Κυριάκος Μητσοτάκης: Οι φρεγάτες θα έχουν ενταχθεί στο Πολεμικό Ναυτικό ως το 2026 – Η συνέντευξη από τα ναυπηγεία της Naval Group στη Γαλλία

 

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παραχώρησε συνέντευξη στο ERTNEWS από τα ναυπηγεία της Naval Group στη Λοριάν της Γαλλίας, όπου κατασκευάζονται οι τρεις ελληνικές φρεγάτες.

Όπως τόνισε ο πρωθυπουργός είναι μια σημαντική στιγμή για αυτόν καθώς για πρώτη φορά επισκέπτεται τα ναυπηγεία της Naval Group και βλέπει από κοντά τις τρεις φρεγάτες, οι οποίες θα ενταχθούν στο Πολεμικό Ναυτικό μέχρι το 2026.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε πως οι ελληνικές φρεγάτες θα είναι οι πιο σύγχρονες στη Μεσόγειο ενώ κατασκευάζονται σε συνεργασία με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας που παρουσιάζουν δυναμική και προστιθέμενη αξία.

Παράλληλα επανέλαβε την πρόταση του για την ανάγκη να υπάρξει στην Ευρώπη μια ενιαίο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή, ενώ για τις αμυντικές δαπάνες είπε πως «θα κάνουμε αυτές που πρέπει».

Σε ερώτηση για το αν συμμερίζεται τον φόβο του προέδρου Μακρόν ότι «η Ευρώπη κινδυνεύει να πεθάνει», για το αν θεωρεί ότι το βασικό διακύβευμα της Ευρώπης για την επόμενη πενταετία ότι είναι η στρατηγική της αυτονομία και ως προς το πώς τοποθετεί την Ελλάδα σε αυτή τη συζήτηση, υπογράμμισε, ειδικότερα: «Γιορτάζουμε σήμερα τα 80 χρόνια από τη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην ιστορία, την Απόβαση στη Νορμανδία, στην οποία συμμετείχαν και ελληνικές δυνάμεις, στην αρχή του τέλους για τη ναζιστική Γερμανία – η φασιστική Ιταλία είχε ήδη ηττηθεί. Και νομίζω μια διαρκής υπενθύμιση, ότι στους σημερινούς καιρούς δεν δικαιολογείται καμία γεωπολιτική και γεωστρατηγική αφέλεια. Ζούμε σε ταραγμένες περιόδους. Δεν συμμερίζομαι την απαισιοδοξία περί του τέλους της Ευρώπης. Πιστεύω ότι η Ευρώπη βρίσκει τις δυνάμεις να αναγεννάται και να προσαρμόζεται στις καινούργιες γεωπολιτικές συνθήκες.

Όμως αυτό το οποίο θα έλεγα εγώ και ο πρόεδρος Μακρόν (ο πρόεδρος Μακρόν και εγώ) μιλούσαμε πρώτοι για την ανάγκη της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης και πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πιστεύω ότι αυτή η προσέγγιση στο νέο ρόλο της Ευρώπης σήμερα δικαιώνεται – και αυτό φυσικά απαιτεί και περισσότερη διευρωπαϊκή συνεργασία.