H απευκταία προοπτική μίας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης Η ορθολογική αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν αποτελεί αντικείμενο επιβεβαίωσης ή διάψευσης του ενός ή του άλλου ιδεολογικού χώρου αλλά κοινωνική και ιστορική αναγκαιότητα.

η Τουρκία 

χρησιμοποίει συχνότερα και περισσότερο τα στρατιωτικά μέσα ως πυλώνα άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής.

Η ορθολογική αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν αποτελεί αντικείμενο επιβεβαίωσης ή διάψευσης του ενός ή του άλλου ιδεολογικού χώρου αλλά κοινωνική και ιστορική  αναγκαιότητα.

Σε πρόσφατη δήλωσή του, ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ ανέφερε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, όπως και το 1974. Η συγκεκριμένη απειλητική υπόμνηση ήρθε να προστεθεί σε ανάλογου περιεχομένου δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων. Ανεξαρτήτως αν τέτοιου είδους αναφορές, τις αξιολογούμε ως αταβιστικές εξάρσεις, δύσκολα δύναται να παρακαμφθεί το γεγονός της αυξανόμενης πολεμικής ρητορικής από την γειτονική χώρα. Σταδιακά, έχει επέλθει περαιτέρω στρατικοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ αυτό ακριβώς θέλουμε να αποφύγουμε, δίχως παράλληλα να μπορούμε να επιβάλουμε το επιθυμητό διπλωματικό κόστος στην Άγκυρα. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι περιβόητες «κόκκινες γραμμές» τείνουν να καταστούν ολοένα και πιο δυσδιάκριτες και το πλαίσιο συζητήσεων, με την γειτονική χώρα, δυσχερέστερο και μονομερώς διευρυνόμενο. Οι  δίαυλοι επικοινωνίας, που ορθώς υπάρχουν, μεταξύ Αθήνας  και  Άγκυρας, οφείλουν να λειτουργούν αμφίδρομα, αναλόγως του ύφους και του περιεχομένου των εκατέρωθεν δηλώσεων και πράξεων. Το γεγονός ότι, όλο και συχνότερα, Τούρκοι επίσημοι ξιφουλκούν λεκτικά  εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου δηλοί μια προβληματική λειτουργία της συγκεκριμένης διπλωματικής πρακτικής.   

Η «στρατηγική» ψυχραιμία που αυτάρεσκα δηλώνουμε ότι διατηρούμε, προσπερνώντας τις συνεχόμενες τουρκικές απειλές, δημιουργεί στην ελληνική αλλά και τουρκική κοινωνία, μία στρεβλή απεικόνιση του δίπολου ισχυρού–αδύναμου σε διμερές επίπεδο. Πόσο ισχυρή και κυρίως πόσο ισχυρότερη (στρατιωτικά) είναι πραγματικά η Τουρκία από την Ελλάδα; Συνέπεια αυτής της κατάστασης, είναι να αυτοϋπονομεύεται η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική,στην πτυχή της εσωτερικής της νομιμοποίησης (δηλαδή σε ποιο βαθμό συναινεί η κάθε κοινωνία στην επίτευξη των στόχων της εξωτερικής της πολιτικής) και αντιστοίχως να ενισχύεται η τουρκική αναθεωρητική πολιτική με την συναίνεση της τουρκικής κοινωνίας. Η ελληνική κοινωνία φαντασιώθηκε την τελευταία 25ετία την διάχυση του ευρωπαϊκού μεταπολεμικού εγχειρήματος, που εξοβέλισε τον πόλεμο ως πιθανή επιλογή μεταξύ των δυτικών κρατών, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.Δυστυχώς, όχι μόνο δεν εκπληρώθηκε η προφητεία αλλά η Τουρκία χρησιμοποίει συχνότερα και περισσότερο τα στρατιωτικά μέσα ως πυλώνα άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής. Επιγραμματικά αναφέρουμε: επέμβαση στη Συρία, στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ, εμπλοκή στη Λιβύη, στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ και την Σομαλία, παράνομες έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ παρουσία πολεμικών πλοίων, κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και δήλωση παραμονής, μέρους των στρατευμάτων κατοχής, ακόμη και μετά την επίλυση. Δύσκολα λοιπόν δύναται να υποστηρίξει κάποιος πως η Ελλάδα θα υφίσταται εσαεί, μόνο παραβιάσεις των χωρικών υδάτων και του εναερίου χώρου και η Τουρκία δεν θα προχωρήσει σε περαιτέρω στρατικοποίηση των διμερών μας  σχέσεων.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ίσως να μην είναι ο τουρκικός αναθεωρητισμός αυτός καθαυτόν, αλλά μία διαρκώς εμπεδωμένη στην ελληνική κοινωνία θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στη βάση οικείων επιθυμιών και προτιμήσεων. Προφανώς, ο πόλεμος συνιστά μία απεχθή ανθρωπινή δραστηριότητα και τα δεινά του ανέδειξαν την διαχρονική αναγκαιότητα υπέρβασής του. Δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί μία περισσότερο ή λιγότερο πιθανή προοπτική στο διεθνές σύστημα και στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το ζήτημα του πολέμου μέρος της ελληνικής κοινωνίας το προσεγγίζει μάλλον δεοντολογικά και αφοριστικά˙ είναι (όντως) κάτι πολύ κακό που δεν θέλουμε να μας συμβεί. Ο Κλαούσεβιτς παρατηρούσε ότι κάθε πόλεμος είναι προϊόν της κοινωνίας η οποία τον διεξάγει. Η εν λόγω θέση δημιουργεί εύλογα  ερωτήματα  για το τί να περιμένουμε από την γειτονική χώρα και τί θα πράξουμε εμείς στην απευκταία περίπτωση ενός ελληνοτουρκικού πολέμου;

Η ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι, μετά την «ενεργητική» πολιτική του εξευρωπαϊσμό της γείτονος -που δεν επέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα- υιοθετεί μία πιο παθητική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία η αναθεωρητική Τουρκία είτε θα ελεγχθεί από τρίτους δρώντες (ΗΠΑ, Ισραήλ, ΕΕ) ή θα αναδιπλωθεί ή/και θα καταρρεύσει υπό το βάρος των υπέρμετρων ηγεμονικών της αξιώσεων. Οι συγκεκριμένες θωρήσεις, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό αυτοεξαιρούν την Ελλάδα από τον σωφρονισμού της Άγκυρας, είναι οι λογικές απολήξεις μιας στρεβλής πρόσληψης της έννοιας και του περιεχομένου της στρατηγικής. Η στρατηγική αποτροπής, από μία εφαρμοσμένη σύζευξη μέσων και σκοπών για την αποφυγή του πολέμου, απώλεσε το ουσιαστικό της περιεχόμενο και κατέστη μία αφηρημένη έννοια, που θεωρήθηκε ως μία αρειμάνια αντίληψη ενός συγκεκριμένου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, όσον αφορά το πλαίσιο άσκησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η στρατηγική αποτροπής, έναντι της Τουρκίας απέκτησε ιδεολογικό πρόσημο και υποχώρησε από το πεδίο της κοινωνικά προσδιορισμένης αναγκαιότητας, στον χώρο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

Εξ αυτού του γεγονότος, πρόκυψε μία απέχθεια προς τον ορθολογική στρατηγική σκέψη, έτσι ώστε να μην τρωθεί η «ευρωστία» οικείων αναλήψεων σχετικά με τα βασικά ιδεολογικά προτάγματα και το πώς θα πρέπει να προσεγγίσουμε την Άγκυρα. Ενώ η Τουρκία αναπτύχτηκε οικονομικά, αποδεσμεύτηκε η ενταξιακή της πορεία στη ΕΕ, ούτε εκδημοκρατίστηκε, ούτε εξευρωπαΐστηκε, μήτε έγινε λιγότερο αναθεωρητική, δημιουργώντας ερμηνευτικά ζητήματα στην φιλελεύθερη προσέγγιση. Επίσης, δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου κάποιο κείμενο που να χρησιμοποιεί λενινιστικά αναλυτικά εργαλείαγια να εξετάσει την τουρκική εξωτερική πολιτική˙ αν προκύπτει από την ανάλυση, είναι μεγάλο αμάρτημα να την ορίσουν ως ιμπεριαλιστική ή μας αρκούν ευχολόγια ότι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους;Η ορθολογική αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν αποτελεί αντικείμενο επιβεβαίωσης ή διάψευσης του ενός ή του άλλου ιδεολογικού χώρου αλλά κοινωνική και ιστορική  αναγκαιότητα. Η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας θίγει συγκεκριμένα συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου και δεν (πρέπει να) συνιστά θέμα ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Παρά τα αντιθέτως λεχθέντα εξακολουθεί να  γίνεται. Η «κουλτούρα ειρήνης» που διατυμπανίζουν πολλοί,  χρειάζεται δυο για να καρπίσει και στην περίπτωση της Ελλάδος και της Τουρκίας μάλλον εξαντλήθηκε σε μονομερείς ιστοριογραφικές αυτομαστιγώσεις. Εν γένει, η ειρήνη στην ιδεατή της μορφή προϋποθέτει άσκηση διακρατικών σχέσεων ανεξαρτήτων της ισχύος. Μια τέτοια κατάσταση θα δρομολογούσε μία νέα μορφή διακρατικών ή και υπερεθνικών σχέσεων, που θα οδηγούσαν στην εμπέδωση συνθηκών ειρήνης. Αντ’ αυτής, η διεθνής τάξη αποτελεί το υποκατάστατο της δομικής αδυναμίας του συστήματος να δημιουργήσει συνθήκες διεθνούς ειρήνης. Υπό αυτό το πρίσμα και στην παρούσα ιστορική συγκυρία, η διεθνής ειρήνη, ως αποτέλεσμα της συνειδητής εγκατάλειψης των πολιτικών ισχύος, δεν συνιστά επιλογή των περισσοτέρων κρατών και σίγουρα όχι της γείτονος. Οι διαρκώς αυξανόμενες ποιοτικά και ποσοτικά, τουρκικές αιτιάσεις, που άπτονται της ελληνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, περιορίζουν τις πιθανότητες μίας ετεροβαρούς  συμφωνίας και δυσκολεύουν την επιχειρηματολογία των εγχώριων και εξωχώριων  θιασωτών  ενός  «έντιμου» ελληνοτουρκικού  «συμβιβασμού».

Θέσεις, ότι η Τουρκία δεν θα προχωρήσει περαιτέρω για αβέβαιους και ασαφείς λόγους και κραυγές για την δομική αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να ανταπεξέλθει στην περίπτωση μιας κλιμακούμενης κρίσης, καλό είναι να λείπουν διότι κάνουν το απευκταίο πιο πιθανό.  Η ελληνική κοινωνία επιθυμεί την ειλικρινή και αμοιβαία συνεργασία μεταξύ των όμορων κρατών, αλλά και (οφείλει να) είναι προετοιμασμένη για την πιθανότητα μίας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. EEST 

Χρήστος ΖιώγαςΔιδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Παν/μιου Αιγαίου και Μεταδιδακτορικός Ερευνητής στο Πάντειο Παν/μιο

Η Άγκυρα ετοιμάζει μείζονα κρίση: Θα στείλει γεωτρύπανο στο οικόπεδο 7 της κυπριακής ΑΟΖ – Αθήνα-Παρίσι & Ρώμη σε συναγερμό!

Όπως φάινετια η Άκγυρα δεν θα αφήσει αναπάντητη την παραχώρηση του οικοπέδου 7 της κυπριακής ΑΟΖ σε ΕΝΙ και TOTAL και ετοιμάζει «πειρατικές» γεωτρήσεις στο οικόπεδο.

Έτσι βλέπουμε στην πράξη το νέο δόγμα Ερντογάν για την Κύπρο, στο οποίο οι Τούρκοι θα τρυπάνε όπου τρυπάει και η Λευκωσία θέλοντας να αυξήσουν την πίεση στις δυτικές εταιρίες. Άλλωστε οι αποφάσεις αυτών και των κυβερνήσεών τους οι οποίες εγγυούνται την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι αυτές που θα κρίνουν τελικώς την έκβαση του κυπριακού. Άλλωστε η Κύπρος χωρίς ναυτικό και αεροπορία μόνο διαβήματα μπορεί να στείλει.Η παρουσία γεωτρύπανου νοτίως της Κύπρου συνιστά σοβαρότερη ενέργεια, χωρίς να υποβαθμίζονται οι προηγούμενες. Η Άγκυρα με την ενέργεια αυτή υλοποιεί σχεδιασμό που αφορά έρευνες σε θαλασσοτεμάχια που καλύπτουν, με βάση τον τουρκικό χάρτη, το F και G. Το θαλασσοτεμάχιο 7 –είτε εμπίπτει είτε όχι στον τουρκικό χάρτη– έχει προ πολλού μπει στο στόχαστρο του καθεστώτος Ερντογάν. Είχε αναφερθεί από Τούρκους αξιωματούχους πριν αδειοδοτηθεί, αλλά τούτο δεν φαίνεται να επηρεάζει τον προγραμματισμό των Τούρκων. Δηλαδή, να δραστηριοποιηθούν και στη νότια θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, σε αδειοδοτημένα και μη θαλασσοτεμάχια.

Σημειώνεται πως η Τουρκία διά του ψευδοκράτους είχε ενημερώσει τον περασμένο Απρίλιο τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ότι θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις σε τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ, νοτίως του νησιού. Ο εκπρόσωπος του ψευδοκράτους στη Νέα Υόρκη, Ισμέτ Κορούκογλου, σε επιστολή του προς τον Γ.Γ., απαντώντας σε καταγγελίες της Κυπριακής Δημοκρατίας για την παράνομη παρουσία του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, παρέπεμψε στη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του ψευδοκράτους και της τουρκικής κρατικής εταιρείας ΤΡΑΟ. Στα πλαίσια αυτά, ανακοίνωσε στον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες την πρόθεση της τουρκικής πλευράς για σεισμικές έρευνες και στη συνέχεια για γεωτρήσεις στα θαλασσοτεμάχια F και G. Τα F και G καλύπτουν τα θαλασσοτεμάχια 1, 2, 8, 9, μέρος του 13, 12 (όχι την Αφροδίτη).

Πώς θα αντιδράσει η Λευκωσία; Θα υπάρξει αντίδραση της Αθήνας ή θα περιοριστεί σε φραστικές ρητορικού χαρακτήρα διαμαρτυρίες;

Πώς θα αντιδράσουν Γαλλία και Ιταλία όταν η Τουρκία θα εισβάλει σε θαλασσοτεμάχιο των εταιρειών τους; Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυπριακή Κυβέρνηση έχει ενημερώσει ήδη τις δύο χώρες για το ενδεχόμενο αυτό. Θα μετρήσει, ωστόσο, στην πράξη η αντίδρασή τους.

Στη Λευκωσία παρακολουθούν από κοντά τις τουρκικές κινήσεις, που είναι ιδιαίτερα προσεκτικές καθώς θέλουν να αιφνιδιάσουν. Πότε θα στείλουν γεωτρύπανο στην περιοχή; Δεν υπάρχουν πληροφορίες σε αυτή τη φάση. Εκτιμάται πως θα γίνει πριν τον Ιανουάριο για να προλάβει η Τουρκία τη γεώτρηση των TOTAL και Εni. Σημειώνεται ότι οι δύο εταιρείες έχουν επιλέξει και το σημείο που θα τρυπήσουν, έχοντας ενδείξεις για το τι μπορεί να βρουν από τη γεώτρηση. Δεν αποκλείεται πάντως να γίνει κίνηση από πλευράς των Τούρκων κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ενδεχομένως κι αυτή την εβδομάδα, εξουδετερώνοντας κάθε δυνατότητα συνεννόησης σε διπλωματικό επίπεδο.Είναι προφανές πως η Άγκυρα προτίθεται να τραβήξει μέχρι τέλους το σχοινί στα ενεργειακά. Θέλει κατ’ αρχήν να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονα να μειώσει σε σημείο εξευτελισμού, διασυρμού, το κράτος της Κύπρου. Προειδοποιητικές βολές έστειλε ήδη η κατοχική Τουρκία διά των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας:«Προειδοποιούμε εκ νέου την κυβέρνηση της “ελληνοκυπριακής διοίκησης” ότι δεν μπορεί να διεξάγει έρευνες υδρογονανθράκων στην τουρκική υφαλοκρηπίδα βάσει των παράνομων αδειών τους» ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Χαμί Ακσόι.

Στην τουρκική ρητορική συντηρείται και ο εκφοβισμός επαναφέροντας συχνά-πυκνά τον μπαμπούλα του Αττίλα. Επαναλαμβάνουν πως μπορεί να ενεργήσουν όπως και το καλοκαίρι του 1974, με την εισβολή και κατάληψη εδαφών. Αυτή η ρητορική έχει να κάνει μόνο με εκφοβισμό καθώς δεν είναι στα σχέδιά τους πολεμική επιχείρηση.Η Τουρκία εντάσσει τις κινήσεις της σε έναν σχεδιασμό για την ευρύτερη περιοχή. Γι’ αυτό και θεωρεί πως μπορούν οι Ελληνοκύπριοι να χαλάσουν τους σχεδιασμούς αυτούς με το ενεργειακό τους πρόγραμμα. Έχει συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο, κάνει κινήσεις στη Συρία, στη Λιβυή, στον Κόλπο και, όπως σημειώνουν Τούρκοι αξιωματούχοι σε συνομιλητές τους, δεν πρόκειται να ανατραπεί «ο επιδιωκόμενος ρόλος της Άγκυρας γιατί το θέλουν οι Ελληνοκύπριοι». Η Άγκυρα, η οποία δεν είχε αποτέλεσμα από τις γεωτρήσεις που έχει κάνει μέχρι σήμερα, καθώς, μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε και η τεχνική της ανεπάρκεια (έκοψαν και το τρυπάνι του «Πορθητή»), προφανώς και επενδύει πολιτικά σε αυτό το εγχείρημα. Η μη παρουσία των γεωτρύπανων σε αυτή τη φάση στην κυπριακή ΑΟΖ δεν έχει πολιτική σημασία, αλλά τεχνική.  pentapostagma .gr   pro news.gr

Παιδιά – σκλάβοι: Αυτός είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε!

Τα παιδιά θέλουν παπούτσια/ τα παιδιά θέλουν ψωμί/ θέλουνε και φάρμακα/ δούλεψε και συ/ Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε/ το παιδί: ζωή./ Τίποτ’ άλλο, Ζωή./ Ζύμωνε στη σκάφη/ πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί/ ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή/για το παιδί./ Ζύμωνε το χώμα/ με το δάκρυ δάκρυ/ φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί/ να πετάει τη νύχτα/ και να κελαηδεί/ για το παιδί./ Τούτη είναι η ζωή μας/ τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο/ γέλα κλάψε, πες ό,τι θες/ Το παιδί ζωή: ζωή/ τίποτ’ άλλο.»!  – Γιάννης Ρίτσος, Για το παιδί.

Ο Ντόρσεν είναι οκτώ ετών. Κανονικά θα έπρεπε να παίζει με τους φίλους του, να πηγαίνει σχολείο, να ζει ανέμελα όπως κάθε παιδί της ηλικίας του. Ωστόσο, ο Ντόρσεν ζει μια διαφορετική ζωή: ξυπόλητος και πεινασμένος εργάζεται 12 ώρες την ημέρα σε ορυχείο εξόρυξης κοβαλτίου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ο Ντόρσεν δεν είναι μόνος του σε αυτό το κάτεργο της παιδικής εργασίας.

Παιδιά ακόμη και 4 ετών, όπως η μικρή Μόνικα, δεν ξέρουν τι σημαίνει παιχνίδι. Ενδεχομένως να μην προλάβουν ποτέ να μάθουν. Βουτηγμένα στις λάσπες, υπό αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες, με τα γυμνά τους χέρια συλλέγουν πέτρες που περιέχουν κοβάλτιο- την αναγκαία πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες ιόντων λυθίου και αποτελεί απαραίτητο υλικό για την κατασκευή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, όπως τα smartphones.

Πρόσφατο ρεπορτάζ του βρετανικού δικτύου Sky News στο Κονγκό επιβεβαίωσε την ύπαρξη χιλιάδων ανεπίσημων ορυχείων όπου άνδρες, γυναίκες και παιδιά εργάζονται για την εξόρυξη κοβαλτίου σε συνθήκες σκλαβιάς. Πρόκειται για σύγχρονα κάτεργα όπου μικροί και μεγάλοι σκλάβοι- με την κυριολεκτική έννοια του όρου- εργάζονται κάτω από άκρως επικίνδυνες συνθήκες προκειμένου να συλλεχθεί η απαραίτητη ποσότητα κοβαλτίου που χρειάζονται οι πολυεθνικές για να κατασκευάσουν τα περιζήτητα gadgets υψηλής τεχνολογίας.

Μπροστά στην κερδοφορία και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, οι καπιταλιστές δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές. Ακόμη και μικρών παιδιών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Sky News «κανένας απ’ τους «εργαζόμενους» στα ορυχεία δεν φορούσε γάντια ή μάσκες, παρόλο που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι η έκθεση σε κοβάλτιο μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια προβλήματα υγείας». Σχετικές έρευνες της UNICEF και της Διεθνούς Αμνηστίας για την παιδική εργασία στα κάτεργα του κοβαλτίου δείχνουν ότι κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες παιδιά εργάζονται  σε συνθήκες γαλέρας για περισσότερες από 12 ώρες καθημερινά, προκειμένου να κερδίσουν ένα υποτυπώδες «χαρτζιλίκι» (1-2 δολάρια). Όπως αναφέρουν στοιχεία της UNICEF, το 2014 ο αριθμός των παιδιών που εργάζονταν σε ορυχεία της Λαϊκ. Δημοκρατίας του Κονγκό ανέρχονταν σε περίπου 40.000.

• Περίπου 170 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5 έως 17 ετών εργάζονται με τρόπο που παρεμποδίζουν την εκπαίδευση τους και τη χαρά της παιδικής ηλικίας (Στοιχεία:Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO)

• Περισσότερα από 85 εκατομμύρια παιδιά το 2012 απασχολούνταν σε εργασίες επικίνδυνες για την σωματική και ψυχική τους υγεία.

• 73 εκατομμύρια από τα εργαζόμενα παιδιά είναι κάτω των 10 ετών και κάθε χρόνο υπολογίζεται πως περίπου 22.000 από αυτά σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα.

• Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες μικρά παιδιά χάνουν τα νιάτα τους (και πολλές φορές τις ζωές τους) στα λασπωμένα ορυχεία κοβαλτίου, τα μονοπώλια των σύγχρονων τεχνολογιών θυσαυρίζουν. Χαρακτηριστική η περίπτωση του πολυεθνικού κολοσσού Apple, ο οποίος μόνο κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2016 σημείωσε κέρδη 17.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Samsung της οποίας τα καθαρά κέρδη το τέταρτο τρίμηνο του περασμένου έτους άγγιξαν τα 6.1 δις. δολάρια.

• Στις 20 Νοέμβρη 1989 η Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε ομόφωνα την Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με την οποία όλα τα παιδιά γενιούνται με βασικές ελευθερίες και δικαιώματα. Την Συνθήκη έχουν επικυρώσει 193 χώρες με μοναδικές εξαιρέσεις τις ΗΠΑ και την Σομαλία οι οποίες, αν και έχουν υπογράψει την Σύμβαση, δεν τις έχουν δώσει νομική ισχύ. Σε μια σειρά πολιτείες των ΗΠΑ παιδιά 7 έως 17 ετών εργάζονται σε καπνοχώραφα.

• Στον καπιταλιστικό… «παράδεισο» των ΗΠΑ, παιδιά ηλικίας 7 και 8 ετών εργάζονται έως και 16 ώρες ημερησίως σε καπνοχώραφα για λογαριασμό μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων όπως η Phillip Morris, British American Tobacco, Imperial Tobacco Group, Lorrilard κλπ. Σχετική έρευνα οργανισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα το 2013 έδειξε ότι τα 3/4 των παιδιών που απασχολούνται σε τέτοιου είδους εργασίες έφεραν συμπτώματα επιδείνωσης της υγείας τους. Το νομικό πλαίσιο στις ΗΠΑ δεν απαγορεύει την παιδική εργασία, επεκτείνοντας έτσι την εργασιακή εκμετάλλευση και σε ανήλικους τους οποίους μεγάλες εταιρείες απασχολούν ως φτηνό εργατικό δυναμικό προς όφελος της κερδοφορίας τους.

• Στην Ελλάδα η παιδική εργασία δεν είναι άγνωστη. Σύμφωνα με στοιχεία του 2014, οι ανήλικοι που εργάζονται υπολογίζονται σε 100.000 με 150.000, με την πλειοψηφία εξ’ αυτών να εργάζονται παρανόμως. Όλα αυτά την ώρα που περίπου 450.000 παιδιά στην Ελλάδα ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ 40.000 παιδιά ετησίως εγκαταλείπουν το σχολείο, πριν την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, προκειμένου να βγουν στο μεροκάματο.

