ΤΟ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙ: Ο Αλέξης Τσίπρας σπάει τη σιωπή του

ΤΟ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙ: Ο Αλέξης Τσίπρας σπάει τη σιωπή του: Το εναλλακτικό κανάλι Alpha του γνωστού χίπη Δημήτρη Κοντομηνά επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας για την πρώτη του συνέντευξη μετά την παραίτησή ...

Λεηλασία ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ από τα άλλα κόμματα - Δείτε που πάνε οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του Φεβρουαρίου | DefenceNet.gr

Λεηλασία ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ από τα άλλα κόμματα - Δείτε που πάνε οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του Φεβρουαρίου | DefenceNet.gr

Διαλύεται εις των εξ ων συνετέθη ο ΣΥΡΙΖΑ: Εφυγαν ακόμα 52 κορυφαία μέλη - Ανάμεσα τους και ο ευρωβουλευτής Ν.Χουντής! | DefenceNet.gr

Διαλύεται εις των εξ ων συνετέθη ο ΣΥΡΙΖΑ: Εφυγαν ακόμα 52 κορυφαία μέλη - Ανάμεσα τους και ο ευρωβουλευτής Ν.Χουντής! | DefenceNet.gr

Την Παρασκευή ορκίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση, διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

Την Παρασκευή ορκίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση, διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

Από τη διάσπαση του ΚΚΕ στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

Από τη διάσπαση του ΚΚΕ στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

Από τη διάσπαση του ΚΚΕ στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ

Η διαδρομή του Παναγιώτη Λαφαζάνη, η αδυσώπητη εσωκομματική μάχη, η αλλαγή ρόλων και αντιλήψεων και η προοπτική της νέας ρήξης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  02/08/2015 05:45

Ο Μίμης Ανδρουλάκης (αριστερά) και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης (δεξιά) συζητούν με τον Χαρίλαο Φλωράκη, ενώ προπορεύεται χαμογελαστός ο Γρηγόρης Γιάνναρος

7

emailεκτύπωση 

 

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ και την αποχώρηση των στελεχών εκείνων που «πόνταραν» πολιτικά, ιδεολογικά και κομματικά στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, τα ίδια πρόσωπα βρίσκονται σήμερα και πάλι ως συμπρωταγωνιστές σε ένα ακόμη «επεισόδιο» εσωκομματικών συγκρούσεων και ρήξεων με φόντο τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά μια έννοια η ιστορία της «καθ' ημάς» Αριστεράς όσον αφορά τη διαχρονική εξέλιξή της και την πολιτικο-ιδεολογική και οργανωτική συγκρότησή της ήταν μια αδυσώπητη μάχη εσωκομματικών χαρακωμάτων και διασπάσεων, ως αποκορύφωμα των οριακών συγκρούσεων για την επικράτηση της μιας ή της άλλης άποψης - θεώρησης για τη φυσιογνωμία, τον χαρακτήρα και την οργανωτική μορφή του (όποιου) κόμματος. Οσον αφορά δε τον πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ, εξαρχής αποτέλεσε ένα μόρφωμα ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονταν από το πεδίο της «ανανεωτικής» Αριστεράς και του «αριστερού» Κέντρου ως την «αριστερή» (ή και «δεξιά») Σοσιαλδημοκρατία. Με σαφώς πιο ριζοσπαστικό (αριστερό) πρόσημο, οι δυνάμεις που προσκολλήθηκαν στο πλαίσιο του διάδοχου μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ ήλθαν να προστεθούν στο «μωσαϊκό» των διαφορετικών προσεγγίσεων, εκ διαμέτρου αντίθετων σε ορισμένες περιπτώσεις.

Από τη διαμαρτυρία στην εξουσία

Η οικονομική και κοινωνική κρίση και η φθορά των κομμάτων που κλήθηκαν να τη διαχειριστούν - έχοντας προηγουμένως οδηγήσει τη χώρα σε αυτήν - έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα «καβάλα στο κύμα» των εξελίξεων. Οι διαφορές στο εσωτερικό του κόμματος υποτάχθηκαν στον κοινό στόχο: την κυβερνητική εξουσία, η οποία χρόνο με τον χρόνο έμοιαζε όλο και πιο εφικτή. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας το οποίο κινούνταν εκλογικά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (της τάξεως του 4%), κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να γίνει η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας, κουβαλώντας ωστόσο και «φορτώνοντας» στις πλάτες της εμβρόντητης ελληνικής κοινωνίας τις εγγενείς αντιφάσεις, τις ανεπάρκειες και τα εσωκομματικά «εσώψυχά» της. Ετσι το «φάντασμα» της διάσπασης είναι για άλλη μία φορά παρόν, μόνο που στην παρούσα ιστορική συγκυρία δεν αφορά μόνο τον «μικρόκοσμο» ενός αριστερού κόμματος, αλλά γίνεται καταφανής προσπάθεια να καταστεί «πρόβλημα» της κοινωνίας και ταυτόχρονα «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για όσα έγιναν και δεν έγιναν κατά την εξάμηνη διακυβέρνηση τόσο στο πεδίο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους όσο και στο εσωτερικό της χώρας, όπου έδωσαν τον τόνο η απουσία συνεκτικού σχεδίου, οι προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες, η ολιγωρία και η ανεπάρκεια.

Εκ των πρωταγωνιστών της διάσπασης του '91 (13ο Συνέδριο ΚΚΕ), όταν κρίθηκε η ίδια η ύπαρξη του ΚΚΕ, είναι κάποια από τα σημερινά στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, η οποία αμφισβητεί πλήρως τους χειρισμούς και τις αποφάσεις της ηγετικής ομάδας υπό τον κ. Τσίπρα, αλλά και άλλα που βρίσκονται αυτή τη φορά απέναντί τους. Ο πρώην υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνης, εκπρόσωπος της αριστερής «τάσης» του ΣΥΡΙΖΑ και παράγοντες όπως ο μέχρι πρόσφατα αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Δ. Στρατούλης, ο ευρωβουλευτής Ν. Χουντής, ο βουλευτής Στ. Λεουτσάκος, το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Καλύβης, ο πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Αθ. Πετράκος, το μέλος της Π.Γ. Σόφη Παπαδόγιαννη, η αντιπρόεδρος της Βουλής Δέσποινα Χαραλαμπίδου, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Κ. Ησυχος κ.ά. ανήκουν στη «γενιά» της διάσπασης εκείνης, όπως και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ι. Δραγασάκης, μόνο που ο τελευταίος αυτή τη φορά δεν είναι στο ίδιο «στρατόπεδο» με τον κ. Λαφαζάνη.

Τότε ο κ. Δραγασάκης είχε υποστηριχθεί από την πτέρυγα των «ανανεωτικών» (Μ. Ανδρουλάκης, Π. Λαφαζάνης, Μαρία Δαμανάκη, Αλ. Αλαβάνος, Αθ. Καρτερός κ.ά.) για γενικός γραμματέας του ΚΚΕ κόντρα στην επιλογή του Χαρίλαου Φλωράκη να προωθήσει για το ανώτατο κομματικό αξίωμα την Αλέκα Παπαρήγα, η οποία και υπερίσχυσε με 57 ψήφους έναντι 54 που συγκέντρωσε ο αντίπαλός της στην κρίσιμη ψηφοφορία της 27ης Φεβρουαρίου 1991 στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.   

Μόνιμη εσωκομματική αντιπολίτευση

Αν και από το ίδιο μετερίζι, σύντομα οι δρόμοι τους χώρισαν εντός του ΣΥΝ στον οποίο συστεγάστηκαν, για να διαπιστώσουν πολύ σύντομα ότι ο καθένας εννοούσε με τον δικό του τρόπο τη σύγκρουση εκείνη. Ο κ. Λαφαζάνης διαχώρισε γρήγορα τη θέση του από τον άλλοτε στενό συνεργάτη του κ. Ανδρουλάκη και από νωρίς εξέφρασε την αριστερή άποψη εντός του Συνασπισμού διατηρώντας παγίως τον ρόλο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης τόσο επί προεδρίας της κυρίας Δαμανάκη όσο και επί προεδρίας του κ. Ν. Κωνσταντόπουλου.

Εξαίρεση η περίοδος που ηγήθηκε του κόμματος ο κ. Αλαβάνος, με τον οποίο διατηρούσε άριστες συντροφικές σχέσεις. Η ανέλιξη του κ. Τσίπρα στην κομματική ηγεσία με πρωτοβουλία του κ. Αλαβάνου, ο οποίος τού παρέδωσε το «δαχτυλίδι» της διαδοχής - για να τεθεί ο ίδιος στην πορεία εκτός πολιτικού «παιχνιδιού» -, έφερε ξανά τον κ. Λαφαζάνη στα γνώριμα για τον ίδιο μονοπάτια της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Δεν έκρυψε δε ποτέ τις επιφυλάξεις του και τους έντονους προβληματισμούς του, όπως και άλλα παλαιότερα κομματικά στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για τις επιλογές και τους χειρισμούς της ηγετικής ομάδας Τσίπρα.    

Εξ οικείων τα βέλη
«Ο Παναγιώτης ανακάλυψε τον χαμένο κομμουνιστικό εαυτό του»
Ο κ. Λαφαζάνης ήταν εκ των ιθυνόντων νόων της ρήξης του 1991 και μαζί με τον κ. Ανδρουλάκη διατηρούσε ως την ύστατη στιγμή γέφυρα επικοινωνίας με τον Χ. Φλωράκη, ο οποίος νοιαζόταν να μην υπάρξει διάσπαση του κόμματος, κάτι ωστόσο που κατέστη αναπόφευκτο λόγω των αγεφύρωτων διαφωνιών. «Σύντροφοι» εκείνοι της εποχής σχολιάζοντας τη στάση του κ. Λαφαζάνη τότε και τώρα λένε χαρακτηριστικά: «Ο Παναγιώτης τότε ήταν πιο "δεξιός" από εμάς και τώρα έχει ανακαλύψει πάλι τον χαμένο κομμουνιστικό εαυτό του». Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Λαφαζάνης αλλά και άλλοι, όπως ο κ. Χουντής, μάλλον μετάνιωσαν που έφυγαν από το ΚΚΕ, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι θα είχαν μέλλον αν παρέμεναν στο κόμμα, το οποίο κήρυξε και διατηρεί ως σήμερα ανοιχτό μέτωπο κατά του «οπορτουνισμού», στον οποίο εντάσσει πλήρως τον κ. Λαφαζάνη και τους συν αυτώ, παρά την αριστερή αντιπολίτευση που ασκούν στον κ. Τσίπρα και τις θέσεις τους περί επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και εξόδου από την ευρωζώνη.

Οπως και να έχει, το ρήγμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθύ και ο «ιδιότυπος δυϊσμός» που εντόπισε ο πρόεδρος του κόμματος στην καθοριστική συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της περασμένης Πέμπτης θέτει τις αντιμαχόμενες πτέρυγες προ ιστορικών προκλήσεων πέρα και έξω από τα όρια μιας κλασικής εσωκομματικής διαμάχης ακόμη και με χαρακτηριστικά διάσπασης, από τις πλείστες που έχει να επιδείξει η Αριστερά στη μακρά πορεία της και κουβαλά ως ιστορικό «απωθημένο».

Η Κίνα γκρεμίζει σαν χάρτινο πύργο τις παγκόσμιες αγορές - Πτώση-ρεκόρ 4ετίας της Wall Street - Oλες οι εκθέσεις των αναλυτών | DefenceNet.gr

Η Κίνα γκρεμίζει σαν χάρτινο πύργο τις παγκόσμιες αγορές - Πτώση-ρεκόρ 4ετίας της Wall Street - Oλες οι εκθέσεις των αναλυτών | DefenceNet.gr

Δείτε τα 11 ταμεία που εντάσσονται στο Ε.Τ.Ε.Α. από 1η Σεπτεμβρίου | DefenceNet.gr

Δείτε τα 11 ταμεία που εντάσσονται στο Ε.Τ.Ε.Α. από 1η Σεπτεμβρίου | DefenceNet.gr

ΤΟ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙ: Κωνσταντοπούλου: Δεν κλείνει η Βουλή αν δεν έρθει ...

ΤΟ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙ: Κωνσταντοπούλου: Δεν κλείνει η Βουλή αν δεν έρθει ...: Τα κόμματα γύρισαν ξανά την πλάτη στην Πρόεδρο της Βουλής Ευθείες βολές κατά πάντων εξαπέλυσε κατά τη διάσκεψη των Προέδρων του Κοινοβο...

Προς τη Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων : Αν το χρέος είναι παράνομο, τότε, πρέπει να καταγγελθεί τώρα από όποιον έχει νόμιμο συμφέρον…

Κυριακή, 23 Αυγούστου 2015

Προς τη Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων : Αν το χρέος είναι παράνομο, τότε, πρέπει να καταγγελθεί τώρα από όποιον έχει νόμιμο συμφέρον…

Του Βασίλη Χασιώτη

Κυρία Πρόεδρε, απευθύνομαι σε σας για ένα και μοναδικό λόγο : διότι υπήρξατε ο πολιτειακός παράγων που προκάλεσε τη συγκρότηση της Επιτροπής για την Αλήθεια του Χρέους, και διότι, εκτιμώ, ότι ήδη πρέπει να κατέχετε στα χέρια σας στοιχεία αρκετά ώστε να μπορούν αν όχι να αποδείξουν, τουλάχιστον να στοιχειοθετήσουν την ισχυρά αποχρώσα ένδειξη, ώστε κάποιο αρμόδιο δικαστήριο, ίσως μάλιστα διεθνούς δικαιοδοσίας, εν ονόματι της διασφάλισης του μείζονος εθνικού συμφέροντος του ελληνικού Κράτους μα κυρίως του ελληνικού λαού, να διατάξει την σε βάθος διερεύνηση των όσων ήδη αναφέρονται στο Προκαταρκτικό Πόρισμα (Έκθεση) της παραπάνω Επιτροπής.

Κυρία Πρόεδρε, παρακολούθησα από της τηλεοράσεως της Βουλής όσες συνεδριάσεις της παραπάνω Επιτροπής μου.....

ήταν δυνατό, και βεβαίως, διάβασα και τη Προκαταρκτική Έκθεση.

Αντίθετα με τον πανηγυρικό χαρακτήρα που επικράτησε στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Επιτροπής, διαπίστωνα, συν τω χρόνω, ότι η κυβέρνηση μάλλον αποστασιοποιούνταν από τις δραστηριότητες της Επιτροπής, παρά το γεγονός, ότι η διερεύνηση της βιωσιμότητας και της νομιμότητας του χρέους, αποτελούσε ένα από τα πλέον «κόκκινα» «λάβαρα» της αντιπολιτευτικής της ρητορικής, καθ’ όλη τη πενταετή μνημονιακή περίοδο 2010-2014, και πάντως μέχρι και την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ» άρχισε να με βασανίζει.

