Στην ανατολική Ουκρανία, η παλίρροια αυτού του πολέμου δεν έχει απλώς αλλάξει - έρχεται γρήγορα.
«Ξέρουμε τι έρχεται», λέει η Mariya καθώς μαζεύει την τηλεόραση στο διαμέρισμά της στην Kostyantynivka. Το παραδίδει στο Κίεβο πριν κάνει το ταξίδι εκεί με τον γιο της.
"Είμαστε κουρασμένοι όλη μέρα [και υποφέρουμε] από διαθέσεις και κρίσεις πανικού. Είναι συνεχώς καταθλιπτικό και φοβόμαστε."
Τον Φεβρουάριο, η Ρωσία κατέλαβε τη στρατηγική πόλη Avdiivka. Από τότε, οι εισβολείς προέλασαν δυτικότερα, και κατέλαβαν αρκετά χωριά.
Η Ουκρανία λέει ότι οι δυνάμεις της «κρατούν». Όμως τα ρωσικά στρατεύματα επιτίθενται τώρα σε πέντε περιοχές κατά μήκος της γραμμής του μετώπου μήκους 1.100 χιλιομέτρων (700 μίλια).
Πάνω από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι - ή τα δύο τρίτα του πληθυσμού - έχουν εγκαταλείψει την ελεγχόμενη από την Ουκρανία περιοχή του Ντόνετσκ μετά την πλήρης κλίμακας εισβολή της Ρωσίας πριν από δύο χρόνια.
Και είναι εδώ στην ανατολική περιοχή του Ντόνετσκ που οι υπερασπιστές της Ουκρανίας δοκιμάζονται περισσότερο.
Οι άνθρωποι σε πόλεις όπως το Pokrovsk, η Kostyantynivka και το Kramatorsk αντιμετωπίζουν τώρα μια γρήγορη πρώτη γραμμή, ακόμη και κατοχή.
Η Mariya και η μητέρα της Tetyana βρίσκουν τη ζωή τους όλο και πιο δύσκολη καθώς οι Ρώσοι πλησιάζουν.
Η πόλη τους είναι γεμάτη με σημάδια της απειλής που πλησιάζει 30 χιλιόμετρα (19 μίλια) μακριά.
Σχεδόν κάθε δρόμος έχει ένα κατεστραμμένο κτίριο. Εργάτες αντικαθιστούν τα χρυσά πάνελ σε μια εκκλησία αφού ανατινάχτηκαν από πυραυλικό πλήγμα στον γειτονικό σιδηροδρομικό σταθμό, που τώρα έχει καταστραφεί.
Το άγχος γεμίζει τον κρύο αέρα σε αυτήν την πόλη, που κάποτε ήταν μέρος της βιομηχανικής καρδιάς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Η Ρωσία καταστρέφει αργά τις πόλεις της Ουκρανίας καθώς προσπαθεί να τις καταλάβει. Αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο εδώ.
Η Mariya εξηγεί ότι η μητέρα της Tetyana μένει, αλλά είναι σίγουρη ότι θα την ακολουθήσει τελικά.
«Έφυγα ήδη δύο φορές, τι νόημα έχει;» λέει μια προκλητική Τετιάνα από το διαμέρισμά της στη γωνία. Μας δίνει παντόφλες για να φορέσουμε στο σπίτι της, κάτι που εξηγεί γιατί είναι πεντακάθαρο.
"Είναι παντού τρομακτικό. Όλη η χώρα καίγεται."
Τα μάτια της υγραίνονται. Άλλο να μένεις στο σπίτι σου όσο περισσότερο μπορείς, άλλο να κινδυνεύεις με θάνατο ή ρωσική κατοχή.
Ενώ ολόκληρη η Ουκρανία είναι εμπόλεμη ζώνη, η περιοχή του Ντόνετσκ - μαζί με άλλες τέσσερις - είναι πεδίο μάχης. Όταν διασχίζεις το πυκνό δάσος και το εκτεταμένο, τραχύ έδαφος του, νιώθεις πάντα ότι πλησιάζεις το ανθρακικό πρόσωπο αυτής της σύγκρουσης.
Μπορείτε να ακούσετε ισχυρά πυρά από απόσταση έως και 40 χλμ., οπότε ο μακρινός ήχος του πυροβολικού είναι σταθερός. Από ένα πλεονέκτημα μπορείτε να δείτε τη διάβρωση του ουκρανικού εδάφους.
Τα λοφία καπνού προέρχονται από τις κατευθύνσεις της Avdiivka, μια πόλη που κατέλαβε πρόσφατα η Ρωσία, και της Horlivka, την οποία ελέγχεται από το 2014.
Η Ρωσία χρησιμοποιεί το μέγεθός της, την αεροπορική της υπεροχή και τα βαθύτερα αποθέματα πυρομαχικών για να συνεχίσει να πιέζει, τη στιγμή που η δυτική στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία εξαντλείται ή περιορίζεται από την εσωτερική πολιτική.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται μια μεγάλη κοιλάδα με πολλές δεξαμενές. Είναι αυτό το φυσικό τοπίο που η Ουκρανία λέει ότι θα επιτρέψει στις δυνάμεις της να «σταθεροποιήσουν» την πρώτη γραμμή.
Ίσως μετά από χαοτικές αποχωρήσεις στο παρελθόν, οι Ουκρανοί στρατηγοί είναι πρόθυμοι να παραχωρήσουν προσωρινά εδάφη με την ελπίδα ότι μπορεί να απελευθερωθεί μακροπρόθεσμα.
Στην πρώτη γραμμή υπάρχει μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως «Zhdun» από τους Ουκρανούς. Είναι μια υποτιμητική λέξη που σημαίνει «σερβιτόροι», που αναφέρεται σε όσους είναι φιλορώσοι και περιμένουν να τους καταλάβουν.
Δεν ισχύει για όλους όσους αγνοούν τις προσφορές εκκένωσης. Μερικοί απλώς αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και έχουν συνηθίσει στον συνεχή κίνδυνο.
Ο Valeriy δεν είναι ένας από αυτούς. Αφού το σπίτι του στην πόλη Τορέτσκ σχεδόν βομβαρδίστηκε δύο φορές, μεταφέρει τα υπάρχοντά του και τον εγγονό του Ντένις σε ένα σημείο παραλαβής.
Με τους Ρώσους να απέχουν μόλις 5 χιλιόμετρα, οι γείτονές τους τους εύχονται καλά αλλά αρνούνται να φύγουν. Στη συνέχεια το ζευγάρι επιβιβάζεται σε ένα τεθωρακισμένο αστυνομικό όχημα.
«Έχω ζήσει ήδη τη ζωή μου», μας λέει ο 67χρονος στην άλλη άκρη του ταξιδιού του στην Kostyantynivka. «Μα πρέπει να σώσω το μικρό».
«Δούλεψα στο ορυχείο 20 χρόνια οπότε δεν φοβάμαι τίποτα, αλλά ανησυχώ για εκείνον», προσθέτει.
Ο Ντένις, που είναι 14 ετών, γνέφει επιδοκιμαστικά. «Ο τελευταίος μου φίλος έφυγε πριν από τρεις εβδομάδες», λέει.
Η εκκένωση από οικισμούς πρώτης γραμμής είναι υποχρεωτική για οικογένειες με παιδιά. Παρόλα αυτά 15 παιδιά εξακολουθούν να παραμένουν στο Τορέτσκ.
Ο Anton Pron από την ομάδα εκκένωσης της αστυνομίας White Angels, ο οποίος βοηθά στην απομάκρυνση των ανθρώπων από τις πόλεις της πρώτης γραμμής, μας λέει ότι η κατάσταση χειροτερεύει κάθε μέρα.
«Υπάρχουν συνεχείς βομβαρδισμοί και πυροβολικό», λέει. "Η αεροπορία του εχθρού δουλεύει συνεχώς. Οι Ρώσοι ρίχνουν βόμβες σε κατοικίες."
Αυτές τις μέρες, ο σιδηροδρομικός σταθμός στην κοντινή πόλη Kramatorsk είναι ο τελευταίος σταθμός για τα στρατεύματα που φθάνουν και όλο και περισσότερους πολίτες που αναχωρούν φορτωμένοι με τσάντες.
Οι μακρινοί κρότοι του πυροβολικού χρησιμεύουν είτε ως απογοητευτικό καλωσόρισμα είτε ως λόγος για να φύγετε. Τα ζευγάρια κρατούν μακριές αγκαλιές σε μια πλατφόρμα που πλαισιώνεται από εμπορευματικά τρένα που παρέχουν προστασία σε περίπτωση επίθεσης πυραύλου.
Τουλάχιστον 61 άνθρωποι σκοτώθηκαν από έναν εδώ το 2022. Τα σημάδια από θραύσματα εξακολουθούν να είναι καμένα στο πεζοδρόμιο.
Συναντάμε την Άλλα, που περιμένει το τρένο της για Κίεβο. «Πριν από ένα χρόνο, πιστεύαμε ότι θα λάβουμε βοήθεια από τη Δύση και ότι η αντεπίθεσή μας θα λειτουργούσε, αλλά όχι πια», λέει.
«Ο κόσμος πίστευε, αλλά όχι τώρα».
Η Ουκρανία ελπίζει ότι τα ανατολικά της εδάφη κάποτε θα είναι κάπου ασφαλή για να ζήσουν ξανά. Αυτή τη στιγμή δεν είναι σαφές σε τι θα επιστρέψουν αυτοί οι αναχωρούντες επιβάτες.
Εάν οι Ρώσοι εισβολείς του αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμική στην περιοχή του Ντόνετσκ, το ερώτημα για το πού θα σταματήσουν θα είναι όλο και πιο δύσκολο να απαντηθεί.
Πρόσθετες αναφορές από τη Hanna Chornous και τη Scarlett Barter
