Καλημέρα και χρόνια πολλά, φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες

 

Καλημέρα και χρόνια πολλά, φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες Τη φώτισή σας, παρακαλώ, μέρα που είναι. Η ακρότητα και η σταθερότητα έχουν την τιμητική τους. Μας απασχολούν ακόμη και σήμερα ως επιλογές –κι ας φαίνονται αντιφατικές– από την κυβέρνηση και τους χουλιγκάνους οπαδούς της. Η είδηση του θανάτου του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη τα έκανε ακόμη πιο επίκαιρα. Έργο Σημίτη ήταν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα του 1985, αμέσως μόλις ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κερδίσει τις εκλογές με σύνθημα «έρχονται καλύτερες μέρες». Λιτότητα δηλαδή. Το είχε ο μακαρίτης με τη φτωχή πλευρά της ιστορίας, πλην της αντιδικτατορικής περιόδου (τον εκτιμάμε που άφησε ανοιχτό το αρχείο του, ο μόνος πρωθυπουργός που το έπραξε). Αναμφισβήτητα ο Σημίτης έχει βάλει τη σφραγίδα του σε κομβικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας. Ας θυμηθούμε τα Ίμια και την παράδοση του Οτσαλάν στους τούρκους της ΜΙΤ. Ήταν η αφορμή να ξύσουμε την πληγή των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα απόνερα τα είδαμε από τους Μεταξάδες και τους Κάντηδες. Να ’ναι καλά ο Άκης και ο Γιάννος και ο Βαγγέλης με τη HDW. Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Ήταν η εποχή που οι τράπεζες μετατράπηκαν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Τόκο στις καταθέσεις δεν έδιναν και τα χρήματα έμεναν στα μπαούλα και στα στρώματα. Τότε ο Σημίτης και η συμμορία των «εκσυγχρονιστών» έπαιξε το χαρτί του «λαϊκού καπιταλισμού». Έσπρωξαν ό,τι είχαν και δεν είχαν αγρότες και μικρομεσαίοι στον τζόγο της Σοφοκλέους. Γλυκάθηκαν στην αρχή με τα τερτίπια του Λαναρά και των λοιπών «βαριών χαρτιών» και μετά περίμεναν αυτοί οι «αξιότιμοι» επιχειρηματίες να κάνουν σοβαρές επενδύσεις στα μαγαζιά τους. Αμ δε. Ως συνήθως πήραν τα λεφτά και έτρεξαν. Ήταν τότε που ο τραπεζικός δανεισμός τους ήταν πολύ δύσκολος. Τους εξυπηρετήσαμε από το υστέρημά μας. Ας θυμηθούμε το μέγα σκάνδαλο της Siemens. Ο πρωθυπουργός που προήδρευε και έβλεπε τις μίζες να περνούν. Ο φίλος του ο Τσουκάτος ανερυθρίαστα δήλωσε ότι βεβαίως πήρε μίζα αλλά για το ταμείο του κόμματος. Φύλλο δεν κουνήθηκε. Κάτι για τηλεφωνικά κέντρα από τον Χριστοφοράκο σε πολιτικό θα είχε ακούσει, αλλά... Ποιος ξεχνάει τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Άλλη μία μεγάλη ιδέα που έριξε στα βράχια την οικονομία με το μεγάλο φαγοπότι. Θυμάστε τις «κίτρινες κάρτες» της ΔΟΕ και τις αχρείαστες ολυμπιακές κατασκευές που ρημάζουν. Πρόσφερε έργα στους μεγαλοεργολάβους και δουλειές στους οικοδόμους, αλλά οι μεν τα άρπαξαν κι έφυγαν και οι οικοδόμοι πέρασαν στην ανεργία (είναι η ανάπτυξη του real estate που ζούμε τώρα, αντιπαραγωγική). Τελευταίο αλλά όχι έσχατο είναι το ευρώ. Άλλη μία ευκαιρία να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι (προηγουμένως γίνονταν με τις υποτιμήσεις της δραχμής). Παίρναμε τα ματσάκια μαϊντανού 50 δραχμές το ένα και αρχικά έγιναν 30 λεπτά (102 δραχμούλες) για να καταλήξουν –μέχρι πρόσφατα– 50 λεπτά (170 δραχμές). Το όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το χρυσό δισκοπότηρο της επιχειρηματικής ελίτ, το έκανε πράξη ο Σημίτης, ο άρχων της διαπλοκής. Μας έδωσε τα… φώτα του και οι τράπεζες, που δεν ήξεραν τι να κάνουν το φθηνό χρήμα, διακοποδάνεια. Οι συνεχιστές του, οι «εκσυγχρονιστές», έχουν πιάσει τα πόστα και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θεωρούνται κεντρώοι αλλά είναι δεξιοί στην ψυχή. Είναι σαρξ εκ της σαρκός του συστήματος. Οι γνωστοί «ακροκεντρώοι». Το ακραίο που δεν είναι κέντρο Η χλεύη με την οποία αντιμετωπίστηκε η Νατάσα Μποφίλιου στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία-σόου στο Σύνταγμα έχει ως πηγή της τους οπαδούς-τρολ της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ιδίως την ακροκεντρώα «ελίτ». Ξεχώρισε μια πανεπιστημιακός, που προκαλεί διαρκώς με τη συλλογιστική της και τα επιχειρήματά της, η οποία βγήκε για να ζητήσει συγγνώμη από το Ισραήλ για την εικόνα της Μποφίλιου. Πολύ καιρό τώρα μας έχουν απασχολήσει ως φαινόμενο οι ακροκεντρώοι, που εμφανίστηκαν ως «Γερούν γερά», ως αντιΣυΡιζΑ μέτωπο, ως οπαδοί του «ναι» και της τρόικας, ως εξαπτέρυγα της αριστείας και τελικά (;) έπεσαν στην αγκαλιά του Μωυσή Κυριάκου Μητσοτάκη. Τι είναι αυτό που τους γοήτευσε; Μια απάντηση που αξίζει να εξεταστεί και μεταφέρουμε είναι του δημοσιογράφου Δημήτρη Τσίρκα. Σταχυολογούμε από αυτή την ιστορία μίσους και αγάπης:  «Τα “επιχειρήματα” του ακραίου κέντρου δεν εδράζονται σε γεγονότα, ούτε αποδομούνται λογικά. Εξηγούνται, όμως, ψυχαναλυτικά, μέσα από το σχήμα της “κλεμμένης απόλαυσης”.  Οι ακροκεντρώοι πιστεύουν ότι οι αριστεροί υπερ-απολαμβάνουν κάνοντας κατάχρηση των ελευθεριών που τους προσφέρει η Δύση για να της ασκήσουν κριτική και να την απορρίψουν, ενώ εκείνοι απολαμβάνουν μετριοπαθώς, τιμώντας αυτές τις ελευθερίες και καταγγέλλοντας τους εχθρούς της, τους οποίους αγκαλιάζει η Αριστερά. Όχι μόνο υπερ-απολαμβάνουν, αλλά επιχειρούν και να γεμίσουν με ενοχές τους ακροκεντρώους για τα “υποτιθέμενα” εγκλήματα της Δύσης, να τους κλέψουν δηλαδή έστω και αυτή τη μετριοπαθή απόλαυση.  Κάθε χειρονομία υπέρ της Παλαιστίνης, ακόμα και συμβολική, όπως η επίδειξη της κεφίγια από μια τραγουδίστρια, είναι ένα σκάνδαλο για τους ακροκεντρώους, γιατί αποσταθεροποιεί την ιδεολογική τους φαντασίωση περί μετριοπάθειας, σεβασμού του διεθνούς δικαίου και ηθικής ανωτερότητας.  Για αυτό και αντιδρούν υστερικά, επιχειρώντας να εμφανίσουν την Αριστερά και όποιον καταγγέλλει τις σφαγές στη Γάζα, ως ακραίο εχθρό της Δύσης και υπερθεματίζουν στις δυτικές αξίες, την ίδια στιγμή που τις ακυρώνουν στην πράξη, διεκδικώντας τη φίμωση κάθε εκδήλωσης συμπαράστασης προς τους Παλαιστίνιους. Οι ακροκεντρώοι απολαμβάνουν την ακρότητα και την ηθική τους εξαχρείωση, προβάλλοντάς τες στους πολιτικούς τους αντιπάλους και πρακτικά, σε όποιον δεν ομονοεί με πάθος στην ιδεολογία τους.  Έτσι, μπορούν να υπερασπίζονται τη γενοκτονία στο όνομα της μετριοπάθειας και να φαλκιδεύουν τη δημοκρατία στο όνομα της υπεράσπισής της. Μηδέν τοις εκατό κεντρώοι, εκατό τοις εκατό ακραίοι». Σε αυτό το τετραήμερο πένθος ξέρουμε ποιο θα κλάψουν. Σταθερότητα. Καλή εβδομάδα και καλή φώτιση Θανάσης