Γ.Ε.ΕΘ.Α.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΗΜΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ

Οι σειρήνες αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής άμυνας έστειλαν καθαρό μήνυμα: Η ειρήνη δεν είναι δεδομένη...

11:54

05/10/2016

Share8

Translate this page:      

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Σε όλη ελληνική επικράτεια, σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά όπου είναι εγκαταστημένο το εθνικό σύστημα εγκαιρής ηχητικής προειδοποίησης επικείμενης προσβολής από εχθρικά μαχητικά αεροσκάφη ή βαλλιστικούς πυραύλους, ήχησαν οι σειρήνες της πολιτικής άμυνας πριν λίγα λεπτά.

Ταυτόχρονα το σενάριο αναφέρει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί χημική απειλή (είναι δεδομένη η υπαρξη χημικών όπλων στο τουρκικό οπλοστάσιο παρά την διεθνή απαγόρευση) και για το λόγο αυτό υπήρξε κινητοποίηση στο πλαίσιο της ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2016 και της ειδικής μονάδας ΠΒΧ πολέμου του ΓΕΕΘΑ.

Μετά από χρόνια οι Ελληνες βίωσαν μια ηχητική προειδοποίηση ότι η ειρήνη δεν είναι δεδομένη και ότι θα πρέπει όλοι να αγωνιστούν για να αποτραπεί ο πόλεμος. Και ο πόλεμος αποτρέπεται, μόνο όταν μία χώρα είναι ισχυρή.

Οι σειρήνες του συναγερμού πολιτικής άμυνας ήχησαν πριν από λίγη ώρα και στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της άσκησης «Παρμενίων 2016».

 <iframe width="615" height="346" src="https://www.youtube.com/embed/l-qn0x00Ue0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

Mετά την de facto αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης, από την Αγκυρα, την ενθάρρυνση αυτής της διεκδίκησης από τις ΗΠΑ και την Γερμανία που κράτησαν τυπικά ουδέτερη στάση, αλλά ουσιαστικά δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να αναθεωρηθεί η συνθήκη της Λωζάνης, αλλά και την εξαιρετικά ρευστή κατάσταση στα ανατολικά σύνορα της χώρας οι Ε.Δ. εν μέσω οικονομικής καταστροφής κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για να διατηρήσουν ψηλά την μαχητική ικανότητα του στρατεύματος.

 

Στην άσκηση ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2016 μεγάλη σημασία έχει η αντίδραση του πληθυσμού σε κατάσταση πολέμου και η όξυνση των ανακλωστικών ανακλαστικά των πολιτών οι οποίοι θα νιώσουν κάποια λεπτά ως κάτοικοι μιας χώρας η οποία δέχεται επίθεση και αμύνεται.

 

Xαρακτηριστικό του τι αναμένεται ειδικά στο Αιγαίο είναι η άσκηση «ΤΑΜΣ Ποσειδών 2 – 2016» από τις Μονάδες της 98 ΑΔΤΕ στη Λέσβο,στο σενάριο της οποίας περιελήφθη για πρώτη φορά και ο παράγων "Εσωτερικός εχθρός", δηλαδή διενέργεια σαμποτάζ από πράκτορες του εχθρού που είχαν διεισδύσει στις τάξεις προσφύγων και μεταναστών που έχουν κατακλύσει το νησί.

 

Στο βασικό σενάριο εξετάσθηκαν τα υφιστάμενα Σχέδια Επιχειρήσεων του Σχηματισμού και εκτελέσθηκε άσκηση ανακατάληψης βραχονησίδας, αλλά για πτώτη φορπά ήταν έντονο το στοιχείο των ασύμμετρων επιθέσεων στον σχηματισμό, προκειμένου να δυσχερανθεί η κίνησή του..

 

Την ίδια στιγμή πριν λίγες ημέρες από την 88 ΣΔΙ «Λήμνος», εκτελέσθηκαν ασκήσεις με κύριο χαρακτηριστικό τους χρόνους ανάπτυξης. Κοινή διαπίστωση είναι ότι πολλοί σχηματισμοί έχουν χάσει την "φρεσκάδα" τους, λόγω πολλών λόγων και κυρίως των προβλημάτων επιβίωσης στην καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν (μην ξεχνάμε ότι το προσωπικό πένεται κυριολεκτικά και οι οικογένειες των στρατιωτικών περνούν δύσκολες ώρες, όπως και εατομμύρια Ελληνες λόγω εξαιρετικά χαμηλών αποδοχών, οπότε...).

 

Εν πάση περιπτώσει, δοκιμάσθηκαν τα Σχέδια Συναγερμού, Φορτώσεως και Κινήσεως προσωπικού, οπλικών συστημάτων και μέσων σε επιλεγμένες θέσεις και, δεύτερον, πραγματοποιήθηκε ταχεία ανάπτυξη Αυτοκινούμενης Πυροβολαρχίας Μέσου Πυροβολικού Μάχης, ανάπτυξη αντιαεροπορικών συστημάτων, καθώς και εκτελέσθηκε άσκηση εξάλειψης εχθρικού αεροπρογεφυρώματος.

 

Στο πλαίσιο της επιχειρησιακής εκπαίδευσης, το σύνολο των Μονάδων της 3ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας «Ρίμινι», την παραμονή της άσκης, εκτέλεσε βολές βαρέων όπλων πεζικού κατά την ημέρα και τη νύχτα.

 

Η δραστηριότητα εκτελέστηκε στην Περιοχή Ευθύνης της Ταξιαρχίας στο Βόρειο Έβρο, σύμφωνα με τακτικό σενάριο με έμφαση στην Διοίκηση Πυρός, με ευρεία χρήση ημερήσιων και νυκτερινών οργάνων παρατήρησης-σκόπευσης και κατά κοινή ομολογία τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Ο βόρειος Εβρος μετά την αποκάλυψη του σχεδίου εισβολής "Βαριοπούλα", έχει ενισχυθεί σημαντικά στην περιοχή του προγεφυρώματος Κάραγατς...

<iframe width="615" height="346" src="https://www.youtube.com/embed/YwhNkrgIjtM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

• ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ · 4 ΟΚΤ. 2016

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Η επανεμφάνιση του Χίτλερ, γίνεται με μια θριαμβευτική υποδοχή του κόσμου γεγονός που δείχνει παρά το θεατρικό της υπόθεσης , γιατί πρόκειται για θεατρική παράσταση, ότι υπάρχει σήμερα μια δίψα για μια εποχή ασφάλειας και έννομης τάξης που έχει καταλυθεί στις χώρες της Χριστιανικής Δύσεως οι οποίες βάλλονται από μια κατευθυνόμενη ισλαμική εισβολή.

Αυτό το σύμβολο του Χίτλερ, ενός υποτίθεται εγκληματικού δικτάτορα, σκόπιμα προβλήθηκε από έναν ηθοποιό υποκινούμενος από τα σκοτεινά σχέδια των Ιλλουμινάτι για να επιβάλλουν τον δικό τους δικτάτορα, ανταποκρινόμενοι δήθεν στις ανάγκες του καταπιεσμένου λαού για να… τους καταπιέσουν ακόμη περισσότερο.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakis.gr

Πολλή φασαρία για το τίποτε…

 

Οκτ.4by earkas

 

 

 

 

 

 

Rate This

«Το 1920 μας απείλησαν με την συνθήκη των Σεβρών ώστε να μας πείσουν το 1923 για την συνθήκη τής Λωζάννης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη. Με την συνθήκη τής Λωζάννης δώσαμε στους έλληνες τα νησιά που, αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι σ’ αυτά. Είναι αυτό νίκη; Όσοι κάθησαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στην Λωζάννη δεν εκμεταλλεύτηκαν την συνθήκη αυτή. Κι επειδή εκείνοι δεν την εκμεταλλεύτηκαν, δυσκολευόμαστε σήμερα εμείς.»
 
Αυτή είναι η περίφημη δήλωση Ερντογάν, η οποία δημιούργησε έντονες αναταράξεις την περασμένη εβδομάδα αλλά ξεκαθαρίζω ευθύς εξ αρχής ότι δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ μ’ αυτήν καθ’ εαυτήν την δήλωση. Υποθέτω ότι έχετε ήδη ακούσει πολλά και δεν χρειάζεται άλλος ένας «ειδικός» για να σας ζαλίσει με τις «αναλύσεις» του. Απλώς, με αφορμή αυτή την δήλωση, θέλω να παραθέσω μερικές άλλες, παράλληλες σκέψεις. Όμως, θα ήθελα να την ξαναδιαβάσετε με ψύχραιμο μάτι και να μου πείτε τι κακό είπε ο πρόεδρος της Τουρκίας και πού ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Πρώτα-πρώτα. δεν καταλαβαίνω την σπασμωδική και -κατ’ εμέ- άστοχη αντίδραση του υπουργείου εξωτερικών, η ανακοίνωση του οποίου λέει ότι«η συνθήκη τής Λωζάννης και όλο το Διεθνές Δίκαιο είναι όντως μία πραγματικότητα στον πολιτισμένο κόσμο την οποία κανείς, ούτε η Άγκυρα, μπορεί να αγνοήσει και όλοι οφείλουν να σέβονται, όσο οδυνηρό και αν τους φαίνεται αυτό». Πού ακριβώς φαίνεται ότι ο Ερντογάν είτε αγνοεί είτε δεν σέβεται την συνθήκη τής Λωζάννης; Το ότι θεωρεί αυτή την συνθήκη άδικη για την Τουρκία (όπως κάνει άλλωστε και μια καθόλου αμελητέα μερίδα τού τουρκικού λαού) και διατρανώνει την επιθυμία του να προσπαθήσει να πετύχει κάποιες συμφωνίες που θα αλλάζουν ορισμένες από τις ρυθμίσεις της αφ’ ενός μεν είναι δικαίωμά του αφ’ ετέρου δε δείχνει ότι κάθε άλλο παρά την αγνοεί.

Εξ ίσου ακατανόητη είναι και η δήλωση του πρωθυπουργού (μετά, μάλιστα, από συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, σύμφωνα με την οποία «η αμφισβήτηση της συνθήκης τής Λωζάννης, που ρύθμισε ξεκάθαρα και οριστικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το καθεστώς του Αιγαίου και των νησιών του, είναι επικίνδυνη τόσο για τις σχέσεις των δύο χωρών μας όσο και για την ευρύτερη περιοχή». Ήξερα μέχρι τώρα ότι η Τουρκία αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα των νησιών τού Αιγαίου, ότι αμφισβητεί το καθεστώς πολλών ερημονησιών και βραχονησίδων, ότι αμφισβητεί την ΑΟΖ του Καστελλόρριζου, ότι αμφισβητεί τα όρια του FIR Αθηνών αλλά ότι αμφισβητεί την συνθήκη τής Λωζάννης δεν το ήξερα. Εκείνο που προκύπτει από την δήλωση Ερντογάν είναι ότι ο τούρκος πρόεδρος αμφισβητεί την φιλοπατρία εκείνων που υπέγραψαν την συνθήκη για λογαριασμό τής χώρας του (δηλαδή του Κεμάλ και των εκπροσώπων του Ισμέτ Πασά, Ριζά Νουρ Μπέη και Χασσάν Μπέη), όχι την αξία και την βαρύτητα της συνθήκης.
Παρένθεση. Δεν σχολιάζω αυτό το «ξεκάθαρα και οριστικά», που είπε ο πρωθυπουργός. Μπορώ, όμως, να παρατηρήσω ότι στην Ιστορία τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται οριστικό και να σημειώσω ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είχαν ρυθμιστεί το ίδιο «ξεκάθαρα και οριστικά» με την συνθήκη των Σεβρών, μόλις τρία χρόνια νωρίτερα. Κλείνει η παρένθεση.
Ο κ. Τσίπρας πρόσθεσε και κάτι ακόμη. Είπε πως «ανεξάρτητα από τις πραγματικές αιτίες που προκαλούν παρόμοιες δηλώσεις αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο». Αφήνοντας στην άκρη το αν και κατά πόσο η δήλωση Ερντογάν αμφισβητεί την διεθνή νομιμότητα, μπορούμε να υποδείξουμε ουκ ολίγες περιπτώσεις κατά τις οποίες η Ελλάδα έχει όντως αμφισβητήσει την διεθνή νομιμότητα. Και, μάλιστα, όχι με απλές δηλώσεις αλλά με έργα. Για παράδειγμα:

• Με την συμμετοχή της στην νατοϊκή επέμβαση, η οποία διέλυσε το κυρίαρχο κράτος που λεγόταν Γιουγκοσλαβία, η Ελλάδα αμφισβήτησε ή όχι την διεθνή νομιμότητα, συνεργώντας στην ντε γιούρε αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη;
• Με την συμμετοχή της στην απροκάλυπτη νατοϊκή επέμβαση στην Λιβύη, η Ελλάδα αμφισβήτησε ή όχι την διεθνή νομιμότητα, η οποία απαγορεύει την επέμβαση στα εσωτερικά ενός κυρίαρχου κράτους;
• Με την συμμετοχή της στην στρατιωτική επέμβαση στην Συρία, η Ελλάδα αμφισβήτησε ή όχι την διεθνή νομιμότητα, συνεργώντας στην προσπάθεια ένοπλης ανατροπής τού νόμιμου καθεστώτος τής χώρας;
• Με την συμμετοχή της στις δυνάμεις κατοχής και ελέγχου τού Αφγανιστάν, η Ελλάδα αμφισβητεί ή όχι την διεθνή νομιμότητα, συνεργώντας στην κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας ενός ανεξάρτητου κράτους-μέλους τού ΟΗΕ;
• Με την συμφωνία της προς την ευρωενωσιακή γραμμή περί αντιμετώπισης των προσφύγων, η Ελλάδα αμφισβητεί ή όχι την διεθνή νομιμότητα, σύμφωνα με την οποία κάθε πρόσφυγας έχει δικαίωμα να εγκατασταθεί σε οποιαδήποτε χώρα εκείνος επιλέξει;

Λωζάννη, 24/7/1923: Ο Ισμέτ Πασά (μετέπειτα Ισμέτ Ινονού) υπογράφει την συνθήκη εκ μέρους της Τουρκίας.

Θα μπορούσα να προσθέσω αμέτρητα παρόμοια παραδείγματα αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας εκ μέρους τής «πτωχής πλην τιμίας» Ελλάδος, μηδέ της πασίγνωστης βρομιάς με τον Οτζαλάν εξαιρουμένης. Προτιμώ, όμως, να σημειώσω μερικές «μικρές» λεπτομέρειες πριν κλείσω:
Πριν λίγο καιρό, ο υπουργός εθνικής άμυνας της χώρας μας δήλωσε πρόθυμος να παραχωρήσει ένα νησί μας για να φτιάξει βάση το ΝΑΤΟ, με την πρόφαση ότι έτσι θα προστατεύεται καλύτερα η εθνική μας ανεξαρτησία. Ταυτόχρονα, με δικαιολογία την αυξημένη εισροή προσφύγων, η κυβέρνηση επέτρεψε στις νατοϊκές δυνάμεις να περιπολούν ελεύθερα στο Αιγαίο. Παράλληλα, η κυβέρνηση συνεχίζει την ενδοτική και άτολμη πολιτική των προκατόχων της, αρνούμενη να ορίσει (όπως έχει αναφαίρετο δικαίωμα από την διεθνή νομιμότητα) τα όρια της ΑΟΖ της τόσο στα ανατολικά της σύνορα (με την Τουρκία) όσο και στα βορειοδυτικά της (με την Αλβανία). Και, βέβαια, επιμένουμε να διατηρούμε ανοιχτές τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις των τούρκων ως προς την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας αφού, αντί να ξεκόψουμε καθαρά και ξάστερα κάθε σχετική κουβέντα, συμφωνούμε να πάει το θέμα στην Χάγη.
Όλα αυτά με πείθουν πως δεν έχουμε ανάγκη κανέναν Ερντογάν για να αμφισβητηθεί εις βάρος μας η διεθνής νομιμότητα. Τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνοι μας. Συνεπώς, με την Λωζάννη γίνεται πολλή φασαρία για το τίποτε. Τίποτε, όσον αφορά τον λαό. Για την εξουσία, είναι ένα ωραίο και βολικό θέμα: ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να ξιφουλκήσει κατά των κεμαλικών κι εμείς βρήκαμε κάτι να συζητάμε για να μην ασχολούμαστε με την αντεργατική νομοθεσία που προωθείται αυτές τις μέρες.

_________________________________________________________

 

Aπό:http://teddygr.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html

Ας μιλήσουμε για την φτώχεια με αριθμούς…

 

Οκτ.5by earkas

 

 

 

 

 

 

1 Vote

Ρίχνω μια ματιά στην διμηνιαία έκδοση της ΕΛΣΤΑΤ, με τίτλο «Συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα«. Λένε πως την πραγματικότητα την αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας κι αυτό είναι σωστό. Όμως, για να την περιγράψουμε χρειαζόμαστε αριθμούς. Σήμερα, λοιπόν, ας μιλήσουμε για μερικούς από τους αριθμούς τής ΕΛΣΤΑΤ.
Με την κυβέρνηση να έχει βάλει στο στόχαστρο τις «κοινωνικές μεταβιβάσεις» (δηλαδή, το ΕΚΑΣ, τις αναπηρικές συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κλπ, πλην των κανονικών συντάξεων), αξίζει να σημειώσουμε ότι το 25,5% του πληθυσμού θα βρεθεί ή θα κινδυνέψει να βρεθεί σε κατάσταση φτώχειας αν κοπούν τελείως αυτές οι μεταβιβάσεις. Δηλαδή, ένας στους τέσσερις κατοίκους αυτού του τόπου θα αναγκαστεί ή θα κινδυνέψει να αναγκαστεί να ζήσει με λιγώτερα από 376 ευρώ τον μήνα. Αν στον κίνδυνο φτώχειας συνυπολογίσουμε τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού, το ποσοστό εκτινάσσεται στο 36%, το οποίο σημαίνει ότι περισσότεροι από έναν στους τρεις έλληνες είτε είναι φτωχοί είτε έχουν τόσο περιορισμένους πόρους ώστε ζουν ως κοινωνικοί παρίες. Μ’ αυτό το 36% αναδεικνυόμαστε σε πρωταθλητές τής ευρωζώνης.

Παρένθεση πρώτη. Το όριο φτώχειας ορίζεται ως το 60% του ετήσιου μέσου εισοδήματος. Για το 2015, αυτό το όριο αντιστοιχεί σε 4512 ευρώ ετησίως ή 376 ευρώ μηνιαίως για κάποιον που ζει μόνος του. Το ίδιο ποσό ισχύει και για έναν ενήλικο σε κάθε οικογένεια. Για τους υπόλοιπους ενηλίκους κάθε οικογένειας ισχύει το 50% αυτού του ποσού και για κάθε ανήλικο το 30%. Δηλαδή, για μια οικογένεια με δυο παιδιά το μηνιαίο όριο φτώχειας είναι ίσο με [376 + (376 Χ 50%) + 2 (376Χ30%) =] 789,60 ευρώ. Κλείνει η πρώτη παρένθεση.

Για να καταρρίψουμε τον μύθο που λέει ότι οι έλληνες έχουν μάθει να ζουν με τα επιδόματα, ας σημειώσουμε ότι ακόμη κι αν όλες οι κοινωνικές μεταβιβάσεις μείνουν απείραχτες (πράγμα που, βεβαίως, δεν πρόκειται να γίνει), πάλι το 21,4% του πληθυσμού θα βρίσκεται ή θα κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση φτώχειας. Ο κόσμος, λοιπόν, δεν ζη με τα επιδόματα, όμως αυτή η διαπίστωση δεν αναιρεί την αναλγησία της κυβέρνησης, η οποία δεν διστάζει να βάλει λεπίδι στα επιδόματα, αδιαφορώντας αν έτσι σπρώχνει άλλο ένα 4% του πληθυσμού (περίπου 450.000 ανθρώπους) κάτω από το όριο της φτώχειας.
Παρένθεση δεύτερη. Όσοι επιμένουν να πιπιλίζουν την γνωστή καραμέλλα ότι οι άνεργοι δεν θέλουν να δουλέψουν επειδή βολεύονται με το επίδομα ανεργίας, ας μάθουν ότι επίδομα ανεργίας παίρνει μόνο το 15% των επίσημα καταγεγραμμένων ανέργων του ΟΑΕΔ (*), ότι ουδείς άνεργος παίρνει επίδομα για περισσότερο από 12 συνεχόμενους μήνες και ότι ουδείς άνεργος επιδοτείται για περισσότερους από 16 μήνες μέσα σε μια τετραετία. Κλείνει και η δεύτερη παρένθεση.
Είπαμε πιο πάνω ότι το όριο φτώχειας ορίζεται ως το 60% του ετήσιου μέσου εισοδήματος. Συνεπώς, όσο η χώρα βρίσκεται σε ύφεση και μειώνεται το ΑΕΠ, τόσο μειώνεται και το όριο φτώχειας. Το πρόβλημα είναι πως μπορεί το ΑΕΠ να έχει μειωθεί κατά 35% τα τελευταία χρόνια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μειωθεί αντίστοιχα και το κόστος ζωής. Ίσως, μάλιστα, να είναι αληθέστερο το ότι το κόστος ζωής αυξήθηκε, αν συνυπολογίσουμε τις συνεχείς αυξήσεις των έμμεσων και άμεσων φόρων, από ΦΠΑ μέχρι ΕνΦΙΑ. Αν εφαρμόσουμε ως όριο φτώχειας όχι εκείνο που ίσχυε το 2010 (η καλύτερη χρονιά από πλευράς ΑΕΠ) αλλά το 2005 (δηλαδή, 5.650 ευρώ ετησίως ή 471 μηνιαίως), θα διαπιστώναμε ότι το 42,2% του πληθυσμού θα ζούσε ή θα κινδύνευε να βρεθεί κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αν δεν ανατριχιάσατε ακόμη, θα το πω με άλλα λόγια:το 42,2 του πληθυσμού, ήτοι σχεδόν ένας στους δυο συμπολίτες μας, ζη με λιγώτερα από 471 μηνιαίως.
Οι πίνακες της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν κάποια μικρή βελτίωση στον τομέα της ανεργίας, αφού από τα στοιχεία τους προκύπτει ότι οι άνεργοι το 2013 αντιστοιχούσαν στο 27,5% του ενεργού πληθυσμού ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2016 αυτό το ποσοστό υποχώρησε στο 24,9%. Δυστυχώς, η κατάσταση δεν είναι τόσο ρόδινη, αφού η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας (τρίωρα, τετράωρα κλπ) και των «ωφελούμενων» (πεντάμηνα ή επτάμηνα voucher κλπ) δεν σημαίνουν πρακτικά μείωση της ανεργίας αλλά ανακύκλωσή της. Εκεί όπου κάποτε δούλευε κάποιος κανονικά και πληρωνόταν ανθρώπινα (ας πούμε), σήμερα δουλεύουν από λίγες ώρες δυο ή τρία άτομα και αμείβονται με ψίχουλα.
Η πικρή αλήθεια για την φτώχεια και την ανεργία βρίσκεται στην διαπίστωση ότι το 18,1% του ενεργού πληθυσμού (18-60 ετών) ζη σε νοικοκυριά όπου δεν υπάρχει εργαζόμενος. Σχεδόν ένας στους πέντε από τους συμπολίτες μας που μπορούν να δουλέψουν, ανήκουν σε οικογένειες των οποίων όλα τα μέλη είναι άνεργοι! Σχεδόν ένας στους πέντε… πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι μπορούν και θέλουν να δουλέψουν αλλά υποχρεώνονται να ζουν σε σπίτια όπου στο τέλος του μήνα δεν μπαίνει κανένας μισθός…
Θα μπορούσαμε εδώ να ρίξουμε μια ματιά και πίσω από τους αριθμούς. Για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος δουλεύει κανονικά και αμείβεται με τον βασικό μεικτό μισθό των 586 ευρώ, βάζει κάθε μήνα στην τσέπη του σκάρτο πεντακοσάρικο. Αν ζη μόνος του, δεν θεωρείται φτωχός. Προφανώς, με το πεντακοσάρικο τρώει κανονικά, ντύνεται αξιοπρεπώς, συντηρεί το σπίτι του, τακτοποιεί τους λογαριασμούς του για νερό, ρεύμα κλπ, είναι συνεπής με τις φορολογικές του υποχρεώσεις και του περισσεύουν και λεφτά για τα εισιτήρια του λεωφορείου με το οποίο πάει στην δουλειά του. Αρκεί το σπίτι να είναι δικό του, να είναι λιτοδίαιτος, να μη πίνει ο,τιδήποτε εκτός από νερό τής βρύσης, να μη καπνίζει, να μην έχει αυτοκίνητο και, κυρίως, να μην αρρωστήσει.

«Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας» (Μαχάτμα Γκάντι)

Κι ενώ η κατάσταση είναι ακριβώς έτσι, η κυβέρνηση δηλώνει αισιόδοξη διότι κατάφερε να βγάλει τετραπλάσιο πρωτογενές πλεόνασμα από εκείνο που προβλεπόταν στον προϋπολογισμό, καμαρώνει που δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων εξαίρουν την πορεία την οποία ακολουθεί η χώρα (**), θεωρεί ότι οι καταρρακωμένοι πολίτες έχουν περιθώρια να πληρώσουν αυξημένους φόρους στα καύσιμα και ειδικούς φόρους στον καφέ και στο κρασί. Επίσης, αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς εκτιμά πως για την κατάντια αυτού του τόπου φταίνε οι ανάπηροι, οι πολύτεκνοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες και οι άνεργοι, οπότε δικαιούται να βάλει στο στόχαστρο τα επιδόματά τους. Κατά τα άλλα,δεν υπάρχει λόγος να οργανωθούμε και να ξεσηκωθούμε διότι υπάρχουν το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και τα κουπόνια τής Φωτίου. Άφεριμ!
Κλείνω με μια απορία, η οποία θα με σκάσει αν δεν την διατυπώσω. Με ποια διεστραμμένη λογική η κυβέρνηση αποφάσισε ότι τα επιδόματα των πολυτέκνων, των αναπήρων κλπ πρέπει να υπόκεινται σε εισφορά αλληλεγγύης; Σε ποιόν ακριβώς θα σταθεί αλληλέγγυος ένας ανάπηρος ή ένας πατέρας με τέσσερα παιδιά; Στον Σώυμπλε, στον Ντράγκι ή στην Λαγκάρντ; Μωραίνει Κύριος αριστερόν ον βούλεται απολέσαι…
—————————————
(*) «Μόλις 158.000 από 1,3 εκατομμύρια ανέργους παίρνουν επίδομα ανεργίας«, Καθημερινή, 4/5/2014.
(**) «Yes, really: Greece surprises with economic growth«, Financial Times, 12/8/2016. Αν και τα ίδια ακριβώς γράφονταν κι έναν χρόνο νωρίτερα: «Greek economy in surprise return to growth«, BBC, 13/8/2015. Όπως και δυο χρόνια νωρίτερα: «Greece growing again, Italy back in recession«, the Guardian, 14/11/2014. Προφανώς, υπάρχουν και εκτός Ελλάδος «έγκυροι» και «έγκαιροι».

_________________________________________________________ 

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Πυρά δικαστών κατά πολιτικών

dikastes-20.11.jpg

03.10.2016, 20:37 | Ετικέτες:  δικαστές, πολιτική, Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Συντάκτης: 

Μαρία Δήμα

Έντονη κριτική δέχθηκε σήμερα η πολιτική εξουσία από όλες τις δικαστικές Ενώσεις της χώρας, ανήμερα της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, προστάτη του δικαστικού Σώματος και παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, κατά την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Γερουσίας της Παλαιάς Βουλής. Της εκδήλωσης προηγήθηκε θεία λειτουργία και δοξολογία, στην Μητρόπολη Αθηνών.

Κατά την έναρξη της εκδήλωσης, η πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Ειρήνη Γιανναδάκη, επισήμανε την αναγκαιότητα χειραφέτησης της Δικαιοσύνης, ενώ επισήμανε ότι οι κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν έχουν στρέψει τη δέουσα προσοχή τους στις συνθήκες στο χώρο της Δικαιοσύνης, αλλά αντίθετα επιχειρούν να την κρατούν οικονομικά υποταμένη.

Αναλυτικότερα, η πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, μεταξύ των άλλων, ανέφερε:

«Η σημερινή μέρα, δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει και αναφορά στην κατάσταση που βρίσκεται το δικαστικό σύστημα της χώρας μας. Τα πολλά, μεγάλα και πολυσυζητημένα προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι όλα παλαιά και γνωστά, γίνονται όμως ευρύτερα και οξύτερα και πάνω σ’ αυτά προστίθενται νέα. Η Πολιτεία μας, όχι μόνο δεν έχει στρέψει την δέουσα προσοχή της στις συνθήκες στο χώρο της Δικαιοσύνης, αλλά επιχειρεί κατά καιρούς, να την κρατά και οικονομικά υποτιμημένη, παραγνωρίζοντας ότι η οικονομική ανεξαρτησία της δικαστικής λειτουργίας, αποτελεί αναγκαίο στοιχείο του συνόλου των εγγυήσεων, που είναι αναγκαίες για την αυτονομία και την ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών».

Ακόμη, η κ. Γιανναδάκη ανέφερε: «Η περιφρόνηση σε δικαστικές αποφάσεις συνεχίζεται, τακτική που ακυρώνει τον θεσμικό ρόλο της Δικαιοσύνης και θέτει σε αμφισβήτηση την εφαρμογή της αρχής του κράτους δικαίου στην πράξη» και προσέθεσε: «Πρωτοβουλίες ή καινοτομίες, ενδεικτικές μιας άλλης, διαφορετικής νοοτροπίας και πρακτικής, δεν διαφαίνονται, ενώ οι τρέχουσες οικονομικές συνθήκες απομακρύνουν λύσεις.

Το πιο ανησυχητικό όμως είναι, ότι όλο και συχνότερα, η Δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, με δηλώσεις υπουργών και άλλων πολιτικών προσώπων, για δικαστικούς λειτουργούς και υποθέσεις που εκκρεμούν στη Δικαιοσύνη, που προκαλούν ερωτηματικά στην ελληνική κοινωνία, κάτω από ποιες συνθήκες και μέσα από ποιες διαδικασίες απονέμεται η Δικαιοσύνη στη χώρα μας, εισφέροντας έτσι σημαντικό πλήγμα στη δημόσια εικόνα και αξιοπιστία της. Πολλά λέγονται, γράφονται και κυρίως υπονοούνται για τον ρόλο της Δικαιοσύνης και οι πολίτες απλώς παρακολουθούν και αναρωτιούνται. Οι απαντήσεις όμως δεν είναι μόνο δικές μας.

Η συχνή επίκληση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, αποτελεί σταθερό στοιχείο του πολιτικού λόγου. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει σεβασμό στις συνταγματικές επιταγές, που συνδέονται με την δικαστική ανεξαρτησία.

Και έχει τεράστια σημασία, να επισημάνουμε και να υπενθυμίσουμε σήμερα, την ανάγκη χειραφέτησης της δικαστικής λειτουργίας και την δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης των πολιτών στην Δικαιοσύνη, γιατί για κάθε υποψία για το πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη, έχουμε μερίδιο ευθύνης όλοι».

Παράλληλα, ο Α΄ αντιπρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Παναγιώτης Λυμπερόπουλος, αναφερόμενος στην εικόνα που έχει σήμερα ο πολίτης για το κράτος δικαίου, επισήμανε: «Αν θα μπορούσαμε τώρα να φέρουμε έναν πολίτη σε αυτό το pontium και να του δώσουμε το μικρόφωνο, είναι πιθανό να ακούσουμε δυσάρεστες αλήθειες για το τι πιστεύει για το κράτος δικαίου και το πόσο αποτελεσματική για την υπεράσπιση του είναι η Δικαιοσύνη. Και αν τολμήσουμε να του ζητήσουμε να αποδείξει τη θέση του, με μεγάλη ευκολία θα παραθέσει ειδήσεις, οδυνηρές, από το πρόσφατο δικαστικό και πολιτικό ρεπορτάζ.

Και φοβάμαι, τότε, ότι θα πρέπει να μείνουμε σκεπτικοί απέναντι στις ευθύνες, ακόμα και αν δεν μας βαρύνουν προσωπικά. Το κράτος δικαίου δεν υφίσταται χωρίς Δικαιοσύνη, χωρίς αποτελεσματική Δικαιοσύνη, κράτος δικαίου λειτουργεί μόνον όταν εφαρμόζονται οι δικαστικές αποφάσεις. Όσο επώδυνες και αν είναι αυτές. Αυτό είναι σαφές και αδιαπραγμάτευτο».

Επίσης, ο κ. Λυμπερόπουλος, αφού έκανε αναφορά στην συνταγματική ισοτιμία της δικαστικής λειτουργίας με την εκτελεστική και τη νομοθετική, τόνισε:

«Δεν μπορεί η δικαστική λειτουργία να υποβαθμίζεται θεσμικά, με οικονομοτεχνικά εργαλεία. Με ενυπόγραφες επιθέσεις σε πρόσωπα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ή σε θεσμικά της όργανα. Με την απαξίωση της σιωπής, όταν θα πρέπει να υπάρχει στήριξη. Με την ανοχή ή ακόμα και με την ανάδειξη σε ρόλους “επιθεωρητή” αναρμόδιων θεσμικά και ελλειμματικών αξιακά προσώπων.
Και ναι μεν εμείς οι δικαστικοί λειτουργοί κρινόμεθα, γιατί και οι κρίνοντες κρίνονται στη Δημοκρατία, αλλά και η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία κρίνεται. Κανένας δεν πρέπει να το λησμονεί ή να το υποτιμά αυτό!».

Εξάλλου, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, Γεώργιος Σάρλας, ζήτησε συγγνώμη για τις ελλείψεις στο χώρο της Δικαιοσύνης και υποσχέθηκε στους δικαστές, ότι στο υπουργείο θα εργαστούν σκληρά, για να τις καλύψουν. Παράλληλα, δεσμεύτηκε ότι μέχρι το τέλος του έτους θα γίνουν προσλήψεις δικαστών.

Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Βασίλης Αλεξανδρής, αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δικαστές και οι δικηγόροι.
Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ανέφερε: «Υπό το πρίσμα της διάκρισης των λειτουργιών, σκοπιμότητες της εκτελεστικής εξουσίας δεν μπορούν να υπαγορεύουν την άσκηση της δικαστικής εξουσίας, ήτοι μιας θεμελιώδους πολιτειακής λειτουργίας.

Όπως επίσης, πολιτικές σκοπιμότητες της νομοθετικής εξουσίας δεν μπορούν να ακυρώνουν δικαστικές αποφάσεις. Και βεβαίως δεν μπορούν να επηρεάζουν τη δικανική κρίση, αναιρώντας ουσιαστικά τον έλεγχο συνταγματικότητας των νόμων ή/και συμβατότητάς τους με τις επιταγές της ευρωπαϊκής δικαιοταξίας στο πεδίο των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Στο σύγχρονο κράτος δικαίου, αποστολή αλλά και ευθύνη της δικαστικής λειτουργίας είναι η προάσπιση των θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων. Είναι η παροχή αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας σε κάθε πολίτη».

Ακόμη, ο κ. Αλεξανδρής ανέφερε: «Στη σημερινή περίπλοκη νομικο-κοινωνική πραγματικότητα, η ανεξαρτησία δικαστικών λειτουργών και δικηγόρων συνέχεται με δύο επιπλέον αναγκαιότητες: Την κατάλληλη οργανωτική υποδομή και επιμόρφωση καθώς και την αξιοπρεπή τους διαβίωση.

Τους τελευταίους μήνες, το δικηγορικό σώμα αποτέλεσε απροσχημάτιστα κοινωνικό στόχο. Υπό τον μανδύα της φερόμενης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, θεσπίστηκαν ρυθμίσεις δημευτικού χαρακτήρα σε βάρος του νομίμου εισοδήματός του».

Τέλος, μίλησαν ο καθηγητής Απόστολος Νικολαίδης και η Νέλλη Παπαχελά, εκ μέρους του Δήμου Αθηναίων.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Διαφωνία και παραίτηση μελών του ΣτΕ με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες

simvoulio_tis_epikrateias.jpg

EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

05.10.2016, 13:18 | Ετικέτες:  Συμβούλιο της Επικρατείας, τηλεοπτικές άδειες, δικαστές

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Η διακοπή της συνεδρίασης του Συμβουλίου της Επικρατείας που επρόκειτο να εξετάσει τις προσφυγές των καναλιών για τη συνταγματικότητα του «νόμου Παππά» προκαλεί, όπως φαίνεται, αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Την Τετάρτη είχαμε δύο παραιτήσεις από δικαστές του ΣτΕ, με αφορμή τις αιτιάσεις που προέβαλε ο πρόεδρός του, Νικόλαος Σακελαρίου, για τη ματαίωση της διάσκεψης.

Συγκεκριμένα, οι αντιπρόεδροι του Συμβουλίου Επικρατείας Κατερίνα Σακελλαροπούλου και Χρήστος Ράμμος παραιτήθηκαν από την Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ, εξαιτίας της ανακοίνωσης που αυτή εξέδωσε για την αναβολή της διάσκεψης της υπόθεσης των τηλεοπτικών αδειών.

Η επιστροφή στη δραχμή

 5 months ago  ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΝΤΟΥΛΑΣ

 

του Κώστα Μπαντούλα*   

Η αυτοσυντήρηση επιβάλλει την υποταγή στην παρούσα καθεστηκυία τάξη.

Μεσήλικες και ηλικιωμένοι που έχουν άγνοια των ονείρων των νέων της χώρας, προσφέρουν μόνο εφιάλτες ζητώντας υποταγή στα μέτρα που υπογράφουν οι κυβερνήσεις μας με τους δανειστές μας, ώστε να παραμείνουμε “ζωντανοί”.

Μας λένε να μην επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και εθνική νομισματική πολιτική γιατί κάτι τέτοιο θα φέρει τεράστια φυγή κεφαλαίων και της εξάντλησης των συναλλαγματικών αποθεμάτων. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν πως τη σήμερον ημέρα, όποιος έχει χρήματα στο εξωτερικό τα φέρνει στη χώρα μας για να τα αυγατέψει. Πείτε μου όλοι εσείς σας παρακαλώ, που φοβάστε το εθνικό νόμισμα, αν σας πέσει το τζακ-ποτ και κερδίσετε 2 έως 10 εκατομμύρια ευρώ θα τα κρατήσετε μέσα στη χώρα ή θα κινήσετε γη και ουρανό για να τα πάτε έξω να τα ασφαλίσετε σε μία τράπεζα του εξωτερικού; Σας παρακαλώ πριν συνεχίσετε να διαβάζετε σκεφτείτε και πείτε στον εαυτό σας θα τα κρατούσατε σε τράπεζα της χώρας τα λεφτά ή θα τα βγάζατε εκτός;

Μας λένε να μην επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και εθνική νομισματική πολιτική γιατί κάτι τέτοιο θα φέρει ραγδαία α) υποτίμηση της δραχμής, β) υπερπληθωρισμό, γ) άνοδο των επιτοκίων δανεισμού, δ) εκτόξευση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος.

Πείτε μου σας παρακαλώ: Τι νόημα έχει να υπάρχει στην οικονομία ένα νόμισμα υψηλής
αγοραστικής δύναμης, που μπορεί να αγοράσει τα πάντα, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει χαμηλός πληθωρισμός και επιτόκια, όταν την ίδια στιγμή δεν ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες των πολιτών της χώρας; Όταν οι επιχειρηματίες της χώρας δεν τολμούν να πάρουν ρίσκα να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις; Όταν η ανεργία αγγίζει το 40% του ενεργού πληθυσμού;

Μήπως το ισχυρό νόμισμα, ο μηδενικός πληθωρισμός και τα χαμηλά επιτόκια είναι εικονικά; Λέω μήπως;

Πέρσι το 2015 στο κοινοβούλιο διεξήχθη μια επιτροπή επιφανών ερευνητών παγκοσμίου εμβέλειας και αποδείχθηκε πως το χρέος που μας καλούν να πληρώσουμε είναι παράνομο, καταχρηστικό, επονείδιστο και προϊόν εκβιασμού, πλάνης και απάτης και πως το πιο φυσιολογικό είναι να πάψουμε να το χρηματοδοτούμε με τους φόρους μας και το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Γιατί να συνεχίσουμε να το πληρώνουμε; Θα μας πείτε τι μας προσφέρουν οι τραπεζίτες, για να δούμε αν αξίζει να πληρώνουμε το νταβατζιλίκι; Γιατί οι Ισλανδοί, ως κυρίαρχος λαός ενός κράτους, έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις προσταγές του ΔΝΤ έκαναν εκλογές, έστησαν ολοκαίνουριο σύνταγμα, ξεπέρασαν την κρίση και πλέον βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο από αυτό που είχαν πριν τη χρεοκοπία το 2008;

Τα νούμερα των 1,500.000 ανέργων σας λένε ότι αυτοί καλοπερνούνε; Οι 400.000 μικρές επιχειρήσεις που κλείσανε και πλέον οι επιχειρηματίες είναι άνεργοι σας λένε ότι μήπως πως αυτοί καλοπερνάνε;

Το 20% του εγχώριου πληθυσμού ζει σε συνθήκες ανέχειας και πολύ διατρέφονται από τα συσσίτια το ξέρετε;

Η επιβολή φόρων ακόμα και στον αέρα που αναπνέουμε για την αποπληρωμή του χρέους είναι φυσιολογική και δε δημιουργεί πρόβλημα σε κανέναν; Οι άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια τους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τους φόρους τους τι είναι; κατώτερα νοήμονα όντα;

Και τώρα υπάρχουν επιχειρήσεις που αρπάζουν τον ιδρώτα των πολιτών (είτε αφορά ιδιωτική είτε δημόσια περιουσία) με το έτσι θέλω, γιατί το πρόβλημα είναι το μετά;

Μήπως επειδή το “μετά” (βλέπε εθνικό νόμισμα) εμπεριέχει αβεβαιότητα των παραμέτρων που θα επικρατούν, μπορεί και με φοβίζει, ώστε να κάτσω ήσυχα στα αυγά μου;

Όσοι θέλουν ας ψάξουν να δουν τι συμβαίνει. Ψάξτε να δείτε τι συμβαίνει, ψάξτε τα επιχειρηματικά κέρδη και τα εισοδήματα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Δείτε πόσους εργαζόμενους απασχολούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, τι αποδοχές έχουν οι εργαζόμενοι αυτοί, τι επιχειρηματικά κέρδη εισπράττουν οι Έλληνες επιχειρηματίες, και τέλος δείτε τι ενοίκια εισπράττουν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων ανά τμ που κατέχουν.

(μην θέσετε δεδομένο ότι οι μισθοί αφορούν 4ωρη ή 8ωρη απασχόληση. Όσοι προσλαμβάνονται για 4ώρο συνήθως εργάζονται 8ωρο κι όσοι προσλαμβάνονται για 8ωρο εργάζονται 12ώρο.

Από την άλλη οι περισσότεροι επαγγελματίες εργάζονται από 10ωρο έως 14ωρο καθημερινώς.

Επίσης ψάξτε τι χρέη υπάρχουν προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες)

Αν δεν τρομάξετε, ξανακοιτάξτε τα δεδομένα, είμαι σίγουρος πως κάπου κάτι σας έχει ξεφύγει.

Μας λένε να μην επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και εθνική νομισματική πολιτική γιατί κάτι τέτοιο θα φέρει ε) κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας, στ) παύση πληρωμής μισθών και συντάξεων, ζ) χρηματοπιστωτική ασφυξία και χρεοκοπία των επιχειρήσεων, η) εισβολή επενδυτών-αρπαχτικών, που έναντι πινακίου φακής θα αποκτήσουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία

Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι τώρα που εγώ ο πολίτης που έχει αναλάβει την υποχρέωση να πληρώσει 100 δις στους πιστωτές των τραπεζικών ιδρυμάτων της χώρας, ώστε αυτές να ανοίγουν καθημερινά κι αυτές αξίζουν 5 δις. Τι είμαι; Είμαι σωστός και τίμιος φορολογούμενος; Το τραπεζικό σύστημα δεν έχει καταρρεύσει, επειδή εγώ ο πολίτης στήριξα τις τράπεζες. Οι ξένοι τραπεζίτες εγκρίνουν τη παροχή δανείων πιστώσεων προς τη χώρα μας, ώστε να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, επειδή με αυτόν τον τρόπο μπορούν και αγοράζουν στο 2% έως 5% της αξίας τους περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου. Περιουσιακά στοιχεία που τα χρυσοπλήρωσα χωρίς να έχω το ανάλογο όφελος, όφελος που όμως το χάρηκαν ποικιλοτρόπως οι άνθρωποι των κομμάτων που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Όφελος που είχαν επειδή για έργο που άξιζε (κόστος κατασκευής) μου το χρέωσαν 10 και στη συνέχεια έβαλαν μέσα σ' αυτό να εργάζονται και να τους πληρώνω με τους φόρους μου τους συγγενείς και φίλους τους. Κι όλοι αυτοί (κατασκευαστές, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, φίλοι και συγγενείς) πίνουν εις υγείαν του κορόιδου.

Ναι, αν θα έχω εθνικό νόμισμα (όπως και ΣΥΝΤΑΓΜΑ που θα με θέτει ελεγκτή των αποφάσεων των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, και των δικαστών) κι αρχίσω να ζητάω διευκρινήσεις από τους αρμόδιους υπουργούς κάποια στιγμή θα φθάσω και στις επιχειρήσεις αλλοδαπών κρατών και πιστέψτε με όλοι τους θα μιλήσουν για όσα ξέρουν και δε ξέρουν προκειμένου να παραμείνουν δίπλα στα αγαπημένα τους πρόσωπα κι όχι σε μια φυλακή στην Ελλάδα.

Μας λέτε προκειμένου να μην επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και εθνική νομισματική πολιτική πως:

Οι τράπεζες παραμένουν ανοικτές, επειδή αποδέχθηκα ότι θα είμαι υπάκουος φορολογούμενος πολίτης. Οι δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες μένουν ανοικτές, επειδή αποδέχθηκα να είμαι υπάκουος πολίτης. Τα τρόφιμα υπάρχουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ, επειδή δέχθηκα να είμαι υπάκουος πολίτης.

Η κοινωνική γαλήνη, ώστε να βλέπω TV, επειδή δέχθηκα να είμαι υπάκουος φορολογούμενος πολίτης..

Οι Τούρκοι και λοιποί δεν ορμάνε, επειδή δέχθηκα να είμαι υπάκουος φορολογούμενος πολίτης.

Μου θέτετε το δίλημμα ή υποτάσσεσαι ή ..... Ε λοιπόν δεν υποτάσσομαι. Μόνο νεκρό θα με υποτάξετε.

Πάρτε το απόφαση, όσο με κρατάτε ζωντανό, τόσους περισσότερους θα ξυπνήσω. Σκοτώστε με τώρα.

Παρόλα αυτά το εθνικό νόμισμα και η άσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής δεν αποτελούν από μόνα τους τη λύση όλων των προβλημάτων μας. Υπάρχουν διαρθρωτικά προβλήματα στην οικονομία, που αποτελούν τροχοπέδη οποιασδήποτε προσπάθειας ανάπτυξης. Ναι μιλώ για αυτές τις αγκυλώσεις που αποτέλεσαν την αφορμή για να μας φορέσουν τα μνημόνια και 7 χρόνια τώρα (2009-2016) δεν τα έχουμε επιλύσει.

Η χώρα μας έχει τεράστια πλεονάσματα μορφωμένου πληθυσμού, ορυκτών αποθεμάτων που αποτελούν πηγή πλούτου και γεωγραφικής θέσης, χωρίς να ξεχνάμε το ερευνητικό και εμπορικό “δαιμόνιο” που μας διατρέχει χάρη στο οποίο κάνουμε θαύματα εκτός Ελλάδας. Αυτά τα προτερήματα αν πλαισιωθούν με ένα Σύνταγμα με το οποίο οι πολίτες θα ελέγχουν καθημερινά τους αντιπροσώπους τους καθώς και εθνικό νόμισμα (άσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής) θα απελευθερώσουμε τη χώρα και τις επόμενες γενεές.

*Ο Κώστας Μπαντούλας είναι οικονομολόγος μέλος του ΕΠΑΜ