ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ ΕΙΔΕΧΘΗ-

 ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ ΕΙΔΕΧΘΗ-

ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με αφορμή το φρικτό έγκλημα που συνταράσσει σήμερα την Ελληνική κοινωνία,κρίνω σκόπιμο να μεταφέρω κάποιες απόψεις και ως φυσικό πρόσωπο μέλος της κοινωνίας ,αλλά και ως νομικός.

Στην νομική όψη των ειδεχθών εγκλημάτων, τα οποία εκ των πραγμάτων προκαλούν τον αποτροπιασμό της κοινής γνώμης, η ποινική επιστήμη επιχειρεί να καθορίσει τη γραμμή που διαχωρίζει ένα απλό έγκλημα από ένα ειδεχθές, αναφέρεται ότι «δεν είναι απαραίτητο ο διαπράττων ένα ειδεχθές έγκλημα να είναι και ψυχολογικά ή ψυχιατρικά ασθενής,ούτε να τελεί σε βρασμό ψυχικής ορμής.Ετσι ακόμα και εάν συντρέχει πρότερος σύννομος βίος ο καταλογισμός των βαρέων εγκλημάτων θα αποτελεί πάντα μια πρόκληση για την απονομή του Δικαίου.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι δημιουργούν την κατάσταση που προηγείται του αποτρόπαιου εγκλήματος. Συνήθως παρατηρούμε τέτοια εγκλήματα ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζονται μεταξύ τους ή σε άτομα του στενού οικογενειακού κύκλου. Όταν το έγκλημα είναι ειδεχθές καταλαβαίνουμε και το ψυχολογικό υπόβαθρο του εγκληματία και το δικαστήριο λαμβάνει υπ’ όψιν του και την κοινωνική κατακραυγή.

Κάποια αψυχολόγητα αδικήματα είναι εισαγόμενα και δε μας ταιριάζουν ως λαό.Δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ρεύμα της εποχής αλλά και της κοινωνίας. Ενθυμούμενος τα ιδιαιτέρως ειδεχθή κάποια βαριά ποινικά εγκληματα όπως αυτά των Λυμπέρη,Παπαχρόνη,Πάσσαρη,Φραντζή, Σκιαδόπουλου, Σεχίδη, Βαδαγλή και Δουρή, έχω την άποψη ότι για να χαρακτηρισθεί ένα έγλημα ως ειδεχθές πρέπει να δημιουργήσει στο ευρύ κοινό σοβαρό αίσθημα φόβου,ταραχής και αποστροφής.

Έτσι φτάνουμε να εξετάσουμε και τα σχετικά με την εφαρμογή του λεγόμενου Νόμου Παρασκευόπουλου

Ο Νόμος 4322/2015 λοιπόν,είναι ένα νομοθέτημα που αν μη τι άλλο, είχε διχάσει τη βουλή, αποτελώντας αφετηρία για μία μεγάλη ιδεολογική συζήτηση αναφορικά με τον νομικό πολιτισμό της Ελλάδας.

Τι είναι όμως αυτός ο περιβόητος ‘’νόμος Παρασκευόπουλου’’;

Πρόκειται για τον Ν 4322/2015, ο οποίος ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, κατά τον χρόνο που Υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο Νίκος Παρασκευόπουλος και μεταξύ άλλων, προέβλεπε έκτακτα μέτρα, για την αποσυμφόρηση των φυλακών.

Ο λόγος που οδήγησε στην ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου ήταν ο υπερπληθυσμός των φυλακών δηλαδή το ότι οι φυλακές ήταν γεμάτες με αποτέλεσμα να μην εξασφαλίζονται αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης εντός αυτών και για αυτό τον λόγο οι ρυθμίσεις του νόμου αυτού ήταν έκτακτες και είχαν ημερομηνία λήξης.

Οι αντίθετες φωνές για την εφαρμογή αυτού του Νόμου ισχυρίζονται πως είναι αδιανόητο σε μια ευνομούμενη πολιτεία οι Έλληνες Αστυνομικοί εμπλεκόμενοι αρκετές φορές σε αιματηρές συμπλοκές, να συλλαμβάνουν επικίνδυνους κακοποιούς, και ορισμένοι από αυτούς χρησιμοποιώντας το… "παράθυρο" του Νόμου αυτού, να αποδρούν, να τελούν νέες εγκληματικές πράξεις και να χρειάζεται ξανά οι αστυνομικοί να τους συλλάβουν, διακυβεύοντας την ζωή τους και των πολιτών.

Οι εν λόγω προσπάθειες, στόχοι και θυσίες απάντων των ειδικών φρουρών και των εν γένει αστυνομικών πέφτουν ουσιαστικά στο κενό, από τη στιγμή που οι προαναφερόμενοι κατάδικοι – εγκληματίες αποφυλακίζονται με όρους από τα Καταστήματα Κράτησης σε σκανδαλωδώς σύντομο χρονικό διάστημα, επιστρέφουν στην κοινωνία και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, προβαίνουν σε επανάληψη τέλεσης σοβαρότατων εγκληματικών πράξεων, ευρισκόμενοι για άλλη μία φορά εναντίον μας, δίχως να δύναται κανείς να προβλέψει, αν αυτή τη φορά θα υπάρξει θύμα αστυνομικός, προερχόμενο από τελεσθέντα από μέρους τους ποινικά αδικήματα.

Συναφές με το θέμα πιθανώς να θεωρηθεί πως είναι και το ζήτημα, της κατάστασης άμυνας εντός του οικογενειακού ασύλου.

Τέλος με αφορμή το τραγικό συμβάν που συνέβει σήμερα αρχίζουν και δυναμώνουν φωνές από ειδικούς και μη περί επαναφοράς της θανατικής ποινής στην Ελλάδα .

Στο θέμα αυτό θα αναφερθώ σε επόμενη τοποθέτηση μου.

Άγγελος Παπαλεξοπουλος Αντιστράτηγος(εα) Νομικού Σώματος Ένοπλων Δυνάμεων