Μπορεί η επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν να κράτησε λιγότερο από ένα 24ωρο, μιας και το μεσημέρι της Τετάρτης (ώρα Ελλάδος) αναχώρησε από τη νήσο, ωστόσο, ο αντίκτυπος του ταξιδιού αυτού, μιας κίνησης ιδιαίτερα υψηλού ρίσκου, αποτελεί πλέον το μεγάλο ερωτηματικό, αλλά και το πεδίο ανησυχίας που βρίσκεται στο επίκεντρο ΗΠΑ, Κίνας και ολόκληρου του πλανήτη.
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το BBC, η κλιμάκωση που τροφοδότησε η άφιξη της προέδρου της αμερικανικής Βουλής στην Ταϊβάν δημιουργεί ένα μεγάλο πρόβλημα: ότι Ουάσιγκτον και Πεκίνο προέβησαν σε βήματα όξυνσης του μεταξύ τους μετώπου και πλέον δεν θα είναι εύκολο για καμία από τις δύο πλευρές να κάνει πίσω.
Το βρετανικό δίκτυο μιλά για μια νέα κανονικότητα, η οποία κρύβει σημαντικούς κινδύνους. Μετά από χρόνια «πολιτικής ήπιας ισχύος» από την πλευρά του Πεκίνου προς την Ταϊπέι, ο Σι Τζινπίνγκ είχε υιοθετήσει μια πιο πιεστική προσέγγιση και η κινεζική ηγεσία, ίσως βρήκε, με την επίσκεψη Πελόζι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για κεφαλαιοποιήσει αυτή την στρατηγική.
Το παιχνίδι της προσποίησης
«Όσοι αξιωματούχοι διέπονται από μιλιταριστικά χαρακτηριστικά στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας πρέπει κατά βάθος να δέχθηκαν με ικανοποίηση την επίσκεψη της κ. Πελόζι. Παρείχε μια ιδανική δικαιολογία για να ενισχύσουν τα πολεμικά παιχνίδια γύρω από την Ταϊβάν και να προετοιμαστούν για την αναπόφευκτη μέρα που θα καταληφθεί με τη βία», σημειώνει το BBC. «Η σημαντικότερη ίσως πρόκληση για την περιφερειακή σταθερότητα είναι ότι η δημόσια θέση όλων για την Ταϊβάν δεν είναι σοβαρή. Είναι σαν ένα γιγάντιο παιχνίδι προσποίησης που γίνεται όλο και πιο σύνθετο να διατηρηθεί». Εξηγώντας, το βρετανικό δίκτυο αναφέρει:
Η Κίνα προσποιείται ότι η Ταϊβάν είναι μέρος του εδάφους της, παρά το γεγονός ότι η νήσος εισπράττει τους δικούς της φόρους, ψηφίζει τη δική της κυβέρνηση, εκδίδει τα δικά της διαβατήρια και διαθέτει ξεχωριστό στρατό.
Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, προσποιούνται ότι δεν αντιμετωπίζουν την Ταϊβάν ως ανεξάρτητη χώρα, παρά το γεγονός ότι της πουλούν προηγμένα οπλικά συστήματα και ανά περιόδους υψηλόβαθμοι πολιτικοί πραγματοποιούν εκεί προσωπικά ταξίδια που μοιάζουν πολύ με επίσημες επισκέψεις. Είναι προφανές πως δεν χρειάζεται και πολύ για να καταρρεύσει αυτό το παιχνίδι της προσποίησης».
Όπως σημειώνεται, τα τελευταία χρόνια, το Πεκίνο (μέσω και των ελεγχόμενων ΜΜΕ), έχει ξεπεράσει τα όρια μιας – απλώς – επιθετικής ρητορικής απέναντι στην Ταϊβάν. Η ιδέα ενός πολέμου για την κατάληψή της συζητείται ανοιχτά. Σχολιαστές ζητούσαν από τον κινεζικό στρατό να καταρρίψει το αεροσκάφος που μετέφερε την Πελόζι και άλλοι ζητούσαν να φτάσουν τα μαχητικά της Κίνας στην καρδιά της Ταϊβάν, ώστε να αναγκάσουν την τοπική κυβέρνηση του νησιού να σηκώσει δικά της αεροσκάφη και να καταρριφθούν.
«Η μπάλα στο γήπεδο της Κίνας»
Σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης υπάρχει πλέον η πεποίθηση πως ο πρόεδρος Σι θέλει να δει την Κίνα να αποκτά τον έλεγχο της Ταϊβάν επί της θητείας του, να μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που ενοποίησε και πάλι την «αυτοκρατορία». Έκανε το πρώτο βήμα με το Χονγκ Κονγκ και τώρα ετοιμάζεται για το επόμενο. Το μόνο που αμβλύνει την πίεση ως προς αυτό είναι το γεγονός ότι φρόντισε να μπορεί να παραμείνει στην εξουσία εφόρου ζωής. Και έτσι δεν υπάρχει λόγος βιασύνης, σημειώνει το ΒΒC, που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πλέον, η κίνηση της Πελόζι μετέφερε τη «μπάλα στο γήπεδο του Πεκίνου»:
«Κάθε μέρα που περνάει φαίνεται να απομακρυνόμαστε από τον στόχο της ειρήνης. Ο εθνικισμός είναι πανίσχυρο εργαλείο και με την επίσκεψη Πελόζι φαίνεται να ενεργοποιήθηκε. Η μπάλα βρίσκεται πλέον στο γήπεδο της Κίνας. Και εκείνη θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα συγκρατηθεί ή αν θα υλοποιήσει μία επιθετική απάντηση, που θα μπορούσε να είναι καταστροφική και για την ίδια».
