Νωρίς το πρωί, μπήκαν στην πόλη και μέσα σε λίγες ώρες πραγματοποίησαν την σφαγή. Είχε προηγηθεί η σφαγή στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης.
Τα θύματα δολοφονήθηκαν μετα απο φρικτά βασανιστήρια. Οι ναζιστές του Σούμπερτ και οι ταγματασφαλίτες του Πούλου τους έβαλαν να σκάψουν τάφους πριν τους εκτελέσουν.
Ο αρχιδολοφόνος ναζί Φριτς Σούμπερτ είχε συγκροτήσει την "Καταδιωκτική Ομάδα Σούμπερτ" (Jagdkommando Schubert), ειδικό στρατιωτικό σώμα για καταδίωξη ανταρτών. Πολλοί ήταν Έλληνες κατάδικοι–για βαριά εγκλήματα- που αποφυλακίστηκαν με αντάλλαγμα τη συμμετοχή τους στην ομάδα του Σούμπερτ.
Οι δολοφόνοι του Σούμπερτ έδρασαν σε Κρήτη και Μακεδονία. Στο τέλος του πολέμου προσπάθησε να διαφύγει αλλά τον συνέλαβαν. Εκτελέστηκε το 1947. Όμως, σχεδόν όλοι οι "πατριώτες" ταγματασφαλίτες της, υπεύθυνης για αμέτρητα εγκλήματα, "Jagdkommando Schubert¨, έμειναν ατιμώρητοι απο το Ελληνικό κράτος. Κάποιοι διέφυγαν στο εξωτερικό, άλλοι κατέφυγαν στο Άγιο Όρος, ενω άλλοι εκτελέστηκαν απο συγγενείς των θυμάτων τους.
Ο Γεώργιος Πούλος ήταν απόστρατος αντιβασιλικός αξιωματικός, φανατικός χιτλερικός, με μεγάλη ιστορία εγκληματικής δράσης. Συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα του Πάγκαλου το 1925.Μετά το αποτυχημένο Βενιζελικό κίνημα του 1935, αποτάχθηκε από το στράτευμα. Υπήρξε στέλεχος της φασιστικής οργάνωσης ΕΕΕ (Εθνική Ένωσις Ελλάς) που πρωτοστάτησε, με την βοήθεια του επίσημου κράτους σε επιθέσεις κατά του εργατικού κινήματος, φτωχών Εβραίων (εμπρησμός του Κάμπελ το 1931) κ.α. Με την φασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου, η ΕΕΕ ενσωματώθηκε και τυπικά στον κρατικό μηχανισμό.
Όταν οι ναζί μπήκαν στην Ελλάδα, εμφανίστηκε με νέο όνομα, καθαρά χιτλερικό: "Εθνικοσοσιαλιστικόν Κόμμα Ελλάδος". Ο Πούλος ήταν ενταγμένος στην οργάνωση. Το 1943 ίδρυσε και δική του ένοπλη δωσιλογική οργάνωση με την ονομασία "Εθελοντικό Τάγμα Πούλου"("Poulos Verband"), που εξοπλίστηκε από τους ναζί, απέκτησε Γερμανικές στολές με τα διακριτικά ΕΕΣ ("Εθνικός Ελληνικός Στρατός") και συμμετείχε σε διάφορες επιχειρήσεις του ναζιστικού στρατού κατοχής στη Μακεδονία.
Την περίοδο 1943-1944 το "Τάγμα Πούλου" πρωτοστάτησε σε λεηλασίες, εμπρησμούς και δολοφονίες και ξυλοδαρμούς εναντίον Ελλήνων, δρώντας μόνο του ή σε συνεργασία με τους ναζί. Ο Πούλος, επειδή έβγαζε λόγους στα χωριά για ναζιστική προπαγάνδα απέκτησε το ψευδώνυμο "Φον Πούλος".
Τέτοια αποβράσματα ήταν οι "εθνικόφρονες" απο το "Τάγμα Πούλου" που ακόμα και υπηρεσίες των ναζί σημείωναν ότι "καταφθάνουν πληροφορίαι ότι ο Πούλος χρηματίζεται ασυστόλως λεηλατών και αυτάς ακόμη τας προίκας κορασίδων εις τα χωρία όπου δρώσι τα τμήματά του.Το Τμήμα Τύπου υπηρεσίας βομβαρδίζεται παρ’ αυτού και με διάφορα άρθρα. Δεν είναι δημοσιεύσιμα". Σύμφωνα με Βρετανική έκθεση, ο Πούλος ήταν ένας "από τους χειρότερους δωσίλογους του στρατού στην Ελλάδα".
Αρχές του 1943, περιγράφεται ως "αρχηγός των Ελλήνων πρακτόρων στη γερμανική υπηρεσία κατασκοπείας της Θεσσαλονίκης”.
Όταν οι ναζί έφυγαν απο την Ελλάδα, ο Πούλος τους ακολούθησε με το τάγμα του και συμμετείχε μαζί τους σε μάχες εναντίον των ανταρτών του Τίτο στη Σλοβενία. Τελικά, εγκαταστάθηκε στην Αυστρία και συμμετείχε με άλλους Έλληνες ναζιστές στη ναζιστική "κυβέρνηση" Τσιρονίκου, συνεχίζοντας την ναζιστική προπαγάνδα.
Συνελήφθη και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του 1945 έφθασε στις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης η είδηση ότι περίπου 200 άνδρες του Πούλου είχαν μεταφερθεί από τη Γερμανία και βρίσκονταν στην Πάτρα. Πολύ γρήγορα (13 Δεκεμβρίου 1945)το Τμήμα Μεταγωγών της Αθήνας απελευθέρωσε 70 και λίγο αργότερα, (15 Δεκεμβρίου) το Τμήμα Μεταγωγών του Πειραιά απελευθέρωσε άλλους 15!
Όλα έγιναν με απόφαση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος διατήρησε προφυλακιστέους μόνο αυτούς για οποίους είχαν βγει εντάλματα σύλληψης από τον Ειδικό Επίτροπο Δωσιλόγων Θεσσαλονίκης. Οι περισσότεροι εγκληματίες Πουλικοί, εκμεταλευόμενοι το ανέλπιστο δώρο που τους προσφέρθηκε, έσπευσαν να εξαφανιστούν.
Ο ναζιστής Πούλος οδηγείται σε δίκη το 1947, υποστηρίζει ότι είναι...πατριώτης που πολέμησε τον κομμουνισμό και αθωώνεται με συντριπτική πλειοψηφία (4-1)! Ακολουθεί δεύτερη δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Θεσσαλονίκης,όπου καταδικάζεται σε θάνατο. Τελικά εκτελέστηκε τον Ιούνιο του 1949.
Όμως, σχεδόν όλοι οι συγκατηγορούμενοι του κατάφεραν να γλιτώσουν με πολύ ελαφρύτερες ποινές. Οι περισσότεροι (ακόμα και περιπτώσεις που είχαν καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξη) κυκλοφορούσαν ελεύθεροι 1-3 χρόνια μετά την δίκη!
Πηγές:"14/9/1944: Η σφαγή στα Γιαννιτσά - Εθνική Αντίσταση-ΔΣΕ. "αστικός κόσμος και οι ταγματασφαλίτες",Ριζοσπάστης,"Ο ναζιστής Πούλος και η εγκληματική του δράση στη Μακεδονία",Φάρος του Θερμαικού,"γερμανική στολή στη ναφθαλίνη: Επιβιώσεις δοσιλογισμού στη Μακεδονία",Σ.Δορδανάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου