Σε παραδόσεις βαλλιστικών βλημάτων Fateh-110, Zolfaghar καθώς βαρέων drones επίθεσης Arash-2, προχωρά το Ιράν στην Ρωσία, προκαλώντας την αντίδραση ακόμα και των ΗΠΑ που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι ο αστάθμητος παράγοντας «Ιράν» απειλεί να ανατρέψει την κατάσταση που είχε εμπεδωθεί στην Ουκρανία.
Βασικά λόγω λαθών της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας που δεν τελείωσαν τον πόλεμο την πρώτη εβδομάδα (άφησαν να ζήσει ο Β.Ζελένσκι αντί να δώσουν στην ομάδα των Spetsnatz που είχαν αναπτυχθεί στο διπλανό κτίριο της πρώτης ημέρες της εμβληματικής πλέον, επιχείρησης κατάληψης των αεροδρομίων του Κιέβου, να τον εξοντώσουν), απλά τα αποθέματα ασφαλείας όπλων μακρού βεληνεκούς σχεδόν τελείωσαν.
Και όταν λέμε «σχεδόν τελείωσαν» αναφερόμαστε στα διαθέσιμα για χρήση σε «τρίτες χώρες», εκτός από το απόθεμα που προορίζεται για ευρύτερη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ το οποίο είναι απείραχτο…
Εδώ και δύο μήνες το Ιράν εφοδιάζει τη Ρωσία με μαχητικά και «αυτοκτονίας» UAV και μαθαίνει στην στρατιωτική υπερδύναμη αυτό που επέμενε να αγνοεί πεισματικά: Ότι η μορφή του πολέμου είχε αλλάξει (σ.σ.: αν κάποιος μπορεί ας ενημερώσει και την ένδοξη ελληνική στρατιωτική ηγεσία που έδωσε 450 εκατ. ευρώ για να αγοράσει 4 UAV παρατήρησης!)…
Οι παραδόσεις των Fateh-110, Zolfaghar και Arash-2 θα «ξεκουράσουν» της ρωσικές μονάδες κρούσης και επιτρέψουν την αναπλήρωση των αποθεμάτων βαρέων όπλων όπως οι cruise Kalibr και οι βαλλιστικοί μικρού βεληνεκούς Iskander-M.
Τα ιρανικά όπλα είναι οικονομικά (δέκα Fateh-110, κοστίζουν όσο ένας Iskander-M) και είναι άφθονα: Ένα Shahed-136 κοστίζει λιγότερο από 10.000 ευρώ σε μαζική παραγωγή.
Και κατασκευάζονται κατά εκατοντάδες ανά εβδομάδα την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές στις τεράστιες ιρανικές γραμμές παραγωγής.
Τι θα πάρει το Ιράν; Τρόφιμα και λιπάσματα. Το σιτάρι είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμο για το Ιράν, ειδικά σε αυτή την φάση…