Από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό προέρχεται περισσότερο από το 50% των ποσοτήτων κοβαλτίου που χρησιμοποιείται σε συσκευές υψηλής τεχνολογίας παγκοσμίως. Πρόκειται για μια αλυσίδα που ξεκινά στα κάτεργα της παιδικής εργασίας και καταλήγει στη βιτρίνα των πολυκαταστημάτων. Είναι η αλυσίδα της καπιταλιστικής κερδοφορίας μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που προμηθεύονται κοβάλτιο όπως, μεταξύ άλλων, οι Apple, Daimler, Dell, HP, Huawei, Lenovo, LG, Microsoft, Samsung, Sony, Vodafone, Volkswagen κλπ. Στο βωμό του υπερκέρδους τέτοιων μονοπωλίων θυσιάζεται η παιδική αθωότητα εκατοντάδων χιλιάδων «Ντόρσεν», από το Κονγκό και την Τυνησία μέχρι την Ινδία και την Ταϊβάν.

Η βάρβαρη αυτή πτυχή του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο επίκαιρος και αναγκαίος είναι ο σοσιαλισμός. Μας υπενθυμίζει ότι, παρά τις όποιες αδυναμίες του, το σοσιαλιστικό σύστημα που γνωρίσαμε τον 20ο αιώνα εξασφάλιζε σε κάθε παιδί, από τη γέννηση του ακόμα, όλα όσα ήταν απαραίτητα για την σωστή ανάπτυξη του: από τους κρατικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς μέχρι τη δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση και τη δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας, πολιτισμού, αθλητισμού, διακοπών, υπό την ευθύνη του σοσιαλιστικού κράτους.

Μας υπενθυμίζει, τέλος, ότι μόνο με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, είναι δυνατό να μπει ένα οριστικό τέλος στην παιδική εργασία και σκλαβιά. Για να μπορούν παιδιά όπως ο Ντόρσεν να ζουν στην αθωότητα, την ανεμελιά και το παιχνίδι, όπως ακριβώς ορίζει η ηλικία τους- και όχι ως σύγχρονοι σκλάβοι.

atexnos.gr

Οι πρώτες φωτογραφίες από τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία που δέχθηκαν επίθεση

Το Ριάντ άνοιξε στα ΜΜΕ τις πύλες των εγκαταστάσεων της Aramco.

• NewsroomHuffPost Greece

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/Hamad l Mohammed

Η Σαουδική Αραβία έδωσε την Παρασκευή τη δυνατότητα σε εκπροσώπους μέσων ενημέρωσης να δουν από κοντά τις εγκαταστάσεις που επλήγησαν από τις επιθέσεις, για τις οποίες η Ουάσινγκτον και το Ριάντ κατηγόρησαν το Ιράν, δείχνοντας στους δημοσιογράφους λιωμένους σωλήνες και καμένο εξοπλισμό.

Το βασίλειο θεωρεί ότι οι επιθέσεις της 14ης Σεπτεμβρίου στις εγκαταστάσεις στο Κουράις και το Αμπκάικ ― η χειρότερη επίθεση σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στον Κόλπο από τότε που ο Ιρακινός Σαντάμ Χουσεΐν πυρπόλησε τις πετρελαιοπηγές του Κουβέιτ το 1991 – θέτουν σε δοκιμασία τη βούληση της διεθνούς κοινότητας να διατηρηθεί η παγκόσμια τάξη.

Το Ιράν αρνείται την εμπλοκή του στην επίθεση, που αρχικά είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί στο ήμισυ η πετρελαϊκή παραγωγή της Σαουδικής Αραβίας, της μεγαλύτερης στον κόσμο χώρας εξαγωγής πετρελαίου. Την ευθύνη ανέλαβε το κίνημα των Χούτι της Υεμένης, συμμάχων του Ιράν εναντίον των οποίων μάχεται ο υπό τη Σαουδική Αραβία συνασπισμός τα τέσσερα χρόνια που διαρκεί η σύγκρουση στην Υεμένη.

Στο Κουράις, το οποίο το υπουργείο Αμύνης της Σαουδικής Αραβίας ανακοίνωσε ότι επλήγη από τέσσερις πυραύλους, δημοσιογράφοι του Reuters είδαν τις εργασίες αποκατάστασης των ζημιών που είναι σε εξέλιξη, με γερανούς να υψώνονται γύρω από δύο καμένους πυλώνες και λιωμένους σωλήνες.

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

• 
  

«Είμαστε βέβαιοι ότι θα επανέλθουμε στην πλήρη παραγωγή που βρισκόμασταν πριν την επίθεση (στο Κουράις) έως τα τέλη Σεπτεμβρίου», δήλωσε σύμφωνα με το Reuters  ο Φαχάντ Αμπντουλκαρίμ, γενικός διευθυντής της Aramco για τις πετρελαϊκές δραστηριότητες στις νότιες περιοχές, στους δημοσιογράφους. «Εργαζόμαστε 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα», δήλωσε ο Αμπντουλκαρίμ.