Και όχι μονάχα αυτό, μα πολύ γρήγορα έγινε φανερό, ότι πλέον η θέση της ως προς το ζήτημα αυτό, άρχισε να διαμορφώνεται κατά τρόπο που αν μη τι άλλο, προκαλούσε σε πρώτη φάση ερωτηματικά, έως ότου, είχε γίνει σχεδόν αντιληπτό, ότι η περίφημη «αναδιάρθρωση» του χρέους, δεν θα ήταν παρά κάποια επιμήκυνσή του με μια ταυτόχρονη ελάφρυνση του επιτοκίου, αλλά, χωρίς «κούρεμα». Η λέξη «κούρεμα» άρχισε να εκφέρεται μονάχα όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αξιώνει από καιρό σε καιρό ένα τέτοιο «κούρεμα», με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του σε ένα πρόγραμμα «διάσωσης», και φυσικά, με τα δικά του προαπαιτούμενα (μέτρα). Επί του παρόντος το ΔΝΤ δεν συμμετέχει ως νέος δανειστής στο τρέχον νέο Μνημόνιο, όμως, έχει αρκετή υπομονή ώστε να περιμένει το επόμενο, στο οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα μας οδηγήσει το παρόν 3^ο Μνημόνιο, το οποίο έχει θέσει όλες τις προϋποθέσεις της δικής του αποτυχίας. Όμως, ακόμα και αν όλοι πιστεύαμε ότι το 3^ο Μνημόνιο οδηγεί -κι αυτό, όπως και τα προηγούμενε- σε ένα «πραγματικό» πλέον success story, και πάλι, το ζήτημα του «κουρέματος» του χρέους, όχι λόγω οικονομικής αδυναμίας εξυπηρέτησής του, μα λόγω τέτοιων νομικών χαρακτηριστικών, όπως το παράνομο του περιεχομένου του ή/και της χρήσης του ή/και της διαχείρισής του, το επαχθές του χαρακτήρα του, κ.λπ., δίνουν ένα εντελώς άλλο χαρακτήρα στο «κούρεμα», διότι εκτός των άλλων, δεν θέτει μονάχα ζητήματα διαγραφής μα και αποζημίωσης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι δανειστές επέβαλαν πολιτικές που ζημίωσαν τη χώρα, ασκώντας καταχρηστικά την δεσπόζουσα θέσης τους, και βεβαίως, τούτη τη ζημία, που επιδείνωσε την οικονομία, το βιοτικό επίπεδο, τα ιδιωτικά εισοδήματα και την ιδιωτική περιουσία των απλών πολιτών, σε βαθμό απείρως μεγαλύτερο από το πρόβλημα που οι δανειστές είχαν προ αυτών όταν επέβαλαν το πρώτο Μνημόνιο, και η άρνησή τους όχι μονάχα να διορθώσουν επί τα βελτίω τις πολιτικές που επέβαλαν, όταν οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι «είχαν κάνει λάθος», αλλά, αντίθετα, επέβαλαν ακόμα πιο καταστροφικούς όρους, πιστοποιώντας ότι δεν ήταν στους στόχους τους η σωτηρία της οικονομίας της χώρας μα η καθολική καταστροφή της, πέραν της οικονομικής, τούτη συνεπώς την επιδιωκόμενη ζημία, η χώρα μας, ο λαός της, πρέπει και οφείλει να την αξιώσει αφού την προσδιορίσει. Και φυσικά, κυρία Πρόεδρε, δεν είναι ήσσονος σημασίας παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου μα και του ελληνικού Συντάγματος, όπως η άνευ προηγουμένου για ένα Κράτος - Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ουσιαστική καταπάτηση έως εξευτελισμού, όχι μονάχα των δημοκρατικών λειτουργιών πολιτειακών θεσμικών οργάνων της Ελληνικής Δημοκρατίας, μα και του ίδιου του κύρους ενός ολόκληρου λαού, που μάλιστα, λοιδορήθηκε κατά καιρούς και από θεσμικά όργανα αυτού που σήμερα αποκαλείται «Ευρωπαϊκή Ένωση».

Κυρία Πρόεδρε, επιθυμώ επίσης να διευκρινίσω, ότι ταλαντεύτηκα αρκετά, έως ότου αποφασίσω τούτη την επιστολή αν έπρεπε να την απευθύνω στον πρωθυπουργό ή σε σας. Όντας όμως πεπεισμένος, μετά την υπογραφή του 3^ου Μνημονίου, ότι όχι μονάχα θα πάμε τελικώς σε μια ρύθμιση του χρέους χωρίς «κούρεμα», σύμφωνα με τα παραπάνω και όπως απαιτούν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας, νομιμοποιώντας έτσι την οφειλή στο σύνολό της, αλλά, ακόμα και αν το ΔΝΤ επιβάλλει κάποιο «κούρεμα» θα υπάρξουν τέτοια «ισοδύναμα» για να καλυφθούν οι απώλειες των δανειστών, ώστε τελικά, το συνολικό βάρος στις πλάτες του ελληνικού λαού να μείνει αμείωτο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον είστε ο πλέον κατάλληλος και προς ώρας ο πλέον αξιόπιστος αποδέκτης μιας τέτοιας επιστολής.

