αυτών που αφορούσαν το τέλος της προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Τώρα, η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με την τεράστια «επιτυχία» της: την ώρα που το ιδιωτικό χρέος πλησιάζει τα 250 δισ. ευρώ και σ' αυτό προστίθενται οι οφειλές που γέννησαν η πανδημία και η πολύμηνη αναστολή της οικονομικής δραστηριότητας, προχωρεί στην επόμενη φάση εφαρμογής του πτωχευτικού νόμου.
Η φάση αυτή συνίσταται στη διάθεση όλης της περιουσίας κάθε υπερχρεωμένου στο «καλάθι» οποιασδήποτε ρύθμισης οφειλών, έστω και σε εκατοντάδες δόσεις, μιας πτώχευσης ή της κατ' όνομα προστασίας του δικαιώματός του στη στέγη.
Το χειρότερο είναι ότι η πλήρης εφαρμογή του πτωχευτικού εκτρώματος, που μακροπρόθεσμα μπορεί να εξελιχθεί σε τεραστίων διαστάσεων μεταφορά πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω και από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους, γίνεται χωρίς η κυβέρνηση να έχει προετοιμάσει τις ελάχιστες δικλίδες ασφαλείας που προέβλεπε το δικό της νομοθέτημα.
Ούτε ο φορέας διαχείρισης των κατασχεμένων ακινήτων, που υποτίθεται ότι θα απέτρεπε το ξεσπίτωμα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, είναι έτοιμος. Ούτε το μεταβατικό σχήμα κρατικής επιδότησης των δανειακών δόσεων, που θα καλύψει το χρονικό κενό μέχρι τη λειτουργία του φορέα, έχει ολοκληρωθεί.
Τυπικά, από την Τρίτη, κάθε υπερχρεωμένος πολίτης ή μικροεπιχειρηματίας είναι αντιμέτωπος με τον κίνδυνο να χάσει την κατοικία του. Ξέρουμε ότι, ρεαλιστικά, δεν θα δούμε τις προσεχείς εβδομάδες πλημμυρίδα πλειστηριασμών, μεταξύ άλλων γιατί και οι τράπεζες δεν έχουν προτεραιότητα να «στοκάρουν» ακίνητα.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε για τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια. Χωρίς μια ρεαλιστική διευθέτηση του ιδιωτικού χρέους, η -θεωρητικά- ανεπιθύμητη πλημμυρίδα κατασχέσεων θα γίνει εφιαλτική πραγματικότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου