ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΑΡΘΡΟ 19 Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης
Πανικός επικρατεί στην Ιταλία μετά από την τεράστια έκρηξη που σημειώθηκε κοντά στο αεροδρόμιο της Μπολόνια.
Ήδη έχουν κυκλοφορήσει βίντεο και σοκαριστικές εικόνες
Η τοπική αστυνομία, ανακοίνωσε ότι υπήρξε σύγκρουση στον δρόμο που προκάλεσε την έκρηξη (τι σύγκρουση ήταν αυτή που προκάλεσε κάτι τέτοιο;)
Σύμφωνα με όσα μεταδίδει η εφημερίδα repubblica, η έκρηξη φαίνεται να προήλθε από ένα φορτηγό το οποίο μετέφερε εύφλεκτο υλικό.
Στο σημείο βρίσκονται ήδη πυροσβεστικές δυνάμεις, δυνάμεις της αστυνομίας και ασθενοφόρα, ενώ η κυκλοφορία στον περιφερειακό δρόμο που σημειώθηκε η έκρηξη έχει διακοπεί.
Οι δρόμοι γύρω από την περιοχή έχουν αποκλειστεί. Δεν υπάρχουν ακόμα αναφορές για θύματα και τραυματίες
Τον φόβο του ότι μια αποτυχία εξόδου της Ελλάδας στις αγορές μετά από σχεδόν εννέα χρόνια θα αποτελέσει ένα Βατερλό τόσο για την ΕΕ όσο και για την Ελλάδα, εκφράζει στη HuffPost Greece, ο κ. Διονύσης Χιόνης, καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
«Δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας και αυτό θέλω να πιστεύω ότι είναι αντιληπτό από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς...Η εμμονή σε ένα μείγμα πολιτικής που δεν έχει καμία θεωρητική υπόσταση αλλά ούτε και επιτυχής εμπειρική αναφορά είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει σε τραγωδία» λέει και διευκρινίζει ότι «αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρειάζεται ο εκσυγχρονισμός και η δημοσιονομική πειθαρχία».
Όσον αφορά στο ζήτημα της μείωσης των συντάξεων ο κ. Χιόνης εκτιμά πώς υπό προϋποθέσεις κατά την σύνταξη του προϋπολογισμού του 2019 θα μπορούσε να ενσωματώσει η Ελληνική Κυβέρνηση μια εφάπαξ διορθωτική ανταπόδοση στους συνταξιούχους που πλήττονται.
Το ΔΝΤ βγάζει ξαφνικά μια απαισιοδοξία όσον αφορά την αναπτυξιακή δυναμική της Ελληνικής οικονομίας, αλλά και προβληματισμό για τη βιωσιμότητα του χρέους και την έξοδο στις αγορές. Που στηρίζεται αυτή η απαισιοδοξία;
Είναι ορατός ο κίνδυνος η ελληνική οικονομία να παγιδευτεί σε αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης όσο συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση και η ύφεση με δημοσιονομικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Η εμμονή σε ένα μείγμα πολιτικής που δεν έχει καμία θεωρητική υπόσταση αλλά ούτε και επιτυχής εμπειρική αναφορά είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει σε τραγωδία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ο εκσυγχρονισμός και η δημοσιονομική πειθαρχία. Όμως τα κυρίαρχα στοιχεία της αναπτυξιακής πολιτικής πρέπει να είναι οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και η νομισματική επέκταση. Οι παραπάνω παρατηρήσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι γνωστές στο ΔΝΤ ωστόσο εκτιμώ ότι προτεραιότητα του είναι η εξασφάλιση της εξυπηρέτησης του χρέους και της επίτευξης των δημοσιονομικών πλεονασμάτων με οποιοδήποτε κόστος. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αποτυχία της εξόδου της Ελλάδα στις αγορές μετά από σχεδόν εννέα χρόνια θα αποτελέσει ένα Βατερλό τόσο για την ΕΕ όσο και για την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας και αυτό θέλω να πιστεύω ότι είναι αντιληπτό από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ βάσει της τελευταίας έκθεσης, σε ποιο βαθμό μπορούν να επηρεάσουν τους αναπτυξιακούς στόχους που έχει θέσει η κυβέρνηση και ποιες οι εκτιμήσεις σας, βάσει αυτών των δεδομένων, για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία στο προσεχές διάστημα;
Καλό θα ήταν να μην μιλάμε για εκτιμήσεις και προβλέψεις μεγεθών που σχετίζονται με την ελληνική οικονομία. Μην ξεχνάτε ότι συμπληρώνουμε μια περίοδο μεγαλύτερη των οκτώ ετών όπου ελάχιστες προβλέψεις επαληθεύτηκαν. Η ελληνική οικονομία πρέπει να εισέλθει σύντομα σε επιταχυνόμενους ρυθμούς ανάπτυξης. Μόνο έτσι θα πείσει τις αγορές για την δυνατότητα εξυπηρέτησης του χρέους αλλά και θα επουλώσει τις πληγές των μνημονίων. Η οικονομική ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας αποτελεί περισσότερο από ποτέ κοινωνική αναγκαιότητα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση είναι ορατός ο κίνδυνος ριζοσπαστικοποίησης και διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και των θεσμών που την συγκροτούν. Αλλωστε η ελληνική κοινωνία πλήρωσε ακριβά τα λάθη της ας μην πληρώσει για άλλη μια φορά τα λάθη των θεσμών.
Το ΔΝΤ «ανακάλυψε» την μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μετά το καλοκαίρι του 2015. Είναι απορίας άξιο πώς αντιλαμβανόταν την βιωσιμότητα το διάστημα 2010-2015 όταν πιστοποιούσε την μακροχρόνια βιωσιμότητα του χρέους με τις αντίστοιχες εκθέσεις του. Είναι επίσης απορίας άξιο με ποιο τρόπο νομιμοποίησε PSI+ τον Μάρτιο του 2012. Τα παραπάνω θα βαραίνουν την ιστορία του ΔΝΤ πολύ περισσότερο από την αποτυχία της διαχείρισης της κρίσης της ΝΑ Ασίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Μετά τις αποφάσεις του Eurogroup 21/6/2018 η εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους είναι εφικτή τουλάχιστον μέχρι το 2030. Οι σχετικές αποφάσεις μείωσαν σημαντικά το ετήσιο ποσό της εξυπηρέτησης του χρέους έτσι ώστε να διευκολυνθεί η επάνοδος στις αγορές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από το ΔΝΤ υπεδείχθη το κριτήριο της βιωσιμότητας του χρέους Ακαθάριστες Χρηματοδοτικές Ανάγκες/ ΑΕΠ το οποίο αντικατέστησε τον λόγο Χρέος/ΑΕΠ. Με αυτό το κριτήριο το ελληνικό χρέος είναι εξαιρετικά πιο βιώσιμο σε σχέση με προηγούμενα έτη.
Μπορεί να πει «όχι» η ελληνική κυβέρνηση (όποια και εάν είναι αυτή) στη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου το 2019-20;
H μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου συμπεριλήφθηκαν στο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων προκειμένου να κάνουν εφικτούς τους δημοσιονομικούς στόχους. Στην περίπτωση όπου η ελληνική οικονομία μπορεί να πετύχει αυτούς τους στόχους χωρίς τις παραπάνω μειώσεις θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν τα παραπάνω μέτρα. Κατά την σύνταξη του προϋπολογισμού του 2019 θα μπορούσε να ενσωματώσει η Ελληνική Κυβέρνηση μια εφάπαξ διορθωτική ανταπόδοση στους συνταξιούχους που πλήττονται.
Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε και για την επανασύσταση του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα. Ακόμα και την περίοδο της κρίσης όλες οι χώρες της ΕΕ περιφρούρησαν το κράτος πρόνοιας. Στην Ελλάδα το κράτος πρόνοιας δέχτηκε μια πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα επίθεση. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε θεολογικά αξιώματα στην ελληνική οικονομία και πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι έξοδος από την κρίση με διαλυμένη την ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να γίνει. Η αναντίρρητη εφαρμογή των μέτρων και των συνταγών των θεσμών δεν εγγυάται την επιτυχία του προγράμματος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι έγινε τα προηγούμενα οκτώμισι χρόνια και να τότε θα μπορεί πολύ πιο εύκολα να πει το όχι.
«Χρειαζόμαστε την υποχρεωτική θητεία στα όπλα για την άμυνα της χώρας μας» υποστηρίζει στο DLF Χριστιανοδημοκράτης γερμανός βουλευτής. Το θέμα, που επανήλθε στη δημόσια συζήτηση, διχάζει τα κόμματα αλλά και τους πολίτες.
Πριν από επτά χρόνια η κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας στη Γερμανία παρά τους αρχικούς δισταγμούς χαιρετίστηκε σε γενικές γραμμές θετικά. Σήμερα, στη δημόσια συζήτηση επανήλθαν φωνές, κυρίως από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Άγκελα Μέρκελ, που ζητούν επαναφορά της υποχρεωτικής θητείας, είτε στο στρατό, είτε σε κοινωνικά ιδρύματα, κάτι σαν εναλλακτική θητεία. Βέβαια, πλήρη επαναφορά της θητείας στα όπλα ελάχιστοι ζητούν από την κομματική βάση, ανάμεσα σε αυτούς ωστόσο βρίσκεται ο Χριστιανοδημοκράτης Πάτρικ Σένσμπουργκ. Μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία DLF εξηγεί γιατί είναι διαπρύσιος υποστηρικτής της στρατιωτικής θητείας.
«Ο κόσμος άλλαξε από το 2011»
Ο Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Πάτρικ Σένσμπουργκ
«Νομίζω ότι η κατάσταση στον τομέα άμυνας και ασφάλειας έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Από την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας το 2011 ο κόσμος άλλαξε. Ζήσαμε την επιθετική στάση της Ρωσίας στην Ουκρανία, την Κριμαία, αλλά και την ανατολική Ουκρανία. Βλέπουμε ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον ο αξιόπιστος εταίρος μέσα στο ΝATO και βιώνουμε για παράδειγμα, ότι στις χώρες της Βαλτικής πρέπει να ενεργοποιούμαστε για τη μεγαλύτερη ασφάλειά τους, για να μην ξεχάσω και την άμυνα της ίδιας της χώρας μας. Νομίζω ότι η στρατιωτική θητεία στον πυρήνα της χρειάζεται για την άμυνα της χώρας».
Ο γερμανός βουλευτής διευκρινίζει ότι η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της στρατιωτικής θητείας δεν ήταν λάθος, γιατί βασίζονταν στην θέση ότι η Γερμανία περιτριγυρίζεται από φιλικές χώρες, ότι το ΝATO διασφαλίζει την ειρήνη και ότι η Ρωσία είναι εταίρος.
Πρώτα ευρεία συζήτηση με την κοινωνία
Το θέμα της υποχρεωτική στρατιωτικής θητείας επανήλθε στο δημόσιο διάλογο
Σήμερα ωστόσο, έχει γίνει σαφές ότι οι ένοπλες δυνάμεις δεν είναι σε θέση να διαφυλάξουν επαρκώς την άμυνα της χώρας, αλλά και ο κόσμος δεν είναι τόσο ειρηνικός όσο το 2011. «Είναι πολύ σημαντικό, ότι σε πολλές συναντήσεις με πολίτες διαπιστώνουμε ότι τάσσονται υπέρ της στρατιωτικής θητείας» τονίζει ο Πάτρικ Σένσμπουργκ «και ότι είναι υπέρ της λεγόμενης κοινωνικής θητείας, να γίνεται προσφορά στην ίδια την κοινωνία. Τη διαπίστωση έκανε και η γ. γραμματέας του κόμματός μας σε πολλές συναντήσεις. Το βιώνω κι εγώ σε συνομιλίες με πολίτες, ότι είναι υπέρ της στρατιωτικής θητείας σε αντίθεση με ό,τι γράφεται στον τύπο».
Ο γερμανός πολιτικός θεωρεί ότι μια τέτοια αλλαγή δεν θα πρέπει να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ότι θα πρέπει να προηγηθεί ευρεία συζήτηση. Τι ακριβώς περιμένουν οι πολίτες, πώς θα πρέπει να εξελιχθεί η ίδια η κοινωνία και ποιες είναι οι προσδοκίες της στον τομέα άμυνας και ασφάλειας. «Πρώτα λοιπόν πρέπει να γίνει αυτή η συζήτηση και μετά να ληφθούν αποφάσεις», λέει προσθέτοντας ότι βλέπει με σκεπτικισμό το άνοιγμα του γερμανικού στρατού και σε πολίτες από άλλες χώρες της ΕΕ.
Είναι μία κολώνια που κρατά - και θα κρατήσει, όπως φαίνεται - για πολλά χρόνια ακόμα. Η τελευταία έκθεση που παρουσίασε το ΔΝΤ με εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και για το χρέος, έβγαλε μία ”ξαφνική απαισιοδοξία”.
Επιφυλάξεις, αστερίσκοι, ενστάσεις και ερωτήματα - σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι αλήθεια, βασισμένα σε πραγματικούς αριθμούς και στοιχεία - για το εάν η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μπορεί ή δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη για τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες.
Η κοινή συνισταμένη των εκτιμήσεων από αναλυτές που κινούνται κοντά στις κυβερνητικές θέσεις, αλλά και εκείνων που τις αμφισβητούν έντονα, είναι ότι υπάρχει ένα κρίσιμο χρονικό ορόσημο, κάπου 15 χρόνια από σήμερα, όπου το ελληνικό χρέος θα βρεθεί ενδεχομένως μπροστά σε ένα πολύ υψηλό εμπόδιο.
Οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι πρέπει από τώρα να λυθεί αυτό το ζήτημα. Να το πάρουν απόφαση οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, όπως ήθελε και ζήτησε το ΔΝΤ, και να πάρουν από τώρα πρωτοβουλία για περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Αποφάσεις “one-off” που θα άρουν οριστικά τις αβεβαιότητες.
Οι Ευρωπαίοι δεν το βλέπουν ακριβώς έτσι. Έχοντας στο νου τους ότι θέλουν να ελέγχουν και να ”διορθώνουν” την ελληνική πορεία προς την ανάκαμψη, προτιμούν να κρατήσουν σε οριακά επίπεδα τις ελευθερίες λήψης αποφάσεων από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Δεν τις εμπιστεύονται. Δίκαια ή άδικα είναι μια άλλη συζήτηση. Αυτό που μετρά σήμερα, είναι ότι παραμένει σε εξέλιξη μία ανοιχτή, κατά καιρούς δημόσια, διαφωνία για το εάν είναι ή δεν είναι βιώσιμο το χρέος.
Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί η καθαρή σύμπλευση των Βρυξελλών με το Βερολίνο που αποτυπώθηκε στα μέσα της εβδομάδας σε δηλώσεις εκπροσώπων της Κομισιόν και του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Ο Σολς είπε - πάλι - ότι το χρέος είναι βιώσιμο και δεν υπάρχουν φόβοι. Το Ταμείο διαφώνησε ευγενικά, αλλά σαφέστατα. Είναι μία διαφωνία που δεν θα λυθεί καθόλου άμεσα. Θα συνηθίσουμε να ζούμε με αυτήν και θα περιμένουμε για να διαπιστώσουμε εάν θα λυθεί ομαλά και ησύχως, ή εάν θα ξεσπάσει ένας νέος γύρος σκληρής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους ”δανειστές” ή ”θεσμούς”, τα επόμενα χρόνια.
Στο μεταξύ η σημερινή και η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα αντιμετωπίζουν τεράστια διλήμματα. Θα κληθούν να λάβουν τις κρισιμότερες αποφάσεις στην σύγχρονη Ιστορία της ελληνικής οικονομίας, την αμέσως επόμενη ημέρα της εξόδου από τα μνημόνια. Πρόκειται για αποφάσεις ”ζωής και θανάτου”.
Αναζητήσαμε απαντήσεις, απευθυνόμενοι σε δύο κορυφαίους οικονομικούς αναλυτές...
