Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται πρωθυπουργός στη Βουλή με δύο πρόσωπα. Σε κρίσιμες πολιτικές αντιπαραθέσεις και ειδικά όταν αμφισβητείται η πολιτική μιας κυβέρνησης μετά από μια μεγάλη αποτυχία έχουμε συνηθίσει τους πρωθυπουργούς να επιζητούν τη συναίνεση με ήπιο ύφος κατά την πρωτολογία τους και να επιτίθενται με προσωπικούς χαρακτηρισμούς στους πολιτικούς αντιπάλους τους κατά τη δευτερολογία τους.
Αλλά αυτό που συνέβη χθες στη Βουλή δεν έχει προηγούμενο. Επιχείρησε πάλι ο κ. Μητσοτάκης να εμφανιστεί συναινετικός στην εναρκτήρια ομιλία του, επανέλαβε τα περί συγγνώμης, προσπάθησε να δείξει τη λύπη του για την τεράστια καταστροφή, αλλά οι δηλώσεις αυτές διαψεύδονταν από το προκλητικά αλαζονικό ύφος και τα επιχειρήματα για την επιτυχημένη κυβερνητική δράση σε όλους τους τομείς.
Αμέσως μόλις ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε αυτό το απαράδεκτο ύφος και υπέδειξε στον πρωθυπουργό να συναισθανθεί την πραγματική ευθύνη για όσα συνέβησαν, ο κ. Μητσοτάκης μεταμορφώθηκε. Κατέφυγε και πάλι στην εύκολη σύγκριση με την τραγωδία στο Μάτι, διάβασε μηνύματα συγγενών των θυμάτων και απέφυγε να απαντήσει στα καίρια ερωτήματα της αντιπολίτευσης, ακόμα και στις καταγγελίες των δικών του περιφερειαρχών.
Αλλά αυτή η επανάληψη της «τυμβωρυχίας» -όπως την αποκάλεσε ο κ. Τσίπρας- για το Μάτι δεν αρκεί πλέον στον κ. Μητσοτάκη. Το γνωρίζει ο ίδιος και, εμφανώς εκνευρισμένος, δεν δίστασε να δηλώσει ότι η κυβέρνηση πέρασε κάτω από τον πήχη που η ίδια είχε βάλει.
Αυτό όμως ισοδυναμεί με πλήρη παραδοχή της κυβερνητικής ευθύνης και έμμεση ερμηνεία τού γιατί δεν είχαμε ούτε μία παραίτηση υπουργού. Προφανώς επειδή αυτός που θα ’πρεπε να παραιτηθεί είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεν έριξε καν τον πήχη. Πέρασε από κάτω.
Η ομολογία όμως της πλήρους διάλυσης του «επιτελικού» σχεδιασμού εκφράστηκε από τον κ. Μητσοτάκη και όταν επέμεινε δύο φορές ότι δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί η φωτιά που έκαιγε τρία μερόνυχτα στα Βίλια, παρά το γεγονός ότι είχαν συγκεντρωθεί σ’ αυτήν όλα τα επίγεια και εναέρια μέσα. Ρωτούσε μάλιστα εναγωνίως τον κ. Τσίπρα να του υποδείξει τι έπρεπε να κάνει.
Πιο σαφής παραδοχή της κυβερνητικής ενοχής στην καταστροφή δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου