ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Μελέτη Λαπαβίτσα για την έξοδο από το ευρώ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Μελέτη Λαπαβίτσα για την έξοδο από το ευρώ

lapavitsas-.jpg

EUROKINISSI

03.02.2017, 14:44 | Ετικέτες:  Κώστας Λαπαβίτσας, ευρώ, Grexit

Συντάκτης: 

Νόρα Ράλλη

Τη μελέτη του με θέμα την αποτυχία της ευρωζώνης και τη νέα κατεύθυνση για την Ελλάδα πρόκειται να παρουσιάσει σε λίγες μέρες το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (ΕΔΕΚΟΠ-EReNSEP). Πρόκειται για μια πρωτοβουλία, με πρωτεργάτη τον οικονομολόγο Κώστα Λαπαβίτσα.

Στις 15 Φεβρουαρίου, το Δίκτυο θα παρουσιάσει τη μελέτη του για τη διέξοδο από την κρίση στον κινηματογράφο «Αλκυονίς».

Σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα, πρόκειται για «ό,τι σοβαρότερο υπάρχει ως πρόταση/μελέτη στην Ελλάδα και Ευρώπη αυτή τη στιγμή».

Η μελέτη εξετάζει τα αίτια της κρίσης ευρωζώνης και Ε.Ε. (συσχετίζοντάς τα με την οικονομική πολιτική της Γερμανίας και την ηγεμονική θέση που διατηρεί στην ευρωζώνη στηριζόμενη σε έναν πραγματικό «νεομερκαντιλισμό»), καθώς και τη νέα πορεία της Ελλάδας εκτός ευρώ.

Συγκεκριμένα, καταδεικνύει με αναλυτικό τρόπο τη διαδικασία εξόδου από την ευρωζώνη, στην κατεύθυνση μιας συνολικής αναμόρφωσης της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής για την ανάπτυξη, την τόνωση της απασχόλησης και την αύξηση του εισοδήματος. Περιγράφει τα αναγκαία βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν με στόχο την ελαχιστοποίηση του κόστους ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας.

Αναλύει τις κυριότερες επιπτώσεις αυτής της μετάβασης, περιλαμβανομένου του πληθωρισμού, προτείνει νέα δημοσιονομική πολιτική με στόχο τη μείωση της ανεργίας και αναλύει τη διεθνή θέση της ελληνικής οικονομίας, τις εισαγωγές και εξαγωγές, και κυρίως τις διαρροές στο εξωτερικό.

Μονομερείς ενέργειες

Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, η κυβέρνηση που θα αναλάβει να υλοποιήσει τη μονομερή ενέργεια εξόδου από το ευρώ πρέπει να ανακοινώσει ότι:

 Αναστέλλονται οι εξωτερικές πληρωμές του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους της ΤτΕ προς το Ευρωσύστημα.

 Η ΤτΕ τίθεται υπό κυβερνητικό έλεγχο και όλες οι τραπεζικές εργασίες και οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα παραμείνουν κλειστές για λίγες ημέρες.

 Ορίζεται δημόσιος επίτροπος για όλες τις ιδιωτικές και δημόσιες τράπεζες με ευρύτατη πληρεξουσιότητα.

 Το σύστημα ελέγχου κεφαλαιακών ροών και τραπεζικών πράξεων, που ισχύει από το 2015, θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και θα συνεχιστεί για ένα επιπλέον χρονικό διάστημα.

 Ολοι οι λογαριασμοί και όλες οι οφειλές στο ελληνικό σύστημα πληρωμών που διέπονται από την εθνική νομοθεσία θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα με ισοτιμία 1:1.

 Οι καταθέσεις και τα χρέη ατόμων και επιχειρήσεων που εμπίπτουν στην ελληνική νομοθεσία θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα με ισοτιμία 1:1. Για όσα εμπίπτουν σε ξένη νομοθεσία, θα πρέπει να γίνει σχετική διευκόλυνση.

 Η κυβέρνηση δεσμεύεται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς όλους τους παράγοντες της εγχώριας οικονομίας.

Σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα, η μελέτη αυτή «ανοίγει τον δρόμο για τη διαμόρφωση της εναλλακτικής στρατηγικής που χρειάζεται η Ελλάδα. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικά περαιτέρω ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν σε βάθος, συμπεριλαμβανομένης της αναδιάρθρωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε δημόσια βάση και φυσικά της αναδιάρθρωσης της δημόσιας διοίκησης. Αυτό θα γίνει στο αμέσως επόμενο διάστημα».

ΕΦ .ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΘΑ ΘΕΛΗΣΕΙ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΑ ΚΤΥΠΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;

«D-day» η 6η Φεβρουαρίου για Ελλάδα και ευρωζώνη: Ο Ν.Τραμπ αποφασίζει για συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Σε «D-day» θα αναδειχθεί η 6η Φεβρουαρίου για Ελλάδα και ευρωζώνη καθώς ο Ν.Τραμπ αποφασίζει για συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα ή όχι και όλα εξαρτώνται από το αν θέλει να κτυπήσει άμεσα την Γερμανία λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των προεδρικών του καθηκόντων

Μια τέτοια κίνηση απόσυρσης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα θα έφερνε και την Ελλάδα προ των θυρών του εθνικού νομίσματος, αφού θεωρείται βέβαιο ότι η Γερμανία άμεσα ή θα έβγαινε και αυτή από το ελληνικό πρόγραμμα ή θα ζητήσει ακόμα πιο εξωπραγματικά πλεονάσματα από αυτά που ήδη ζητάει για να μην αναγκαστούν οι φορολογούμενοί της να δανειοδοτήσουν αυτοί το ελληνικό πρόγραμμα.

Έτσι ή αλλιώς η Ελλάδα δεν θα είχε άλλη επιλογή από το εθνικό νόμισμα

Το ελληνικό ζήτημα συζητήθηκε για πρώτη φορά στον Λευκό Οίκο, την προηγούμενη Παρασκευή, όταν ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, συνάντησε τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέι.

Η αναφορά στο ελληνικό ζήτημα έγινε στο πλαίσιο συζήτησης για το μέλλον της Ευρωζώνης, ανακοινώθηκε από τον Λευκό Οίκο και αυτό μόνο καθησυχαστικό δεν είναι για τις εξελίξεις.

 

Οχι κατ'ανάγκη και εν τέλει, αρνητικές, αλλά σίγουρα δραματικές σε ότι αφορά το άμεσο ελληνικό μέλλον.

 

"Ο πρόεδρος Τραμπ θεωρεί πως το Brexit ήταν η αρχή ενός ξηλώματος, που θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα, ενώ πιστεύει ότι η Γερμανία χειραγωγεί το ευρώ και εκμεταλλεύεται τους Ευρωπαίους εταίρους και την Αμερική" μεταδίδεται από τις ΗΠΑ.

 

Μιλώντας προ ημερών στους «Financial Times» ο Πίτερ Ναβάρο, επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου της κυβέρνησης Τραμπ, κατήγγειλε την Γερμανία ότι χειραγωγεί το κοινό νόμισμα ώστε να καταστήσει τις εξαγωγές της πιο ανταγωνιστικές, πλήττοντας έτσι τους κύριους εμπορικούς εταίρους της.

 

"Το ευρώ είναι ένα υπόγειο γερμανικό μάρκο", είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ναβάρο, αναφερόμενος στο σχετικά εθνικό νόμισμα που παλαιότερα επέτρεψε στο Βερολίνο να κατακτήσει προνομιακή θέση στις διεθνείς αγορές.

 

Το ζήτημα είναι ότι στις 6 Φεβρουαρίου, σε τρεις ημέρες από σήμερα, θα αποφασίσει το ΔΝΤ με τον εκπρόσωπο της νέας κυβέρνησης Τραμπ να κάνει ντεμπούτο σε συνεδρίασή του, το αν θα δεχθεί να συμμετάσχει σε νέο πρόγραμμα στην Ελλάδα.

 

Την στιγμή που το χρέος είναι μη βιώσιμο, αφού η ελληνική οικονομία είχε καταστραφεί τα περασμένα χρόνια και παρά το "κούρεμα" του 2012, επέστρεψαν όλα τα οικονομικά βάρη, με τον υπερδανεισμό που της επέβαλαν οι Βρυξέλλες για να πληρωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες τα δάνεια προς την Ελλάδα.

 

Αν πει "Οχι" το ΔΝΤ, έρχονται ραγδαίες εξελίξεις, 

Πριν από λίγο Α.Τσίπρας και Α.Μέρκελ συμφώνησαν στο κλείσιμο της αξιολόγησης. Η αξιολόγηση θα κλείσει και το σενάρο των εκλογών απλά παύει να υφίσταται. Άλλωσε ενόψει των γερμανικών εκλογών σύντομα το CDU και η Α.Μέρκελ θα αντιμετωπίσουν μεγάλα πολιτικά προβλήματα.

Το SPD με υποψήφιο τον Μ.Σουλτς «καλπάζει» και ετοιμάζεται να φτάσει στην καγκελαρία ειτε άμεσα είτε έμμεσα δια μέσου κυβερνητικού συνασπισμού με αριστερούς και «Πράσινους»

Όμως εάν το ΔΝΤ τελικώς με απόφαση του Ν.Τραμπ δεν συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα πλέον όλα αλλάζουν και δραματικά.

Ο Ν.Τραμπ θεωρεί ότι η Γερμανία πρέπει να κτυπηθεί άμεσα και τι καλύτερο από το να καταστρέψει το πολύτιμο ευρώ της. Η Ελλάδα είναι ο πιο αδύναμος «κρίκος» της ευρωζώνης.

Εάν βγει δεν θα είναι το ίδιο με ένα Brexit. To Brexit αφορά έξοδο από την ΕΕ, στην ουσία νομικούς και εμπορικούς διαχωρισμούς, η έξοδος από την ευρωζώνη όμως είναι άλλο πράγμα.

Καθιστά το ευρώ ασταθές και μελλοντικά επιρρεπές σε νέες αποχωρήσεις με την Ιταλία να περιμένει στην σειρά και αν κερδίσει η Μ.Λεπέν τις γαλλικές προεδρικές εκλογές θα ακολουθήσει και η Γαλλία.

PRO NEWS

Η Αξία του Εθνικού Νομίσματος Σπυρίδων Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Η Αξία του Εθνικού Νομίσματος

Σπυρίδων Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Ένα από τα επιτακτικά θέματα που τίθενται από την πλειοψηφία των πολιτών  πια, παρά το φόβο που διασπείρουν διάφοροι κύκλοι που ελέγχονται από τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς τους, που είναι στη Βουλή, είναι πως καθορίζεται η αξία του Εθνικού Νομίσματος ή γιατί θα έχει αξία το Εθνικό Νόμισμα αν θα φύγουμε από το Ευρώ.

Εισαγωγή

Ας αρχίσουμε από την θέση, ότι όταν ένα Κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα, και το νόμισμα αυτό διακυμαίνεται ελεύθερα στις αγορές, ο μόνος περιορισμός που έχει να δαπανήσει το Κράτος, έτσι ώστε να επιτύχει την πλήρη απασχόληση, είναι η διαθεσιμότητα των πόρων της οικονομίας. Άλλος περιορισμός δεν υπάρχει στην άσκηση μιας ελεύθερης δημοσιονομικής πολίτικης.  

Δημοσιονομική Πολιτική ονομάζουμε τις ενέργειες δαπάνης και φορολόγησης του Κράτους.

Κατά συνέπεια η δημοσιονομική πολιτική είναι αναπτυξιακό όργανο στα χέρια του Κράτους με προεξάρχοντα άξονα τις δαπάνες του και με αμυντικό άξονα την φορολογία.

Με άλλα λόγια προηγείται η δαπάνη της ανάπτυξης, ασχέτως αν ακούτε  ‘να μειωθούν οι δαπάνες του Κράτους και θα πάμε στην ανάπτυξη’. Κλείστε τ’ αυτιά σας, είναι ανοησία αυτό το τελευταίο, όπως ανοησία είναι ότι της δαπάνης προηγείται η φορολογία.

Φορολογία και αποδοχή του Εθνικό Νομίσματος

Δεδομένων αυτών, το πρώτο ερώτημα που εγείρεται  είναι πως ο Λαός θα αποδεχτεί το νέο Εθνικό Νόμισμα ή καλυτέρα γιατί ο Λαός θα ζητήσει το Εθνικό Νόμισμα; Η ζήτηση του Εθνικού Νομίσματος θεμελιώνεται πάνω στη φορολογία. Αν το Κράτος επιβάλει φορολογία στον ιδιωτικό τομέα, η οποία θα εξοφλείται με το Εθνικό Νόμισμα,  τότε κατ ανάγκη το Εθνικό Νόμισμα θα γίνει αποδεκτό. Αυτό γίνεται αιώνες τώρα, δεν είναι κάτι καινούργιο.

Όποτε πάμε στο δεύτερο ερώτημα. Πως οι πολίτες θα βρουν το Εθνικό Νόμισμα; Το Κράτος λοιπόν θα πρέπει πρώτα να δαπανήσει, για να μπορούν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις να βρουν το νόμισμα, για να ικανοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους. Με την δαπάνη το Κράτος, θέτει μέρος της παραγωγής των αγαθών και των υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα υπό τον έλεγχο του, και την διαθέτει σύμφωνα με το πρόγραμμα του. Από την άλλη ο ιδιωτικός τομέας αποκτά το χρήμα για να ικανοποιήσει την ανάγκη της φορολόγησης του.

Οίκοθεν νοείται ότι οι πολίτες θα μπορούν να συναλλάσσονται όπως αυτοί επιθυμούν, με ή χωρίς το νέο Εθνικό Νόμισμα, αλλά στο βαθμό που ικανοποιούν την νομοθεσία περί φορολογίας, το νόμισμα έχει γίνει ήδη αποδεκτό. Με τον χρόνο, για λόγους ασφάλειας των συναλλαγών και την επιθυμία για αποταμίευση σε νόμισμα που το Κράτος εγγυάται, όλοι θα συναλλάσσονται με το Εθνικό Νόμισμα.

Συνεπώς  πάνω στη φορολογία θεμελιώνεται η ζήτηση του Εθνικού Νομίσματος.

Οι Δαπάνες του Κράτους και η Αξία του Νομίσματος

Αλλά η ποσότητα της ζήτησης είναι αυτή που καθορίζει την αξία του νομίσματος. Με άλλα λόγια πόσο δύσκολο είναι να αποκτηθεί το Εθνικό Νόμισμα. Αυτό εξαρτάται:

1)     Από το ύψος της φορολογίας  σε σχέση με τις δαπάνες του Κράτους.

2)     Από τις τιμές που καθορίζει το Κράτος για να αγοράσει τα αγαθά και τις υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα όταν δαπανά συμπεριλαμβανομένης και της εργασίας.

3)     Από το ύψος των καθαρών αποταμιεύσεων που επιθυμεί ο ιδιωτικός τομέας να έχει με την μορφή κρατικών αξιών, όπως χρήμα, ομόλογα κα.

Ας δούμε αυτά τα θέματα.

Προσέξτε. Ένα ιδιωτικό δάνειο, δημιουργεί μια αντίστοιχη υποχρέωση, πάλι μέσα στον ιδιωτικό τομέα, και κατά συνέπεια δεν υπάρχει καθαρή αποταμίευση σε ρευστή μορφή στον ιδιωτικό τομέα. Η καθαρή θέση παραμένει η ίδια. Αυτή η συναλλαγή εντός του ιδιωτικού τομέα ονομάζεται ’οριζόντια συναλλαγή’.

 Αντίθετα, όταν το κράτος δαπανά, που είναι εκτός του ιδιωτικού τομέα, και δαπανά μέσα στον ιδιωτικό τομέα, που ονομάζεται ’κάθετη συναλλαγή’, δηλαδή έρχεται χρήμα απ’ έξω από τον ιδιωτικού τομέα μέσα σε αυτόν από τον κρατικό τομέα, τότε ο ιδιωτικός τομέας αποκτά ρευστό πλούτο, χωρίς να δημιουργείται σε αυτόν αντίστοιχη υποχρέωση, όπως αν θα γινόταν  μια συναλλαγή μέσα στον ιδιωτικό τομέα.

Κατά συνέπεια, η δαπάνη του κράτους είναι αυτή που δημιουργεί, έως τελευταίου ευρώ (ή άλλο νόμισμα), πλούτο, χωρίς αντίστοιχη υποχρέωση στον ιδιωτικό τομέα.

Αντίθετα, όταν το κράτος φορολογεί, αυτόν τον πλούτο του ιδιωτικού τομέα, τον καταστρέφει, αλλά στο βαθμό που οι δαπάνες του κράτους, η έγχυση χρήματος στον ιδιωτικό τομέα, είναι μεγαλύτερη από την φορολογία, από την απορρόφηση χρήματος από τον ιδιωτικό τομέα, τότε ο ιδιωτικός τομέας έχει ρευστά περιουσιακά στοιχεία που τα διαθέτει όπως θέλει, και αυτός ο πλούτος είναι το έλλειμμα του κράτους έως το τελευταίο ευρώ.

Συνοψίζοντας το έλλειμμα του δημόσιου τομέα αυξάνει τον καθαρό ρευστό πλούτο του ιδιωτικού τομέα, ενώ τα πλεονάσματα του δημόσιου καταστρέφουν τον καθαρό ρευστό πλούτο του ιδιωτικού τομέα.

Όταν λοιπόν ο προϋπολογισμός του κράτος είναι ισοσκελισμένος,  τότε όσο χρήμα δαπανά το κράτος, τόσο χρήμα είναι και αυτό  που εισπράττει από την φορολογία, και κατά συνέπεια ο ρευστός πλούτος του ιδιωτικού τομέα παραμένει αμετάβλητος.

Πάλι, αν η φορολογία είναι μεγαλύτερη από τις δαπάνες του κράτους, τότε ο ρευστός πλούτος του ιδιωτικού τομέα μειώνεται. Ότι γίνεται ακριβώς σήμερα στην χώρα μας.

Συνεπώς, εκείνο που καθορίζει την αξία του νομίσματος είναι το αποτελεσματικό ύψος των δαπανών του Κράτους,  σύμφωνα με το όποιο ικανοποιείται ο ιδιωτικός τομέας να αποταμιεύει ρευστό πλούτο, και ταυτόχρονα να αγοράζεται όλη η παραγωγή που αντιστοιχεί στην πλήρη απασχόληση στις τρέχουσες τιμές, δηλαδή χωρίς πληθωρισμό.

Εάν οι δαπάνες του δημόσιου είναι χαμηλότερες από αυτό το επίπεδο, τότε το αποτέλεσμα θα είναι η ανεργία και ως εκ τούτου η αξία του νομίσματος θα είναι υψηλή.  

Αν οι δαπάνες είναι υψηλότερες από αυτό το επίπεδο τότε το αποτέλεσμα θα είναι ο πληθωρισμός, δηλαδή η αξία του νομίσματος θα μειωθεί.

Και μια τελευταία παρατήρηση που αφορά στην Νομισματική Πολιτική σε σχέση με την ανάπτυξη και την αξία του νομίσματος.

Η πώληση και η αγορά ομολόγων, και αντιστρόφως, από την Κεντρική Τράπεζα, είναι μια πράξη ανταλλαγής ενός χρηματοοικονομικού προϊόντος (ομολόγου) με ένα άλλο ιδίας φύσης (χρήμα) που επηρεάζει τα επιτόκια. Αυτή η πράξη όμως ’ποσοτικής χαλάρωσης’, αφήνει την καθαρή θέση του χρηματοοικονομικού πλούτου του ιδιωτικού τομέα αμετάβλητη. Δηλαδή, ο ιδιωτικός τομέας σε μια τέτοια περίπτωση, για να αποκτήσει χρήμα, θα πρέπει να πουλήσει τα ομόλογα που έχει αποκτήσει από το παρελθόν, από τις ελλειμματικές δαπάνες του δημόσιου ή να δανειστεί.

Οίκοθεν νοείται ότι τέτοιες ενέργειες (δανεισμού και από-αποταμίευση) αποκλείεται να φέρουν μείωση της ανεργίας και ανάπτυξη. Αυτό το βλέπουμε 8 ολόκληρα χρόνια τώρα να γίνεται στη χώρα μας, ασχέτως των ισχυρισμών του κυρίου Ντράγκι, της Καθημερινής και του Σκάϊ.

Η Αξία του Νομίσματος και οι Μισθοί

Το Κράτος ως μονοπωλιακός εκδότης του νομίσματος του, μπορεί να θέσει μονομερώς, τους όρους ανταλλαγής μιας μονάδας Εθνικού Νομίσματος. Με άλλα λόγια, τι θα πρέπει να προσφερθεί από ένα πολίτη για να αποκτήσει μια μονάδα του Εθνικού Νομίσματος. Με αυτό τον τρόπο το Κράτος καθορίζει τον ελάχιστο μισθό που ανταποκρίνεται στην ανειδίκευτη εργασία που πάνω σε αυτή οικοδομούνται μετά τα ημερομίσθια και οι αμοιβές των πιο εξειδικευμένων, και πιο σύνθετων εργασιών. Ας υποθέσουμε ότι το κράτος ορίζει ότι για μια ώρα εργασίας, ο απλός εργαζόμενος θα αμείβεται με 5 μονάδες Εθνικού Νομίσματος ή ας πούμε με 5 δραχμές την ώρα. Άρα η αξία της μιας δραχμής θα αντιστοιχεί σε εργασία 12 λεπτών της ώρας. Αν κάποιος άλλος, που ασκεί μια πιο σύνθετη εργασία, αμείβεται με 60 δραχμές την ώρα, τότε σε κάθε λεπτό της ώρας  θα αποκτά 1 δραχμή. Αν υποθέσουμε τώρα μια γενική αύξηση των μισθών και των τιμών, και ο κατώτερος ωριαίος μισθός αυξηθεί από 5 δραχμές σε 10 δραχμές, τότε η μια δραχμή να αποκτηθεί απαιτεί εργασία 6 λεπτών. Άρα ο πληθωρισμός είναι αιτία μείωσης της αξίας του Εθνικού Νομίσματος.

Η φορολογική πολιτική ως μέρος της δημοσιονομικής πολιτικής είναι αυτή που επιλύει το πρόβλημα αν παραστεί ανάγκη. Φορολογεί και αποκαθιστά την αξία του Εθνικού Νομίσματος. Δεν φορολογεί για να δαπανά το Κράτος.

Παραγωγικότητα και η Αξία του Εθνικού Νομίσματος

Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι μια οικονομία βρίσκεται στο επίπεδο της πλήρους απασχόλησης, το εργατικό της δυναμικό παραμένει σταθερό, και οι μισθοί είναι σταθεροί. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι η παραγωγικότητα της οικονομίας αυτής αυξάνεται, δηλαδή ο ίδιος αριθμός εργατών παράγει πιο πολλά προϊόντα κάθε χρόνο.

Αν αυτό συμβαίνει, τότε καθώς οι τιμές των προϊόντων μειώνονται, αλλά, όπως λέει ο Μάρξ, η ‘συνολική τιμή όλων των προϊόντων παραμένει σταθερή’, οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων αυξάνονται, αφού με τους ίδιους μισθούς, μπορούν να αγοράσουν πιο πολλά προϊόντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αξία  του νομίσματος αυξήθηκε, άπλα η παραγωγικότητα της οικονομίας αυξήθηκε. Η αξία του νομίσματος παραμένει σταθερή.

Κάτω από αυτό το υποθετικό σενάριο, που η προσφορά  του χρήματος παραμένει σταθερή, απαιτείται ο προϋπολογισμός του δημόσιου τομέα να είναι ελλειμματικός; Αυτό εξαρτάται από το ύψος της επιθυμίας του ιδιωτικού τομέα να αποταμιεύει, να έχει ρευστό πλούτο, χωρίς αντίστοιχη υποχρέωση. Οποιοδήποτε εισόδημα παράγεται υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης, δεν έπεται ότι καταναλώνεται ή επενδύεται. Ένα μέρος αποταμιεύεται.

Άρα ο δημόσιος τομέας πρέπει να κάνει έλλειμμα, για να προστατεύει την πλήρη απασχόληση, να ικανοποιεί τον ιδιωτικό τομέα να αποταμιεύσει, χωρίς να μεταβάλει την αξία του Νομίσματος.

Η Αξία του Χρήματος Διαχρονικά

Άλλα ας δούμε και μια άλλη πτυχή αυτού του θέματος. Ας υποθέσουμε ότι την αύξηση της παραγωγικότητας οι εργαζόμενοι την αφομοιώνουν στο μισθό τους, τότε θα υπάρξει μια μείωση της αξίας του νομίσματος, αφού θα θέλουν λιγότερο χρόνο να εργαστούν για να κερδίσουν μια δραχμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι με μια δραχμή θα αγοράζουν λιγότερα προϊόντα, άλλα ότι η μια δραχμή αντιστοιχεί σε λιγότερη εργασία, άρα μειώνεται η αξία του νομίσματος. Αν υποθέσουμε ότι ο πληθωρισμός είναι μικρότερος από την αύξηση της παραγωγικότητας τότε θα υπάρξει μια αύξηση των πραγματικών και ονομαστικών τιμών και των μισθών και ταυτόχρονα μείωση της αξίας του νομίσματος. Ενώ λοιπόν πέφτει η αξία του νομίσματος στη διάρκεια του χρόνου, εμείς μπορούμε και αγοράζουμε πιο πολλά αγαθά απ’ ότι πριν 50 χρόνια, και το επίπεδο της ζωής μας να έχει ανέβει. Οφείλεται αυτό το γεγονός στην αύξηση της παραγωγικότητας της οικονομίας.

Διανομή της Αύξησης της Παραγωγικότητας και η Αξία του Νομίσματος

Πως διανέμεται η αύξηση της παραγωγικότητας της Οικονομίας

Στην πραγματική ζωή, αντίθετα απ’ ότι στο παράδειγμα μας, βρίσκουμε μπροστά μας τον πληθωρισμό  να είναι αυτός που νομισματικά επιλύει το πρόβλημα της διανομής της αύξησης του εισοδήματος μεταξύ φόρων, κερδών και μισθών που όλα μαζί προστιθέμενα μας δίνουν το Εθνικό Εισόδημα.

Πίσω από αυτά βρίσκονται πολιτικοί, τραπεζίτες, κόμματα, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι, κανάλια, ποικίλα συμφέροντα, χυδαίος λαϊκισμός, ιδεολογίες, θρησκείες  και τέλος πάντων φιλοδοξία και απληστία.

Εκείνο που πρέπει να θυμόμαστε, είναι ότι μέσα από την πάλη αυτής της διαδικασίας της διανομής του πλούτου, που αυξάνει την ποσότητα του χρήματος,  λογά υψηλοτέρων τιμών και αμοιβών γενικώς, και που μειώνουν την αξία του χρήματος, το κράτος πρέπει να είναι εκεί και να δαπανά.

Αν δαπανά λιγότερο από την φορολογία που εισπράττει θα έχουμε ανεργία και υψηλή αξία νομίσματος. Αν δαπανά περισσότερο θα έχουμε πληθωρισμό και μείωση της αξίας του νομίσματος.

Η σωστή δαπάνη είναι εκείνη που συμπίπτει μα την πλήρη απασχόληση που αντιστοιχεί στη σταθερή αξία του νομίσματος.

Η αξία του νομίσματος είναι συνυφασμένη με την πλήρη απασχόληση, όχι όπως η αξία του ευρώ που  είναι τόσο υψηλή όσο η ανεργία είναι μεγαλύτερη, πράγμα που συμφέρει μόνο τους Τραπεζίτες.

Η Αξία του Νομίσματος και οι Εγγυημένες Θέσεις Εργασίας

Η Κυβέρνηση του Κράτους  που εκδίδει το δικό του νόμισμα, το όποιο ελευθέρα διακυμαίνεται στις αγορές, έχει την δυνατότητα ευθύς εξ αρχής να δημιουργήσει ένα αγκυροβόλιο για την αξία του Εθνικού Νομίσματος και για το γενικό επίπεδο τιμών.

Πως μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Η Κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει παραγωγικές θέσεις εργασίας καταβάλλοντας ένα εγγυημένο κατώτερο μισθό και μόνον αυτό. Οίκοθεν νοείται ότι εγχειρήματα αυτού του είδους θα περιλαμβάνουν και σύνθετες θέσεις εργασίας. Οι θέσεις αυτές θα προσφέρονται σε όσους θα θέλουν να εργαστούν με αυτόν τον μισθό.

 Κάνοντας αυτό η Κυβέρνηση επιτυγχάνει τους εξής στόχους.

1)     Εξωγενώς προσδιορίζει την αξία του νομίσματος με βάση το ωρομίσθιο ενός απλού εργαζόμενου.

2)     Πάνω σε αυτό το ωρομίσθιο θα οικοδομηθούν όλοι οι μισθοί και οι αμοιβές

3)     Οι εγγυημένες αυτές θέσεις εργασίας οδηγούν με ταχύτητα στην πλήρη απασχόληση χωρίς να δημιουργούν πληθωρισμό. Αυτό ισχύει γιατί αν στην αγορά εργασίας δημιουργηθεί ζήτηση για εργασία, πράγμα που σημαίνει αύξηση των αμοιβών,  ο εργοδότης κράτος δεν θα μεταβάλει τους μισθούς των θέσεων εργασίας  που εγγυάται.

4)     Οι εγγυημένες θέσεις εργασίας σταθεροποιούν το γενικό επίπεδο τιμών ή επιτρέπουν μια διακύμανση περί την αξία του χρήματος. Σε περιόδους ύφεσης θέτουν ένα κατώτερο όριο ζήτησης, δηλαδή η ζήτηση δεν μπορεί να πέσει κάτω από ένα σημείο, ενώ σε περιόδους ανάκαμψης δεν μπορεί να ανέλθει και να γίνει πληθωριστική. Με άλλα λόγια οι εγγυημένες θέσεις εργασίας δρουν στην οικονομία ως σταθεροποιητές.

Η δημιουργία εγγυημένων παραγωγικών θέσεων εργασίας, δεδομένου ότι το κράτος δεν έχει κανένα περιορισμό να δαπανά έως ότου απορροφήσει όλη την ανεργία, είναι αναγκαία συνθήκη για την επίτευξη αυτού του στόχου χωρίς πληθωρισμό. Καθώς θα οδηγούμαστε στην πλήρη απασχόληση ορισμένες περιοχές της προσφοράς είναι δυνατόν να αναθερμανθούν. Οι εγγυημένες όμως αμοιβές θα δράσουν ανασταλτικά.

Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι τον στόχο χαμηλού πληθωρισμού και πλήρους απασχόλησης μόνο με το Εθνικό Νόμισμα και με συγκεκριμένες πολιτικές που αναλύθηκαν μπορούμε να επιτύχουμε.

Αντίθετα τον διπλό στόχο, χαμηλή ανεργία και χαμηλό πληθωρισμό, υπό το ευρώ, δεν μπορούμε να τον πετύχουμε. Ένα από τους δυο στόχους θα πετύχουμε και προτιμητέος είναι χαμηλός πληθωρισμός, ισχυρό ευρώ και υψηλή ανεργία.

Κατά συνέπεια, η οδός της επιλογής του Εθνικού Νομίσματος, μετά από 8 χρονιά φτώχειας που θα διογκώνεται, καθώς και της ανεργίας που θα αυξάνεται, αποτελεί πια Εθνικό Στόχο.

Πιο άπλα δεν γίνεται.

spyridonstalias@hotmail.com

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Σε τεντωμένο σχοινί η διαπραγμάτευση

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σε τεντωμένο σχοινί η διαπραγμάτευση

rope-euro.jpg

Με την ελληνική κυβέρνηση να βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση, κορυφαίοι υπουργοί σε δημόσιες εμφανίσεις τους εμφανίζονται ανυποχώρητοι | Dreamstime

03.02.2017, 10:55 | Ετικέτες:  Ευρώπη, Μνημόνιο, ΔΝΤ, Ελλάδα, αξιολόγηση, θεσμοί, οικονομία

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Το βασικό πρόβλημα για την επιστροφή του κουαρτέτου στην Αθήνα είναι η αξιώσει νομοθέτησης των προληπτικών μέτρων. Στις Βρυξέλλες επικρατεί η άποψη ότι το ποσό που αντιστοιχεί στα εν λόγω μέτρα ενδέχεται να αναδειχτεί σε «κλειδί» για την επίτευξη ενός συμβιβασμού.

Γύρω από το ύψος του ποσού που θα συμφωνηθεί θα παιχτεί το μέγεθος των μειώσεων στο αφορολόγητο ή των συντάξεων, που απαιτεί το ΔΝΤ, τη συμμετοχή του οποίου στο ελληνικό πρόγραμμα επιδιώκουν τα ισχυρά μέλη της ευρωζώνης (Γερμανία, Ολλανδία).

Μάλιστα, για να κατευνάσουν τα πνεύματα στις σχέσεις με το ΔΝΤ όσον αφορά το ελληνικό θέμα, Βερολίνο, Χάγη και Κομισιόν προτίθενται να επαναφέρουν στο τραπέζι τη λήψη ουσιαστικών μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Αξιωματούχος της ευρωζώνης, που γνωρίζει τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της αξιολόγησης, διέψευσε χθες ότι οι θεσμοί έστειλαν, ή προτίθενται να στείλουν, επιστολή στην κυβέρνηση αποσαφηνίζοντας τα αιτήματά τους με στόχο την επίτευξη συμβιβασμού με την ελληνική πλευρά και τον καθορισμό ημερομηνίας επιστροφής των επικεφαλής του κουαρτέτου στην Αθήνα. 

Στο περιθώριο της άτυπης ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής στην Μάλτα, την Παρασκευή, ο Έλληνας πρωθυπουργός και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχαν κατ' ιδίαν συνάντησή και σύμφωνα με πληροφορίες συμφώνησαν να παρθούν πρωτοβουλίες για να κλείσει η αξιολόγηση μέσα στον Φεβρουάριο.

Εντός των συνόρων

Με την ελληνική κυβέρνηση να βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση, κορυφαίοι υπουργοί σε δημόσιες εμφανίσεις τους, εμφανίζονται ανυποχώρητοι διεκδικώντας το κλείσιμο της αξιολόγησης χωρίς τη λήψη νέων σκληρών μέτρων.

Η Ελλάδα έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα

«Η αξιολόγηση θα κλείσει... Δεν προκύπτει από πουθενά αυτή τη στιγμή η ανάγκη ψήφισης νέων μέτρων» διεμήνυσε ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Νίκος Παππάς. «’Οποιος ισχυρίζεται ότι πρέπει να ληφθούν θα πρέπει να κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια να μας πείσει, καθώς αυτό δεν θεμελιώνεται από πουθενά με βάση τα συμφωνηθέντα και την απόδοση της ελληνικής οικονομίας» τόνισε, μιλώντας στον τ/σ ΑΝΤ1.

Ο κ. Παππάς σημείωσε πως «εάν αυτή η συζήτηση εκτροχιαστεί, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων ή ιδεοληψιών μέρους των δανειστών θα είναι μια αρνητική εξέλιξη», ενώ υπογράμμισε ότι «σενάρια πολιτικού εκτροχιασμού έχει η ηγεσία της ΝΔ η οποία προσεύχεται για μια καταστροφή, είτε με καθυστέρηση της αξιολόγησης, είτε με λήψη σκληρών μέτρων».

Εκτίμησε πως τη Δευτέρα, με τη συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΝΤ, θα ξεκαθαρίσουν τα πραγματικά δεδομένα και επ' αυτών θα ξεκινήσει η συζήτηση. «Όλοι οι αντισυμβαλλόμενοι θα πρέπει να πουν από ποιο σημείο και με βάση ποια νούμερα συζητάμε. Η συζήτηση εάν χρειάζονται μέτρα έχει ξεκινήσει σε λάθος βάση» επισήμανε.

Ο κ. Παππάς υποστήριξε ότι η Ελλάδα έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα, η οικονομία έχει μπει σε τροχιά σταθερότητας και ανάπτυξης, για να συμπληρώσει ότι «τα δεδομένα καταμαρτυρούν ότι η ελληνική οικονομία τα καταφέρνει και κάποιοι φαίνεται ότι δεν μπορούν να αντέξουν ότι υπάρχουν αποτελέσματα, ενώ απέτυχαν τα προηγούμενα προγράμματα».

