Δεν ήρθε τυχαία στο προσκήνιο η Ελλάδα των 10.0000 κατοίκων, ούτε βάλλεται πανταχόθεν μόνο για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της, αλλά όλα υπακούουν σε μια σφοδρή σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας που λαμβάνει χώρα λόγω του σχεδίου «Μεγάλη Μ.Ανατολή και Β. Αφρική», το οποίο επιφέρει μεγάλες τεκτονικές αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή μας.
Πριν λίγες ώρες, δημοσιεύθηκε σε Τουρκικό ΜΜΕ, ένα περίεργο άρθρο, που μοιάζει σαν να το έχει γράψει κάποιος που είναι μέσα στα… πράγματα. Δεν υιοθετούμε, αλλά ούτε απορρίπτουμε το εν λόγω άρθρο.
Παρουσιάζουμε καθαρά δημοσιογραφικά μία άποψη, με τα στοιχεία που μας ξεδιπλώνονται, να έχουν άκρως ενδιαφέρον για ανάλυση.
Στο άρθρο αναφέρεται ότι μετά την σθεναρή στάση των Ρώσων στην Συρία και στην διένεξη με το Ισραήλ, έχουμε την εφαρμογή σχεδίου το οποίο προετοίμασε η Μόσχα, επιδιώκοντας να «απελευθερωθούν» οι λαοί της περιοχής από την αποικιοκρατία των ΗΠΑ, να περιοριστούν τα προβλήματα από την καταστροφική τους επίδραση, να εξασφαλιστεί η εξισορρόπηση των ρωσικών γεωπολιτικών συμφερόντων και να διαμορφωθούν περιφερειακές συμμαχίες βάσει της αρμονικής ενότητας των παραδοσιακών μορφών του Ισλάμ.
Προκειμένου να υλοποιηθεί το δικό της όμως πρόγραμμα, της
αποκαλούμενης Μεγάλης Μέσης Ανατολής (BOP), η Ουάσιγκτον από την δική της πλευρά, ενθάρρυνε τα εθνοτικά αποσχιστικά κινήματα στην περιοχή, προκαλώντας ταυτόχρονα την άνοδο του ουαχαμπισμού.
Μέσω του ουαχαμπισμού, η βάση των εθνικών κρατών στην περιοχή έγινε πιο ταραχώδης, ενώ δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για παρέμβαση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Ωστόσο, αυτό το αμερικανικό σχέδιο με την ονομασία BOP, απέτυχε και αναπτύχθηκαν νέα σχέδια από την Ουάσινγκτον για τον έλεγχο του ισλαμικού κόσμου προκειμένου να αναδιαμορφωθεί η περιοχή.
Στρατιωτικοί, ειδικοί επί των πληροφοριών, στρατηγικοί εμπειρογνώμονες στο κέντρο του ρωσικού κράτους συναντήθηκαν για να εργαστούν σε ένα νέο σχέδιο.
Το ερώτημα που επελέγη στη μελέτη τους ήταν «ότι το αμερικανικό σχέδιο BOP και η νέα παγκόσμια τάξη έχουν χρεοκοπήσει, αλλά με τι θα αντικατασταθούν;»
«Δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από τις ΗΠΑ χωρίς να δημιουργήσουμε μια εναλλακτική λύση», ανέφερε Ρώσος ειδικός.
Για αυτό ετοιμάσθηκε το ρωσικό σχέδιο που βασίζεται σε διάφορες αρχές:
1. Στην πρόληψη νέων σχεδίων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
2. Στο πως θα επωφεληθεί η Ρωσία την αποτυχία των ΗΠΑ με το σχέδιο BOP και στην εφαρμογή της ευρασιατικής επιλογής στην περιοχή.
3. Στην ένωση χωρών της περιοχής θέτοντας τέλος στις συγκρούσεις μεταξύ τους.
4. Στο να «αποχωρήσουν» σύμμαχοι των ΗΠΑ σε ολόκληρη την έκταση της περιοχής από την Μ.Ανατολή έως την Β.Αφρική.
Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, το σχέδιο της Μόσχας επικεντρώνεται στη σημασία της αντίφασης μεταξύ του παραδοσιακού Ισλάμ και του Ουαχαμπισμού. Το παραδοσιακό Ισλάμ (Σουφισμός), το οποίο ανήκει στην επικράτεια της ισλαμικής γεωγραφίας είναι ενάντια στον ουαχαμπισμό, ο οποίος τροφοδοτείται τεχνητά από τη Δύση. Έτσι ο σουφισμός θεωρείται σημαντικός σύμμαχος στην απομόνωση και στη μετέπειτα εκκαθάριση των φανατικών ισλαμικών ομάδων.
Η παράδοση των θρησκευτικών ομάδων, Yunus Emre, Mevlana και Bektashi τίθεται ενάντια στη διεφθαρμένη εκδοχή του Ισλάμ που είναι ο ουαχαμπισμός.
Αυτό το έργο, το οποίο πραγματοποιείται είναι απόλυτα εμπιστευτικό, αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί και οριστικοποιηθεί. Ωστόσο, το γενικό πλαίσιο είναι αποδεκτό σε κρατικό επίπεδο στην Μόσχα.
«Η μελέτη συνεχίζεται σε ανώτερο επίπεδο. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες του σχεδίου συνεχίζονται να συζητούνται, διορθώνονται τα λάθη, ενώ εάν υπάρχουν πτυχές που δεν ταιριάζουν στην καθημερινή ζωή των πολιτών των χωρών της περιοχής, κατατίθενται. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει κανένας ισχυρισμός ότι και αυτό το σχέδιο είναι ιδανικό», αναφέρουν Τούρκοι ειδικοί.
Μιλάμε για έναν οδικό χάρτη μιας ευρασιατικής μεταμόρφωσης, σύμφωνα με τις νέες γεωπολιτικές συνθήκες στη Μέση Ανατολή και την περιοχή του Μαγκρέμπ. Το όλο σχέδιο βασίζεται στην ιδέα ότι η ήττα του ISIS στη Συρία και το Ιράκ, η χρεοκοπία της Αραβικής «άνοιξης» και η παγκόσμια κρίση της ιδεολογίας του φιλελευθερισμού, δημιούργησαν νέες ευκαιρίες για τη σταθεροποίηση της περιοχής με την μετατροπή της σε μια πολυπολική και δίκαιη παγκόσμια τάξη.
Σύμφωνα με το ρωσικό πλάνο, η εφαρμογή αυτού του σεναρίου θα απελευθερώσει πλήρως τους λαούς της περιοχής από την αποικιοκρατία, θα περιορίσει την συνεχιζόμενη καταστροφική επίδραση των ΗΠΑ στην περιοχή και θα εξισορροπήσει τα διεθνή γεωπολιτικά συμφέροντα με την δημιουργία περιφερειακών συμμαχιών με βάση την αρμονική ενότητα των παραδοσιακών μορφών του Ισλάμ.
Σε αυτό το σχέδιο, στο οποίο εργάζεται το σύνολο των ειδικών υπηρεσιών του ρωσικού κράτους, η Ρωσία θεωρείται ως ο κύριος παράγοντας που μπορεί να ανταποκριθεί στην «Καρδιά της Ευρασίας» και ως η κύρια δύναμη κατά της παγκοσμιοποίησης και του Ατλαντισμού στη διεθνή σκηνή.
Από την άλλη πλευρά, θεωρείται ως μια εναλλακτική λύση στον χριστιανικό κόσμο που είναι εντελώς διεφθαρμένος, με ένα ειδικό θρησκευτικό πνευματικό σχέδιο.
Το πλάνο δηλώνει ότι το Σιιτικό Ιράν προσφέρει μια μοναδική εμπειρία της σύγχρονης πνευματικής επανάστασης και χρησιμεύει ως πρότυπο για την κινητοποίηση της κοινωνίας μέχρι θανάτου, επιδεικνύοντας ένα ασυμβίβαστο παράδειγμα εθνικοθρησκευτικών ιδανικών υπό πρωτοφανείς συνθήκες εξωτερικής καταπίεσης.
Με την εισαγωγή αυτού του σχεδίου στην Ευρασία, οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή (ιδίως το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ) αναμένεται να αντιμετωπίσουν μια υπαρξιακή επιλογή: είτε να συνεχίσουν να υπακούουν τις ΗΠΑ πλήρως, είτε να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη πορεία μαζί με την Ευρασία, δηλαδή την Ρωσία. Σύμφωνα με το ρωσικό σχέδιο, η τύχη αυτών των κρατών θα καθοριστεί από την τελική απόφαση τους .
Επισημαίνεται από Ρώσους ειδικούς, ότι η Μέση Ανατολή και η περιοχή του Μαγκρέμπ θεωρείται μια μοναδική περιοχή με αλληλεπικαλύψεις και αντιφάσεις μεταξύ διαφορετικών κρατών, λαών και πεποιθήσεων, ενώ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δημιουργούν συνεχείς καταστροφικές αναταραχές για να ελέγξουν την περιοχή.
Η διαδικασία του αμερικανικού σχεδίου BOP μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την υποστήριξη του Ισραήλ, προσπάθησαν να υλοποιήσουν το σχέδιο BOP, το οποίο προετοίμασαν αμερικανικοί κύκλοι «Neocon», αποσταθεροποιώντας ολόκληρη την περιοχή από το Μαγκρέμπ έως το Ιράν.
Τα αμερικανικά πρότυπα επιθέσεων κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ οδήγησαν σε μια ανεξέλεγκτη άνοδο των κινημάτων του τακφιρισμού και του σαλαφισμού μαζί με την σχετική άσκηση τρομοκρατίας.
Η Αραβική Άνοιξη του Μπαχρέιν επιτάχυνε τη διαδικασία ανασυγκρότησης των συνόρων και την εξάλειψη των κοσμικών εθνικιστικών καθεστώτων που είχαν μπλοκάρει τους ριζοσπάστες ισλαμιστές εδώ και δεκαετίες, με τις αλλαγές των καθεστώτων που προκάλεσαν οι ΗΠΑ, στην Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη και την ανεπιτυχή προσπάθεια στη Συρία, ενώ οι χώρες αυτές οδηγήθηκαν στην καταστροφή.
Η επιστροφή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή άλλαξε θεμελιωδώς τη γεωπολιτική εικόνα. Η Μόσχα νίκησε τον ISIS, απελευθέρωσε τη Συρία και σταμάτησε το σχέδιο των Αμερικανών «neocon» , οι οποίοι σέρνουν τη Μέση Ανατολή από αναταραχή σε αναταραχή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια νέα επιλογή των χωρών αυτών: Ευρασία ή Ατλαντισμός .
Η παρέμβαση της Ρωσίας αποκάλυψε όλες τις απροκατάληπτες και καταστροφικές πτυχές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αποκαλύφθηκε πώς η Ουάσιγκτον πρόδωσε τις παλιές χώρες-δορυφόρους της εύκολα και γρήγορα όταν αντιμετώπισε αντίσταση. Έτσι, πολλοί πρώην σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών (Τουρκία, Ιράκ, Αίγυπτος, Κατάρ), άρχισαν να επανεξετάζουν σοβαρά τη σχέση τους με το στρατόπεδο του Ατλαντικού και χωρίς να εμφανίσουν ουδέτερη στάση, κινούνται βήμα προς βήμα, υιοθετώντας την ευρασιατική γραμμή.
Με την εκλογή Τραμπ, η επιρροή των ΗΠΑ σε αυτό το μέρος του κόσμου έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη. Ο «φιλικός προς το Ισραήλ» και κατά του Ιράν, πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν μπόρεσε να προτείνει ένα νέο πρότυπο για τις νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Αυτό έδωσε στις Ευρασιατικές δυνάμεις ( Κίνα-Ρωσία) την ευκαιρία να αναλάβουν τη μοίρα της περιοχής.
Το ρωσικό σχέδιο αποτελεί μια νέα διαδικασία σε σχέση με το αμερικανικό σχέδιο που υλοποιούνταν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μέχρι σήμερα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη περιορισμού της επιρροής των ΗΠΑ στη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, και υποστηρίζοντας μια αντι-παγκοσμιοποιητική γραμμή αντί της αντιαμερικανικής ρητορικής.
Με αυτή την έννοια, δηλώνεται ότι αυτή η γραμμή δεν έρχεται σε αντίθεση με την προεκλογική ρητορεία του Τραμπ, ενώ ανταποκρίνεται στις πραγματικές προσδοκίες της πλειοψηφίας των απλών Αμερικανών πολιτών, καταλήγει το άρθρο.
