"Στην υπόθεση της
Alapis ζωγραφίζεται ένα διαχρονικό, δικομματικό σκάνδαλο. Μία επιχείρηση
με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κέρδη, που στηρίχτηκε στη λογική
αεροπλανάκι, που εφήρμοσε ο κ. Λαυρεντιάδης, παίρνοντας δάνεια από την
Proton Bank, την οποία ήλεγχε, και δίνοντάς τα σε θυγατρικές του
επιχειρήσεις που στην ουσία ενθυλάκωσε αυτά τα χρήματα μεταφέροντας όλο
το κόστος στους έλληνες φορολογούμενους, κόστος πάνω από 700 εκ. ευρώ.
Αυτή η επιχείρηση σήμερα έχει σε διαθεσιμότητα τους εργαζόμενους και
πάνω από 1500 εργαζόμενοι σήμερα απειλούνται να βρεθούν στους πέντε
δρόμους."
Αυτά δήλωνε επί λέξει, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Ιανουάριο του 2012, ο σημερινός πρωθυπουργός.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι.
Ο "κύριος" Λαυρεντιάδης,
κάποια στιγμή, παραδόξως για τα πολιτικά και τα δικονομικά μας ήθη,
βρέθηκε στη φυλακή. Μέσα στον Κορυδαλλό κλονίστηκε η υγεία του και με
λίγα από τα κλεμμένα της Alapis, πλήρωσε τους καλύτερους δικηγόρους για να αναλάβουν την υπεράσπισή του. Προσέλαβε και τον καλύτερο γελωτοποιό που
διαθέτει η Τηλεδημοκρατία μας για να τον υπερασπιστεί κι αυτός από το
τηλεοπτικό γυαλί και για να μας εμφυσήσει με τη μαστοριά του στο
μικρόφωνο, λίγες ρανίδες από την αίσθηση του πόνου που συγκλόνιζε τον
ταπεινωμένο και καταφρονεμένο, πλην μετανοημένο μεγιστάνα. Έβαλε ένα χέρι βοηθείας και το παπαδαριό -κι όλοι τέλος πάντων βοηθήσανε όπως μπορούσανε∙ κι εν τέλει επέτυχε, σε ένα κλίμα συγκινητικής ομοψυχίας φυλακισμένων και ανθρωποφυλάκων, να αποφυλακιστεί καταχειροκροτούμενος ο καημένος αυτός "κύριος", το περασμένο καλοκαίρι.
Από τότε, κατά τα
δημοσιεύματα της εποχής, ζει σε κατ’ οίκον περιορισμό στη βίλα του στη
Βάρη, που κι αυτή θα την απέκτησε κατά πάσα πιθανότητα με μερικά από τα
κλεμμένα από το "αεροπλανάκι", για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του
Πρωθυπουργού.
Βέβαια! Από τότε μέχρι
σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και τι να λέμε τώρα για τα
περασμένα και τα ξεχασμένα και γιατί να σκοτιζόμαστε, θα πει κανείς.
Στο κάτω-κάτω της
γραφής, θα πείτε, δεν είναι τρομοκράτης ο "κύριος" Λαυρεντιάδης, γιατί
αν δολοφόνησε και κανέναν-δυο από τους υπαλλήλους του που πετάχτηκαν στο
δρόμο, δεν το έκανε εκουσίως, έτσι δεν είναι?
Όχι, προς Θεού, ο
"κύριος" Λαυρεντιάδης, δεν είναι κανένας τρομοκράτης όπως είναι, ας
πούμε, εκείνος ο μισότυφλος, ο απεχθής εγκληματίας, ο Ξηρός!
Στην περίπτωση του απατεώνα, ο ανθρωπισμός μας βρίσκει γόνιμο έδαφος για να φυτρώσει∙
και πολύ καλά έπραξε η κοινωνία μας που δεν τον άφησε να πεθάνει μέσα
στη φυλακή, γιατί όταν κι αν κάποτε κινηθούν τα σκουριασμένα γρανάζια
της δικαιοσύνης, ενδεχομένως να έχει να πει πολλά για πολλούς τραπεζίτες
ή άλλους, αλήστου μνήμης πολιτικούς ταγούς.
Στο ίδιο αυλάκι, όμως, εκτός από το νερό, έχουν κυλήσει και τα δάκρυα και το αίμα και η ανείπωτη απόγνωση των 1500 εργαζόμενων της Alapis που μένοντας απλήρωτοι στο δρόμο, είδαν τα όνειρα τους να γίνονται στάχτη.
Η χελώνα η δικαιοσύνη
πάει κούτσα-κούτσα τον δρόμο της και όταν με το καλό η υπόθεση αυτή
φτάσει στο ακροατήριο, ο δυστυχής "κύριος" Λαυρεντιάδης, μπορεί –προς
απογοήτευση ορισμένων- να ζει ακόμα και η υπόθεση αυτή να μην καταλήξει
στο αρχείο.
Πολλά όμως είπαμε
γι΄αυτό που ήταν μόνο ο πρόλογος, γιατί τα κείμενα αυτά πρέπει να είναι
σύντομα, ποιος κάθεται τώρα να διαβάζει μακρινάρια, κι εδώ έχομε
μακρηγορήσει οικτρά!