«Το μπαλάκι ανήκει στην άλλη πλευρά»

Ανυποχώρητη στα θέματα των εργασιακών σχέσεων που είναι στη διαπραγμάτευση εμφανίστηκε την Παρασκευή, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου.
«Η κυβέρνηση θέλει τη συμφωνία και εργάζεται σκληρά να ολοκληρωθεί. Η ευθύνη ανήκει στο ΔΝΤ… Το μπαλάκι ανήκει στην άλλη πλευρά» δήλωσε χαρακτηριστικά η υπουργός Εργασίας, συμπληρώνοντας ότι «το 1/3 έχει κλείσει και το άλλο 1/3 έχει συμφωνηθεί... Δεν είναι εύκολο να βρεθεί ισορροπία ανάμεσα στις πλευρές». 

«Επιμένουμε στο σύστημα των συλλογικών συμβάσεων με κανονικότητα στην αγορά εργασίας,. Δεν θα προχωρήσουμε στο θέμα των ομαδικών απολύσεων που ζητεί το ΔΝΤ» επέμεινε η Έφη Αχτσιόγλου.

«Θα υπαναχωρήσουν»

Με τη σειρά του, ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, σε συνέντευξή του στην «Ναυτεμπορική» εκτιμά πως οι δανειστές θα υπαναχωρήσουν. «Δεν μπορεί παρά να το κάνουν. Αλλιώς είναι μια επιλογή η οποία θα οδηγήσει σε περαιτέρω δυσκολίες και αδιέξοδα για την αρχιτεκτονική και τις διεργασίες μέσα στην Ε.Ε., που αυτή τη στιγμή έχουν πολύ διαφορετικές προτεραιότητες και ανάγκες προς επίλυση προβλημάτων».

Μήνας «φωτιά»

Και ενώ όλα τα μέτωπα στη διαπραγμάτευση παραμένουν ανοικτά, στις 6 Φεβρουαρίου συνεδριάζει το ΔΝΤ, στις 9 Φεβρουαρίου η Ομάδα Εργασίας της ευρωζώνης και στις 20 Φεβρουαρίου συγκαλείται η σύνοδος της ευρωζώνης, η οποία αναμένεται να είναι καθοριστική για την τύχη της αξιολόγησης.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ ΤΟ GREXIT ΜΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

• Φεβρουάριος 2, 2017
 
• by Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
 

• 
  

 της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Δυστυχώς, οι φόβοι μου για GREXIT με προδιαγραφές Wolfgang Schaeuble επαληθεύονται, αφού οι πολυάριθμες σχετικές προειδοποιήσεις μου δεν εισακούστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, που αφού εξαθλίωσαν τη χώρα, την οδηγούν στο βάραθρο. Και εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι οι “δραχμιστές” είναι οι προδότες, και όχι οι ίδιοι, που ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ τους και ΕΝ ΨΥΧΡΩ, αποκοιμίζουν το λαό με ιστορίες αγρίων, ότι δήθεν “έρχεται η ανάπτυξη”, ότι δήθεν “βγαίνουμε στις αγορές”, και από την πλευρά της εκάστοτε αντιπολίτευσης ότι δήθεν “κατέχει τις μαγικές συνταγές ανόρθωσης της χώρας”.

Δεν χρειάζεται η επίκληση “συνωμοσιών” που δεν αρέσουν στους “αντιλαϊκιστές” κυβερνήτες μας (παρότι είναι οι ίδιοι ΛΑΙΚΙΣΤΕΣ, και μάλιστα πολύ πιο επικίνδυνοι από αυτούς που οι ίδιοι κατηγορούν) για να διαπιστώσει κανείς ότι τα μνημόνια που υπέγραψαν ΟΛΕΣ οι ελληνικές κυβερνήσεις (με κλειστά μάτια; χωρίς να έχουν μελετήσει το περιεχόμενό τους; με το πιστόλι στον κρόταφο; με φούμαρα ότι “αυτοί θα καταφέρουν το ακατόρθωτο”΄;;;) περιελάμβαναν μέτρα, που βαφτίστηκαν ως δήθεν “αναγκαίες μεταρρυθμίσεις”, αλλά που στην πραγματικότητα (ακόμη και για μη οικονομολόγους), επρόκειτο (στο συντριπτικό τους ποσοστό) για μέτρα ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από αυτά που είχε ανάγκη η ελληνική οικονομία.

Για μέτρα που ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ήταν 1000/00 βέβαιο ότι θα την καταστρέψουν. Για μέτρα, που ικανοποιούσαν τους πιο φανατικούς νεοφιλελεύθερους, που έψαχναν την επιτυχία που ουδέποτε είχαν στο “πειραματόζωο Ελλάδα”. Ετσι, και μετά, και αφού ο πρ. επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard είχε τη στοιχειώδη εντιμότητα να παραδεχθεί δημόσια ότι……το ελληνικό πρόγραμμα ήταν τραγικά λανθασμένο, οι δανειστές μας, με τη συναίνεση και των δικών μας κυβερνητών……ΣΙΩΠΗΣΑΝ και ΡΙΧΤΗΚΑΝ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ για να συνεχίσουν ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ την εφαρμογή ενός καταστρεπτικού, για τη χώρα, και παντελώς αδιέξοδου προγράμματος, με εντελώς εσφαλμένες δήθεν μεταρρυθμίσεις, περιορίζοντας την παρουσία τους στις περιοδικές “ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ”.

Με παρωπίδες καλά προσαρμοσμένες στο πρόσωπο, για να μη βλέπουν πέρα από τον ορίζοντα του τέλους των εκάστοτε “διαπραγματεύσεων” (που ουδέποτε ήταν ή είναι τέτοιες, αφού το τέλος είναι εκ των προτέρων γνωστό: πανικόβλητη υποχώρηση στις ολοένα πιο εγκληματικές, για τη χώρα, αξιώσεις των δανειστών, και καταπάτηση όλων ανεξαιρέτως των αρχικών, των υπερήφανων, των παφλατάδικων ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ).

Το ελληνικό δράμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε τις αρχικές του θέσεις περί ΡΗΞΗΣ-ΣΚΙΣΙΜΑΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ κτλ., κτλ., κατηγορώντας αμέσως στη συνέχεια ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ, όλους εκείνους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή ήταν αντίθετοι στη χωρίς ημερομηνία λήξης ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ. Όλους εκείνους που ήθελαν τους Έλληνες “να σταθούν στα πόδια τους”, να υποκαταστήσουν τους Γερμανούς στη λήψη αποφάσεων για την πατρίδα τους, να πάρουν τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους, και να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες (που φυσικά θα υπάρξουν) με γνώμονα το ελληνικό και όχι το ευρωπαϊκό (ή το γερμανικό) συμφέρον). Γιατί, αυτά δεν συμπίπτουν (καιρός να το καταλάβουμε), γιατί είναι αντιμαχόμενα συμφέροντα.

Ήδη, πηγαίνουμε για “πτώχευση” και GREXIT. Που δεν θα ήταν κακό, αλλά αντιθέτως θα μπορούσε να είναι η ΛΥΣΗ, αν αυτά γινόταν με ελληνική πρωτοβουλία και με βάση ένα σοβαρό πρόγραμμα, το οποίο, ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ, θα προσπαθούσε να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες του πρώτου καιρού (12-18 μήνες) και να ενθαρρύνει τις θετικές συνέπειες του εγχειρήματος.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι συζητήσεις που κατακλύζουν τηλεόραση και ραδιόφωνο, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου, για το θέμα της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα, κινούνται σε επίπεδα απαράδεκτης άγνοιας (ηθελημένης ή μη;), ασύγγνωστης επιπολαιότητας, θλιβερής μιζέριας, και αντεθνικής συμπεριφοράς.

Πολυάριθμοι κράχτες, που με βάση τουλάχιστον τα όσα (με στόμφο και απόλυτη βεβαιότητα) υποστηρίζουν, δείχνουν να αγνοούν ακόμη και τις γνώσεις πρωτοετών φοιτητών των οικονομικών, πανικοβάλλουν τους απλούς πολίτες για το GREXIT, με επιχειρήματα που, κανονικά, θα έπρεπε να προκαλούν γέλια, που αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες των δανειστών, αλλά και τους μεγαλύτερους φόβους τους (για ένα ελληνικών προδιαγραφών GREXIT), καταλήγουν στο ανιστόρητο συμπέρασμα “τι ευρώ, τι δραχμή”!!!!, συμπυκνώνουν το όλο ελληνικό πρόβλημα και τη λύση του στο ότι με τη δραχμή “θα….πλουτίσουν οι έχοντες χρήματα στο εξωτερικό”, ενισχύουν εγκληματικά την απαισιοδοξία του μέσου πολίτη, διαβεβαιώνοντάς τον ότι δήθεν θα “πεθάνουμε από την πείνα”, επειδή, δήθεν “η Ελλάδα δεν παράγει ΤΙΠΟΤΕ”, και επειδή, δήθεν “εμείς , δεν είμαστε για ΤΙΠΟΤΕ ΙΚΑΝΟΙ”…..και αρνούνται να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν πόσο, μα πόσο βαθιά είναι η άβυσσος που μας οδηγεί, ολοένα πιο κοντά της, το τέλος κάθε οικτρής νέας “διαπραγμάτευσης”, “αξιολόγησης”, “τετελεσμένων”, το ίδιο είναι όπως και να το πούμε.

Σε δουλειά να βρισκόμαστε, ευκαιρίες να έχουμε για να πηγαίνουμε και να ερχόμαστε στις Βρυξέλλες και αλλού, να βγαίνουμε στα κανάλια, με ύφος υπεροπτικό και να δηλώνουμε ότι “δεν συζητούμε μείωση συντάξεων”, ενώ την έχουμε υπογράψει, “ούτε σκέψη για μαζικές απολύσεις”, ενώ αποτελούν ήδη ελληνική πραγματικότητα, και πλήθος άλλων ΔΕΝ, που έχουν γίνει, ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ!!!!!

Οι κυβερνήτες, η αντιπολίτευση και οι κομπάρσοι τους, “τα ξέρουν ΟΛΑ”. Και ενδεχομένως να τα γνωρίζουν, αλλά οπωσδήποτε αυτά που επιλέγουν να εξαγγέλλουν προς τα έξω ανήκουν στο χώρο της πλήρους, όσο και επικίνδυνης άγνοιας (ηθελημένης ή μη;;;;). Και με τις συνθήκες αυτές, είναι βέβαιο, πως αν αύριο γινόταν δημοψήφισμα με το ερώτημα “ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ”, το αποτέλεσμα θα ήταν συντριπτικό υπέρ του ΕΥΡΩ”……για να μην “πεινάσουμε”, να μην “πεθάνουμε από το κρύο και την έλλειψη φαρμάκων”, να μην “κάνουμε πλούσιους όσους έχουν χρήματα έξω”, “να μην “χάσουμε την ιδιότητα του Ευρωπαίου, χωρίς το ΕΥΡΩ”, να μη “γίνουμε οπισθοδρομικοί Βαλκάνιοι (αν, και αρκετοί από τους γείτονες μας έχουν ήδη ξεπεράσει)”, “να μη μείνουμε χωρίς ευρωπαϊκή ομπρέλα για τα εθνικά μας θέματα (λες και έχουμε έστω και την ελάχιστη στήριξη των εταίρων μας, όσο οι Τούρκοι κάνουν τον περίπατό τους στις αυλές των σπιτιών των νησιών μας” κ.ο.κ., κ.ο.κ. (τα επιχειρήματα χωρίς βάση είναι αναρίθμητα).

Δεν θα επικαλεστώ σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της επανόδου στο εθνικό νόμισμα, που γράφτηκαν στο διάστημα αυτών των κρίσιμων χρόνων από μένα ή και από πλήθος σοβαρών οικονομολόγων (φυσικά, μακροοικονομολόγων και όχι τραπεζιτών), Ελλήνων και ξένων, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να εισακουστούν από αυτούς που τα ξέρουν καλύτερα και έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ. Θα επικαλεστώ, μόνο, ένα βιβλίο που βρήκα εξαιρετικό, για την απλότητα, τη σαφήνεια, την ορθή σκέψη, τη σοβαρή ανάλυση και τις λύσεις που προτείνει με συνεχείς αναφορές στο ελληνικό δράμα: το τελευταίο βιβλίο του νομπελίστα Joseph Stiglitz, για το καταστρεπτικό ευρώ. Αυτός, μάλλον γνωρίζει καλύτερα από τα “παπαγαλάκια” των ΜΜΕ, και δυστυχώς όχι μόνο, το πού πάμε με τα μνημόνια, και πόσο η δραχμή εμφανίζεται ως η μοναδική μας ΛΥΣΗ.