Καθεστώς ασυδοσίας, παράνομες πρακτικές και ετσιθελικές αποφάσεις χαρακτηρίζουν τις διαπραγματεύσεις των δανειοληπτών που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους με τις εταιρείες διαχείρισης δανείων και πιστώσεων (servicers) που λειτουργούν για λογαριασμό των ξένων funds, στα οποία έχουν μεταβιβαστεί ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις τραπεζών.
Οι οφειλέτες βρίσκονται σε απόγνωση και οι δικηγόροι τους ενώπιον πρωτόγνωρων καταστάσεων, που δεν τους επιτρέπουν όχι μόνο να διαπραγματευτούν, αλλά συχνά ούτε να εκφράσουν τα δικαιώματα των εντολέων τους. Περισσότεροι από διακόσιοι δικηγόροι έφεραν ήδη το θέμα στη Βουλή λίγο πριν από τις εκλογές, καταγγέλλοντας τις αθέμιτες πρακτικές των servicers και ζητώντας να υπάρξει άμεσα νομοθετική ρύθμιση που θα θέτει όρους και κανόνες στις διαπραγματεύσεις δανειοληπτών - servicers. Ζητούν, επίσης, το αυτονόητο: να ψηφιστεί νομοθεσία για την προστασία της πρώτης κατοικίας καθώς αυτή τη στιγμή δεν είναι σε ισχύ κανένας νόμος και οι δανειολήπτες είναι κυριολεκτικά έρμαια στις διαθέσεις των funds.
Η καταγγελία των δικηγόρων, η οποία αναμένεται να επανακατατεθεί στη Βουλή προς τους αρμόδιους υπουργούς, περιγράφει πρωτοφανείς συμπεριφορές από τους υπαλλήλους των servicers:
● Αποστέλλουν εξώδικα-καταγγελίες και διαταγές πληρωμής, ενώ επιβάλλουν αναγκαστική κατάσχεση και εκθέτουν σε πλειστηριασμό ακίνητα που βρίσκονται σε ρύθμιση, η οποία τηρείται πιστά. Τα εξώδικα αυτά, με περιεχόμενο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, προκαλούν τρόμο στους πολίτες και τους αναγκάζουν να υπογράψουν συμβάσεις υπό πίεση, χωρίς καν να συμβουλευτούν τους δικηγόρους τους.
● Προτρέπουν τηλεφωνικά τους δανειολήπτες να μην απευθύνονται σε δικηγόρο, συκοφαντώντας και υποβαθμίζοντας την επαγγελματική ιδιότητά τους. Αν δεν το καταφέρουν, αρνούνται να συνομιλήσουν με δικηγόρους ή θέτουν σε αυτούς προσκόμματα πάσης φύσεως και τους αντιμετωπίζουν με αγενή και προσβλητικό τρόπο.
● Καθυστερούν επί μήνες να απαντήσουν σε οποιοδήποτε αίτημα των δανειοληπτών για χορήγηση βεβαιώσεων οφειλής ή εξόφλησης, αντίγραφα συμβάσεων κ.λπ., ενώ δεν απαντούν ούτε σε αιτήματα δανειοληπτών που προτείνουν ρυθμίσεις οι οποίες ανταποκρίνονται στην οικονομική κατάστασή τους. Με την πρακτική αυτή, οι δανειολήπτες δεν μπορούν να ασκήσουν τα δικαιώματά τους και βλέπουν τα σπίτια τους να βγαίνουν στο σφυρί, χωρίς καν να έχουν εισακουστεί.
● Υπολογίζουν αυθαίρετα και παράνομα τα επιτόκια επί των οριζόμενων ποσών, χωρίς να αιτιολογούν τον τρόπο υπολογισμού όταν τους ζητείται.
● Θέτουν υπερβολικές και παράλογες απαιτήσεις ως προς τη νομιμοποίηση των πληρεξούσιων δικηγόρων προκειμένου να συνομιλήσουν μαζί τους. Εχουν, δε, φτάσει στο σημείο να θέτουν ως προϋπόθεση οι εξουσιοδοτήσεις των δικηγόρων να έχουν ημερομηνία λήξης (τρίμηνη ή εξάμηνη ισχύ) παρόλο που στην ίδια την εξουσιοδότηση αναγράφεται ότι αυτή ισχύει μέχρι ανακλήσεώς της.
● Ζητάνε από τους δανειολήπτες να παραιτηθούν από τις ρυθμίσεις του Νόμου Κατσέλη προκειμένου να προβούν σε νέα ρύθμιση και όταν εκείνοι προσκομίζουν δήλωση παραίτησης, δεν τη δέχονται, με αποτέλεσμα η ρύθμιση να μην ολοκληρώνεται και να κινδυνεύει η πρώτη και μόνη κατοικία τους.
● Αρνούνται να συμμορφωθούν με διατακτικά αποφάσεων δικαστηρίων και αρνούνται να στείλουν στους δανειολήπτες ακόμα και τα σχέδια ρυθμίσεων προκειμένου να τα μελετήσουν πριν τα υπογράψουν.
● Πολλές εταιρείες έχουν καταργήσει τις μέχρι πρότινος υπάρχουσες διευθύνσεις e-mail, καθιστώντας ακόμα πιο δυσχερή την προσπάθεια επικοινωνίας μαζί τους, ενώ αρκετοί υπάλληλοι προσποιούνται τους δικηγόρους για να παραπλανήσουν τους δανειολήπτες και δεν διστάζουν να τους απειλούν: «Θα σας πάω στον εισαγγελέα» «Την επόμενη μέρα θα σας πάρουν το σπίτι».
Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που μέχρι τελευταία στιγμή, προτού πλειστηριαστούν τα σπίτια τους, δανείζονται από παντού... Εχουν ζητήσει από πελάτες μου 2.000 ευρώ μόνο και μόνο για να συζητήσουν μαζί τους, και αφού τα έδωσαν, δεν συζήτησαν καν | Λυδία Δράμπα, δικηγόρος
Ολα αυτά είναι σε γνώση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, που είναι επίσης αποδέκτες της καταγγελίας και ζητείται η παρέμβασή τους. Και βεβαίως η καταγγελία είναι σε γνώση της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία στις 24 Μαρτίου απάντησε ότι τη διαβιβάζει στην αρμόδια Διεύθυνση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος. Ωστόσο, αναμένεται η ουσιαστική απάντησή της με δεδομένο ότι είναι ο εποπτεύων φορέας. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση δεν δείχνει να βιάζεται να εναρμονιστεί με το ευρωπαϊκό δίκαιο, ενσωματώνοντας στο εθνικό δίκαιο την Οδηγία 2021/2127 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 24ης Νοεμβρίου 2021 για τους Διαχειριστές Πιστώσεων και τους Αγοραστές Πιστώσεων. Η προθεσμία συμμόρφωσης των κρατών-μελών λήγει την 29η Δεκεμβρίου 2023 και η εφαρμογή των μέτρων ξεκινά την 30ή Δεκεμβρίου 2023. Η Οδηγία αυτή θέτει ορισμένους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς στους δανειολήπτες όχι μόνο των εταιρειών διαχείρισης πιστώσεων, αλλά και των funds που αγοράζουν δάνεια.
«Πολιτική απόφαση»
Η δικηγόρος Λυδία Δράμπα, με μακρά εμπειρία στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, είναι ανάμεσα στους δικηγόρους που υπογράφουν την καταγγελία. Πώς προκλήθηκε η ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση; «Οι παράνομες αυτές πρακτικές δημιουργήθηκαν με την ανοχή των κυβερνήσεων. Πρόκειται για ένα οργανωμένο σχέδιο αρπαγής της περιουσίας των πολιτών και πίσω από αυτή την ιστορία είναι οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες που έχουν όφελος από τις εταιρίες. Αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να “ταΐσει” τους λίγους και όχι τους πολλούς», μας απαντάει.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά είναι ανυπέρβλητες. «Είμαστε παροπλισμένοι ως δικηγόροι, δεν υπάρχουμε καν. Οι εκπρόσωποι των servicers θεωρούν ότι πρέπει να γίνει αυτό που απαιτούν και τίποτα άλλο. Ακυρώνουν όλη την εμπειρία μας και τις νομικές γνώσεις μας, δεν μας ακούν και λένε “Πάμε παρακάτω”. Και το “Πάμε παρακάτω” σημαίνει ότι σου παίρνουμε το σπίτι θες δεν θες. Δεν υπάρχει κανένα πεδίο για διαπραγμάτευση, οι εντολείς μας είναι έρμαια των funds. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν γίνεται σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα», λέει η δικηγόρος και συνεχίζει:
«Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που μέχρι τελευταία στιγμή, προτού πλειστηριαστούν τα σπίτια τους, δανείζονται από παντού, αγωνιούν, βρίσκουν με κόπο 10.000 ευρώ και παρακαλάνε τα funds να τους ρυθμίσουν τα υπόλοιπα. Για να πάρουν την απάντηση ότι το fund θέλει στο χέρι 40.000 ευρώ. Εχουν ζητήσει από πελάτες μου 2.000 ευρώ μόνο και μόνο για να συζητήσουν μαζί τους, και αφού τα έδωσαν, δεν συζήτησαν καν».
