Διαβάστε το ria.ru στο
MARIUPOL, 8 Ιουνίου - RIA Novosti, Andrey Kots. Η φρουρά Azovstal κατέθεσε τα όπλα πριν από περισσότερες από τρεις εβδομάδες, αλλά ο στρατός της ΛΔΔ και της Ρωσίας εξακολουθούν να χτενίζουν το έδαφος του εργοστασίου. Η αποτύπωση ενός βιομηχανικού συγκροτήματος με έκταση 12 εκταρίων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κάθε τόσο συναντώνται επικίνδυνα ευρήματα. Σχετικά με το πώς οργανώθηκε το ουκρανικό αμυντικό σύστημα - στην έκθεση του RIA Novosti.
Σχεδόν ολοσχερώς καταστραφεί
Για τους δημοσιογράφους, η είσοδος στο Azovstal είναι ανοιχτή μόνο από τα ανατολικά - μέσω της περιοχής Levoberezhny. Στην είσοδο, ένα παλιό σοβιετικό τανκ T-55 πάγωσε σαν σιωπηλός φρουρός. Πριν από τρεις εβδομάδες, μετά βίας κρατούσε ένα βάθρο που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από βομβαρδισμούς. Για να μην τρακάρουν εντελώς από το τσιμεντόλιθο, οι στρατιώτες του DPR οδήγησαν το όχημα ανάκτησης και έσυραν το σπάνιο στο σημείο ελέγχου τους. Τώρα κρύβονται στη σκιά του οχήματος μάχης από τον καυτό ήλιο του Ιουνίου.
Ο δρόμος σπαρμένος με θραύσματα και τσιμεντένια θραύσματα οδηγεί στην ίδια τη γέφυρα όπου η φρουρά Azovstal παρέδωσε τα προσωπικά της όπλα, φορτώθηκε σε λεωφορεία και πήγε στην αιχμαλωσία. Μόνο ένα μικρό μέρος του φυτού είναι ορατό από εδώ. Αλλά ακόμα κι έτσι είναι ξεκάθαρο: ένα τεράστιο εργοστασιακό συγκρότημα έχει μετατραπεί σε ένα χάος από στριμμένα μέταλλα, απανθρακωμένα κτίρια, χαλασμένο εξοπλισμό - τόσο πολιτικό όσο και στρατιωτικό.
Το φυτό καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Η εικόνα της καταστροφής επισκιάζει ακόμη και τις φωτογραφίες της επιχείρησης τον Σεπτέμβριο του 1943, όταν οι Γερμανοί που υποχωρούσαν ανατίναξαν όλες τις κύριες εγκαταστάσεις παραγωγής. Θεωρητικά, όλα μπορούν να ξαναχτιστούν. Ωστόσο, πρώτα πρέπει να καθαρίσετε μια πολύ μεγάλη περιοχή και να καθαρίσετε τα ερείπια.
Εργοστάσιο-φρούριο
Στην πραγματικότητα, το Azovstal είναι μια πόλη μέσα σε μια πόλη. Στη σοβιετική εποχή, χτίστηκαν εδώ 41 εργαστήρια και 80 μεγάλα κτίρια. Υπάρχουν μόνο δύο δωδεκάδες καντίνες. Και πόσες αποθήκες και υπόγειες τεχνολογικές εγκαταστάσεις, ακόμη και οι ντόπιοι βετεράνοι της εργασίας δεν γνωρίζουν.
κατάστημα υγραερίου
Το σύνταγμα Azov και η 36η Ξεχωριστή Ταξιαρχία Πεζοναυτών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας επέλεξαν το Azovstal για άμυνα για κάποιο λόγο. Σε λαβύρινθους από μέταλλο και σκυρόδεμα, υπάρχουν χιλιάδες πιθανές θέσεις για ελεύθερους σκοπευτές, εκτοξευτές χειροβομβίδων και πολυβολητές. Τα παχιά τοιχώματα προστατεύουν αξιόπιστα από σφαίρες και κελύφη τανκ. Οι διακλαδισμένες υπόγειες επικοινωνίες σάς επιτρέπουν να μεταφέρετε γρήγορα μονάδες από το ένα μέρος στο άλλο. Και μέσα από τις φαρδιές πύλες είναι εύκολο να οδηγήσεις στρατιωτικό εξοπλισμό, κρύβοντας από αεροπορικές επιδρομές.
"Μπορείτε να φανταστείτε σε τι θα είχε μετατραπεί σε μια μετωπική επίθεση σε αυτό το φρούριο;" Ο Andrey, αξιωματικός του Υπουργείου Εσωτερικών της ΛΔΔ, που συνοδεύει δημοσιογράφους, κάνει μια ρητορική ερώτηση. Στις αποθήκες τους, βρήκαμε λεπτομερείς χάρτες του εργοστασίου, στις οποίες ήταν σημαδεμένες οι γραμμές άμυνας. Γενικά, ετοιμάζονταν να πολεμήσουν σοβαρά».
Μεταλλουργικό εργοστάσιο "Azovstal" μετά την απελευθέρωση των στρατών της Ρωσίας και της ΛΔΔ από τις συμμαχικές δυνάμεις
Βαριά επιχειρήματα
Αντί για μετωπική επίθεση, το Azovstal περικυκλώθηκε, όλμοι μεγάλου διαμετρήματος "Tulpan" και συστήματα φλογοβόλων "Solntsepek" ανυψώθηκαν, αεροσκάφη με βαριές βόμβες σκυροδέματος ανυψώθηκαν στον αέρα και άρχισαν να ισοπεδώνουν μεθοδικά το μεταλλουργικό εργοστάσιο στο έδαφος.
Κάποια καταστήματα έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Κατά μήκος του δρόμου αριστερά και δεξιά υπάρχουν κρατήρες διαμέτρου δέκα μέτρων και βάθους τεσσάρων μέτρων. Σε ανοιχτό χώρο πιο κοντά στο κέντρο - σπασμένος εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού "Bucephalus". Άγνωστη δύναμη έστρεψε το θωρακισμένο αυτοκίνητο «Bogdan» από τις ρόδες στην οροφή, σαν παιχνίδι.
Το φυτό καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς.
Μέσα στα φαινομενικά σωζόμενα κτίρια - απόλυτο χάος. Στο κατάστημα επεξεργασίας σκωρίας οπτάνθρακα έσπασε ο εξοπλισμός παραγωγής, ίχνη φωτιάς. Στον τοίχο, σαν κοροϊδία, επέζησε η πινακίδα: «Τηρείτε τους κανόνες πυρασφάλειας». Αρκετοί τοίχοι στο κτίριο του σταθμού συνδυασμένης παραγωγής θερμότητας και ηλεκτροπαραγωγής λείπουν, το δωμάτιο της γεννήτριας έχει καταστραφεί. Στο κατάστημα στερέωσης σιδηροτροχιών, τα πάντα συνθλίβονται από ράγες βαρέων τεθωρακισμένων.
Ωστόσο, κάτι έχει επιζήσει. Στο εργαστήριο πλάκας, στοίβες τελικών προϊόντων ανεβαίνουν στην οροφή - αυτές είναι οι λεγόμενες πλάκες, παχιά χαλύβδινα τεμάχια ορθογώνιου τμήματος για έλαση χάλυβα. Δεν είναι φθηνά. Μόλις το εργοστάσιο καθαριστεί από νάρκες, οι πλάκες θα αφαιρεθούν και θα χρησιμοποιηθούν. Ο χάλυβας είναι ζωτικής σημασίας για την αποκατάσταση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Μαριούπολης.
Δεν θα αφήσουμε τίποτα
Ένας αξιωματικός του DPR λέει: η φρουρά καθόταν σε υπόγεια καταφύγια που χρονολογούνται από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης σχεδόν χωρίς να βγει έξω. Είναι δεκάδες από αυτούς. Η είσοδος σε ένα από τα καταφύγια είναι μισοφραγμένη. Προσεκτικά περνάμε πάνω από κομμάτια σπασμένου σκυροδέματος και κατεβαίνουμε. Μια απότομη μυρωδιά καψίματος χτυπά τη μύτη. Στο φως του φαναριού - οι απανθρακωμένοι σκελετοί από δίχτυα του στρατού, μια απανθρακωμένη στολή και μερικά στριμμένα κομμάτια σιδήρου. Η συνοδεία λέει ότι πριν παραδοθούν, οι στρατιώτες του VSE έκλεψαν τα περισσότερα από τα επισκευάσιμα όπλα και πυρομαχικά εδώ. Και του έβαλαν φωτιά.
«Ούτε στον εαυτό μου ούτε στους ανθρώπους», αστειεύεται. «Σχεδόν τα πάντα καταστράφηκαν πριν παραδοθώ. Τα όπλα κατέστησαν άχρηστα, οι θερμικές συσκευές απεικόνισης, τα σκοπευτικά νυχτερινής νύχτας και τα σκοπευτήρια ήταν σπασμένα, οι ιμάντες στα αλεξίσφαιρα γιλέκα κόπηκαν, τα κράνη πυροβολήθηκαν, το οξύ ήταν χύθηκε σε φορητούς υπολογιστές, τα κινητά τηλέφωνα συνθλίβονταν με μπερέδες "Δεν πήραμε πολλά. Για παράδειγμα, επέζησε ένα πραγματικό σπάνιο μουσείο - ένα πολυβόλο με δίσκο Degtyarev από την εποχή του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Και σε ένα άλλο καταφύγιο "τρόπαισα" τον εαυτό μου πολύ καλή κιθάρα».
Είτε δεν κατάφεραν να κάψουν το γειτονικό καταφύγιο είτε δεν το θεώρησαν απαραίτητο. Οι χοντρές θωρακισμένες πόρτες είναι σε θέση να αντέξουν ακόμη και μια κοντινή έκρηξη μιας ισχυρής νάρκης ξηράς. Πίσω τους υπάρχουν αρκετά ευρύχωρα δωμάτια. Στους τοίχους βαμμένους με πράσινη μπογιά υπάρχουν κερκίδες με οδηγίες για την πολιτική άμυνα. Το πάτωμα είναι γεμάτο με εγκαταλελειμμένα παλτό, χιτώνες και παντελόνια. Κυρίως στρατός, αλλά υπάρχουν και ολοκαίνουργια μπουφάν Metinvest. Ελπίζοντας να βγουν από την περικύκλωση, οι μαχητές των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας πέταξαν μαζικά τις στολές τους και μετατράπηκαν στη στολή των εργατών της Azovstal. Λίγοι όμως κατάφεραν να περάσουν για πολίτες.
Συνιστάται έντονα στους δημοσιογράφους να μην πατούν ρούχα - εκρηκτικές «εκπλήξεις» μπορούν ακόμα να βρίσκονται στις τσέπες. Μέρος των πυρομαχικών δεν είχε πραγματικά χρόνο να καταστρέψει. Σε ένα από τα δωμάτια υπάρχουν πολλά κουτιά με χειροβομβίδες, φυσίγγιο ψευδάργυρο, βολές "καρότου" από ένα RPG-7, μια εξοπλισμένη ζώνη πολυβόλου. Και δίπλα στο αυτοσχέδιο οπλοστάσιο είναι το βιβλίο του Fadeev The Young Guard.
Βολές για RPG-7
Στο καταφύγιο με το χαβιάρι
Κρίνοντας από αυτό το καταφύγιο, η ζωή εδώ δεν ήταν άσχημη. Γεννήτρια, μπάνιο, ντουζιέρα. Όμως τα υδραυλικά ήταν συνεχώς εκτός λειτουργίας, οπότε η ανάγκη ανακουφίστηκε σε πλαστικά μπουκάλια. Και δεν έλειψαν. Ένα από τα ντουλάπια είναι γεμάτο με κλειστές συσκευασίες ανθρακούχου μεταλλικού νερού. Σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις, θα ήταν αρκετό για έναν ακόμη μήνα. Δεν υπήρχαν προβλήματα με το φαγητό: κεχρί, κονσέρβες, «σπιν», ξηρές μερίδες.
Ένα από τα καταφύγια
"Ήμουν μεταξύ εκείνων που επιθεώρησαν αυτούς που παραδόθηκαν", σχολιάζει η συνοδός. "Βρήκα ένα βάζο με κόκκινο χαβιάρι σε ένα από αυτά. Είναι ακατανόητο πώς δεν σάπισε. Γαλλικό πατέ. Αλλά, φυσικά, δεν το είχαν όλοι Κάπου γλέντιζαν, αλλά κάπου έπαιρναν 150 γραμμάρια χυλού την ημέρα. Ο Αζόφ έστριψε τις λιχουδιές για τον εαυτό του και δεν μοιραζόταν με κανέναν. Και δεν υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των καταφυγίων της πλειοψηφίας. Έβγαιναν μόνο το βράδυ και αρκετοί άνθρωποι σε ένα χρόνος. "
Κι όμως, το συνεχές βρυχηθμό των βομβών που έπεφταν, ο σοβάς που έσπασε από το ταβάνι, το σκοτάδι τριγύρω και η έλλειψη ενισχύσεων έσπασαν ψυχολογικά τη φρουρά. Σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, περίπου δυόμισι χιλιάδες μαχητές παραδόθηκαν. Η μάχη για το Azovstal έχει τελειώσει. Ωστόσο, ο στρατός υποθέτει ότι μικρές ένοπλες ομάδες μπορούν ακόμα να κρυφτούν στην περιοχή των 12 εκταρίων.
Το έδαφος του εργοστασίου Azovstal δεν έχει ακόμη εκκαθαριστεί