Ζητώ συνεπώς κυρία Πρόεδρε, ως πολίτης αυτής της χώρας με προφανές έννομο συμφέρον, αυτή την πληροφόρηση που έχετε στα χέρια σας, μαζί με ό,τι άλλο υλικό στοιχειοθετεί έστω κατ’ αρχάς τον παράνομο ή/και επαχθή χαρακτήρα του ελληνικού δημοσίου χρέους, και εν όψει των πολιτικών εξελίξεων που «τρέχουν», και προκειμένου να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία να πληγεί ο επονείδιστος και παράνομος χαρακτήρας του χρέους, σας ζητώ λοιπόν κυρία Πρόεδρε, με την πολιτειακή σας ιδιότητα που ακόμα κατέχετε, να προωθήσετε το υλικό αυτό για παραπέρα δικαστική διερεύνηση, ενώπιον δικαστικών αρχών, εθνικών ή διεθνών, και με τρόπο που εσείς γνωρίζετε καλύτερα από μένα, ώστε μαζί με την προαγγελθείσα στους επόμενους μήνες έναρξη της συζήτησης για το χρέος, να υπάρχει και ως δικαστική εκκρεμότητα το ίδιο αυτό ζήτημα, μαζί με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων ανωτέρω. Θα μπορούσα το ίδιο αυτό δικαίωμα να το ασκήσω κι εγώ, αν είχα στη διάθεσή μου το σύνολο της πληροφόρησης που κι εσείς έχετε, όμως, είναι προφανές, ότι εκτός της διάθεσης υπάρχει και το στοιχείο του «κόστους» της δικαστικής διένεξης, το οποίο για ένα απλό πολίτη, είναι μάλλον απαγορευτικό, πέραν του ότι γνωρίζετε πολύ καλά, ότι, δυστυχώς, υπάρχουν ενίοτε «έδρες» δικαστηρίων, που υπολογίζουν σοβαρά το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό «κύρος» τόσο του ενάγοντος όσο και του εναγόμενου. Το «δυστυχώς», είναι σαφές γιατί το λέγω.

Κυρία Πρόεδρε, αντιλαμβάνεστε, ότι αν είναι να έχουν κάποια χρησιμότητα τα μέχρι στιγμής ευρήματα της άνω Επιτροπής για την Αλήθεια του Χρέους, αυτή η χρησιμότητα ποτέ ίσως δεν θα ήταν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη από το αν το θέμα δρομολογούνταν σήμερα ως δικαστικό γεγονός.

Σε κάθε περίπτωση, ζητώ την κατανόησή σας, αν τοποθετήσεις μου στερούνται «νομικής βάσης», αλλά, δεν είμαι νομικός. Άλλωστε, ως πολίτης διατυπώνω κατά βάσιν ένα πολιτικό αίτημα, περισσότερο από μια «θεμελιωμένη πρόταση», πόσο μάλλον θεμελιωμένη «νομικά». Ως πολίτης θα έλεγα, πως αν έχει νόημα αυτό το πολιτικό (κατ' αρχάς) αίτημα, τότε δώστε του εσείς τη κατάλληλη «νομική θεμελίωση».

Διαβάστε περισσότερα: http://kafeneio-gr.blogspot.com/2015/08/blog-post_618.html#ixzz3jipJmg00

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

άββατο, 28 Απριλίου 2012

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

Γράφει ο Περσεύς Δίγαμμα

Σε λίγες ημέρες ο ελληνικός λαός καλείται με την ψήφο του να εκλέξει μια κυβέρνηση, που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.

Στις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών ακούμε ότι η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα, με πλούσιο υπέδαφος, με πετρέλαια, με, με, με…αλλά που δυστυχώς είναι υπερχρεωμένη. Η απορία, που αυθόρμητα έρχεται στο νου μας είναι: «Καλά κύριοι, αφού η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα, μια ευλογημένη χώρα, γιατί τόσα χρόνια δεν αξιοποιούσατε σωστά τον φυσικό και ορυκτό της πλούτο, αλλά δανειζόσασταν για να σπαταλάτε αλόγιστα σε φιέστες, το δημόσιο χρήμα;» . Και αφού είμαστε αυτάρκεις σε πρώτες ύλες (ακούμε για ουράνιο, τιτάνιο, όσμιο, πετρέλαια, φυσικό αέριο κλπ κλπ) γιατί περιέκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις και δεν αξιοποίησαν τόσα χρόνια αυτές τις πλουτοπαραγωγικές πηγές;

Δυστυχώς όλα τα τρελά έξοδα, όσων είχαν καβαλήσει το καλάμι την τελευταία τριακονταετία, τα πληρώνουμε σήμερα εμείς. Πληρώνουμε τα λουλούδια και τις ανθοδέσμες τους, τις συλλογές από γραβάτες τους, τις ασημένιες μπομπονιέρες τους, τις σουίτες στα ακριβότερα ξενοδοχεία, την αλόγιστη σπατάλη.

