Θα το γράψω ευθύς εξ αρχής, να το βγάλω από μέσα μου: δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος άνθρωπος στον πλανήτη που να αντιπαθώ περισσότερο από τον Χένρι Κίσινγκερ. Στα μάτια μου, ο συγκεκριμένος πάλαι ποτέ «μάγος της διπλωματίας» συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που καθιστούν έναν άνθρωπο αξιομίσητο, κατάλληλο μόνο για τον ένατο και τελευταίο κύκλο της Κόλασης του Δάντη – τον απόλυτο κυνισμό, την απανθρωπιά, τον ταξικό ελιτισμό, την αχόρταγη οικονομική βουλιμία, την πλήρη αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, καθώς ευθύνεται προσωπικά για εκατομμύρια θανάτους. Κι ας μη σκότωσε με τα χέρια του, εξ όσων γνωρίζουμε, ποτέ κανέναν.
Κι όμως: αυτός ο αιωνόβιος (χτες έκλεισε τα 99!) Γερμανοεβραίος, που πολιτογραφήθηκε Αμερικανός όταν έφηβος ακόμη πέρασε τον Ατλαντικό για να γλιτώσει από τους ναζί, κατάφερε αυτές τις μέρες ύστερα από χρόνια σχετικής αφάνειας να επανέλθει στην επικαιρότητα. Πώς; Μα μιλώντας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, έναν θεσμό πολιτικο-οικονομικής «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που ο ίδιος εν μέρει κατασκεύασε. Και υποστηρίζοντας, μπροστά σε ένα κυριολεκτικά φρενιασμένο από αντιρωσική υστερία ακροατήριο, γεμάτο μαθητές του, ότι η Ουκρανία πρέπει να καθίσει άμεσα στο τραπέζι του διαλόγου με τη Ρωσία και να παραχωρήσει εδάφη με αντάλλαγμα την ειρήνη!
Προειδοποίησε μάλιστα τους ακροατές του, πολλοί από τους οποίους έμοιαζαν θαρρείς έτοιμοι για την άμεση κήρυξη του Τρίτου Παγκοσμίου, να μην υποτιμούν τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ρωσίας στην Ευρώπη τα τελευταία 400 χρόνια και να μην επιμείνουν στις φιλοπόλεμες κραυγές τους, γιατί η οποιαδήποτε παράταση της σύρραξης από εδώ και πέρα «δεν θα οδηγήσει στην ελευθερία της Ουκρανίας, αλλά σε έναν νέο πόλεμο της Δύσης ενάντια στην ίδια τη Ρωσία»! Και μπορεί να μην ανέφερε ποια εδάφη πρέπει να δώσει η Ουκρανία –είπε μόνο ότι το ιδανικό θα ήταν η επιστροφή στο status quo ante του Φεβρουαρίου– αλλά όλοι κατάλαβαν πως εννοεί τα ήδη ντε φάκτο χαμένα: την Κριμαία, το Ντονμπάς και ολόκληρη την παραλιακή ζώνη της Αζοφικής.
Βασικά ο Κίσινγκερ –που αν μη τι άλλο γνωρίζει από Ιστορία και ισχύ και ως υπουργός πάντα σεβόταν σαν ισοδύναμους παίκτες τη Ρωσία και την Κίνα, έστω και αν πάλευε παρασκηνιακά για την ήττα τους– είπε ανάμεσα στις γραμμές, αλλά σαφώς προς όλους τους έξαλλους μαθητευόμενους μάγους σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ένα μεγάλο «Εϊ, σταματήστε, πριν να διαλύσετε την αυτοκρατορία μας και όλα όσα με κόπο έχουμε φτιάξει! Τα κάνατε θάλασσα: το Ντονμπάς καταρρέει, τα ψέματα στα ελεγχόμενα ΜΜΕ περί ουκρανικής νίκης δεν πείθουν, οι ρωγμές στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. και οι οικονομικές ζημιές μεγαλώνουν και σε λίγο η κατάσταση δεν θα μαζεύεται με τίποτε»! Ξέρει, βλέπετε, ότι σε μια μετωπική αναμέτρηση της Δύσης με τη Ρωσία αλλά και με την Κίνα, στο μακιαβελικό «άνοιγμα» προς την οποία πρωταγωνίστησε ο ίδιος πριν από ακριβώς μισό αιώνα, δεν θα υπάρξει νικητής.
Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται: Ο Ζελένσκι, οι σύμβουλοι και υπουργοί του, αλλά και άλλοι διάσημοι wannabe παγκόσμιοι κυβερνήτες σαν τον Τζορτζ Σόρος επιτέθηκαν προσωπικά στον γερο-Χένρι, λούζοντάς τον με βρισιές και χαρακτηρίζοντάς τον «απολίθωμα», «εχθρό της ελευθερίας» και «νέο Τσάμπερλεν». Οι Ουκρανοί, βλέπετε, και οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι προστάτες, τους που εξακολουθούν να τους ραίνουν με δεκάδες δισεκατομμύρια σε όπλα και μετρητά, επιμένουν κόντρα σε κάθε λογική πως δεν θα υπάρξει καμιά διαπραγμάτευση και πως η μάχη θα συνεχιστεί επ’ άπειρον, μέχρι να ανακτηθούν όλα τα εδάφη και να... «εκμεταλλευτούμε τη μοναδική αυτή ευκαιρία για να ξεφορτωθούμε τον Πούτιν», όπως δήλωσε ανερυθρίαστα στο Νταβός πρωτοκλασάτος Αμερικανός γερουσιαστής. Τι πίνουν, αλήθεια; Και μόνο το γεγονός ότι ο Κίσινγκερ, αυτό το Τέρας, μετατράπηκε αυτές τις μέρες σε μοναδική φωνή σύνεσης και λογικής, τα λέει κατά τη γνώμη μου όλα! Αν και κάπου διάβασα ότι ο μόνος λόγος που αυτός και ο Σόρος ζουν ακόμα, είναι γιατί ούτε ο Διάολος δεν τους θέλει στην Κόλαση!
Γιατί είναι Τέρας. Βιετνάμ, Καμπότζη, Ινδονησία, Μπανγκλαντές, Χιλή, Κύπρος του 1974 – από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Όπου πόλεμοι, πραξικοπήματα, λιμοί και δυστυχία, λίγο να ξύσεις την επιφάνεια, θα βρεις τα... εγκεφαλικά του αποτυπώματα. Γιατί ο Κίσινγκερ ήταν, και μέσω των χιλιάδων πιστών μαθητών και ακολούθων του παραμένει, ο μεγάλος αρχιτέκτονας του Κακού, ο μετρ της διγλωσσίας, του γραβατωμένου ιμπεριαλισμού και του διαίρει και βασίλευε, ο μαυρόψυχος συνεχιστής του Μέτερνιχ και του Τσόρτσιλ, ο υποκριτής, κατά συρροήν εγκληματίας πολέμου που κατάφερε να πάρει το Νόμπελ για την... ειρήνευση στην Ινδοκίνα, ενώ έστελνε συνειδητά στον θάνατο εκατομμύρια πολίτες της!
Μεταξύ 1968 και 1977, λοιπόν, ως υπουργός και σύμβουλος ασφαλείας των Νίξον και Φορντ, ο Κίσινγκερ παρέτεινε ασκόπως κατά πέντε χρόνια τον ήδη χαμένο πόλεμο του Βιετνάμ, βομβάρδισε παράνομα Καμπότζη και Λάος, ενορχήστρωσε τουλάχιστον τρεις καραμπινάτες γενοκτονίες σε Μπανγκλαντές, Καμπότζη και Ανατολικό Τιμόρ, σχεδίασε και εκτέλεσε σειρά φασιστικών στρατιωτικών πραξικοπημάτων (σχέδιο «Κόνδωρ») και «εξαφάνισης»/εξολόθρευσης δεκάδων χιλιάδων αριστερών σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα κατορθώματα του αρχι-διπλωμάτη μας: η ανατροπή του Μακαρίου και οι «Αττίλες» είναι, συγκριτικά, μια απλή υποσημείωση.
Το χειρότερο είναι πως έσπειρε τους σπόρους του κακού για το μέλλον, το δικό μας ζοφερό παρόν – προωθώντας σε θέσεις-κλειδιά του συστήματος την πρώτη γενιά των νεοσυντηρητικών μαθητών του (Τσέινι, Γούλφοβιτς, Μπρεζίνσκι και φυσικά τον μετέπειτα πρόεδρο Τζορτζ Μπους), καλλιεργώντας την «ειδική σχέση» των ΗΠΑ με το Ισραήλ, αλλά και την αμαρτωλή αλληλεξάρτηση με τους ισλαμοφασίστες του Πακιστάν και τους ουαχαμπίτες πετρελαιάδες της Σαουδικής Αραβίας, που γέννησε την ισλαμική τρομοκρατία. Φανατικές μαθήτριές του ήταν και η φρεσκοπεθαμένη Μαντλίν Ολμπράιτ, η καταστροφέας της Γιουγκοσλαβίας, η Χίλαρι Κλίντον, αλλά και η πρωταγωνίστρια της ουκρανικής τραγωδίας Βικτόρια Νούλαντ. Και οι υπηρεσίες του προς διάφορα ολοκληρωτικά καθεστώτα συνεχίζονται ώς σήμερα, μέσω της διαβόητης «συμβουλευτικής» εταιρείας του Kissinger Associates. Είπαμε: Όποια... μαύρη πέτρα και να σηκώσεις, από κάτω θα βρεις, αν όχι τον ίδιο τον Κίσινγκερ, σίγουρα κάποιον θαυμαστή και μαθητή του...
Γιατί τον επιλέξαμε
Γιατί όταν ένας διαπιστωμένα μαυρόψυχος και απάνθρωπος κατά συρροήν εγκληματίας πολέμου εξελίσσεται στην ύστατη φωνή της παγκόσμιας σωφροσύνης και λογικής, στα παρά ένα εκατό του χρόνια, τότε πλέον ξέρεις πως μάλλον δεν υπάρχει σωτηρία για το είδος μας..