Στο χώρο υπήρχαν εργάτες που φορούσαν γιλέκα εργασίας σε κόκκινο χρώμα για να είναι ευδιάκριτοι και λευκά κράνη. Πρόκειται για ένα μεγάλο συγκρότημα που έχει το μέγεθος πολλών γηπέδων ποδοσφαίρου και περιλαμβάνει διασυνδεμένα συστήματα αγωγών και πυλώνων. Στο έδαφος υπήρχαν αποκαΐδια, ενώ κάποιοι εργάτες ψέκαζαν με ένα υγρό που φάνηκε να είναι νερό. Κινητοί γερανοί και βυτιοφόρα βρίσκονταν κοντά σε ό,τι έχει απομείνει από έναν κατεστραμμένο από τη φωτιά πυλώνα.

Οι επιθέσεις του προηγούμενο Σαββάτου επέτειναν τη διαμάχη μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν. Το Ιράν έχει προειδοποιήσει τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να μην οδηγηθεί σε έναν πόλεμο στη Μέση Ανατολή και ότι θα αντιμετωπίσει επιθετικές ενέργειες με συντριπτική απάντηση.

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

Σήμερα η Τεχεράνη επέτεινε το μήνυμα αυτό καθώς υψηλόβαθμος αξιωματικός των Φρουρών της Επανάστασης δήλωσε ότι το Ιράν θα απαντήσει από τη Μεσόγειο έως τον Ινδικό Ωκεανό στις όποιες συνομωσίες των Αμερικανών. «Εάν οι Αμερικανοί σκέφτονται συνομωσίες, το ιρανικό έθνος θα απαντήσει από τη Μεσόγειο έως την Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό», δήλωσε ο στρατηγός Γιαχιά Ραχίμ-Σαφάβι, υψηλόβαθμος σύμβουλος του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA reported.

Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο χαρακτήρισε τις επιθέσεις «πράξη πολέμου», αλλά χθες δήλωσε ότι ο Τραμπ, που έχει δώσει εντολή για περισσότερες κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, επιθυμεί μια ειρηνική επίλυση της κρίσης.

Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών αμφισβήτησε σήμερα τα σχόλια του Πομπέο και ανέφερε τις διπλωματικές πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει η ιρανική πλευρά. «Συνασπισμός για Ειρηνική Επίλυση;», ανέφερε ο Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ στο Twitter, και ανέφερε οκτώ διπλωματικές πρωτοβουλίες του Ιράν από το 1985, συμπεριλαμβανόμενου και ενός ειρηνευτικού σχεδίου για την Υεμένη το 2015.

ΤΦ

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

REUTERS/HAMAD L MOHAMMED

ΚΚΕ: Αναδεικνύεται η ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ /Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019, 18:47:01 / / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Η σημερινή αναχρονιστική απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε ως αντισυνταγματικές ακόμη κι αυτές τις άτολμες ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για το μάθημα των θρησκευτικών, πέρα από τα όποια νομικά της ζητήματα, αναδεικνύει και το εξής: Την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο η Παιδεία θα πρέπει να προάγει τη θρησκευτική συνείδηση» τονίζει το ΚΚΕ σε σχόλιό του για την απόφαση του ΣτΕ σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών.

«Το ΚΚΕ, στη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης, είχε προτείνει την αλλαγή αυτής της διάταξης, κάτι όμως που απορρίφθηκε από όλα τα άλλα κόμματα, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου» καταλήγει το σχόλιο του κόμματος.

Αφορολόγητο: Τι αλλάζει για συνταξιούχους και μισθωτούς

Newsroom , CNN Greece

Πηγή: Pixabay

Στην αύξηση του ύψους των δαπανών που θα πρέπει να πραγματοποιούν κάθε χρόνο οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι κατ’ επάγγελμα αγρότες για αγορές αγαθών και παροχές υπηρεσιών, προκειμένου να κατοχυρώνουν το αφορολόγητο όριο εισοδήματος των 8.636 ευρώ, αποφάσισε να προχωρήσει το υπουργείο Οικονομικών από το 2020.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Ελεύθερου Τύπου, τα ποσοστά επί του ετήσιου εισοδήματος που θα πρέπει να καλύπτουν οι παραπάνω κατηγορίες φορολογουμένων με δαπάνες εξοφληθείσες είτε με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής είτε με μετρητά, προκειμένου να διασφαλίζουν το αφορολόγητο όριο εισοδήματος, θα αυξηθούν ως εξής:

* Για τα πρώτα 10.000 ευρώ του ετήσιου εισοδήματος το ποσοστό που θα απαιτείται να καλύπτεται με ηλεκτρονικές πληρωμές δαπανών ή με πληρωμές δαπανών σε μετρητά θα αυξηθεί από 10% σε 15%. Δηλαδή, μισθωτός 55 ετών με ετήσιο εισόδημα 9.800 ευρώ θα πρέπει το 2020 να εξοφλήσει μέσω καρτών ή μέσω e-banking ή μέσω άλλων μεθόδων ηλεκτρονικής πληρωμής συνολικό ποσό δαπάνης για αγορές αγαθών και παροχές υπηρεσιών, ύψους 1.470 ευρώ (15% Χ 9.800 ευρώ) για να δικαιούται το αφορολόγητο. Με το ισχύον φέτος ποσοστό του 10% αρκεί να εξοφλήσει ποσό 980 ευρώ (10% Χ 9.800 ευρώ) μέσω καρτών ή άλλων μεθόδων ηλεκτρονικής πληρωμής για να κατοχυρώσει το αφορολόγητο.