Στο βούλευμα
που αλιεύσαμε στο ιστολόγιο των 1500 απολυμένων της Alapis διαβάζουμε
ότι κάτω από τη μύτη του κεντρικού τραπεζίτη της εποχής, "ο Όμιλος των
εταιριών Alapis, έως και το 2009 άντλησε σημαντικότατου ύψους κεφάλαια
από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και από τραπεζικό δανεισμό, τα οποία
διοχετεύτηκαν σε εξαγορά μεγάλου αριθμού εταιριών (άνω των 15) και σε
ίδρυση νέων θυγατρικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό".
Από την προηγούμενη
κυβέρνηση δεν είχαμε καμιάν απαίτηση να σκαλίσει το θέμα ούτε να βάλει
αυτές τις παραγωγικές μονάδες να παράξουν γενόσημα φάρμακα για το εθνικό
μας σύστημα υγείας ή λιπάσματα για τις ανάγκες της πρωτογενούς μας
παραγωγής.
Από την προηγούμενη
κυβέρνηση δεν είχαμε καμιάν τέτοια απαίτηση, γιατί μια χαρά
βολευόντουσαν οι ολετήρες και οι παρατρεχάμενοί τους με την εισαγωγή
τέτοιων προϊόντων από τη Γερμανία ή τρέχα γύρευε από που αλλού, για να
θησαυρίζουν οι πολιτικοί τους φίλοι και τα υπόλοιπα χρυσοκάνθαρα ζωύφια
του εσμού που πορεύεται από τον κρατικό παρασιτισμό.
Κάποιες κακές γλώσσες έχουν μιλήσει και για αδικαιολόγητο πλουτισμό πολιτικών "ταγών".
Άλλοι έχουν κάνει λόγο και για μεθοδεύσεις των "θεσμών" στην πολιτική της προμήθειας φαρμάκων, εις βάρος του δημοσίου μας συμφέροντος.
Εμείς δεν πρόκειται να
ενστερνιστούμε τέτοια δημοσιεύματα, προτού τεκμηριωθούν, χωρίς να παύομε
να ελπίζομε ότι σύντομα θα τεκμηριωθούν.
Εμείς αυτό που λέμε,
αυτό που απαιτούμε, για να το πούμε σωστότερα, είναι να σταματήσουνε οι
υπουργοί της κυβέρνησης τα σούρτα-φέρτα στα πλατό της Τηλεδημοκρατίας,
χάνοντας κι άλλο χρόνο, αλλά να πάνε πάραυτα να εντοπίσουν αυτές τις 15
εταιρείες που σύμφωνα με το βούλευμα ανήκουν στο χαρτοφυλάκιο της πτωχής
Alapis.
Εμείς, αυτό που
απαιτούμε, είναι να μπουν μπροστά οι μηχανές και να αρχίσουν να
παράγονται στην Ελλάδα οι παστίλιες για τον πόνο του άλλου. Εν
προκειμένου τον πόνο του διπλανού μας που είναι άνεργος κι ανασφάλιστος
και όταν αρρωσταίνει δεν μπορεί να αγοράζει τα, αμφίβολης πολλές φορές
ποιότητας, εισαγόμενα γενόσημα φάρμακά του.
Εμείς, αυτό που απαιτούμε, είναι να δούμε σύντομα την ελληνική ασπιρίνη, στα ράφια των φαρμακείων μας.
Εμείς, αυτό που
απαιτούμε, δεν είναι να φαγώνονται οι υπεράριθμοι φαρμακοποιοί μεταξύ
τους για ένα μαγαζάκι κάτω από τον ελληνικό ήλιο ούτε να γίνονται
κακοπληρωμένοι υπάλληλοι των μεγαλομπακάληδων, αλλά να επανδρώνουν
σύντομα τα κέντρα έρευνας και ανάπτυξης της ελληνικής
φαρμακοβιομηχανίας.
Εμείς, αυτό που απαιτούμε, είναι να δούμε κάποτε τα ελληνικά πρωτότυπα αντικαρκινικά φάρμακα, να κερδίζουν τη θέση τους στην παγκόσμια αγορά φαρμάκου.
Ζητάμε πολλά?
Σε συνέντευξη του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μίλησε για τη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.
Ε, ακριβώς αυτό ζητάμε!
Στην ίδια συνέντευξη, ο
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μίλησε για τη "μάχη εναλλακτικών
υποδειγμάτων", όμως καμία μάχη δεν μπορεί να κερδηθεί πριν ξεκινήσει… Ας ξεκινήσει, λοιπόν!
Κι αυτό το ζητάμε!
Γρηγορείτε κυρίες και
κύριοι της κυβέρνησης. Γρηγορείτε, ξεκινώντας τουλάχιστον από μια
απογραφή των παραγωγικών εγκαταστάσεων που σκουριάζουν απαξιωμένες, για
να πωλούνται εν κρυπτώ και μπιρ παρά, από τους θρασείς τραπεζίτες για
παλιοσίδερα…
Στο κάτω-κάτω της
γραφής, αν δεν το έχετε καταλάβει, όλη αυτή η περιουσία ανήκει στον
ελληνικό λαό που την έχει πληρώσει σε τιμές πολλαπλάσιες της αξίας της.
Την έχομε πληρώσει με πόνο, με δάκρυα και με αίμα, εδώ και μια
πενταετία, αυτήν την περιουσία…
Γρηγορείτε!
Η σύνθεση είναι από την OKTANA
