Τι άλλαξε και ο Αλέξης Τσίπρας τον πετάει έξω από τα ψηφοδέλτια;
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δεχθεί αρκετές φορές εισηγήσεις να διαγράψει τον Παύλο Πολάκη. Δεν το έκανε γιατί από τη μία είχε προσωπικό δεσμό μαζί του και από την άλλη τον φόβο ότι επηρεάζει και γοητεύει ένα 4%-5% του κόμματος.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην Κουμουνδούρου είχαν «μετρήσει» με δημοσκόπηση, εδώ και πάνω από έναν χρόνο, το κόστος που θα είχε η διαγραφή Πολάκη και είχαν καταλήξει ότι θα ήταν σημαντικό – σημαντικότερο από εκείνο που προκαλούσε με την θορυβώδη παρουσία του.
Για αυτό και ο Αλ. Τσίπρας τον κάλυπτε, σε συνεντεύξεις και στη Βουλή, κάθε φορά που του ζητούταν να πάρει θέση για κάποια από τις ακρότητες του βουλευτή Χανίων, επειδή π.χ. είπε «κόμμα δωσίλογων τη ΝΔ» ή επειδή εξέφραζε αμφιβολίες για τα εμβόλια.
Του είχε ζητήσει, χωρίς αποτέλεσμα και κατ’ επανάληψη, ο ίδιος και μέσω τρίτων, να αυτοσυγκρατηθεί για να μη δίνει επιχειρήματα στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και για να μην στρέφει την επικαιρότητα στα εσωκομματικά τους.
Στις προσπάθειές του να προσκαλέσει στελέχη της κεντροαριστεράς συνάντησε συχνά άρνηση με το επιχείρημα, προσχηματικό ή πραγματικό, της αδυναμίας συνύπαρξης στο ίδιο κόμμα με τον Π. Πολάκη.
Αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ασκήσει κριτική στον πρώην αν. υπουργό Υγείας, κυρίως για το ύφος και λιγότερο για την ουσία των παρεμβάσεών του, ενώ οι περισσότεροι τον παραδέχονται για τις αποκαλύψεις του (Πάτσης, Νικολάου κοκ).
Τι άλλαξε και ο Αλ. Τσίπρας τον πετάει έξω από τα ψηφοδέλτια;
Η εισαγγελική παρέμβαση ήταν καταλυτική. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να απονομιμοποίησε επίσημα και κεντρικά τους δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου, αμφισβητώντας την καταδικαστική απόφασή τους για τον Ν. Παππά, αλλά ο Π. Πολάκης πήγε πολλά μέτρα παραπέρα ξεπερνώντας όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το νομικό μέτρο.
Ζητώντας, ως εν αναμονή υπουργός «εκκαθαρίσεις» δημοσιογράφων, δικαστών και τραπεζιτών, με ονόματα και διευθύνσεις, υποχρέωσε τη Δικαιοσύνη να αντιδράσει υποχρεώνοντας τον Αλ. Τσίπρα να τον εγκαταλείψει.
Σίγουρα είχε επιβαρύνει τη θέση του επειδή για πρώτη φορά, στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, στράφηκε κατά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, εκβιάζοντας ότι δεν θα είναι υποψήφιος αν δεν έμπαινε ένας εκλεκτός του στο ψηφοδέλτιο Χανίων.
Και οπωσδήποτε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται μια μικρή νίκη στη μάχη του κέντρου από τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις (και αυτές που θεωρεί έγκυρες) δείχνουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης υπερέχει σημαντικά στο μεσαίο χώρο, ενώ τα ψηφοδέλτια που ανακοινώθηκαν δεν έκαναν την εντύπωση που επεδίωκε ως προς το άνοιγμα στη σοσιαλδημοκρατία.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άργησε να καταλάβει ότι ο Π. Πολάκης θα του δημιουργεί συνεχώς προβλήματα κάνοντας μεγάλη φασαρία μέχρι τις κάλπες, ενώ δεν είναι σίγουρο ότι θέλει και μπορεί να καθαρίσει με τον πολακισμό.
Ο Π. Πολάκης εξέφραζε με τον πιο αυθεντικό τρόπο μια κουλτούρα ρεβανσισμού, αντιθεσμικότητας, και μισαλλοδοξίας, ομνύοντας στον Άρη Βελουχιώτη και ακούγοντας τον ύμνο του ΕΑΜ.
Βρίζοντας, απειλώντας και τραμπουκίζοντας, έφτιαχνε εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα υποσχόμενος ένα μεγάλο γιουρούσι και κατάληψη του Μεγάρου Μαξίμου με ρεσάλτο για μια δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς και όχι όπως όταν «πήραν την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία».
Το πρόγραμμά του περιελάμβανε δεύτερη σχολή δικαστών, κρατικοποίηση μίας τουλάχιστον συστημικής τράπεζας, εκτός από τη ΔΕΗ, και άλλες «μεταρρυθμίσεις» εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.
Όπως συχνά συμβαίνει με όσους συνηθίζουν στην ατιμωρησία και πιστεύουν στην παντοδυναμία τους, πέρασε το όριο και θα αναγκαστεί να παρακολουθήσει την ΣΥΡΙΖΑϊκή πεντοζάλη από τον πάγκο μουρμουρίζοντας ίσως μια από τις αγαπημένες του μαντινάδες:
“Μαχαίρι μέσα στην καρδιά/ ετσά ναι η προδοσία/ στον Χάρο στέλνε οριστικά/ αγάπες και φιλία”