* Για τα επόμενα 20.000 ευρώ του ετήσιου εισοδήματος, δηλαδή για το τμήμα από τα 10.000,01 ευρώ έως τα 30.000 ευρώ, το απαιτούμενο ποσοστό κάλυψης θα αυξηθεί στο 20%, από 15% που είναι σήμερα. Ετσι, ένας συνταξιούχος 65 ετών με ετήσιο εισόδημα 30.000 ευρώ θα πρέπει από το 2020 και μετά να εξοφλεί με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής ποσό ετηήσιων δαπανών αγοράς αγαθών και παροχής υπηρεσιών συνολικού ύψους 5.500 ευρώ (το 15% των πρώτων 10.000 ευρώ του εισοδήματός του και το 20% των επόμενων 20.000 ευρώ του εισοδήματός του) για να κατοχυρώσει το αφορολόγητο. Με τα σημερινά ποσοστά κάλυψης του 10% και του 15% αρκεί να εξοφλήσει ποσό συνολικού ύψους 4.000 ευρώ (το 10% των πρώτων 10.000 ευρώ του εισοδήματός του και το 15% των επόμενων 20.000 ευρώ).

* Για το τμήμα του ετήσιου εισοδήματος άνω των 30.000 ευρώ, το απαιτούμενο ποσοστό κάλυψης θα αυξηθεί στο 25% από 20% που ανέρχεται σήμερα
.

Ξέφυγε ο Τραμπ: Απειλεί να γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές

Σκληρό μήνυμα του Αμερικανού προέδρου σε Γαλλία και Γερμανία.

• NewsroomHuffPost Greece

ASSOCIATED PRESS

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ απείλησε την Παρασκευή να απελευθερώσει στα σύνορα της Ευρώπης τους τζιχαντιστές που κρατούνται από τους συμμάχους του στη Συρία, εάν η Γαλλία, η Γερμανία και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν δεχτούν να επαναπατρίσουν τους υπηκόους τους.

«Νίκησα το χαλιφάτο» του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία, είπε ο Τραμπ απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους, υποδεχόμενος στο Οβάλ Γραφείο τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας, Σκοτ Μόρισον. «Και τώρα, έχουμε χιλιάδες αιχμαλώτους πολέμου, μαχητές του Ισλαμικού Κράτους», πρόσθεσε, αναφερόμενος στους ξένους μαχητές που αιχμαλωτίστηκαν από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), τον αραβοκουρδικό συνασπισμό στον οποίο βασίστηκε η Ουάσινγκτον για να εκδιώξει τους τζιχαντιστές από τις εκτάσεις που είχαν υπό τον έλεγχό τους στη βορειοανατολική Συρία.

«Ζητάμε από τις χώρες από τις οποίες ήλθαν, από την Ευρώπη, να παραλάβει αυτούς τους αιχμαλώτους πολέμου. Μέχρι τώρα, αρνούνται», συνέχισε, αναφερόμενος στη Γαλλία και τη Γερμανία. «Στο τέλος, θα πω: λυπάμαι, αλλά είτε θα τους πάρετε, είτε θα τους αφήσουμε στα σύνορά σας. Επειδή οι ΗΠΑ δεν θα στείλουν χιλιάδες και χιλιάδες ανθρώπους στο Γκουαντάναμο, να τους κρατήσουμε στο Γκουαντάναμο για 50 χρόνια», συνέχισε, εξηγώντας ότι κάτι τέτοιο θα στοίχιζε «δισεκατομμύρια δολάρια».

Αν οι Ευρωπαίοι δεν τους πάρουν πίσω «θα χρειαστεί πιθανότατα να τους στείλουμε στα σύνορα και να πρέπει να τους ξαναπιάσουν», συνέχισε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ απειλεί την Ευρώπη. Τον περασμένο μήνα είχε πει ότι θα απελευθερώσει τους Ευρωπαίους τζιχαντιστές που κρατούνται στη Συρία στις χώρες καταγωγής τους, αν δεν δεχτούν από μόνες τους να τους επαναπατρίσουν.

Χιλιάδες ξένοι μαχητές από περίπου 80 χώρες εντάχθηκαν στο Ισλαμικό Κράτος μετά το 2014. Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν επαναπατρίσει κάποια από τα παιδιά τους, όμως εμφανίζονται απρόθυμες να πάρουν πίσω και όσους πολέμησαν ενεργά στο πλευρό των τζιχαντιστών.

Πηγή: ΑΠΕ