Αριθμός-ρεκόρ 488 επαγγελματιών των ΜΜΕ κρατούνται στις φυλακές φέτος, σύμφωνα με τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα (RSF), που καταγράφουν παράλληλα μείωση των δολοφονιών δημοσιογράφων στο χαμηλότερο επίπεδο της εικοσαετίας.
«Ποτέ από τη δημιουργία του ετήσιου απολογισμού των RSF το 1995 δεν ήταν τόσο υψηλός των φυλακισμένων δημοσιογράφων», διαπιστώνει η μη κυβερνητική οργάνωση υπεράσπισης της ελευθεροτυπίας σε ανακοίνωση Τύπου που συνοδεύει την ετήσια έκθεσή της.
Η πολύ ανησυχητική αύξησή τους, της τάξης του 20% σε έναν χρόνο, οφείλεται «πρωτίστως σε τρεις χώρες», τη Μιανμάρ, τη Λευκορωσία και την Κίνα, όπου ο νόμος εθνικής ασφαλείας που επιβλήθηκε το 2020 στο Χονγκ Κονγκ έχει προκαλέσει μαζική αύξηση των φυλακίσεων δημοσιογράφων, επισημαίνει η RSF.
Επίσης «ποτέ πριν η RSF δεν είχε καταγράψει τόσο μεγάλο αριθμό γυναικών» μεταξύ των φυλακισμένων δημοσιογράφων, που πλέον έχουν φτάσει τις 60, με άλλα λόγια αυξήθηκαν κατά το ένα τρίτο σε σχέση με το 2020.
Αν και οι άνδρες συνεχίζουν να αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των φυλακισμένων δημοσιογράφων σε παγκόσμια κλίμακα (το 87,7%), στη Λευκορωσία πίσω από τα σίδερα έχουν οδηγηθεί περισσότερες γυναίκες (17) από ό,τι άνδρες συνάδελφοί τους (15).
Στη Μιανμάρ, όπου ο στρατός ανακατέλαβε την εξουσία με το πραξικόπημα της 1ης Φεβρουαρίου, ο αριθμός των δημοσιογράφων πίσω από τα σίδερα αυξήθηκε στους 53, ενώ πριν από έναν χρόνο, μόλις δύο ήταν φυλακισμένοι.
Οι πέντε χώρες όπου βρίσκονταν σε φυλακές οι περισσότεροι δημοσιογράφοι την 1η Δεκεμβρίου είναι η Κίνα (127), η Μιανμάρ (53), το Βιετνάμ (43), η Λευκορωσία (32) και η Σαουδική Αραβία (31).
Είχαν στόχο να τους εξοντώσουν
Ωστόσο, ο αριθμός των 46 δημοσιογράφων και επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης που δολοφονήθηκαν είναι ο χαμηλότερος που έχει διαπιστωθεί εδώ και είκοσι χρόνια, σημειώνει η οργάνωση.
«Αυτή η πτωτική τάση, η οποία επιταχύνθηκε από το 2016 και μετά, εξηγείται κυρίως από την εξέλιξη περιφερειακών συρράξεων (Συρία, Ιράκ και Υεμένη) και τη σταθεροποίηση των μετώπων μετά το 2012 και το 2016, δυο χρονιές ιδιαίτερα φονικές», αναλύει η RSF.
Οι περισσότεροι από τους θανάτους ήταν στοχευμένες δολοφονίες: «το 65% των θυμάτων έγιναν στόχος εκ προθέσεως και εξοντώθηκαν», καταγγέλλει η ΜΚΟ.
Το Μεξικό και το Αφγανιστάν παρέμειναν για ακόμη μια χρονιά οι δύο πιο επικίνδυνες χώρες του κόσμου για τους δημοσιογράφους, με 7 και 6 να δολοφονούνται αντίστοιχα. Σε αυτόν τον μακάβριο κατάλογο την τρίτη θέση μοιράζονται η Υεμένη και η Ινδία, με 4 δολοφονίες δημοσιογράφων η καθεμιά.
Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα καταμετρούν εξάλλου τουλάχιστον 65 δημοσιογράφους και συνεργάτες μέσων ενημέρωσης οι οποίοι τελούν υπό ομηρία σε διεθνές επίπεδο, δύο περισσότερους απ’ ό,τι την προηγούμενη χρονιά.
«Όλοι τους είναι όμηροι σε τρεις χώρες της Μέσης Ανατολής: στη Συρία (44 δημοσιογράφοι), στο Ιράκ (11) και στην Υεμένη (9)», με τη μοναδική εξαίρεση να είναι ο γάλλος δημοσιογράφος Ολιβιέ Ντιμπουά, ο οποίος κρατείται από τον Απρίλιο στο Μαλί, διευκρινίζει η RSF.