Που είναι εκείνος ο κομψευόμενος λιμοκοντόρος υπουργός, στον οποίο στεκόντουσαν σούζα οι στρατηγοί, οι ναύαρχοι και οι πτέραρχοι και που για μια εσωτερική μετακίνησή του στις ΗΠΑ, ναύλωσε Lear jet με 156.000 δολάρια ενώ οι ομόλογοί του, των άλλων κρατών, ταξίδεψαν για τον ίδιο σκοπό με τις συνήθεις αεροπορικές πτήσεις; Ή ο άλλος, που παρίστανε το μοντέλο και νοίκιαζε τις πανάκριβες λιμουζίνες για την παρέα του στο Λονδίνο;.... Μα φυσικά είναι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους! Μα μήπως και όλοι οι αποτυχημένοι υπουργοί οικονομικών, που έκαναν πειράματα με την ελληνική οικονομία, δεν είναι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους;

Δυστυχώς η τελευταία τριακονταετής διακυβέρνηση της χώρας απέδειξε δυο πράγματα:

Πρώτον ότι πάντοτε οι «ημέτεροι» ξεφεύγουν από το να πληρώσουν. Κατά το πρόσφατο μεγάλο «κούρεμα» του PSI καταλάβαμε ότι οι επαΐοντες κατάφεραν νομότυπα τα κρατικά ομόλογα να αλλάξουν χέρια μέσα σε μια νύχτα, δηλαδή από τα χέρια των «ημετέρων» να περάσουν στην κατοχή των Νοσοκομείων, ΤΕΙ, πανεπιστημίων, ασφαλιστικών ταμείων, ΝΠΔΔ κλπ και έτσι την ημέρα του «κουρέματος» οι «δικοί μας» άνθρωποι να μην υποστούν απώλειες στα χρήματά τους. Είναι περίπου η ίδια περίπτωση με το χρηματιστήριο, τότε που οι «κατέχοντες» και τα κυβερνητικά τους φερέφωνα, υποστηριζόμενα από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, έβγαιναν από τηλεοράσεως και παρακινούσαν τον κοσμάκη να αγοράσει μετοχές και αυτοί, από την άλλη, πουλούσαν και εγκατέλειπαν το βυθιζόμενο πλοίο του χρηματιστηρίου. Θυμάστε τον τότε πρωθυπουργό, τον τότε υπουργό και έναν γνωστό τραπεζίτη που έλεγαν ότι «το χρηματιστήριο της Αθήνας αντανακλά την ελληνική οικονομία, που είναι εύρωστη και υγιής» και ότι «θα έχει συνεχή ανοδική πορεία μέχρι τις 10.000 μονάδες»;

Δεύτερον ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία αλλά βάσει σχεδίου. Αν το 2009, πριν την υποταγή μας στην τρόικα, είχαμε εγκαταλείψει το ευρώ, θα είχαμε υποστεί μικρότερες απώλειες διότι: το 2009 με έναν μισθό 2.000 ευρώ έπαιρνες 681.500 δρχ. Αν βγαίναμε τότε από το ευρώ και η ισοτιμία άλλαζε σε 1 ευρώ=600 δρχ (αυθαίρετη δική μου ισοτιμία) τότε ο κατέχων 681.500 δρχ θα μπορούσε να αγοράσει περί τα 1135 ευρώ. Δηλαδή όσα έφθασε, με τις περικοπές των μνημονίων, ο μισθός του και σήμερα (Και δεν έχουμε ακόμη τελειώσει, αφού μέχρι και το 2014 οι μισθοί και οι συντάξεις θα κατέβουν πολύ περισσότερο). Δηλαδή ένα μηνιαίο εισόδημα του 2009, από μισθούς ή συντάξεις, ύψους 2000-2150 € σήμερα έχει φθάσει στα 1135-1200 €. Το ίδιο θα είχε συμβεί αν είχαμε βγει από το ευρώ το 2009 με αλλαγή ισοτιμίας 1 ευρώ=600 δρχ. Όμως τα πράγματα για τα ομόλογα θα ήταν σαφώς καλύτερα αφού για κάποιον, που είχε στην κατοχή του ένα ομόλογο των 100.000 ευρώ, ήτοι 34.075.000 δρχ , αν τα άλλαζε την επομένη σε ευρώ με 1€=600 δρχ σήμερα θα είχε 56.792 € και όχι 40.000 € που έχει τώρα με το περιβόητο «κούρεμα». Επίσης τα έτη 2010, 11 και 12 η Ελλάδα θα βούλιαζε από τουρισμό αφού με μια ισοτιμία 1€=600 δρχ και ο κάθε πικραμένος θα ερχόταν στην Ελλάδα για διακοπές. Και σίγουρα θα είχαμε καταφέρει να δανειστούμε με χαμηλότερα επιτόκια.