Τι πρέπει να γίνει; «Το πρώτο και κύριο είναι να υπάρξει νομοθεσία για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο πια. Εχουν καταργηθεί όλοι οι νόμοι για την πρώτη κατοικία και παλεύουμε με το πώς βλέπει ο κάθε δικαστής το θέμα. Το δεύτερο είναι να θεσμοθετηθούν όροι στις διαπραγματεύσεις με τα funds. Δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε με γκάνγκστερ. Το τρίτο έχει να κάνει με την ανακεφαλαιοποίηση. Ο τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν τέσσερις φορές. Από το δάνειο κάθε ανθρώπου, ποιο ποσό έχει ανακεφαλαιοποιηθεί; Δεν μπορεί για ένα δάνειο των 120.000 ευρώ να ζητούν όλο το ποσό, ενώ ο δανειολήπτης έχει πληρώσει ήδη επτά-οκτώ χρόνια αδρές δόσεις και έχει γίνει και ανακεφαλαιοποίηση».
Τυράκι στη φάκα
Δεν υπάρχουν κάποιες δικλίδες προστασίας για τους οφειλέτες, όπως η βεβαίωση ευάλωτου οφειλέτη; «Δεν υπάρχει τίποτα. Η πλατφόρμα του ευάλωτου οφειλέτη, που απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν εισόδημα μέχρι 7.000 ευρώ, δεν έχει κανένα αντίκρισμα, καθώς ούτε με αυτή τη βεβαίωση αναστέλλεται ο πλειστηριασμός. Η βεβαίωση του ευάλωτου έβγαινε υπό την προϋπόθεση ότι θα δημιουργούνταν ένας άλλος φορέας που θα διαχειριζόταν το χρέος. Αυτός ο φορέας ούτε δημιουργήθηκε ούτε πρόκειται να δημιουργηθεί. Λειτούργησε σαν τυράκι στη φάκα. Νόμιζε ο κόσμος ότι με αυτή τη βεβαίωση θα σωθεί, έκανε όλη τη διαδικασία και εν τέλει του έπαιρναν το σπίτι».
Την καταγγελία υπογράφει και ο δικηγόρος Στέλιος Καραμανώλης, που έχει ασχοληθεί με πολλές υποθέσεις ανακοπών κατά πλειστηριασμών. «Αυτή τη στιγμή τα funds και οι μεγάλες εισπρακτικές εταιρείες, που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα ρευστότητας, χρησιμοποιούν την παράνομη και καταχρηστική πρακτική SLAPΡ (Strategic Lawsuit Against Public Participation), η οποία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στις ΗΠΑ αντιμετωπίζεται με ειδικότερες διατάξεις, ενώ στην Ελλάδα δυστυχώς μόνο μέσω της ερμηνείας περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Στον δικό σας τομέα, τον δημοσιογραφικό, το έχετε βιώσει μέσω της λογοκρισίας και των μηνύσεων. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι servicers κάνουν SLAPΡ, αρχίζουν έναν ορυμαγδό δικογράφων και προσφυγών στη Δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα οι φτωχοί δανειολήπτες να μην είναι σε θέση να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους επειδή είναι τεράστιο το κόστος. Μιλάμε για χιλιάδες ευρώ... Πολλά δε από τα δικόγραφα αυτά, αν όχι η πλειονότητά τους, βρίθουν διαφόρων ακυροτήτων.
»Εχουν ζητήσει από πελάτη μου προκαταβολή 40.000 ευρώ (σε συνολική απαίτηση 240.000 ευρώ) μόνο και μόνο για να συζητήσουν μαζί του. Μιλάμε για κλοπή. Τρομοκρατούν τους οφειλέτες ότι αν δεν υπογράψουν ό,τι τους ζητάνε, θα τους στείλουν δικαστικό επιμελητή την επόμενη μέρα, το οποίο δεν μπορεί να γίνει, καθώς δεν υπάρχει δικαστική απόφαση, αλλά ο κόσμος δεν το γνωρίζει. Πρόσφατα πελάτης μου πήγε στο νοσοκομείο με καρδιακό επεισόδιο. Είχαμε κάνει μήνες διαπραγμάτευση για την οφειλή του και ζήτησαν, για να προχωρήσει η ρύθμιση για την πρώτη και μοναδική κατοικία του στο Κερατσίνι (αξίας μέχρι 70.000 ευρώ), προκαταβολή 10.000 ευρώ και δόση 600 ευρώ. Και έχει μία γυναίκα που δεν δουλεύει και ένα προστατευόμενο μέλος. Πιστέψτε με, νεφρό να ζητούσαν θα ήταν πιο εύκολο.
»Αλλη περίπτωση: Να στέλνει επιτέλους ο servicer πρακτικό άρσης κατάσχεσης έπειτα από πολύμηνη διαπραγμάτευση προκειμένου το ακίνητο να πωληθεί σε υφιστάμενο αγοραστή και τρεις μέρες μετά να καταθέτει δήλωση συνεχίσεως πλειστηριασμού. Να το μαθαίνει ο αγοραστής και να υπαναχωρεί. Ή να διαπραγματευόμαστε για ρύθμιση της οφειλής με συνεχή ανταλλαγή στοιχείων που συνέχεια ο servicer ζητούσε, να κωλυσιεργεί επίτηδες και ενώ περιμένουμε πάνω από δύο μήνες απάντηση για τη ρύθμιση, εκείνος, αφού συλλέξει εξαπατώντας τον οφειλέτη όλα τα οικονομικά και περιουσιακά στοιχεία του, να εκδίδει διαταγή πληρωμής για να επιβάλει κατάσχεση στην κατοικία του οφειλέτη και να το εκθέσει σε πλειστηριασμό. Η κυνική απάντηση του χειριστή του δανείου; “Δεν σημαίνει ότι επειδή διαπραγματευόμαστε τη ρύθμιση σταματούν οι νομικές ενέργειες αναγκαστικής είσπραξης της απαίτησης”».
Ομορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος
«Δεν ξέρω τι να σας πρωτοπεριγράψω. Θα μπορούσα να γράψω βιβλία με αυτά που αντιμετωπίζουμε... Πολλές φορές χρειαζόμαστε έγγραφα για διαταγές πληρωμής που δεν τα έχουμε γιατί έχουν πολτοποιηθεί οι δικογραφίες (χωρίς να έχουν ψηφιοποιηθεί), αναγκαζόμαστε να κάνουμε δικόγραφο για να λάβουμε τα έγγραφα, στη συνέχεια άλλο δικόγραφο, δεν μας δίνουν τίποτα και κάνουμε εξώδικο στα funds, μετά αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, περιμένουμε να βγει η απόφαση, ύστερα περιμένουμε πότε θα δεήσει το fund –στο χρονικό πλαίσιο που ορίζει η απόφαση– να δώσει τα έγγραφα, και όταν φιλοτιμηθεί να το δώσει, τρέχουμε να κάνουμε ανακοπή με άλλο δικόγραφο. Κι αν προλάβουμε...»
Σύμφωνα με τον κ. Καραμανώλη, «σε λίγα χρόνια θα γίνει σεληνιακό τοπίο. Θα μείνει πίσω καμένη γη. Ακόμα και αυτά τα σπίτια που θα χαθούν, αναγκαστικά θα μείνουν εδώ. Σε ποιο κοινό θα τα προσφέρουν; Με ποια οικονομία θα αγοραστούν; Θα μείνουν και θα ρημάξουν. Στη χειρότερη περίπτωση θα τα φορτώσουν στο ελληνικό Δημόσιο, θα πάρουν τα λεφτά τα funds και το ελληνικό Δημόσιο θα μείνει με πολλά ακίνητα ανεκμετάλλευτα, τα οποία δεν θα φορολογούνται επειδή το Δημόσιο δεν μπορεί να φορολογήσει τον εαυτό του. Το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί μόνο από τον ΕΝΦΙΑ θα το επιβαρυνθούν οι υπόλοιποι».
«Αγρίεψαν»
Στην ερώτηση τι ρόλο έχει διαδραματίσει η απόφαση του Αρείου Πάγου που έδωσε το δικαίωμα στις διαχειρίστριες εταιρείες να παρίστανται στα δικαστήρια ως διάδικοι, η απάντηση και των δύο δικηγόρων είναι κατηγορηματική: «Τα funds αγρίεψαν από την επόμενη κιόλας μέρα. Κάνουν ό,τι θέλουν». Ο Στ. Καραμανώλης εξηγεί, για παράδειγμα, ότι «στη ρύθμιση του 3869/10 (νόμος Κατσέλη), ενώ ο τόκος πρέπει, σύμφωνα με τον νόμο, να υπολογίζεται επί της δόσης και σε μια δόση των 100 ευρώ, π.χ., με 3% επιτόκιο, προκύπτει τελικό ποσό 103 ευρώ, οι servicers υπολογίζουν τη δόση στο άληκτο υπόλοιπο κεφάλαιο. Ετσι η δόση ξεπερνάει τα 400 ευρώ, με αποτέλεσμα ο οφειλέτης να πετιέται εκτός του νόμου Κατσέλη, να μην έχει να πληρώσει και να του παίρνουν το σπίτι».
Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός δεν αποδίδει; «Και όμως, τον αρνούνται και αυτόν. Εχουμε το εξής οξύμωρο: δέχεται ο οφειλέτης να προχωρήσει σε συμβιβασμό, επί της ουσίας ομολογώντας ό,τι θέλει η τράπεζα, η οποία του υπολογίζει το χρέος στη λογική τού “Take it or leave it”. Οι οφειλέτες συμφωνούν, αλλά μετά η τράπεζα αλλάζει γνώμη και προτείνει άλλη ρύθμιση, η οποία δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από τα οικονομικά στοιχεία του οφειλέτη. Και του παίρνει το σπίτι. Με τον τρόπο αυτό οι οφειλέτες είναι τελείως εκτεθειμένοι – και δεν μιλάμε για μεγαλοοφειλέτες. Μιλάμε για ανθρώπους φτωχούς που έχουν στο μεταξύ χρυσοπληρώσει τον εξωδικαστικό μηχανισμό».
«Πίεση»
Για την οδύσσεια των δανειοληπτών μάς μιλάει και η πολύπειρη δικηγόρος Μαρία Γκέλη. «Τα funds ασκούν πίεση με κάθε τρόπο, όπως με το να καταργούν τα mails και να υποχρεωνόμαστε να υποβάλλουμε αιτήματα μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας με προδιατυπωμένα πεδία, στα οποία, ευνόητα, δεν υπάγονται όλες οι περιπτώσεις. Αυτό έχει άμεση συνέπεια την αδυναμία του δανειολήπτη να αποδείξει την υποβολή του αιτήματος. Αλλος τρόπος πίεσης είναι η απαίτηση σε δανειολήπτη να μεταβεί σε κατάστημα επαρχίας, παρότι τυγχάνει κάτοικος Αθηνών, για να υπογράψει νομιμοποίηση ως κληρονόμος αποβιώσαντος εγγυητή στο κατάστημα σύναψης του δανείου και όχι σε οποιοδήποτε άλλο πλησιέστερα στον τόπο κατοικίας του. Αυτό έχει απώτερο σκοπό την αποφυγή της ρύθμισης».
Συχνά οι προτάσεις των servicers για ρυθμίσεις χρεών είναι προσχηματικές. «Πρόκειται για δήθεν προτάσεις που δεν υλοποιούνται ποτέ, ακόμα κι όταν τις δέχεται στο σύνολό τους ο δανειολήπτης. Επικαλούνται μεταγενέστερα διάφορα προσχήματα, π.χ. λόγω δήθεν λήξης χρόνου διάρκειας της πρότασης, για την οποία ουδέποτε είχαν ενημερώσει. Συχνά απαιτούν να τους αποστείλουμε ίδια έγγραφα επανειλημμένως με τη δικαιολογία ότι “έχουν χαθεί” και στην ουσία αυτό που χάνεται είναι πολύτιμος χρόνος διαπραγμάτευσης και στη συνέχεια τα σπίτια των συμπολιτών μας.
Τα ακίνητα (ιδίως τα φιλέτα) που βγαίνουν στον πλειστηριασμό μετά από επίσπευση από τα funds, τελικά αγοράζονται στους πλειστηριασμούς από καταφανώς συνδεδεμένες με αυτά εταιρείες [...]. Πολύ συχνά δεν απαντούν καν στις προτάσεις ρύθμισης ή απλώς απαντούν ότι “η πρόταση δεν κρίνεται συμφέρουσα”, χωρίς να αποστέλλουν ρεαλιστική αντιπρόταση. Εχουμε να κάνουμε με αγενείς, αυταρχικούς και υπεροπτικούς εκπροσώπους των servicers, οι οποίοι προφανώς είναι εκπαιδευμένοι να συμπεριφέρονται σκαιώς και πολλές φορές με χαρακτηριστική ασέβεια ακόμα και σε ανθρώπους ηλικιωμένους, οι οποίοι έχουν περάσει από σαράντα κύματα για να φτάσουν να οφείλουν το δάνειό τους».
Αλαζόνες και παρανομούντες
Ενδεικτικές περιπτώσεις αήθους συμπεριφοράς των servicers
🔻 H οφειλέτρια Π.Τσ. είχε υποβάλει και είχε οριστικοποιήσει αίτηση στην πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών και ανέμενε τις προτάσεις από τις τράπεζες. Ωστόσο, έχασε το ακίνητό της σε πλειστηριασμό από fund στο οποίο είχε συμφέροντα εταιρεία του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Ανδρέα Πάτση. Η διαχειρίστρια εταιρεία ζητούσε από τη δανειολήπτρια μονίμως διόρθωση στοιχείων, τα οποία δεν απαιτούνταν, και ταυτόχρονα δρομολόγησε τον πλειστηριασμό.
🔻 Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, διαζευγμένη με ανήλικο τέκνο αποφασίζει να μετοικήσει στην Κύπρο, αναζητώντας καλύτερη εργασία επειδή η επιχείρησή της στην Ελλάδα δεν πήγαινε καλά και έκλεισε. Ζήτησε τότε από την πληρεξούσια δικηγόρο της, μέσω του αδελφού της, να επικοινωνήσει με την τράπεζα για διακανονισμό οφειλών, στις οποίες τα δύο αδέλφια ήταν συνοφειλέτες. Η πληρεξούσια δικηγόρος όχι μόνο ετοίμασε εξουσιοδότηση προς τη διαχειρίστρια εταιρεία (όπως η ίδια απαιτούσε κατά τα πρότυπά της) αλλά και πληρεξούσιο θεωρημένο από το προξενείο στην Κύπρο για όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Μετέβη δε με τον αδελφό στο κατάστημα για να συζητήσουν, έχοντας όλα τα έγγραφα και τα δικαιολογητικά, αλλά η εταιρεία αρνήθηκε να λάβει το οτιδήποτε επειδή έπρεπε, λέει, η οφειλέτις να έρθει η ίδια από την Κύπρο για να ανανεώσει τα στοιχεία ταυτότητάς της. Παρακαλούν πολλές φορές να δεχτούν να αποστείλει η πληρεξούσια δικηγόρος ή ο αδελφός την καινούργια ταυτότητα της κυρίας, αφού για όλα τα θέματα μπορεί να ισχύει η εξουσιοδότηση, ακόμη και για επικαιροποίηση στοιχείων, αλλά από τη διαχειρίστρια εταιρεία απαιτούσαν να έρθει η γυναίκα από την Κύπρο, όπου εργαζόταν και φρόντιζε το ανήλικο τέκνο της, για να υπογράψει απλά μια επικαιροποίηση. Στη συνέχεια επέβαλαν κατάσχεση χωρίς καμία αιτιολογία, επικαλούμενοι δήθεν αδιαφορία των πελατών. Η πληρεξούσια δικηγόρος εξήγησε στους πελάτες της ότι η καταχρηστικότητα ήταν προφανής και μπορούσαν να αντιδράσουν, αλλά εκείνοι, εμφανώς απογοητευμένοι, θεώρησαν ότι παλεύουν με τα θηρία και ότι ίσως με την εκπλειστηρίαση του ακινήτου απαλλαγούν πλέον από τους δανειστές, αφού δεν άντεχαν άλλο.
🔻 Διαχειρίστρια εταιρεία επιβάλλει πλειστηριασμό σε πρώτη κατοικία της οφειλέτιδος Ε.Τσ. παρόλο που έχει λάβει προστασία από το Ειρηνοδικείο με προσωρινή διαταγή επί αιτήσεως του Ν. 3869/2010 (νόμος Κατσέλη). Με τη διαταγή αυτή αναστέλλονται «τα καταδιωκτικά μέτρα μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αιτήσεως». Ωστόσο, ο πλειστηριασμός επιβάλλεται κατά το διάστημα μέχρι την έκδοση απόφασης. Η οφειλέτρια ασκεί ανακοπή κατά του πλειστηριασμού και αναμένεται απόφαση.
🔻 Οφειλέτης που κινδύνευε να χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό βρίσκει αγοραστή και προτείνει στη διαχειρίστρια εταιρεία το ποσό των 105.000 ευρώ. Το σπίτι του βγαίνει σε πλειστηριασμό για 107.000 ευρώ! Ο πλειστηριασμός ακυρώθηκε δικαστικά προς το παρόν και το χρέος εξακολουθεί να οφείλεται.
🔻 Διαφορετικοί οφειλέτες (Μ. Α., Μ. Μ., Γ. Κ., Α. Β., Α. Γ.), ίδια ταλαιπωρία. Τα τελευταία επτά χρόνια προσπαθούν να ρυθμίσουν οφειλές τους από αγροτικά δάνεια, τα οποία έχουν μεγάλα επιτόκια. Ολες οι προτεινόμενες ρυθμίσεις από τη διαχειρίστρια εταιρεία είναι ανεφάρμοστες, μη βιώσιμες και δεν ανταποκρίνονται στα οικονομικά δεδομένα των δανειοληπτών. Ζητούν δόσεις μεγαλύτερες από εκείνες που πλήρωναν οι δανειολήπτες όταν εξυπηρετούνταν το δάνειο, καθώς και υπέρογκες προκαταβολές μόνο για να εξετάσουν το αίτημα ρύθμισης. Σε πολλές περιπτώσεις η οφειλή έχει πενταπλασιαστεί και δεν γίνεται καμία διαγραφή, ούτε βάσει του νόμου που αφορά τα πανωτόκια των δανείων των αγροτών.
🔻 Από τον Ιούλιο του 2022 η οφειλέτρια Κ. Κ. υπέβαλε τρία αιτήματα διακανονισμού της οφειλής της μέσω της ειδικής πλατφόρμας της διαχειρίστριας εταιρείας. Δεν έλαβε καμία απάντηση, πέραν του ότι το αίτημά της ήταν σε επεξεργασία. H εταιρεία προχώρησε σε κατάσχεση και προγραμματισμό πλειστηριασμού της κύριας κατοικίας της για ποσό περίπου 8.000 ευρώ! Οταν επικοινώνησε ο δικηγόρος για διακανονισμό και ρύθμιση οφειλής, η εταιρεία απάντησε ότι τελικά η οφειλή είναι 120.000 ευρώ με τους τόκους και ότι απαιτεί προκαταβολή 10.000 ευρώ για να δει αν θα κάνει ρύθμιση...
🔻 Η οφειλέτρια Μ. Γ. έχει λάβει στεγαστικό δάνειο το οποίο έχει σχεδόν εξοφλήσει. Λίγο πριν από την εξόφληση (απομένουν περίπου 5.000 ευρώ) της τυχαίνουν κάποια προβλήματα και σταματά να πληρώνει για κάποιους μήνες. Το δάνειο καταγγέλλεται. Εξουσιοδοτεί δικηγόρο να επικοινωνήσει εκ μέρους της με τη διαχειρίστρια εταιρεία. Επειτα από περίπου δύο μήνες και πολλές επικοινωνίες του δικηγόρου, η εξουσιοδότηση φαίνεται να έχει ελεγχθεί και μπορεί να μιλήσει μαζί τους. Ομως πρέπει να καλέσει σε συγκεκριμένο τηλεφωνικό αριθμό καθώς το δάνειο αφορά ξένο fund και υπάρχει ειδικό γραφείο για τα δάνεια. Ο τηλεφωνικός αριθμός δεν λειτουργεί για ένα μήνα. Από το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας αναφέρουν ότι δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτοί τον δικηγόρο και ότι πρέπει να βγάλει γραμμή στο συγκεκριμένο τηλεφωνικό νούμερο, το οποίο εξακολουθεί να μη λειτουργεί.
Υστερα από τουλάχιστον έναν μήνα και πάμπολλα τηλέφωνα ο δικηγόρος βρίσκει υπάλληλο, αναφέρει το θέμα και λαμβάνει email με τα έγγραφα που απαιτούνται για την επεξεργασία του αιτήματος. Συγκεντρώνει τα έγγραφα και τα στέλνει κάποιες μέρες μετά. Περνάει διάστημα περίπου ενός μήνα χωρίς απάντηση. Η οφειλέτις τον ειδοποιεί ότι ήρθε διαταγή πληρωμής. Η ημερομηνία της κατάθεσης αίτησης για έκδοση διαταγής πληρωμής είναι λίγες μέρες (περίπου μία βδομάδα) από την αποστολή του email με το οποίο του ζητούσαν τα έγγραφα. Η επίδοση της διαταγής πληρωμής με δικαστικό επιμελητή έγινε αφότου είχε αποστείλει τα έγγραφα που ζητήθηκαν.
Προσπαθεί να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς αλλά μένει να περιμένει στη γραμμή. Στέλνει αυστηρότατο email διαμαρτυρίας για όσα συνέβησαν. Την ίδια μέρα τον παίρνουν τηλέφωνο από την εταιρεία σαν να μην τρέχει τίποτα. Oταν επισημαίνει τι συνέβη και ζητάει τον λόγο, η απάντηση είναι ότι τις νομικές ενέργειες τις χειρίζεται άλλο τμήμα. Σε ερώτησή του πότε θα έχει απάντηση για το αν το αίτημα ρύθμισης μπορεί να γίνει δεκτό, του απαντούν ότι θα κάνει τουλάχιστον 20 μέρες. Επισημαίνει την αναγκαιότητα να ξέρει, για να κάνει ανακοπή στο δικαστήριο. Δυστυχώς όμως έχουν πολλή δουλειά και δεν μπορούν να του πουν...
🔻 Ο Χ. Α., από το 2022 που καταβάλλει δόσεις για την προστασία της κατοικίας του, διαπιστώνει διπλασιασμό της μηνιαίας δόσης λόγω αυθαίρετης αύξησης επιτοκίων. Δεν έχει λάβει έγγραφη ενημέρωση ως προς τον τρόπο υπολογισμού και το ποσοστό του επιτοκίου που έχει επιβληθεί στην οφειλή του και εάν το ποσό αυτό έχει επιβληθεί σύννομα στην κάθε μηνιαία δόση του δανείου ή παρανόμως σε όλο το ποσό της ρύθμισης.
🔻 Ο οφειλέτης Κ. Δ. έχει υπαχθεί στον νόμο Κατσέλη και ορίστηκαν καταβολές ποσού 118 ευρώ τον μήνα για 36 μήνες. Τήρησε τη ρύθμιση και ζήτησε βεβαίωση εξόφλησης. Τον Νοέμβριο του 2022 η διαχειρίστρια εταιρία απάντησε ότι έχει καταβάλει συνολικά 5.611,96 ευρώ, παραδέχτηκε δηλαδή ότι ο οφειλέτης κατέβαλε παραπάνω δόσεις (47 αντί για 36). Ο οφειλέτης ζήτησε να του χορηγηθεί βεβαίωση εξόφλησης και να επιστραφούν οι παραπάνω δόσεις, αλλά τον Δεκέμβριο του 2022 η εταιρεία απάντησε ότι, σύμφωνα με την απόφαση, ο οφειλέτης έπρεπε να καταβάλει 4.244,40 ευρώ, έχει καταβάλει μόνο 2.490 ευρώ και οφείλει επιπλέον 1.754,40 ευρώ. Και αυτό παρόλο που με την προηγούμενη επιστολή της είχε ομολογήσει ότι ο οφειλέτης έχει καταβάλει 5.611,96 ευρώ...
🔻 Ο οφειλέτης Ε. Π. έχει υπαχθεί στον νόμο Κατσέλη και εξυπηρετεί τις δόσεις του για τη διάσωση της κατοικίας του. Η πρώην σύζυγός του, συνοφειλέτις στο ίδιο στεγαστικό δάνειο και συνιδιοκτήτρια του κοινού ακινήτου, ζητάει να ρυθμίσει εξωδικαστικά το ποσό που απομένει από τη ρύθμιση. Ωστόσο η διαχειρίστρια εταιρεία αρνείται στην πρώην σύζυγο να ρυθμίσει το υπόλοιπο και ζητάει να εξοφληθεί από αυτήν όλο το ποσό, χωρίς να αφαιρεί το ποσό που θα εισπράξει από τον οφειλέτη στο πλαίσιο της δικαστικής ρύθμισης.
🔻 Η εγγυήτρια Μ. Τ. έχει εγγυηθεί μέχρι του ποσού των 30.000 σε επιχειρηματικό δάνειο αρχικού ύψους 45.000 ευρώ. Ο πρωτοφειλέτης έχει αιτηθεί να ρυθμίσει την οφειλή δικαστικά, αλλά δεν έχει εκδοθεί ακόμη απόφαση. Η εγγυήτρια προτείνει να εξοφλήσει το ήμισυ της εγγυητικής της ευθύνης. Μέσω δικηγόρου επικοινωνούν με τη διαχειρίστρια εταιρεία, η οποία ζητάει από την εγγυήτρια 98.000 ευρώ, ήτοι το τριπλάσιο της εγγυητικής της ευθύνης (!), ενώ ταυτόχρονα υπάρχει προσημείωση υποθήκης (ασφάλεια) σε ακίνητα του πρωτοφειλέτη.
■ Τα στοιχεία των δανειοληπτών και των εταιρειών-διαχειριστριών είναι στη διάθεση της «Εφ.Συν.».
