Το σύνθημα «κανείς δεν έχασε αγοράζοντας γη» ήταν ένα από τα κυρίαρχα στις εποχές της μετεμφυλιακής ανάπτυξης. Οσοι εκείνα τα χρόνια είχαν «τον τρόπο» τους, προχώρησαν σε επενδύσεις που επεκτάθηκαν από τη γη, στα διαμερίσματα των πολυκατοικιών και μετά στις εξοχικές κατοικίες «δέκα λεπτά απ' την Ομόνοια».
Κάπως έτσι οικοδομήθηκε η Ελλάδα που σήμερα γνωρίζουμε, συχνότατα με αυθαιρεσίες και υπερβάσεις που τακτοποιούνταν προεκλογικά. Η τακτοποίηση όμως αφορούσε τη νομιμότητα και όχι την κτηματογράφηση.
Μπορεί, δηλαδή, κάθε ιδιοκτήτης να είχε στα χέρια του κάποιο χαρτί, αλλά το Δημόσιο δεν είχε μια οργανωμένη βάση δεδομένων όπου να καταγράφεται ποιος κατέχει τι και πού ακριβώς. Ακόμη χειρότερα, το πανίσχυρο κράτος δεν είχε καν οργανώσει την άλλη βάση, την πολύ πιο απλή. Εκείνη που θα έδειχνε πάνω στον χάρτη της Ελλάδας πώς επιτρέπεται να αξιοποιηθεί το κάθε κομματάκι του, ανάλογα με το αν βρίσκεται σε δάσος, στον αιγιαλό, εντός ή εκτός σχεδίου και σύμφωνα με τους εκάστοτε νόμους.
Κοντολογίς, όποιος αποκτούσε ένα τεμάχιο γης δεν ήταν σε θέση να είναι σίγουρος τι μπορούσε να κάνει με αυτό. Τη λύση αναλάμβαναν να δώσουν επί δεκαετίες οι κάθε μορφής διαμεσολαβητές. Ορισμένοι μηχανικοί, δικηγόροι και συμβολαιογράφοι έχτισαν καριέρες ψάχνοντας να βρουν τα «παράθυρα» των νόμων.
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσες ήταν οι καριέρες των πολιτικών που έδιναν λύσεις όταν δήλωναν αδυναμία οι αρμόδιοι δημόσιοι υπάλληλοι που ζούσαν μέσα σε βουνά από φακέλους με εκατομμύρια έγγραφα.
Στα χρόνια της εικονικής ευμάρειας, το Εθνικό Κτηματολόγιο ήταν μια ακόμη αφορμή για αθρόες προσλήψεις και αναθέσεις σε εργολάβους. Κονδύλια εισέρρευσαν και χάθηκαν, το έργο σταμάτησε και ξεκίνησε πολλές φορές, μετατρέποντας την ολοκλήρωση της διαδικασίας σε «ανέκδοτο».
Τα πράγματα σοβάρεψαν στις εποχές των μνημονίων, όταν η ακίνητη περιουσία επελέγη ως κρίσιμη πηγή φόρων. Φαίνεται όμως ότι σοβάρεψαν μόνο για τους ιδιοκτήτες που πλήρωναν.
Για την κρατική εξουσία, παρέμεινε κυρίαρχη η ανάγκη της συναλλαγής με τους ψηφοφόρους. Το «πες μου το πρόβλημά σου και θα το λύσουμε». Το Κτηματολόγιο που θα τελείωνε το 2020 πάει τώρα για το 2025. Εκατομμύρια ιδιοκτήτες απειλούνται με απώλεια περιουσίας ή με αυξανόμενα πρόστιμα. Η οδύσσεια συνεχίζεται και όχι μόνο για τους ξεριζωμένους
