Κυβέρνηση-σχολείο ψεύδους
Εάν σε κάτι έχει αποδειχτεί «άριστη» η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η εργαλειοποίηση του πολιτικού ψεύδους. Πιστοί στο δόγμα Γκέμπελς, σύμφωνα με το οποίο «όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται τόσο πιο πιστευτό γίνεται», υπουργοί και στελέχη καθημερινά επιδίδονται σε ρεσιτάλ ψευδών, πιστεύοντας ότι ζουν στη χώρα των λωτοφάγων.
Ψέματα και διαβολές στην Παιδεία, ψέματα και αναιρέσεις στον χώρο της Υγείας και στη διαχείριση της πανδημίας, ψέματα και παραπληροφόρηση για τα πεπραγμένα στο πεδίο της καταστολής, ψέματα, ψέματα, ψέματα.
Ο πρωθυπουργός είναι ο πρώτος διδάξας στη σχολή του Πινόκιο. Τη μια μέρα λέει ότι δεν θα επιβάλει υποχρεωτικό εμβολιασμό στους εκπαιδευτικούς και την άλλη ανακοινώνει σωρεία αποκλεισμών για όσους απ’ αυτούς δεν εμβολιαστούν, καθιστώντας ουσιαστικά υποχρεωτικό τον εμβολιασμό. Επί εβδομάδες ψεύδεται για το «πόθεν έσχες» του και την εταιρεία συμφερόντων της συζύγου του, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που αποκαλύπτονται για τη φάμπρικα παραπλάνησης που έχει στήσει η οικογένειά του. Και επιπλέον, προσπαθεί να μας πείσει ότι η όλη υπόθεση είναι περίπου #Metoo, καθώς «κάποιοι επιτίθενται στην κυρία Γκραμπόφσκι, απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκα».
Ο ελληνόψυχος Αδωνις Γεωργιάδης σε κάθε κανάλι που εμφανίζεται (και δεν ξέρω πώς προλαβαίνει να ασχολείται με τα υπουργικά του καθήκοντα) λέει και διαφορετικά πράγματα, πολλές φορές απολύτως αντικρουόμενα και αλληλοαναιρούμενα. Στη συνέχεια δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώσει ότι αυτός «ποτέ δεν το είπε», αναδεικνύοντας έτσι τον εαυτό του σε άρχοντα της στρεψοδικίας.
Το επίσημο σπορ της κυβέρνησης πρέπει να είναι το «άδειασμα» του ενός υπουργού από τον άλλο. Ο Σκέρτσος που αδειάζει τον Κικίλια, ο Μαγιορκίνης που αδειάζει τον Σκέρτσο, ο Κικίλιας που αδειάζει την Πελώνη και πάει λέγοντας. Και, βέβαια, τα πράγματα επανέρχονται στην αρχική (ή τελική;) τους ισορροπία «με παρέμβαση του πρωθυπουργού». Ενας σούπερ ήρωας σε διαστάσεις τσέπης διά πάσαν νόσον και πάσαν παρανόησιν.
Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση στη Μεταπολίτευση με τόσες αλληλοσυγκρουόμενες δημόσιες τοποθετήσεις υπουργών, με τόσους αυτοσχεδιασμούς και –κατά συνέπεια– τόσα πολλά ψέματα. Η μεγάλη των ψευταράδων σχολή.
Βέβαια η παροιμία λέει ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», όμως αυτό δεν είναι και θέσφατο. Ειδικά εάν έχεις εξασφαλίσει τα νώτα σου (πληρώνοντας κάτι παραπάνω) με τους μιντιάρχες και τα ΜΜΕ τους που λειτουργούν σαν παραμορφωτικοί καθρέφτες της πραγματικότητας. Παρακολουθείς Σκάι και αναρωτιέσαι σε ποια χώρα ζεις. Βλέπεις ΕΡΤ και σου θυμίζει τις χειρότερες μέρες της «προσωπολατρίας» επί Στάλιν, με το «γλείψιμο» να γεμίζει σάλια την οθόνη.
Βέβαια, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν θα τα κατάφερναν τόσο καλά με τα ψέματα εάν δεν υπήρχε και η άλλη όψη των πραγμάτων. Οπως έλεγε ο Ρωμαίος συγγραφέας Γάιος Πετρώνιος, «mundus vult decipi, ergo decipiatur», δηλαδή «ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, άφησέ τον λοιπόν να εξαπατηθεί».
Το ερώτημα είναι εάν εμείς όλοι ανεχόμαστε τα αναίσχυντα ψέματα του κάθε υπουργού, του κάθε ανερμάτιστου στελέχους, του κάθε φουκαρά βουλευτή ή τις «παπάτζες» των «λαδωμένων» δημοσιογράφων – εντός ή εκτός εισαγωγικών. Εάν εμείς τους επιτρέπουμε να αλλοιώνουν μπροστά στα μάτια μας την αλήθεια για δικό τους όφελος. Να δημιουργούν ένα αρρωστημένο κοινωνικό κλίμα που γίνεται το θερμοκήπιο για τον αυριανό φασισμό. Τι λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου