Της Κύρας Αδάμ
Η έκδοση καταγγελτικών ανακοινώσεων παραμένει ο μοναδικός τρόπος ελληνικής αντίδρασης στην καταιγίδα παρανομιών της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, τις οποίες η κυβέρνηση ..ξεχνά και αρχειοθετεί την επαύριον, μέχρι να έρθει η επόμενη απανταχούσα από την Άγκυρα.
Χαρακτηριστικό και άκρως σοβαρό και επικίνδυνο παράδειγμα αποτελεί η ελληνική αντίδραση στην πρόσφατη ενέργεια της Τουρκίας να ..επεκτείνει και στην Αν Μεσόγειο με καινούργιο νόμο του 2020, την τουρκική θαλάσσια περιοχή Έρευνας και Διάσωσης (SAR) στο μισό Αιγαίο με τον τουρκικό νόμο του 2001, παραβιάζοντας κατάφωρα την Σύμβαση του Αμβούργου 1979 του ΙΜΟ.
Το ΥΠΕΞ εξέδωσε απλώς μια ανακοίνωση ως αντίδραση στην τουρκική ενέργεια, που καθόρισε- παράνομα και αυθαίρετα και χωρίς νομική βάση- περιοχή θαλάσσιας Έρευνας και Διάσωσης ,με την οποία η Άγκυρα αναλαμβάνει αρμοδιότητες για θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση , πέραν του μισού Αιγαίου και στην Αν. Μεσόγειο, για να καλύπτει και την υποτιθέμενη τουρκική ΑΟΖ στη Μεσόγειο , όπου εκτελεί έρευνες το Όρους Ρέις.
Και το ΥΠΕΞ νομίζει ότι …καθάρισε με το θέμα με την ανακοίνωση του.
Στην ανακοίνωση /απάντηση του ΥΠΕΞ στην Τουρκία αναφέρεται συγκεκριμένα:
« Η τουρκική περιοχή ευθύνης Έρευνας – Διάσωσης που ορίστηκε αυθαίρετα με το νέο τουρκικό νόμο (2020), όπως άλλωστε και αυτή που είχε οριστεί με τον τουρκικό νόμο 1988, είναι παράνομη στο μέτρο που επικαλύπτει περιοχές ελληνικής κυριαρχίας και δικαιοδοσίας…»
Η ανακοίνωση αυτή του ΥΠΕΞ πρέπει να μπει σε κορνίζα και να περιφέρεται σε όλες τις πανεπιστημιακές Σχολές του κόσμου ως μοναδικό παράδειγμα άσκησης πρόχειρης , λανθασμένης , με ανακριβή στοιχεία, επιζήμιας για τα εθνικά συμφέροντα, διπλωματικής αντίδρασης.
Και τούτο διότι
- Η ελληνική ανακοίνωση αναφέρεται στον « τουρκικό νόμο 1988»
Όμως τουρκικός νόμος του 1988 για Έρευνα και Διάσωση ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Αντιθέτως ο πρώτος τουρκικός νόμος που χωρίζει το Αιγαίο στη μέση για την θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση είναι ο 24611/12.2001 με συνημμένο χάρτη που παραθέτει το Μilitaire. Από τον Δεκέμβριο του 2001 μέχρι το 2013 καμμιά ελληνική κυβέρνηση δεν αντέδρασε προς τον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ) για να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα. Έτσι, με ούριο άνεμο την ελληνική αδράνεια, η Τουρκία το 2013 υπέβαλε τον νόμο 24611/2001 μαζί με τον χάρτη στον ΙΜΟ, ο οποίος τον καταχώρησε στο Περιφερειακό Εγχειρίδιο Έρευνας /Διάσωσης ( ΙΜΟ GLOBAL SAR PLAN).
Βεβαίως αυτή η κίνηση δεν συνεπάγεται τουρκική νομική κατοχύρωση της θαλάσσιας περιοχής, απλώς αποτελεί διεκδίκηση της περιοχής από την Τουρκία. Και τούτο διότι το άρθρο 2.1.4 της Σύμβασης του Αμβούργου 1979 του ΙΜΟ ορίζει ότι οι περιοχές Θαλάσσιας Έρευνας και Διάσωσης πρέπει να καθοριστούν με συμφωνία μεταξύ των κρατών.
Σήμερα, η ελληνική διαχρονική αδράνεια έφερε τον τουρκικό νόμο του 2020, με επέκταση της περιοχής SAR στη Μεσόγειο στις συντεταγμένες 35.10Ν /26.30 Ε, 34.30Ν/26.50 Ε, και 34.30Ν/31.30 Ε, όπως αποκαλύπτει αποκλειστικά το Militaire στο χάρτη.
- Είναι άγνωστον μέχρι στιγμής γιατί η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να αποσιωπήσει εντελώς την ύπαρξη του τουρκικού νόμου 24611/2001 στην ανακοίνωση του ΥΠΕΞ και να καταγγείλει διεθνώς την Τουρκία για τον καθορισμό παράνομα και αυθαίρετα και χωρίς νομική βάση, περιοχής θαλάσσιας Έρευνας και Διάσωσης, με την οποία η Άγκυρα αναλαμβάνει παράνομα αρμοδιότητες για θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση στο μισό Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο.
Ομοίως είναι άγνωστο γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της σε έναν ανύπαρκτο νόμο του 1988.
Η Τουρκία, στις11.12.1988 εξέδωσε τον Εσωτερικό Κανονισμό 88/13559 ορίζοντας την τουρκική περιοχή Έρευνας και Διάσωσης και στον αέρα και στη θάλασσα, παραβιάζοντας και τον ΙΜΟ και τον ICAO. Τον Κανονισμό αυτόν η Άγκυρα τον έστειλε στον ICAO, o οποίος όμως τον απέρριψε, διότι απαιτείται περιοχική συμφωνία για τον καθορισμό περιοχής Έρευνας και Διάσωσης για αεροπορικά ατυχήματα.
Η Τουρκία πήρε το μάθημα της , «έθαψε» τον Κανονισμό του 1988 για Έρευνα και Διάσωση στον αέρα και στη θάλασσα και έφτιαξε τον νόμο 2001 ΜΟΝΟΝ για θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση , τον κατοχύρωσε στον ΙΜΟ και τον επέκτεινε τώρα στην Αν. Μεσόγειο με τον νόμο του 2020.
Η Αθήνα αντιθέτως «ξέθαψε» για τις ανάγκες της, τον ξεχασμένο και μη ισχύοντα τουρκικό Εσωτερικό Κανονισμό του 1988 και.. έθαψε κανονικά τον ισχύοντα τουρκικό νόμο και την προέκταση του στην Αν Μεσόγειο. Και όλα αυτά χωρίς να καταγγείλει την Τουρκία .
Έτσι, η ελληνική απάντηση στον ισχύοντα τουρκικό νόμο για SAR, που διχοτομεί το Αιγαίο από το 2001και στον καινούργιο νόμο του 2020 στην Αν. Μεσόγειο, είναι ανύπαρκτη και αποσιωπά την νέα επικίνδυνη τουρκική παρανομία για τη μοιρασιά του Αιγαίου και την ποδοπάτηση όλων των ελληνικών δικαιωμάτων στην Αν Μεσόγειο.
Η εμμονή της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη να μνημονεύει τον ανύπαρκτο τουρκικό νόμο του 1988 αποτελεί μια απέλπιδα, βιαστικά επικίνδυνη προσπάθεια, να εκμεταλλευθεί έναν ανύπαρκτο τουρκικό νόμο για να ενισχύσει τη θέση της.
Η Αθήνα ως γνωστόν έχει εξασφαλίσει στον ΙCΑΟ το 1952–ότι σε ολόκληρη η περιοχή του FIR Αθηνών έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα για Έρευνα και Διάσωση σε ολόκληρο το Αιγαίο –Μεσόγειο για ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΜΟΝΟΝ.
Δεν έχει κατοχυρώσει όμως στον ΙΜΟ ότι στην ίδια περιοχή, δηλαδή σε ολόκληρο το Αιγαίο η Ελλάδα έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα και για Θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση και αυτό διότι προσκρούει στον τουρκικό νόμο του 2001, τον οποίο έχει συμπεριλάβει επισήμως ο ΙΜΟ.
Τέλος, η ανακοίνωση του ΥΕΞ αναφέρει ότι η τουρκική ενέργεια είναι παράνομη «στο μέτρο που επικαλύπτει περιοχές ελληνικής κυριαρχίας και δικαιοδοσίας..» Η διατύπωση αυτή βγάζει τον ΙΜΟ «από τα ρούχα του» διότι εξ ορισμού και σύμφωνα με τον ΙΜΟ η θαλάσσια περιοχή Έρευνας και Διάσωσης (SAR) κάθε χώρας αφορά αποκλειστικά και μόνον στη διεθνή θάλασσα, στην οποία κάθε χώρα αναλαμβάνει αρμοδιότητες και όχι κυριαρχικά δικαιώματα. Και τούτο διότι κάθε χώρα στην ξηρά και τα χωρικά ύδατα ασκεί πλήρη και αποκλειστική κυριαρχία και κανένας Διεθνής Οργανισμός ΙΜΟ, ICAO ή ΟΗΕ δεν μπορεί να επιβάλει κανόνες ή ενέργειες..
