Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Δεν υπάρχουν αναφορές για ζημιές «Σμήνος» σεισμικών δονήσεων έως 4,7 Ρίχτερ στο Κιλκίς

Δεν υπάρχουν αναφορές για ζημιές

«Σμήνος» σεισμικών δονήσεων έως 4,7 Ρίχτερ στο Κιλκίς

«Σμήνος» σεισμικών δονήσεων καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας βόρεια-βορειοδυτικά του Κιλκίς, σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών

«Σμήνος» σεισμικών δονήσεων καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας βόρεια-βορειοδυτικά του Κιλκίς, σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Ο μεγαλύτερος, σημειώθηκε στις 6.24 το πρωί και είχε ένταση 4,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.

Η πρώτη δόνηση, μεγέθους 4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε στις 00:13 σε απόσταση 28 χιλιομέτρων βόρεια-βορειοδυτικά του Κιλκίς. Ακολούθησαν αρκετές ασθενείς δονήσεις κάτω των 4 Ρίχτερ, ενώ στις 6.24 το πρωί, καταγράφηκε σε απόσταση 25 χιλιομέτρων βόρεια-βορειοδυτικά του Κιλκίς, ή 367 βόρεια της Αθήνας σεισμός εντάσεως 4,7 Ρίχτερ.

Δεν έχουν αναφερθεί υλικές ζημιές μέχρι στιγμής ενώ οι σεισμολολόγοι εμφανίζονται επιφυλακτικοί για το αν ο σεισμός των 4,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ήταν ο κύριος.

Επιφυλακτικός εμφανίστηκε νωρίτερα μιλώντας στην πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ ο καθηγητής σεισμολογίας του ΑΠΘ Κώστας Παπαζάχος ο οποίος δήλωσε πως είναι ένα στοιχείο που χρήζει αξιολόγησης είναι ότι οι σεισμικές δονήσεις που καταγράφηκαν όλη τη νύχτα στην περιοχή ήταν κλιμακούμενου μεγέθους. Παράλληλα, απέφυγε να χαρακτηρίσει την δόνηση των 4,7 Ρίχτερ ως την κύρια δόνηση, καθώς όπως εξήγησε, η συγκεκριμένη περιοχή έχει δυναμική και μπορεί να δώσει σεισμούς μεγαλύτερου μεγέθους.

Από την πλευρά του ο Ευθύμιος Λέκκας με δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ μίλησε για «σμήνος» σεισμών που έγιναν αισθητοί σε όλη την κεντρική Μακεδονία. «Είναι κάτι που παρατηρείται πολλές φορές στον ελληνικό χώρο και έχει να κάνει με τα ρήγματα της περιοχής», δήλωσε ο κ. Λέκκας . «Από την εμπειρία μας διαπιστώνουμε ότι οι σεισμοί δεν θα σταματήσουν αμέσως. Θα υπάρξει εξέλιξη της δραστηριότητας. Είμαστε επιφυλακτικοί τις πρώτες ώρες», συμπλήρωσε και συμβούλεψε τους κατοίκους της περιοχής να μην μπουν σε παλιά σπίτια.

in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2018

Οι εκλογές του 2018 που θα δοκιμάσουν τη συνοχή της ΕΕ

Έλενα Καραμαγκάλη , CNN Greece

21:00 Δευτέρα, 01 Ιανουαρίου 2018

Οι εκλογές του 2018 που θα δοκιμάσουν τη συνοχή της ΕΕ — Πηγή: REUTERS

Δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ο εθνικισμός έχει γιγαντωθεί εντός του 2017.

Διαβάστε επίσης

Μακρόν: Το 2018 θα είναι μια καθοριστική χρονιά για την Ευρώπη

Κατά συνέπεια, οι πολιτικοί αναλυτές δεν μπορεί παρά να είναι απαισιόδοξοιγια το τι επιφυλάσσουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2018. Παρά το κίνημα Μακρόν και το νέο όραμα για την Ευρώπη που δεν φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό σε αρκετές χώρες της ΕΕ, οι ακροδεξιές δυνάμεις διατηρούν τα ποσοστά τους και σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν «ρυθμιστή» του πολιτικού σκηνικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τρανταχτό παράδειγμα, ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Αυστρία από τον Σεμπάστιαν Κούρτς και το ακροδεξιό κόμμα. Η ΕΕ, όπως άλλωστε δήλωσε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δεν έχει πρόβλημα «να κάνει τα στραβά μάτια», από τη στιγμή που θεωρείται δεδομένη η «φιλοευρωπαϊκή» πορεία της χώρας.

Επιπλέον, μπορεί τα ακροδεξιά κόμματα σε Γαλλία και Ολλανδία να ηττήθηκαν, ωστόσο και μόνο το γεγονός πως αποτέλεσαν το αντίπαλο δέοςκαι διεκδίκησαν την εξουσία είναι ανησυχητικό. Το ακροδεξιό κόμμα AfD στη Γερμανία κατάφερε να εξασφαλίσει ένα 12,6% στις εκλογές και 94 έδρες στη Βουλή, το μεγαλύτερο ποσοστό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτέλεσμα που ανέτρεψε την εικασία ότι τέτοιου είδους κόμματα δεν μπορούν να βρουν πρόσφορο έδαφος στη χώρα που «γέννησε» τον Εθνικοσοσιαλισμό.

Λαϊκισμός εναντίον ελίτ

Πολιτικοί αναλυτές προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, παραπέμπουν στο δίπολο ελίτ-λαϊκισμός: Οι ψηφοφόροι δεν έχουν δει τίποτα καλό από τα πολιτικά κόμματα που στηρίζει η ευρωπαϊκή ελίτ, άρα γιατί να μην δοκιμαστεί κάτι καινούριο, κάτι που απηχεί περισσότερο τις θέσεις των λαϊκών στρωμάτων και δίνει απαντήσεις στις ανησυχίες τους.

Αυτό το «ρεύμα» συμπιέζει τόσο τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα όσο και τα σοσιαλδημοκρατικά, τα οποία σε μεγάλο βαθμό έχουν ταυτιστεί με το «σύστημα» ενώ η Αριστερά αδυνατεί να αποτελέσει «ανάχωμα» σε αυτές τις δυνάμεις.

Το πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη παραμένει διασπασμένο, ασταθές, οι ψηφοφόροι μεταπηδούν με πρωτόγνωρη ευκολία από το ένα κόμμα στο άλλο ενώ κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Η αστάθεια αυτή αντικατοπτρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι χρειάστηκαν σχεδόν εννιά μήνες για το σχηματισμό κυβέρνησης στην Ολλανδία, ενώ η Γερμανία δεν έχει καταφέρει να βρει λύση σε αυτό τον γρίφο.

Τα συστημικά κόμματα έχουν απολέσει σε μεγάλο βαθμό τη στήριξη των ψηφοφόρων και έχει σχηματιστεί το δίπολο εθνικιστές- κοσμοπολίτες, εκεί όπου τις προηγούμενες δεκαετίες στεκόταν το δίπολο δεξιά-αριστερά.

Κρίσιμες εθνικές εκλογές

Οι παραπάνω προκλήσεις πρόκειται να αποτυπωθούν στις εκλογικές αναμετρήσεις σε Ιταλία, Ουγγαρία και Σουηδία, μέσα στο 2018. Σε αυτές τις εκλογές πρόκειται να αποσαφηνιστεί σε μεγάλο βαθμό αν θα συνεχίσει να υπάρχει η συναίνεση εντός ενός φιλελεύθερου πλαισίου ή αν θα επικρατήσουν τα «αντισυστημικά», ευρωσκεπτικιστικά κόμματα.

Ιταλία

Η Κεντροαριστερά συμπιέζεται σημαντικά από το Κόμμα των Πέντε Αστέρων και τη συμμαχία των ιταλικών ακροδεξιών κομμάτων (Forza Italia, Λέγκα του Βορρά, Αδελφοί της Ιταλίας).

Η ιταλική ακροδεξιά τροφοδοτείται από το θυμό εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης και της οικονομικής δυσπραγίας. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι οι Ιταλοί δεν θεωρούν ευεργετική τη συμμετοχή τους στην Ευρωζώνη, με ένα ποσοστό κάτω του 40% να τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Ουγγαρία

Στην Ουγγαρία, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Βικτόρ Ορμπάνκαι η λαϊκιστική δεξιά Fidesz κερδίζουν το 57% της στήριξης του κόσμου. Αν κανείς προσθέσει σε αυτό το ποσοστό το ακροδεξιό Jobbik, τότε η δύναμη των δύο δεξιών κομμάτων αγγίζει το 70%. Είναι δεδομένο πως μια νίκη του Ορμπάν θα ενδυναμώσει την αντιπαράθεση με την ΕΕ για τον χειρισμό της προσφυγικής κρίσης, θα εντείνει τις συντηρητικές πολιτικές και θα οδηγήσει σε περαιτέρω διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών.

Σουηδία

Οι εκλογές στη Σουηδία είναι ίσως λιγότερο σημαντικές αφού αναμένεται η επικράτηση της σημερινής κυβέρνησης υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών. Ωστόσο, ο καταμερισμός των ψήφων και το ποσοστό που θα λάβουν οι λαϊκιστές Δημοκράτες της Σουηδίας, θα αποτελέσουν ένδειξη για το πώς η προσφυγική κρίση και το κίνημα κατά της μετεγκατάστασής τους θα διαμορφωθεί στη Βόρεια Ευρώπη.

Παρά τα πρόσφατα ευρήματα του ευρωβαρόμετρου που αφήνουν μισάνοιχτο ένα παράθυρο ελπίδας σε σχέση με την οικονομική ανάκαμψηστην ΕΕ, ζωτικής σημασίας για τους ψηφοφόρους, είναι η προσφυγική κρίση, η μετανάστευση, η τρομοκρατία και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Αν επιδίωξη της ΕΕ είναι η υποχώρηση της απήχησης των λαϊκιστικών κομμάτων τότε θα πρέπει να απαντήσει στα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες.

Όπως όλα δείχνουν όμως, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών αδυνατεί να κάνει στροφή τέτοια που να αποδυναμώσει το ρεύμα των λαϊκιστικών κομμάτων και να απαλείψει τις αιτίες που τα εξέθρεψαν

Χανιά: Κάμερα πρόδωσε τον οδηγό που σκότωσε και εγκατέλειψε 66χρονο

Εντοπίστηκε το αυτοκίνητό του

Χανιά: Κάμερα πρόδωσε τον οδηγό που σκότωσε και εγκατέλειψε 66χρονο

Κοινή χρήση

Εντοπίστηκε το αυτοκίνητο που παρέσυρε τον 66χρονο το βράδυ της Κυριακής, στα Χανιά, με τις αστυνομικές αρχές να βρίσκονται στην αναζήτηση του δράστη. Στο μικροσκόπιο έχουν μπει οι κάμερες ασφαλείας που δείχνουν τα φώτα αυτοκινήτου που, ενδεχομένως, είναι αυτό που παρέσυρε τον άτυχο άνδρα.

Ο 66χρονος λαχειοπώλης, που κινούνταν πεζός πριν το θανατηφόρο χτύπημα, μπήκε μέσα σε κατάστημα να ψωνίσει, ενώ μόλις βγήκε έξω από αυτό, ελάχιστα βήματα πιο μακριά, ένα αυτοκίνητο που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τον χτύπησε και τον εγκατέλειψε αιμόφυρτο στο σημείο.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα flashnews.gr, ο οδηγός επέβαινε σε ένα ασημί αγροτικό αυτοκίνητο, το οποίο έχει καταγραφεί από άλλη κάμερα ασφαλείας, σε κοντινή απόσταση από το σημείο που έπεσε νεκρός ο 66χρονος.

Ο υπάλληλος του καταστήματος, μόλις άκουσε τον θόρυβο από το τροχαίο, βγήκε έξω να δει τι έχει συμβεί και αντίκρισε το διαμελισμένο πτώμα του 66χρονου, χωρίς όμως να δει έστω κάποια στοιχεία του αυτοκινήτου, που να βοηθήσουν τις αρχές στον εντοπισμό του.

Στο σημείο μετέβησαν αστυνομικοί για να περισυλλέξουν αντικείμενα από τον τόπο του δυστυχήματος, τα οποία είχαν εκσφενδονιστεί από το αυτοκίνητο και φαίνεται ότι προδίδουν τον δράστη.

in.gr

Το Ισραήλ αρνείται ότι βρίσκεται πίσω από τις διαδηλώσεις στο Ιράν - Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τους διαδηλωτές

Ισραηλινό στρατοδικείο απήγγειλε 12 κατηγορίες κατά της 16χρονης Παλαιστίνιας Άχεντ Ταμίμι και δύο κατηγορίες κατά της εξαδέλφης της, της 20χρονης Νουρ, έπειτα από βίντεο - το οποίο έγινε viral στο Ίντερνετ - που τις δείχνει να χτυπούν δύο ισραηλινούς στρατιώτες στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Στο βίντεο που ελήφθη από κινητό στις 15 Δεκεμβρίου εμφανίζεται η Νουρ να πλησιάζει μαζί με την Άχεντ τους στρατιώτες και στη συνέχεια να τους κλωτσούν, γρονθοκοπούν και χαστουκίζουν στο χωριό του Νάμπι Σάλεχ.

Οι στρατιώτες βρίσκονταν στην αυλή σπιτιού για να εμποδίσουν τους Παλαιστίνιους να πετούν πέτρες εναντίον Ισραηλινών εκεί κοντά, σύμφωνα με το κατηγορητήριο στο στρατοδικείο του Οφέρ της Δυτικής Οχθης.

Η οικογένεια της Άχεντ Ταμίμι δηλώνει ότι το περιστατικό συνέβη στην αυλή του δικού της σπιτιού.

Στο βίντεο οι στρατιώτες παραμένουν απαθείς απέναντι στις κινήσεις αυτές των δύο κοριτσιών που μοιάζουν περισσότερο με πρόκληση παρά με επίθεση με τη βούληση να κάνουν κακό.

Στη συνέχεια απομακρύνονται.

Η Νουρ Ταμίμι συνελήφθη στις 20 Δεκεμβρίου και απαγγέλθηκαν εναντίον της κατηγορίες για διακεκριμένη επίθεση κατά στρατιώτη και επίθεση κατά στρατιωτών εν ώρα υπηρεσίας.

Η Άχεντ και η μητέρα της, η οποία εμφανίζεται επίσης στο βίντεο, κρατούνται επίσης.

Ρεπορτάζ: Ποια είναι η διαφορά του μπλόγκερ από τον δημοσιογράφο;

Η αμερικάνικη δικαιοσύνη αποφάσισε πως οι μπλόγκερ είναι δημοσιογράφοι. Είναι όμως; Γιάννης Παντελάκης, Niemands Rose και Πάσχος Μανδραβέλης απαντούν.

Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα της εποχής, αλλά και της δουλειάς ενός δημοσιογράφου έχει να κάνει με τα όρια εκείνα που τον κάνουν να ξεχωρίζει από άλλους κλάδους. Λίγο η φύση του επαγγέλματος, λίγο οι νέες τεχνολογίες, που τρέχουν και δεν τις φτάνουμε, συναντάμε πλέον τεράστιο κατακερματισμό. Ήδη εδώ και πάρα πολλά χρόνια, διαχωρίστηκε ο ρόλος του δημοσιογράφου από εκείνον του φωτογράφου. Τώρα, με την ευημερία των διάφορων blog, όπου ο καθένας ανώνυμα ή επώνυμα υπογράφει κείμενα, αρχίζει να “θολώνει” η γραμμή ανάμεσα στο δημοσιογράφο και τον blogger. Προσφάτως, και αφού είχαν επέλθει εκατοντάδες δικαστικές διαμάχες επί του θέματος στην Αμερική, δόθηκε λύση. Κυρίες και κύριοι, οι blogger είναι δημοσιογράφοι και με τη βούλα.

Χαρακτηριστικές υποθέσεις στην ιστορία ήταν των New York Times με το Sullivan εν έτει 1964, που το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι: Δημόσια πρόσωπα μπορούν να ασκήσουν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση μόνο αν διαδίδονται πληροφορίες με κακόβουλη πρόθεση. Αν λάβουμε υπόψη μας την υπόθεση Gertz του 1974, που προβλέπει περιπτώσεις δυσφήμισης εναντίον ιδιωτών ακόμη κι αν οι πληροφορίες εκδίδονται από αμέλεια. Και οι δυο κλασικές υποθέσεις από τα αμερικανικά νομικά χρονικά, μας διδάσκουν και μας καταδεικνύουν ένα πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα που αφορά τους δημοσιογράφους. Εύλογα, το ακόλουθο ερώτημα είναι επίσης συγκεκριμένο: Αν ένας blogger δημοσιεύσει τέτοιες πληροφορίες ποιος νόμος είναι αυτός που θα τον “περιορίζει”; Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να λογαριάζεται ως δημοσιογράφος. Αυτή η “γκρίζα περιοχή” είναι που δημιουργεί αυτομάτως τα προβλήματα στο θέμα.

Το ίδιο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τονίσει στο παρελθόν πώς “χρησιμοποιώντας την Πρώτη Διακήρυξη του Συντάγματος, ο διαχωρισμός ανάμεσα στον Τύπο και τους υπόλοιπους φορείς της πληροφορίας είναι εξαιρετικά δύσκολος, σχεδόν αδύνατος. Κυρίως χάρη στην ανάπτυξη του Ίντερνετ και την επακόλουθη παρακμή των έντυπων και τηλεοπτικών μέσων, η γραμμή αυτή είναι ακόμη πιο θολή ανάμεσα σε εκείνους που εργάζονται στα μέσα και εκείνους που σχολιάζουν πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα¨. Για να γίνει πιο ξεκάθαρο λοιπόν το τοπίο, όλοι θα είναι δημοσιογράφοι, αρκεί να διαθέτουν υπολογιστή και σύνδεση στο Ίντερνετ. Είδωμεν.

Γιάννης Παντελάκης: Στο τέλος το κοινό αποφασίζει

Oι bloggers είναι δημοσιογράφοι, είπε ένα Αμερικάνικο δικαστήριο. Και καλά έκανε. Οι άνθρωποι πίσω από τα blogs, κάνουν ο,τι περίπου κάνουν και οι δημοσιογράφοι. Αναρτούν ειδήσεις και πληροφορίες, σχολιάζουν, κάνουν κριτική, αναδεικνύουν θέματα και καταστάσεις. Άρα, ως δημοσιογράφοι, οι bloggers, έχουν και το δικαίωμα του απόρρητου για τις πηγές των πληροφοριών που μεταφέρουν. Έχουν και τον κίνδυνο επιβολής ποινών αν συκοφαντήσουν κάποιον, όμως. Αλλά τον ίδιο κίνδυνο έχουν και οι δημοσιογράφοι. Ας προσέχουν. Και οι μεν και οι δε. Όλα αυτά που μοιάζουν περίπου αυτονόητα στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, δεν είναι απαραίτητα το ίδιο αυτονόητα και για μας. Το φαινόμενο των bloggers, ιδιαίτερα οι δημοσιογράφοι το είδαμε (και μάλλον κάποιοι το βλέπουν ακόμα) επιφυλακτικά. Δεν ξέρω αν είναι μόνο ενός είδους συντεχνιασμός αυτός που μας οδηγεί σ αυτή την αντίληψη. Ίσως να είναι και κάτι παραπάνω. Η μεγάλη ιδέα που έχουμε γι αυτό που κάνουμε. Και μια τέτοια “ιδέα”, δεν μπορούμε να την μοιραζόμαστε με κάθε ένα, ο οποίος πιάνει ένα πληκτρολόγιο. Προς Θεού. Μοιάζει με εκείνους που επιμένουν στα κλειστά επαγγέλματα. Λάθος. Τα πράγματα (θα έπρεπε να) είναι πολύ πιο απλά. Η δύναμη ενός blogger και ενός δημοσιογράφου, μετριούνται. Από αυτούς στους οποίους απευθύνονται. Αυτοί θα κρίνουν χρήσιμους και μη. Αυτοί θα επιλέξουν τους αναγκαίους για την πληροφόρηση ή σχολιασμό που θέλουν. Στη χώρα μας, bloggers βρίσκεις πολλούς. Και αν σου περισσεύουν οι ώρες, βρίσκεις και διαμάντια ανάμεσά τους. Όπως και κάρβουνα. Τα τελευταία έχουν πάρει τον χαρακτήρα εκβιαστών. Αλλά αυτά τα κάρβουνα (όπως και τα διαμάντια), τα βρίσκεις και στη συμβατική δημοσιογραφία. Πάντως, ένας μικρός πρόχειρος απολογισμός που κάνω τώρα με τον νου, με κάνει να πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια, πιο ενδιαφέροντα πράγματα έχω διαβάσει στα blogs παρά στην συμβατική δημοσιογραφία. Την συγκλονιστική μαρτυρία της Αμαλίας Καλυβίνου στο προσωπικό της blog, την διάβασα. Ίσως να υπερβάλλω βέβαια. Και να είμαι αυστηρός με το επάγγελμα μου. Αλλά μάλλον αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχω και την καλύτερη άποψη γι αυτό.

Ο Γιάννης Παντελάκης είναι Διεyθυντής Σύνταξης στην Εφημερίδα των Συντακτών και αρθρογράφος στο Protagon.gr

[yop_poll id=”5″]