Εδώ και δέκα ημέρες εικόνες φρίκης πλημμυρίζουν τους δέκτες μας. Από τις 7 Οκτωβρίου και την άγρια επίθεση της Χαμάς με εκατοντάδες αθώους νεκρούς, τραυματίες και απαχθέντες, μέχρι τη χθεσινοβραδινή επίθεση που διαπράχθηκε- σύμφωνα με τα ΜΜΕ - από την Ισραηλινή αεροπορία σε νοσοκομείο της Γάζας, με εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες, οι ειδήσεις της βαρβαρότητας κατακλύζουν την καθημερινότητά μας.
Θα συνηθίσουμε την αγριότητα ;
Θα γίνει η φρίκη και αυτού του πολέμου μια κανονικότητα που σε λίγες εβδομάδες δεν θα απασχολεί καν τα δελτία των ειδήσεων ;
Ή μήπως η σύγκρουση αυτή θα είναι η αφετηρία μιας ευρύτερης γενικευμένης σύγκρουσης στην περιοχή που θα έχει άμεσες συνέπειες στην ασφάλεια και της Δύσης;
Κάθε εκδοχή είναι φρικιαστική.
Και σε κάθε περίπτωση η ηγεσία της ΕΕ είναι αδιανόητο να είναι απλά θεατής ενός φαύλου κύκλου βίας που επιδεινώνεται καθημερινά, με χιλιάδες άμαχους νεκρούς και να μην μπορεί να στηρίξει μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για προστασία των αμάχων, για κατάπαυση πυρός, για επιστροφή των απαχθέντων και για αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης στην Γάζα.
Οι αντιφατικές δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων τις προηγούμενες ημέρες επέτειναν την εικόνα κακοφωνίας και κατέστησαν την ΕΕ έναν σχεδόν ασήμαντο παίκτη στην παρούσα κρίση και στις διεθνείς κρίσιμες εξελίξεις.
Η δε χθεσινή Σύνοδος Κορυφής, κατέδειξε για μια ακόμη φορά την αδυναμία της ΕΕ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβει ενεργό ρόλο για ειρήνη και σταθερότητα στη γειτονιά της.
Είναι δε απαράδεκτο να αποφασίζεται η επανεξέταση των περιορισμένων ευρωπαϊκών κονδυλίων που διατίθενται στους Παλαιστινίους, επειδή δήθεν υπάρχει κίνδυνος να καταλήξουν στη Χαμάς.
Εάν ευρωπαίοι αξιωματούχοι ενδιαφέρονταν πραγματικά για κονδύλια που καταλήγουν στη Χαμάς, θα έπρεπε να εγείρουν το θέμα κατά την πρόσφατη συνάντηση της ΕΕ με τις Χώρες του Κόλπου και σίγουρα όχι την ώρα που εκατομμύρια άμαχοι είναι εγκλωβισμένοι στη Γάζα.
Η ΕΕ έχει ευθύνη και υποχρέωση που απορρέει από τις ιδρυτικές της αξίες, που οφείλει να υπερασπίζεται, να παρέμβει αποφασιστικά για την αντιμετώπιση μιας κρίσης με τεράστιο ανθρώπινο κόστος, που μπορεί να οδηγήσει σε ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή και σε μια νέα προσφυγική κρίση στην Ευρώπη.
Ο αποτροπιασμός όλων μας για την δράση και τις πράξεις της Χαμάς, δεν μπορεί να μας οδηγήσει στην ανοχή απέναντι σε αντίποινα που μπορεί να οδηγήσουν σε πρωτοφανείς σε μέγεθος απώλειες ανθρωπίνων ζωών.
Οι βάναυσες επιθέσεις της Χαμάς κατά αμάχων, οι σφαγές και η κράτηση ομήρων είναι απόλυτα καταδικαστέες.
Οι τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων του Ισραήλ για την συνεχιζόμενη κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, για τους εποικισμούς και για την ένταση στο Τέμενος Αλ-Άκσα, είναι επίσης δεδομένες και καταδικαστέες, αλλά δεν αποτελούν δικαιολογία για τις αποτρόπαιες αυτές ενέργειες της Χαμάς.
Την ίδια στιγμή, το δικαίωμα του Ισραήλ να αντιμετωπίσει τη Χαμάς, δεν μπορεί να περιλαμβάνει τον βομβαρδισμό αμάχων και τον αποκλεισμό της Γάζας με σκοπό την ασφυξία του πληθυσμού της- ενέργειες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και επιτείνουν το αδιέξοδο.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες είμαστε όλοι με τους Ισραηλινούς των Κιμπούτς που θρηνούν τους ανθρώπους τους και με τους Παλαιστίνιους της Γάζας που θρηνούν τους δικούς τους.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες είμαστε με τους αμάχους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία και την εθνικότητά τους.
Και οφείλουμε να σταθούμε δίπλα τους.
Έστω και τώρα λοιπόν και ειδικά σε μία στιγμή που η προσπάθεια προσέγγισης αραβικών χωρών φαίνεται να οδηγείται σε τέλμα, η ΕΕ οφείλει να επιδιώξει ενεργό διπλωματικό ρόλο στην περιοχή για την αποκλιμάκωση και την αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης.
Με σκοπό την επιστροφή σε αξιόπιστες συνομιλίες για λύση δύο κρατών στη βάση των συνόρων του 1967 με τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού κράτους.
Και είναι πιο κρίσιμο από ποτέ, οι ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις να αγωνιστούν σε αυτήν την κατεύθυνση αυτήν την δύσκολη στιγμή.
