Οι εκπρόσωποι των δανειστών -της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, του ΔΝΤ- δεν διακρίνονται για τις κοινωνικές ευαισθησίες τους, ιδιαίτερα απέναντι στους συνταξιούχους.
Αλλωστε, υπήρξαν υποβολείς και εισηγητές των περικοπών που έκαναν τις περισσότερες συντάξεις... φιλοδωρήματα και μάλιστα χωρίς να καταστήσουν υγιέστερο και πιο βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα.
Ωστόσο, όταν ακόμη και οι δανειστές ενοχλούνται με τις ανακολουθίες και την παραπλανητική εικόνα που δίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την πραγματική κατάσταση του συνταξιοδοτικού συστήματος και για την ικανότητά του να κάνει το στοιχειώδες, να απονέμει την έστω πετσοκομμένη σύνταξη στους απόμαχους της δουλειάς την ώρα που συνταξιοδοτούνται και την έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν, σημαίνει ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.
Η κυβέρνηση ξεκίνησε τη θητεία της κάνοντας σημαία την εξάλειψη του αίσχους της πολύχρονης αναμονής των συντάξεων, αλλά και την αποκατάσταση αδικιών της προηγούμενης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έγινε «ατραξιόν» της εξαγγελίας για ψηφιακή σύνταξη που τάχα θα εκδιδόταν σε μία μέρα, με το πάτημα μερικών κουμπιών, που έχει εντελώς ξεχαστεί.
Ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας υπήρξε πολιτικό θύμα της συσσώρευσης δεκάδων χιλιάδων εκκρεμών συντάξεων που υποτίθεται ότι θα ελαχιστοποιούσε σε λίγους μήνες.
Και ο διάδοχός του, ο νυν υπουργός Εργασίας, πέρα από τον νόμο που καταργεί το οκτάωρο και ακρωτηριάζει τα εργασιακά δικαιώματα ή τις ιδιωτικές επικουρικές συντάξεις, έχει επενδύσει όλη την ικμάδα του σε ένα καθημερινό υπερθέαμα συκοφάντησης των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ, στους οποίους προσπαθεί να καταλογίσει το φιάσκο όλων των επιλογών που υποτίθεται ότι θα εξάλειφαν την απάνθρωπη αναμονή στην απονομή των συντάξεων.
Ποιες ήταν αυτές οι επιλογές: ο πρότζεκτ μάνατζερ, οι ιδιώτες που θα διεκπεραιώνουν αιτήσεις, οι καθημερινές «εισβολές» σε καταστήματα ΕΦΚΑ για τα μάτια των τηλεθεατών, οι τηλεοπτικές απειλές για πειθαρχικά και δυσμενείς μεταθέσεις, που δημιουργούν ένα κλίμα φόβου, απογοήτευσης και τελικά διάλυσης του μηχανισμού των ασφαλιστικών ταμείων.
Ολα καταλήγουν σε μια πελώρια κυβερνητική αποτυχία, της οποίας όμως τα θύματα είναι δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι συνταξιούχοι που υποχρεώνονται να φυτοζωούν με δανεικά. Αυτό είναι κοινωνικό έγκλημα για το οποίο, επιτέλους, κάποιος πρέπει να πληρώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου