Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021

Τα αόρατα θύματα μιας αόρατης βίας

 Τα αόρατα θύματα μιας αόρατης βίας

© Anton Skavronskiy | Dreamstime.com
 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 



Αρκεί μία και μόνο φράση: «Εκμεταλλευόμενος το νεαρό της ηλικίας μου, την ανάγκη μου να εργαστώ, τον φόβο που μου είχε εμφυσήσει...». Είναι η φράση που συνοδεύει την καταγγελία στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

Περισσότερες από χίλιες οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση και εργασιακό εκφοβισμό. Τίποτα δεν μπορεί να γυρίσει το ποτάμι πίσω. Και κανείς, όσους υψηλά ιστάμενους φίλους και αν κινητοποιεί, δεν μπορεί να εκτρέψει τη φορά του.

Η φράση της καταγγέλλουσας ηθοποιού τα λέει όλα: η σιωπή για κάθε μορφή παρενόχλησης, σε μια χώρα που με την αυξανόμενη ανεργία καταστρέφει τα όνειρα των νέων ανθρώπων για αξιοπρεπή δουλειά, εδράζεται στον φόβο ότι δεν θα υπάρξει άλλη δουλειά. Θα μείνεις έξω από κάστινγκ, χωρίς μεροκάματο και επιβίωση.

Η αίσθηση της συλλογικής αντιμετώπισης της χειρότερης μορφής βίας που μπορεί να ασκηθεί σε μία ή έναν εργαζόμενο είναι αυτό που οδηγεί εκατοντάδες στον χώρο της τέχνης να διεκδικήσουν την τιμωρία των ενόχων.

Αλλά δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο θάρρος. Και αυτή η πραγματικότητα τείνει να καταστήσει την εργασιακή παρενόχληση κανόνα.

Τι γίνεται με την οικιακή βοηθό που υφίσταται κάθε είδους προσβολή για να μπορέσει να στείλει χρήματα στα παιδιά της στη Γεωργία; Τι μπορεί να κάνει μια νεαρή παραγωγός στην τηλεόραση, όταν η γλώσσα του ταλαντούχου διευθυντή της είναι αυτή του εξευτελισμού και οι δουλειές λιγοστές;

Πόσες φορές μπορεί να πει «όχι» στις ορέξεις του αφεντικού μια εργάτρια στη βιοτεχνία, όταν οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη; Από πού να κρατηθεί ένας υπάλληλος σε κρίσιμη αξιολόγηση, ένας εργαζόμενος που τον εξωθούν σε παραίτηση, όταν δεν μπορεί να εμπιστευτεί το εργοδοτικό σωματείο;

Αυτούς τους αόρατους εργαζόμενους οφείλουν η Πολιτεία και τα συνδικάτα να προστατέψουν. Η κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης 190 για την αντιμετώπιση της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία είναι ένα επείγον βήμα. Φυσικά δεν αρκεί.

Κάθε εργαζόμενος πρέπει να νιώθει ότι θα βρει ηθική και οικονομική στήριξη για να καταγγείλει κάθε έκφανση βίας. Και αυτό προϋποθέτει ισχυρές και έντιμες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Θεσμούς πρόληψης, ενημέρωσης και νομικής στήριξης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου