Ο Ντίκενς μεγάλωσε την εποχή της βικτωριανής Αγγλίας,
όπου οι κοινωνικές ανισότητες ήταν γιγαντιαίες και τα αποτελέσματα της
Βιομηχανικής Επανάστασης κολοσσιαία. Ο ίδιος είχε αναγκαστεί, εξαιτίας
της φυλάκισης του πατέρα του λόγω χρεών, να δουλέψει σε ηλικία 12 ετών
σε εργοστάσιο βερνικιών προκειμένου να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά
του. Οι συνθήκες που επικρατούσαν στο εργοστάσιο ήταν απάνθρωπες. Τον
Οκτώβριο του 1843 ο ενήλικος πλέον Ντίκενς ταξιδεύει στο Μάντσεστερ όπου
διαπιστώνει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στις εργοστασιακές και
λιγότερο προνομιούχες περιοχές της χώρας και εξοργίζεται με την
αδιαφορία της κυβέρνησης.
Η απίστευτη ιστορία της Κέρκυρας, του Ελληνικού πλοίου
που χάθηκε πριν 53 χρόνια στα άγρια νερά τους, έγινε η αιτία όχι μόνο να
δώσουν σε μια παραλία το όνομα του ομώνυμου ελληνικού νησιού, αλλά να
έρθει πιο κοντά μια άγνωστη μέχρι τότε χώρα, η μακρινή Ελλάδα, ενώ οι
λέξεις ναυτοσύνη και φιλότιμο, αποδεικνύεται ότι είναι το προνόμιο όλων
των ανθρώπων που μεγαλώνουν μέσα στη θάλασσα. Το «Νησί της Κέρκυρας»
ξεκίνησε από το Wismar της Αν. Γερμανίας δίχως φορτίο, για να διασχίσει
τον ωκεανό και να φορτώσει στάρι από το Μόντρεαλ.
Το παρόν άρθρο παρουσιάζει την συναισθηματική
χρηματοοικονομική και τις βασικές προτάσεις της. Οι δύο ζωές του
Κορνήλιου Καστοριάδη: το 1970, ο Καστοριάδης πήρε την απόφαση να
αφιερωθεί αποκλειστικά στην ψυχανάλυση αφήνοντας πίσω του μια
επιτυχημένη καριέρα στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης
(ΟΟΣΑ). Σαν οικονομολόγος ο Καστοριάδης εφήρμοσε εναν απόλυτα
ορθολογικό και αιτιοκρατικό τρόπο σκέψης. Σαν ψυχαναλυτής όμως,
αφιερώθηκε στην έρευνα του ανθρώπινου νου, στις συνειδητές και κυρίως
στις υποσυνείδητες διεργασίες του. Από αυτή την άποψη, ο Καστοριάδης
ήταν προάγγελος του κλάδου της χρηματοοικονομικής που τώρα ονομάζουμε
συναισθηματική χρηματοοικονομική.
Θάνος Βερούσης
Επίκουρος Καθηγητής στη Χρηματοοικονομική στο Πανεπιστήμιο του Newcastle
Παρακολουθώ με προβληματισμό φίλους να επιχαίρουν
μνησίκακα με το ξεφλούδισμα της Ευρώπη. Είναι μια στάση επαίτη, που
επαναλαμβάνει μονότονα ένα ρυθμικό: «σας τα έλεγα εγώ». Οι διανοητές
έχουν αντικατασταθεί από γκρινιάρικα trolls που ευφυολογούν στα
κοινωνικά δίκτυα, διασκεδάζοντας στην όψη της καταστροφής και
κατηγορώντας ακατάπαυστα τους «φιλελέδες». Τα trolls αυτά δεν
αντιλαμβάνονται τα οφέλη που προέκυψαν από τον φιλελευθερισμό και κυρίως
τη διάκριση ανάμεσα στις πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις του
φιλελευθερισμού.
Η λέξη «μετα-αλήθεια» ενδεχομένως αποτελεί την
πλησιέστερη μετάφραση της λέξης «post-truth», η οποία αναδείχθηκε από τα
Λεξικό της Οξφόρδης ως λέξη της χρονιάς 2016. Σύμφωνα με το
προαναφερθέν λεξικό, σημαίνει «που αφορούν ή δηλώνουν συνθήκες, υπό τις
οποίες αντικειμενικά γεγονότα έχουν μικρότερη επιρροή στη διαμόρφωση της
κοινής γνώμης από τις επικλήσεις στο συναίσθημα και στα προσωπικά
πιστεύω» και η χρήση της συχνά συνδυάζεται με την λέξη «πολιτικές»
(«post - truth politics»). Με άλλα λόγια, η λέξη αυτή υποδηλώνει την
ολοένα και μεγαλύτερη βαρύτητα των επικοινωνιακών τεχνικών στην
παρουσίαση και εφαρμογή μιας πολιτικής, σε σχέση με τα ίδια τα γεγονότα.
Οι άγονες συνθήκες που διαμορφώθηκαν επί δεκαετίες
επέτρεψαν στους αποκαλούμενους «απορριπτικούς» να δημιουργήσουν κλίμα
φόβου, ανασφάλειας και αβεβαιότητας στην ελληνοκυπριακή και ελλαδική
κοινή γνώμη. Εξ ου και το σχέδιο Ανάν ενοχοποιήθηκε. Πρωτίστως, από
εκείνους που σε Κύπρο και Ελλάδα ασπάζονται τη θεωρία ότι το σημερινό
στάτους είναι καλύτερο από την οποιαδήποτε λύση. Οι θιασώτες της
μάλιστα πέτυχαν κάτι σημαντικό: στοχοποίησαν όλους όσοι έχουν τη βούληση
και το σθένος να εργαστούν για να αρθεί η διχοτόμηση. Ταυτόχρονα,
κατέστησαν το Κυπριακό αντικείμενο σκιαμαχιών για μικροπολιτικά οφέλη
στην εσωτερική σκηνή.
Σ' αυτήν εδώ την πόλη, που μοιάζει να προσπαθεί με κόπο
ν' ακολουθήσει τις έτερες βαλτικές πρωτεύουσες, η ανάπτυξη μοιάζει με τ'
όνειρο ενός ερασιτέχνη οραματιστή. Είναι μια προσπάθεια να καλυφθεί ο
χαμένος χρόνος, με σύμβουλο τη δίψα και καθόλου τη λογική. Η γυναίκα με
την ομπρέλα έχει πρόσωπο κουρασμένο αλλά φοράει ρούχα μοντέρνα∙ οι
ραβδώσεις στην τσάντα της -που μοιάζει ολοκαίνουργια αλλά είναι
απομίμηση ακριβής μάρκας- θυμίζουν οικονομικούς δείκτες, οι οποίοι μετά
από μακρόχρονη πτώση έχουν μόλις αρχίσει ν' ανηφορίζουν.
Τα λαμπάκια φωτίζουν δρόμους, πλατείες, αυλές, σαλόνια.
Κι όμως, πόσο σκοτεινοί νιώθουμε μέσα μας; Έχουμε τυλίξει με το πέπλο
του εγωισμού τις αρετές της γενναιοδωρίας, της αλληλεγγύης, της
συνεισφοράς. Έχουμε κυριευτεί από τη δυναστεία του άγχους και δε
μπορούμε να ξεφύγουμε ούτε αυτές τις λίγες ημέρες ανάπαυλας. Είμαστε
δέσμιοι μιας περιστρεφόμενης ρουτίνας που συνεχίζει αέναα, όσο εμείς
έχουμε ως στόχο την προσωπική επιτυχία και το βωμό του κέρδους. Ο
διπλανός μας δε συνυπολογίζεται στο τεράστιο εγώ μας και πατάμε επί
πτωμάτων για να αναδειχθούμε.
Ζίλια: Μεταλλικά μικρά κύμβαλα που στερεώνονται στα
δάχτυλα. Πάρτε δύο ζευγάρια ώστε να μπορείτε να παίξετε και μαζί.
Ανάλογα με τον τρόπο που θα τα χτυπήσετε μπορείτε να κάνετε κοφτούς και
σύντομους ήχους ή να τα αφήσετε να ηχήσουν σαν καμπανάκια. Παίξτε τα στο
ρυθμό της μουσικής που ακούτε, συνοδεύοντας ένα τραγούδι ή χορεύοντας.
Μπορείτε να παίζετε ο καθένας τα δικά του ή να συνεργαστείτε κρατώντας ο
κάθε ένας το ένα από το σετ.
Ένας υπάλληλος που αισθάνεται χρήσιμος και απαραίτητος
στο διηνεκές για τον οργανισμό στον οποίο εργάζεται έχει αισθητά
υψηλότερες πιθανότητες να είναι αποτελεσματικός και επιτυχημένος.
Παράλληλα, έχει τη δυνατότητα να ονειρευτεί και να σχεδιάσει με ασφάλεια
το μέλλον του, όχι διότι του έχει υποσχεθεί ο εργοδότης του τη
μονιμότητα, αλλά διότι ο ίδιος πατάει γερά στα πόδια του και αποδεικνύει
καθημερινά τις ικανότητές του. Αναρωτιέμαι σήμερα αν ένας εργαζόμενος
στο δημόσιο τομέα μπορεί να βιώσει αυτό το αίσθημα προσωπικής καταξίωσης
και συνάμα να ονειρευτεί με τον ίδιο τρόπο.
Αλέξανδρος Λαγάκος
Αναλυτής Ενεργειακών Αγορών & Ναυλαγορών, Πρόεδρος Greek Energy Forum, Εμπειρογνώμονας ΟΗΕ για το Φυσικό Αέριο
Η ευθύνη για όλα αυτά βαραίνει στο σύνολό τους τις
κυβερνήσεις που πέρασαν και δεν προσπάθησαν να αλλάξουν αυτή την
πραγματικότητα, αλλά η σημερινή κυβέρνηση είναι, περισσότερο από
οποιαδήποτε άλλη, εκείνη που όχι μόνο αποδέχεται αλλά και ενισχύει αυτή
την πραγματικότητα! Θα μου πεις ότι είναι κεντρική φιλοσοφία του
κομμουνισμού (με τις ιδέες του οποίου ανδρώθηκαν πολιτικά -και μάλιστα
στη μετακομμουνιστική περίοδο της Ευρώπης- οι κυβερνώντες σήμερα) η
συλλογική μιζέρια, που ανάγει το κράτος σε προστάτη-πατερούλη. Αλλά το
ερώτημα είναι: πώς είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε εμείς οι ίδιοι αυτή την
πραγματικότητα;
Από την αρχή του βίντεο που διαρκεί περίπου δύο λεπτά, ο
Αltintas κάνει ύποπτες κινήσεις. Τρεις φορές «τινάζει» το σακάκι του
προς τα κάτω πιάνοντας το από τα πέτα, επανειλημμένως φέρει ασυναίσθητα
το δεξί χέρι στην αριστερή πλευρά του για να «βεβαιωθεί» ότι το πιστόλι
του είναι εκεί. Περπατά προς τα δεξιά του ομιλούντος πρέσβη κοιτώντας
τους πίνακες και αμέσως στέκεται και αυτήν την φορά ανοίγει με το δεξί
χέρι το σακάκι για να έχει και οπτική επαφή με το πιστόλι. Φέρει το χέρι
του στο πρόσωπο αγγίζοντάς το, κάνοντας κλασικές κινήσεις
αυτο-αγγίγματος και αυτο - καθησυχασμού και τέλος, πριν πυροβολήσει
«φτιάχνει» και πάλι το σακάκι του και φαίνεται να παίρνει μια βαθιά
εισπνοή.
Προσφάτως η Υπουργός Εργασίας κ. Έφη Αχτσιόγλου δήλωσε
ότι «125.000 εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 100 ευρώ το μήνα και
1.000.000 εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα».
Δεχόμενα ως αληθή τα στοιχεία της Υπουργού είναι ευκόλως αντιληπτό ότι η
κατάσταση επιεικώς θα χαρακτηριζόταν τραγική. Οπότε είναι απορίας άξιο
από πού απορρέουν οι απαιτήσεις των θεσμών σχετικά με τις εργασιακές
σχέσεις σε μία άκρως απορρυθμισμένη ως κατακερματισμένη αγορά εργασίας.
Λέξη κλειδί όσον αφορά το εργασιακό περιβάλλον και τις βουλές της
ευρωπαϊκής ένωσης αποτελεί ο λατινικός νεολογισμός flexicurity, οποίος
οριοθετείται από τις λέξεις flexibility και security.
Στον πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια, είχε πει ο
τραγικός ποιητής Αισχύλος. Τεράστιο κλισέ όσο και εξακριβωμένη αλήθεια
για περίπου 2.400 χρόνια αφού τίποτε δεν άλλαξε από όταν ακούστηκε για
πρώτη αφορά αυτή τη φράση. Εκτός ίσως μόνο από τα διαθέσιμα μέσα στα
χέρια των δημαγωγών για να προωθήσουν την προπαγάνδα τους. Tον 21ο αιώνα
το πιο ισχυρό «όπλο» για να δολοφονήσει κανείς την αλήθεια είναι τα
social media, όπως στον 20ό ήταν η τηλεόραση και πιο πριν το ραδιόφωνο
και οι εφημερίδες.
Καθώς την ίδια στιγμή, και με το δεδομένο που λέγεται
Ντ. Τραμπ, στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ τα πάντα αφενός αλλάζουν και αφετέρου η
ατλαντική συμαχία πλέον, με ή χωρίς τις ΗΠΑ, είναι δυνατόν να
μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο... Ένα αμυντικό και στρατιωτικό μηχανισμό π.χ.
που θα βάλλει ίσως και ευθέως πια εναντίον της Μόσχας. Και να πώς
συνδέονται άμεσα -και όχι έμμεσα- τα γεωπολιτικά δεδομένα με τα
γεωστρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδος αφενός, και αφετέρου πως είναι
αλληλοεξαρτώμενη η πολιτική -και η διπλωματία- από τις εσωτερικές
εξελίξεις είτε σε πανορθόδοξο είτε σε διορθοδοξο επίπεδο.
Υπάρχει η μία πλευρά που υποστηρίζει πως οι άνθρωποι της
διαφήμισης είναι προορισμένοι για να εξασκούν τις δεξιότητες αυτές.
Έχουν αυτή την πηγαία δύναμη πειθούς που μπορούν να επιτύχουν ό, τι
εκείνοι επιθυμούν. Ο προφορικός τους λόγος φαίνεται να είναι τόσο
ισχυρός που κανείς δε θέλει να λογομαχήσει μαζί τους, αλλά απλώς να δει
πώς τελειώνει ο συλλογισμός τους. Διαθέτουν καταπληκτικό λέγειν, αλλά
και αυτό το βλέμμα της σιγουριάς που εξ αρχής οποιαδήποτε σύγκρουση μαζί
τους θα αποβεί ατυχής και άστοχη. Εν ολίγοις, είναι οι θεοί διαχείρισης
κάθε ζητήματος.
Αυγή Δήμα
Φοιτήτρια στο Τμήμα Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Αθηνών
Με την ανακατάληψη του Χαλεπιού από τον Συριακό Στρατό
τα πράγματα σχηματοποιούνται εκ νέου και θα καθορίσουν τις εξελίξεις
μέσα στο 2017. Η εκδίωξη του ISIS και των άλλων τζιχαντιστικών
οργανώσεων με την συνεργασία της Ρωσικής συμμαχίας θα οδηγήσουν στην
πλήρη αποσυναρμολόγηση τους και η Jabhat Fatah al-Sham θα αναδυθεί
πιθανόν ως η αποκλειστική οργάνωση που θα πολεμήσει το καθεστώς Άσαντ. Η
δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, όσο και οι προβλέψεις για ήττα
του ISIS και νέες ζυμώσεις στις τζιχαντιστικές οργανώσεις και στο μέτωπο
της Συρίας θα πρέπει να θέσουν τις ελληνικές αρχές σε πλήρη
επαγρύπνηση.
Στην κίνηση του για να πυροβολήσει ο εκνευρισμός είναι
έκδηλος, καθώς 9 βολές από τις 11 που βρήκαν στόχο, δηλώνουν πάθος και
όχι ψυχραιμία εκτελεστή. Ο εκτελεστής θα ρίξει πιθανώς 2 ή 3 βολές και
μετά θα στραφεί γύρω του για να δει αν υπάρχουν άλλοι που τον απειλούν. Ο
συγκεκριμένος άδειασε γεμιστήρα πάνω στον πρέσβη και έβαλε καινούριο
και μόνο τότε στράφηκε στο περιβάλλον χωρίς καν να ελέγχει, απλά φώναζε
και κοίταζε προς τις κάμερες.