Αναζητώντας και εγώ να βρω μια άκρη για το τι πρέπει να ψηφίσω στις επόμενες εκλογές, είδα τελικά ότι οι ίδιοι επαναλαμβανόμενοι άνθρωποι, συνυπεύθυνοι, ο κάθε ένας από τη θέση που κατείχε και στο μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, διεκδικούν και πάλι την ψήφο μας. «Τα βρήκε» ο Γκόρτσος με τον Μαντά και θέλουν σώνει και καλά να μας σώσουν!

Μόνο που τώρα εμφανίζονται όχι ως μαινόμενοι ταύροι, ούτε ως βρυχώμενοι λέοντες ούτε βυσσοδομούν κατά των αντιπάλων τους. Τώρα παρουσιάζονται μειλίχιοι και ρομαντικοί, μέσα στα πανάκριβα κοστούμια τους, «ευπατρίδες» που έχουν στενοχωρηθεί με τα λάθη του παρελθόντος, οραματιστές που θέλουν να ξεκινήσουν από την αρχή μια νέα πορεία για να μας ΣΩΣΟΥΝ!!!

Βέβαια ουδείς μπήκε μέχρι τώρα στον κόπο να μας εξηγήσει τι σημαίνει ο όρος «ΜΗ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ» που προβλέπονται για τα έτη 2012, 2013 και 2014 και περιέχονται στον Πίνακα 1: «Ελλάδα-Δημοσιονομικά μέτρα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα», της Δανειακής Σύμβασης του Μαΐου 2010. Άλλωστε ούτε ο Μαυρογιαλούρος θα το έκανε!

Ανίκανοι πολιτικοί, με ψέματα μας έφεραν στην οδυνηρή αυτή κατάσταση, με την απειλή της χρεοκοπίας να κρέμεται ως Δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, ενώ οι ίδιοι και τα τζάκια τους αισθάνονται ασφαλείς.

Εντολοδόχοι πολιτικοί με τεχνάσματα δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για να υποδουλωθεί η χώρα οικονομικά, σε ξένους τοκογλύφους τραπεζίτες και διεθνή συμφέροντα. Μάλιστα μας επέβαλαν έναν πρωθυπουργό, που κανείς πολιτικός δεν μας είπε ότι ήταν μέλος της Trilateral Commission(*), της οποίας ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος είναι ο David Rockefeller και ισόβιος επίτροπος ο Henry Kissinger!!

Καιροσκόποι πολιτικοί με απατηλές υποσχέσεις ζητούν τώρα την ψήφο μας για να μας σώσουν για πολλοστή φορά.

Πρέπει οι Έλληνες να ψηφίσουμε για να στείλουμε τους υπευθύνους στα πολιτικά τάρταρα. Να μην ξανασηκώσουν κεφάλι.

Καλύτερα πεινασμένοι και πιασμένοι από το χέρι όλοι οι Έλληνες, παρά υπόδουλοι και ξεφτιλισμένοι. Αφού έχουμε κατοχή ας ζήσουμε φτωχικά, όπως οι παππούδες και οι πατεράδες μας στην Κατοχή. Ας ζήσουμε όμως υπερήφανοι.

Στις επερχόμενες εκλογές: ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

(*) Trilateral Commission: Διεθνής οργάνωση προσωπικοτήτων, μπροστά στην οποία η Λέσχη Bildemberg μοιάζει παιδική χαρά.