Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Τσίπρα: Να πάρουμε πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας - Χρονιά νέας αρχής 18:07 31.12.2021

 

 

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολίτες «να πάρουμε πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας» και προσθέτει πως «το 2022 μπορεί και πρέπει να γίνει η χρονιά της μεγάλης αλλαγής». Ασκεί επίσης σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για την πανδημία.

Ο Αλέξης Τσίπρας, στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, καλεί τους πολίτες «να μην αφήσουμε για πολύ ακόμη αυτή τη δυστοπία να μετατρέπεται σε κανονικότητα».

Τονίζει επίσης ότι τη χρονιά που έρχεται, «να πάρουμε πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Να δώσουμε σε όλα τα μέτωπα τη μάχη της ζωής. Με εμπιστοσύνη στην επιστήμη, στον εμβολιασμό, στη θεραπεία. Με αλληλεγγύη. Με στήριξη των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, των νέων, του κόσμου της εργασίας και του πολιτισμού» ενώ συμπληρώνει:

«Το 2022 μπορεί και πρέπει να γίνει η χρονιά της μεγάλης αλλαγής. Η χρονιά μιας νέας αρχής. Για τις ζωές μας. Για την κοινωνία. Για την Ελλάδα».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνεται αρχικά «σε όσους δίνουν τη μάχη της δικής τους ζωής, σε όσους δίνουν τη μάχη για να σώσουν ζωές, σε όσους έχασαν δικούς τους ανθρώπους, σε όσους παλεύουν στη σκληρή καθημερινότητα για την επιβίωση».Σε άλλο σημείο του μηνύματός του, δηλώνει πως σήμερα «σχεδόν κάθε ελληνική οικογένεια περνά ώρες αγωνίας και ανασφάλειας, από τη γεωμετρική αύξηση των κρουσμάτων. Τα νοσοκομεία μας έχουν εδώ και καιρό ξεπεράσει τα όριά τους. Γιατροί και νοσηλευτές τα όρια της αντοχής τους. Ενώ την ίδια στιγμή το γιορτινό τραπέζι θα είναι πιο ακριβό από ποτέ, αφού το κύμα της ακρίβειας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Πολιορκεί τα νοικοκυριά και συρρικνώνει το εισόδημα».

«Προφανείς οι ευθύνες»

Κάνει λόγο για «κλοιό ανασφάλειας και αβεβαιότητας, που αφορά τόσο τη ζωή όσο και την αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτή η πραγματικότητα, όμως, αυτή η νέα κανονικότητα της παρακμής, δεν ήταν αναπότρεπτη».Καταλήγοντας, τονίζει πως «οι ευθύνες για αυτή τη δραματική εξέλιξη, είναι προφανείς». «Οι παλινωδίες, οι σκοπιμότητες, η προπαγάνδα, η εργαλιοποίηση της επιστήμης, η επίπλαστη αισιοδοξία, η διαρκής επιμονή συρρίκνωσης του δημόσιου χώρου, η διαρκής εμμονή μη ενίσχυσης του ΕΣΥ, δε ήταν ατύχημα. Ήταν επιλογές που μετέτρεψαν τη διαχείριση της κρίσης σε κρίση της διαχείρισης και μεγέθυναν τον τραγικό απολογισμό. Σήμερα όμως, βρισκόμαστε όλες και όλοι μπροστά στη δική μας ευθύνη και επιλογή. Στην ατομική αλλά και συλλογική ευθύνη να μην αφήσουμε για πολύ ακόμη αυτή τη δυστοπία να μετατρέπεται σε κανονικότητα»