ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ Στρώνεται σκηνικό για Λεπέν στη Γαλλία:

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

Στρώνεται σκηνικό για Λεπέν στη Γαλλία: Ο Φ.Φιγιόν χάνει - Θα αντιμετωπίσει τον σοσιαλιστή Μακρόν;

13:48

01/02/2017

Share

Translate this page:      

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Η μόνη ελπίδα για την «σκληρή» δεξιά Μ.Λεπέν για να κερδίσει τις γαλλικές προεδρικές εκλογές είναι να έχει απέναντί της τον φίλο των Βρυξελλών και του Βερολίνου, σοσιαλιστή Μ.Μακρόν που υποτίθεται ότι κατεβαίνει ως ανεξάρτητος

Ο Μ.Μακρόν είναι ένα κλασσικό πολιτικό κόλπο των Σοσιαλιστών που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην πολιτική ιστορία και κάποιες φορές πιάνει διότι ο κόσμος είναι ανεκπαίδευτος  πολιτικά για να το καταλάβει:

Έχει κατέβει ως υποτιθέμενος ανεξάρτητος για να τραβήξουν οι Σοσιαλιστές πάνω τους όλη την δυσαρέσκεια των Γάλλων πολιτών. Μην γελιόμαστε όμως, ο Μακρόν είναι και αυτός σοσιαλιστής και ο δεξιός Γάλλος πολίτης το γνωρίζει αυτό.

Εάν η Μ.Λεπέν έχει απέναντί της τον Φ.Φιγιόν είναι σίγουρο ότι θα χάσει γιατί και οι δύο ψηφίζονται από την ίδια «δεξαμενή» και ο προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών έχει κρατήσει κριτική στάση απέναντι στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.

Αν περάσει στον β' γύρο όχι μόνο θα πάρει δεξιούς ψήφους αλλά θα πάρει και ψήφους από το χώρο των Σοσιαλιστών που δεν θέλουν να δουν την Μ.Λεπένε πρόεδρο.

Ο Μ.Μακρόν είναι η μόνη περίπτωση για την Μ.Λεπέν να κερδίσει στο β' γύρο κι ας τον προωθεί το Σύστημα και ας δείχνουν οι δημοσκοπήσεις (το Brexit και η νίκη Τραμπ που πονέσανε πάρα πολύ το Παγκόσμιο Σύστημα έδειξαν πόσο αξιόπιστες είναι) ότι ο σοσιαλιστής υποψήφιος θα κερδίσει ακόμα πιο άνετα από ότι θα κέρδιζε ο Φ.Φιγιόν!

Η δυσαρέσκεια για τους Σοσιαλιστές είναι τόσο μεγάλη που δεν θεωρείται πιθανό ένας δεξιός ψηφοφόρος να δώσει την ψήφο του σε έναν υποψήφιό τους που προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο.

Έτσι προκύπτει το ερώτημα πόσο σοβαρά μπορεί να πάρει κανείς την δημοσκόπηση του ινστιτούτου Elabe.

Σύμφωνα με την έρευνα, στον β' γύρο ο Εμανουέλ Μακρόν θα επικρατούσε της Μαρίν Λεπέν με 65% των ψήφων, ενώ ο Φρανσουά Φιγιόν θα επικρατούσε με 59% της δεξιάς υποψήφιας.

 

Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε στις 30 και 31 Ιανουαρίου (χθες και προχθές δηλαδή) και αποτυπώνει μια σημαντική αύξηση στην πρόθεση ψήφου για τον Μακρόν, αλλά και λίγο μικρότερη για τη Λεπέν, με τον Φιγιόν (που ήταν πρώτος την προηγούμενη εβδομάδα) να μην καταφέρνει να περάσει καν στον β' γύρο. 

 

Σύμφωνα με τα δύο σενάρια, στον α' γύρο ο Μακρόν συγκεντρώνει ένα ποσοστό 22-23%, με τη Λεπέν να βρίσκεται στο 26-27%. Αντίθετα, ο Φιγιόν μένει εκτός καθώς το ποσοστό έχει πέσει κατά 5 με 6 μονάδες, και συγκεκριμένα στο 19-20%. Βέβαια, η δημοσκόπηση έγινε μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου με τη σύζυγο του Φιγιόν.

 

Ετσι λοιπόν, ο Μακρόν θα τεθεί αντιμέτωπος με τη Λεπέν στον β' γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, στις 7 Μαΐου. Εκεί όμως τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά απ'οτι λέει η δημοσκόπηση.

 

Ακομα και η εμφάνιση του «σκανδάλου» του Φ.Φιγίον για την γυναίκα του και το γιο του στη συγκερκιμένη χρονική συγκυρία και όχι νωρίτερα προκαλεί ερωτήματα.Έμοιαζε σαν να περίμενε το Σύστημα να δει ποια στάση θα είχε απέναντι σε Βερολίνο και Βρυξέλλες και φυσικά απέναντι στην Μόσχα και τον Ντόναλντ Τραμπ.

 

Όταν αυτή φάνηκε τότε «ξεφύτρωσε» και το σκάνδαλο. 

 

Σημειώνεται ότι ο Ν.Τραμπ δεν έχει σε καμία εκτίμηση τον Μ.Μακρόν όπως ακριβώς δεν έχει και για την Α.Μέρκελ.

Τετάρτη 01/02/2017 - 05:54

Ποιοι βομβάρδιζαν τους αμάχους και ποιοι έστηναν τους πολέμους;

• Εκτύπωση

Ο Τραμπ, ή ο Ομπάμα και η Κλίντον;

ΑΦΟΥ δεν μπόρεσαν με την ψήφο τους να σταματήσουν τον Τραμπ να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, που πολέμησε και κέρδισε την Προεδρία με το σπαθί του, έχοντας απέναντί του ολόκληρο το παγκόσμιο οικονομικό, πολιτικό, εκδοτικό, δημοσιογραφικό, συνδικαλιστικό, εκκλησιαστικό, χολιγουντιανό, προσφυγικό και πρακτορικό κατεστημένο, όλα δηλαδή τα γλυδερά απομεινάρια ομαλών και… ανώμαλων του παλιού και διεφθαρμένου κατεστημένου, που έφερε την ανθρωπότητα στο σημερινό χάλι, στήνονται τώρα και κάθονται στη γωνία και περιμένουν, όποιο νόμο και να υπογράψει ο νέος Πρόεδρος, καλό ή κακό για να αρχίσουν τις επιθέσεις και τις διαδηλώσεις ζητώντας να τον πάρει πίσω!..

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να σημειωθεί ότι, ανεξάρτητα με το τι πιστεύει πολιτικά αυτός ο άνθρωπος, για μας κάνει και παρακάνει, γιατί για πρώτη φορά βλέπουμε πολιτικό, να φτιάχνει… αυθημερόν νόμους, σύμφωνα με όλες τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον ο Τραμπ, δεν ψήφισε ούτε ένα νόμο που να μην τον είχε υποσχεθεί, στους ψηφοφόρους του που τον εξέλεξαν Πρόεδρο…

ΔΕΝ ξέρουμε, δεν είμαστε σίγουροι αν ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος είναι Δημοκράτης ή φασίστας. Εκείνο που ξέρουμε είναι το εξής:

ΠΡΩΤΟΝ, ότι πάλεψε μόνος του, εναντίον όλων των θηρίων και τα νίκησε.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ό,τι υποσχέθηκε στο λαό, άρχισε να τα εφαρμόζει, πριν καλά – καλά ορκιστεί και,

ΤΡΙΤΟΝ, ξέρουμε πολύ καλά επίσης ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ οι αντίπαλοί του, όλοι όσοι τον πολέμησαν και σήμερα πάλι τον βρίζουν.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΜΠΑΜΑ και η κυρία Χίλαρι, ήταν αυτοί που ξεκίνησαν τις αεροπορικές επιθέσεις, άναψαν τις φωτιές του πολέμου και τους βομβαρδισμούς, αμάχων, ηλικιωμένων και γυναικόπαιδων στις χώρες της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής…

ΕΠΝΙΞΑΝ στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως γυναίκες και παιδιά, που για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς τους προσπάθησαν να περάσουν απέναντι, ενώ είναι υπεύθυνοι και για τα εκατομμύρια των προσφύγων, που κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο, στην προσπάθειά τους να βρουν μια φιλελεύθερη χώρα για να ζήσουν και αυτοί σαν άνθρωποι. Αλλά τα τείχη που υψώνουν τα διάφορα κράτη, για να μην περάσουν στις χώρες τους οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι, χειροτερεύει τη ζωή τους και ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, ενώ συγχρόνως εξέθρεψαν και την τρομοκρατία και έσπειραν στην ανθρωπότητα, το φόβο και τον τρόμο. Αν ο Τραμπ είναι φασίστας, τότε ο Ομπάμα και η Χίλαρι που διέπραξαν τόσα αποκρουστικά εγκλήματα τι είναι;

ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ και σωτήρες της ανθρωπότητας, που έπνιξαν, βομβάρδισαν και σκότωσαν αθώους ανθρώπους;

ΜΕΧΡΙ στιγμής, ο Τραμπ δεν έχει πνίξει ούτε ένα μετανάστη, ο Ομπάμα και η Κλίντον ξέρετε για πόσες χιλιάδες πνιγμένους είναι υπεύθυνοι; Για κάντε ένα λογαριασμό…

«Κ»

Κατηγορία

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Αρθρογράφος

Γιώργος Α. Κουρής

Τετάρτη 01/02/2017 - 05:56

Πώς θα γλιτώσουμε από τους Γερμανούς

• Εκτύπωση

ΚΑΛΑ οι ξένοι, τοκογλύφοι δανειστές που από το 2010 που μπήκαμε στα μνημόνια, μας… ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ψιλό γαζί οι απατεώνες, που κάθε χρόνο, και όταν μας τα έχουν πάρει άγρια, μας λένε «αγάντα και σε 1-2 χρόνια μπαίνετε στην ανάπτυξη και γλιτώνετε».

ΑΥΤΟΙ, κάνουν τη ΔΟΥΛΕΙΑ τους, γεμίζουν κάθε χρόνο τις τσέπες τους με τα ωραία μας λεφτά, που όλοι τα έχουμε βγάλει με πολύ κόπο και ιδρώτα, ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΣ μας ότι θα μας κλείσουν φυλακή και θα μας πάρουν και τα σπίτια, αν δεν πληρώσουμε τους βάρβαρους φόρους που σε όλους τους τομείς μας επιβάλλουν.

ΑΥΤΟΙ όμως οι δικοί μας πολιτικοί, Δεξιοί, Σοσιαλιστές, Κεντρώοι και Αριστεροί, ΠΩΣ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ το συνεχές ΞΕΖΟΥΜΙΣΜΑ του Ελληνικού λαού και μάλιστα όταν ξέρουν ότι όλοι αυτοί οι επαχθείς και ασήκωτοι φόροι, που μας επιβάλλονται, πάνε όλοι για να πληρώνουμε τα τοκογλυφικά δάνεια, που έχουν πάρει οι παλιοί πολιτικοί και τα έχουν φάει μαζί με τους ξένους και κυρίως με τους Γερμανούς, σε άχρηστους εξοπλισμούς, σε κατασκευές έργων βιτρίνας και σε κρατικές προμήθειες αμφιβόλου ποιότητας και σε πολυτελείς εισαγωγές. Μέχρι… ρεβίθια από το Πακιστάν μας πουλάνε οι Γερμανοί μεγαλέμποροι και όλα αυτά σε ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΕΣ τιμές με τις υπερτιμολογήσεις που κάνουν, με την ανοχή των λαδωμένων από τους ξένους, Έλληνες κλεφτοπολιτικούς…

ΚΑΠΟΙΑ από τα λαμόγια τους δικούς μας πολιτικούς, κατηγορούν την πολιτεία γιατί δεν έχει κάνει ένα σχέδιο ανάπτυξης για τη χώρα.

ΤΩΡΑ το θυμήθηκαν αυτό; Γιατί δεν το είχαν κάνει αυτό το σχέδιο, αυτοί που εδώ και 50 χρόνια, τα δυο δηλαδή μεγάλα κόμματα, διοικούσαν, εναλλάξ τη χώρα, τότε που υπήρχαν λεφτά, πολλά λεφτά, για να το εφάρμοζαν κιόλας;

ΤΙ ΣΧΕΔΙΟ να κάνουμε τώρα εμείς και πώς να το εφαρμόσουμε, όταν δεν κυκλοφορεί φράγκο στον τόπο! Όταν οι μισοί Έλληνες είναι καταχρεωμένοι και χρωστάνε 14 δισεκατομμύρια μόνο στην εφορία για το 2016 στην εφορία και κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Όταν όλοι οι Έλληνες είναι τρελαμένοι και όλη μέρα ψάχνονται πως δεν θα χάσουν τις δουλειές τους, όσοι τις έχουν ακόμα, πώς θα θρέψουν και θα ντύσουν τις οικογένειές τους, πώς θα πληρώσουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια των παιδιών τους και πώς θα παντρέψουν τις κόρες τους, για να μπορέσουν να δουν πριν πεθάνουν, τα εγγονάκια τους.

ΠΩΣ ΝΑ σχεδιάσουν την ανάπτυξη, όταν όλες οι τράπεζες που τις διοικούν οι ξένοι, είναι… φαλιρισμένες και δεν έχουν φράγκο να δώσουν σε κανένα για ανάπτυξη και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα τους πάρουν πίσω τα δάνεια, που τους είχαν δώσει, όλα νόμιμα και εγγυημένα, από την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και τις επαγγελματικές επιτυχίες και προοπτικές των δανειοδοτούμενων, όπως δηλαδή κάνουν οι τράπεζες σε όλο τον κόσμο.

ΣΕ ποια μεγάλη οικονομική κρίση, βρε φτωχοδιάβολοι πολιτικοί και τραπεζίτες, ήταν καλυμμένα 100% όλα τα δάνεια που είχαν δώσει οι τράπεζες; Πουθενά! Βρε, αχαΐρευτοι, ακόμα δεν μάθατε ότι τράπεζα σημαίνει ΡΙΣΚΟ και χωρίς ΡΙΣΚΟ καμία τράπεζα, κανένας επαγγελματίας, καμία επιχείρηση και κανένα κράτος δεν προοδεύει;

ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ η Εθνική Τράπεζα – άλλος μεγαλοτοκογλύφος τούτη εδώ, δεν είχε δώσει ποτέ δάνειο χωρίς την υποθήκη κάποιου σπιτιού ή κτιρίου. Ε και λοιπόν τι έγινε; Μια τρύπα στο νερό. Μάζεψε η Εθνική όλα τα σπιτάκια και τα εργοστάσια των πελατών της και στο τέλος σάπισαν και καταστράφηκαν και δεν άξιζαν μια πεντάρα. Οι… «γύφτοι» τα πήραν όλα κοψοχρονιά και η Εθνική Τράπεζα, το καμάρι μας, βρέθηκε στην κρίση, άφραγκη και καταχρεωμένη...

ΑΦΗΣΤΕ λοιπόν τις εξυπνάδες περί εγγυήσεων.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ σε όλο τον κόσμο είναι φτιαγμένες και πάνε μπροστά μόνο όταν χρηματοδοτούν, πάντοτε πρωτοποριακές επιχειρήσεις και με ρίσκο. Από μπακάληδες, μανάβηδες, κομμωτές και παππούδες, καμιά τράπεζα δεν πρόκοψε.

ΟΤΑΝ σήμερα ζούμε σ΄ ένα κόσμο που ΑΛΛΑΖΕΙ καθημερινά, όπου τα δισεκατομμύρια των τραπεζών, δηλαδή οι καταθέσεις των πολιτών που αποτελούν τον κόπο και τον μόχθο εκατομμυρίων εργαζομένων, τον διαχειρίζονται αμούστακα παιδιά με τα κομπιούτερ τους, στην άλλη άκρη του κόσμου – όπως συνέβη με τον πιτσιρικά Nick Leeson της Barings που από το Χονγκ –Κονγκ τίναξε την Αγγλική τράπεζα στον αέρα, τι έλεγχος να γίνει και τι προγράμματα ανάπτυξης να μελετηθούν και να εφαρμοστούν, όταν έρχεται ξαφνικά ο κάθε τρελός Άραβας, ή Τζιχαντιστής και τινάζει στον αέρα την παγκόσμια οικονομία, ρίχνοντας τους Δίδυμους Πύργους;

ΤΟ πρόβλημα, βρε ανόητοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καθηγητάδες και οικονομολόγοι και περισπούδαστοι αναλυτάδες είναι απλό. Δεν χρειαζόμαστε κανενός είδους μελέτη για τα μέτρα που πρέπει να λάβουμε, για να μείνουμε στο ευρώ και να έρθει ανάπτυξη.

ΓΙΑΤΙ με το ευρώ, ό,τι και να αποφασίσουμε εμείς, δεν μας παίρνει να κάνουμε τίποτε, ακόμα και σωστές ιδέες να έχουμε, γιατί οι τοκογλύφοι κοιτάνε μόνο τι συμφέρει αυτούς και όχι τι συμφέρει εμάς.

ΑΡΑ η μόνη μελέτη που θα είναι χρήσιμη για τη χώρα και αυτά θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και 10 χρόνια είναι, ΠΩΣ θα φύγουμε από το ευρώ και ΠΩΣ θα ξαναγυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα.

ΟΛΑ τα άλλα είναι… ΜΑΛΑΚΙΕΣ και τζάμπα χάνουμε τον καιρό μας, τα λεφτά μας και τα σπίτια μας…

ΠΡΕΠΕΙ κάποιοι από τους πολιτικούς μας να πάνε γρήγορα και να βρουν τον Τραμπ και την Μέι και να τους εξιστορήσουν τι τραβάμε από τους Γερανούς τους οποίους πολέμησαν 2 φορές και τους ξέρουν πολύ καλά και να ζητήσουν τη βοήθειά τους για να ξεμπλέξουμε...

ΝΑ τους ζητήσουμε να κάνουν και για μας, ό,τι έκαναν, για την ηττημένη Γερμανία το 1953, στη Διάσκεψη του Λονδίνου, όταν κλαίγοντας οι Γερμανοί παρακάλεσαν τους Αγγλοαμερικάνους να τους χαρίσουν τα χρέη που έπρεπε να πληρώσουν στους νικητές του πολέμου, γιατί ο Γερμανικός λαός πείναγε και έτρωγε στους δρόμους τα ψόφια άλογα. Και τους λυπήθηκαν και τους τα χάρισαν.

ΝΑ αξιώσουν λοιπόν οι Αμερικάνοι και οι Άγγλοι να μας χαρίσουν οι Γερμανοί και τα δικά μας χρέη που δεν προήλθαν από καταστροφές χωρών και δολοφονίες αμάχων και Άουσβιτς και αν δεν συμμορφωθούν προς τις εντολές τους, να τους υποχρεώσουν να μας πληρώσουν τα χρέη που μας χρωστάνε οι Γερμανοί εδώ και 71 χρόνια από τις Γερμανικές επανορθώσεις και το Κατοχικό δάνειο που τους δώσαμε – λεφτά και χρυσό – για να συντηρούν τις στρατιές τους στην Βόρειο Αφρική.

ΔΕΝ είναι δυνατόν, οι Αγγλοαμερικάνοι να δωρίζουν τα χρέη των Γερμανών που τους σκότωναν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι Γερμανοί να προσπαθούν να «σκοτώσουν» τώρα εμάς, που ήμασταν οι αφοσιωμένοι και γενναίοι σύμμαχοί των Αγγλοαμερικανών στον πόλεμο εναντίον των Γερμανών.

«Κ»

Κατηγορία

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Αρθρογράφος

Γιώργος Α. Κουρής

Το νομισματικό πρόβλημα

31.01.2017 | από Σύνταξη

ΛΑΒΑΜΕ...

Δημοσίευση: 31/1/2017

         

Στο φύλλο τής 31ης Δεκεμβρίου 2016 και στην ενότητα «Νόστιμον Ήμαρ» δημοσιεύθηκε ένα άρθρο του Δημήτρη Κούλαλη με τίτλο «Καλή χρονιά;». Δεδομένου ότι τίθεται ένα μείζον ζήτημα για το οποίο δεν έχει ακόμα ξεκινήσει σοβαρός και σε βάθος διάλογος, θα ήθελα επιχειρώντας μιαν απάντηση να συμβάλω στην κατεύθυνση αυτή.

Ο συντάκτης του εν λόγω άρθρου υποστηρίζει ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα εθνικού νομίσματος αλλά πρόβλημα καπιταλισμού εν γένει. Και ενώ εύκολα θα συμφωνούσε κανείς ότι ο καπιταλισμός είναι η αιτία των προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου εν αντιθέσει με προ-καπιταλιστικές κοινωνίες –και λέω σύγχρονου επειδή η κυριαρχία, η ανισότητα και η εκμετάλλευση προϋπήρχαν του καπιταλισμού– το επίδικο είναι οι συγκεκριμένοι κάθε φορά μηχανισμοί με τους οποίους η κυριαρχία, η ανισότητα και η εκμετάλλευση επιβάλλονται στις σύγχρονες κοινωνίες και σε καθεμία από αυτές. Αλλιώς καταλήγουμε στην πολιτική αναχωρητισμού του ΚΚΕ, κατά την οποία όλα τα προβλήματα θα λυθούν διαμιάς όταν εισέλθουμε στον κομμουνιστικό παράδεισο (που βέβαια είναι ο κομμουνισμός του στρατοπέδου) χωρίς όμως να μας λέει πώς θα γίνει αυτό στις συγκεκριμένες συνθήκες. Ασφαλώς για πολλούς από εμάς ορίζοντας απελευθέρωσης είναι η σοσιαλιστική κοινωνία· όμως το ερώτημα είναι ο τρόπος μετάβασης και τα απαραίτητα κάθε φορά βήματα ξεκινώντας από μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Στην ελληνική περίπτωση δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει τι συμβαίνει, αν δεν καταλάβει τον ρόλο της ΕΕ και του ευρώ στην υποδούλωση της χώρας και στην ολοσχερή απώλεια εκ μέρους της τόσο της εθνικής ανεξαρτησίας όσο και της λαϊκής κυριαρχίας –εφόσον τουλάχιστον αποδεχόμαστε ότι εν προκειμένω δεν υφίσταται εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, αφού όλες οι μείζονες αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες και στην Φρανκφούρτη, ενώ ο φερόμενος ως Έλληνας πρωθυπουργός εκτελεί τις εντολές των ξένων επικυρίαρχων και το κοινοβούλιο ουσιαστικά πρωτοκολλά επικυρώνοντας τυπικά τις αποφάσεις τους, σε ένα οιονεί μεταδημοκρατικό πείραμα που εφαρμόζεται για πρώτη φορά παγκοσμίως στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ποτέ δεν ήταν ανεξάρτητο κράτος η Ελλάδα και ότι ποτέ δεν υπήρχε καθεστώς λαϊκής κυριαρχίας, όμως μια τέτοια θέση ξεχνά ότι δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο αλλά και οι μεταξύ τους αποχρώσεις. Ολοφάνερα υπήρξαν περίοδοι όπου ο λαϊκός παράγοντας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρουση αντιλαϊκών μέτρων (π.χ. στη μη ψήφιση του νόμου Γιαννίτση ή στην αντικατάσταση του Γ. Παπανδρέου υπό την πίεση και των «αγανακτισμένων» το 2011), που είναι δυο παραδείγματα από την πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας.

Θα πρέπει να κατανοήσει λοιπόν κανείς ότι η ΕΕ αποτελεί έναν χώρο όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται από όργανα μη δημοκρατικά εκλεγμένα και εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών, ειδικά της Γερμανίας, εις βάρος των ασθενέστερων όπως η Ελλάδα. Ένα τεράστιο πλέγμα συμφωνιών (Μάαστριχτ, Λισσαβόνα, Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας κ.ά.) δεσμεύουν υπέρμετρα τα αδύνατα κράτη που δεν έχουν τη δύναμη να επιβάλουν το συμφέρον τους ή την εξαίρεσή τους από τις ρυθμίσεις της ΕΕ. Κράτη τα οποία μπορούν να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους είναι κυρίως η Γερμανία, η Γαλλία και, δευτερευόντως, η Ιταλία. Σημειώνεται ότι η εκμετάλλευση εν προκειμένω  αφορά κράτη και όχι πληθυσμούς γενικώς και αορίστως, παρότι μια συγκεκριμένη άποψη στην Αριστερά δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά ανάμεσα σε κυρίαρχα και κυριαρχούμενα κράτη. Ο ίδιος ο Τρότσκι, απευθυνόμενος στους συντρόφους του της 4ης Διεθνούς, σημείωνε ότι έχει πρόβλημα πολιτικής αντίληψης όποιος δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ ενός κυριάρχου και ενός  κυριαρχούμενου κράτους. Μην ξεχνάμε ότι τα όρια της κυριαρχίας ενός λαού είναι τα σύνορα του κράτους του. Ο συντάκτης του παραπάνω άρθρου αναφέρει ότι, ενώ πολλές χώρες διαθέτουν εθνικό νόμισμα, έχουν εξίσου και αυτές πολλά προβλήματα φτώχειας, ανισότητας και εκμετάλλευσης, τα οποία ορθά παραθέτει. Με τον τρόπο όμως που τίθεται το ζήτημα, συγκρίνονται καταστάσεις ανόμοιες μεταξύ τους. Το πώς ασκείται η κυριαρχία και η εκμετάλλευση στη Μεγάλη Βρετανία ή στο Κονγκό δεν έχει απαραίτητα σχέση με το πώς ασκείται στην Ελλάδα και αυτό είναι το αντικείμενο συγκεκριμένης ανάλυσης κάθε φορά.

Βασικό εργαλείο υποταγής της χώρας στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία είναι το νόμισμα, το οποίο ως τέτοιο δεν είναι απλώς ένα εργαλείο κοινωνικά ουδέτερο αλλά συμπυκνώνει σχέσεις κυριαρχίας και εξουσίας. Διαφορετικό είναι π.χ. ένα νόμισμα που εκδίδεται για να εξυπηρετήσει μια φιλολαϊκή πολιτική και διαφορετικό ένα νόμισμα όπως το ευρώ, που σχεδιάστηκε ως αποθεματικό νόμισμα στις παγκόσμιες αγορές προκειμένου να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζιτών και της μεγάλης ολιγαρχίας, που επιθυμούν τη νομισματική σταθερότητα για την εξασφάλιση των περιουσιακών τους στοιχείων. Είναι απορίας άξιον το να ισχυρίζεται κάποιος ότι το νόμισμα δεν έχει σημασία, όταν σήμερα η Ελλάδα χρησιμοποιεί νόμισμα ισχυρότερο (σκληρότερο) του κινεζικού γουάν και του δολαρίου των ΗΠΑ. Επίσης, διαθέτει το ίδιο νόμισμα με τη Γερμανία που έχει πολλαπλάσια παραγωγικότητα, την οποία δημιούργησε με την τεράστια αμερικανική βοήθεια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τον ισχυρό προστατευτισμό που ακόμα και σήμερα ασκεί μέσω ποιοτικών και άλλων κριτηρίων στα εισαγόμενα προϊόντα, όταν μάλιστα οι γερμανικές επιχειρήσεις δανείζονται με επιτόκιο της τάξης του 1% και οι αντίστοιχες ελληνικές με μεγαλύτερο του 10%! Είναι αφέλεια, λοιπόν, να θεωρεί κάποιος ότι μπορεί η Ελλάδα να συναγωνιστεί τις ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες χωρίς προστατευτισμό και έχοντας κοινό νόμισμα με αυτές, εφόσον μια τέτοια συνθήκη καθιστά ακόμη λιγότερο ανταγωνιστική την οικονομία της.

Ας δούμε όμως κάποιες συγκεκριμένες σημασίες του να έχει μια χώρα εθνικό-κρατικό νόμισμα.

1. Το εθνικό-κρατικό νόμισμα το εκδίδει το κράτος χωρίς κανένα κόστος, αντίθετα το ευρώ το αγοράζουν οι ελληνικές τράπεζες και όχι το Δημόσιο από την ΕΚΤ, με το επιτόκιο που ορίζει αυτή κάθε φορά, και το πουλάνε αφενός στο ελληνικό δημόσιο, που εκδίδει ομόλογα για να το αγοράσει από εκείνες, αφετέρου στους ιδιώτες, ως δάνεια, επιβαρύνοντας έτσι το κόστος δανεισμού με επιτόκια που ακόμη και σήμερα ξεκινούν από 5% και φτάνουν έως 16%. Με τον τρόπο αυτόν όμως μεγεθύνεται στο διηνεκές το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος με όλες τις απορρέουσες συνέπειες, πράγμα που σε αυτές τις συνθήκες, και χωρίς τη δυνατότητα αύξησης των εξαγωγών μέσω της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, καταλήγει στον εκ νέου δανεισμό και στην περαιτέρω βύθιση στη δίνη του χρέους.

2. Το κράτος όταν εκδίδει εθνικό-κρατικό νόμισμα έχει δυνατότητα να ασκήσει ταυτόχρονα ή όποτε το θελήσει πέντε πολιτικές: νομισματική, δημοσιονομική, συναλλαγματική, δασμολογική και εισοδηματική (πολιτική αμοιβής της εργασίας). Μπορεί δηλαδή να αγοράζει και να πουλάει ομόλογα, να μειώνει ή να αυξάνει τους δασμούς ανάλογα με τους παραγωγικούς στόχους που θέτει, να προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συναλλαγματικές ισοτιμίες που είναι συμβατές με το αναπτυξιακό πρόγραμμα που έχει, όπως και να προσδιορίζει στο μέτρο που του αναλογεί την αμοιβή της εργασίας, ελέγχοντας τον πληθωρισμό. Μπορεί εξάλλου να προβαίνει σε επενδύσεις του δημόσιου τομέα, του οποίου τα ελλείμματα αποτελούν εισόδημα για τον ιδιωτικό τομέα, εφόσον βέβαια ελεγχθούν τα μονοπώλια και οι δεσπόζουσες επιχειρήσεις των επιμέρους κλάδων. Μπορεί ακόμα να αυξάνει ή να μειώνει την κυκλοφορία νομίσματος ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων λαϊκών στρωμάτων. Μέσα στο ευρώ και την ΕΕ όμως, από τις πέντε αυτές πολιτικές, μόνον η εισοδηματική μπορεί να ασκηθεί από τη κάθε χώρα. Ενώ η Ελλάδα μέσω του μηχανισμού των μνημονίων στερείται ακόμα και αυτήν.

Είναι προφανές ότι δεν είναι μόνο το νόμισμα όρος για την επιθυμητή μετάβαση, δεδομένου ότι απαιτούνται και πολλά άλλα μέτρα σε πρώτη φάση:  άρνηση πληρωμής του χρέους,  έλεγχος των εισαγόμενων και εξαγόμενων κεφαλαίων, εθνικοποίηση των τραπεζών και της Κεντρικής Τράπεζας με ταυτόχρονο δικαστικό έλεγχό τους, επιβολή μέτρων προστατευτισμού της ελληνικής οικονομίας, ανασυγκρότηση παραγωγικού ιστού σε κατεύθυνση που να ωφελεί τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας. Για καθένα όμως από αυτά, όπως και για τα άλλα προαπαιτούμενα, χρειάζεται μια εξίσου συγκεκριμένη συζήτηση.

Άρης Λαμπρόπουλος

Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΕΥΡΩ Προπομπός σημαντικών εξελίξεων οι χθεσινές παρεμβάσεις του Ν.Ξυδάκη

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΕΥΡΩ

Προπομπός σημαντικών εξελίξεων οι χθεσινές παρεμβάσεις του Ν.Ξυδάκη περί επιστροφής σε εθνικό νόμισμα

08:54

01/02/2017

Share

Translate this page:      

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Τι σημαίνουν οι τέσσερις χθεσινές τοποθετήσεις Ν.Ξυδάκη για μια ενδεχόμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα λίγο μετά την ηχηρή πολιτική παρέμβαση του Π.Παυλόπουλου με βάση την οποία ο ΠτΔ χαρακτήρισε όλες τις αποφάσεις του Eurogroup άκυρες και συνεπώς άκυρα και όλα τα Μνημόνια;

 

Είναι μια ψυχολογική προετοιμασία για κάτι που έρχεται; Έτσι λοιπόν χθες είπε για δεύτερη φροά μετα τον Ιούνιο του 2015 ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης. «Επί δραχμής μεγαλούργησε η Ελλάδα και δεν πρέπει να την δαιμονοποιούμε».

 

Αναπτύσσοντας το σκεπτικό του με αφορμή τις απαιτήσεις των δανειστών για νέα μέτρα που περιλαμβάνουν μείωση του αφορολογήτου και νέες περικοπές στις συντάξεις, είπε ότι «έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχουν άλλες φυσικές αντοχές ενός πληθυσμού. Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση επί της ουσίας πολιτική και εθνική που δεν έχει γίνει τα τελευταία 7 χρόνια. Και φυσικά πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση από τη Βουλή. Τα περασμένα χρόνια δαιμονοποιήθηκε μια κουβέντα, εγώ είχα πει ότι και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε». 

 

«Το 1910, το 1912, 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους. Εγώ τη βάζω ιστορικά τη συζήτηση αυτή» είπε ο κ. Ξυδάκης σε συνέντευξή του.

 

«Δεν υπάρχουν ταμπού όταν κουβεντιάζουμε για τη μοίρα του λαού. Πρέπει να φτιάχνουμε σενάρια, να βλέπουμε την ιστορική εμπειρία» συμπλήρωσε.

 

Παρόλα αυτά επιχείρησε να ρίξει την ευθύνη για τη συζήτηση που ανοίγει σε άλλους λέγοντας ότι «αμα στην ανοίξουν οι άλλοι, εσύ τι θα πείς εγώ δεν κουβεντιάζω; Όταν το λέει ο κ. Σόιμπλε».

 

Ο κ. Ξυδάκης επέκρινε το ΔΝΤ για τις θέσεις του λέγοντας ότι «αυτά για εσωτερική υποτίμηση που προτείνει το ΔΝΤ είναι για ηλίθιους. Ο χειρισμός της κρίσης στην Ελλάδα ήταν εξόχως πολιτικός. Βούλιαξαν την Ελλάδα για να σώσουν έξι τράπεζες».

 

Με νέα του δήλωση το βράδυ της Tρίτης, σημειώνει ότι ποτέ δεν υποστήριξε επιστροφή στη δραχμή, αφού «μια άτακτη μετάβαση θα απέβαινε εις βάρος του ελληνικού λαού»,«ωστόσο η έξοδος από την ευρωζώνη αποτελούσε το σχέδιο Σόιμπλε που απορρίφθηκε το καλοκαίρι του 2015». Στη νέα του δήλωση με την οποία επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το σάλο που προκάλεσε, ο κ.Ξυδάκης καταλήγει σημειώνοντας ότι «οι Έλληνες πολίτες και οι αιρετοί ακόμη περισσότερο, θα πρέπει με παρρησία και ευθύνη να εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και για να απορρίψουν».

 

Δηλαδή επιβεβαίωσε διαψεύδοντας την πρωινή δήλωση.

 

Στη συνέχεια επανήλθε για τρίτη φορά επί του θέματος.

 

«Δεν πρέπει να έχουμε ταμπού, δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την πνευματική συζήτηση. Και πρέπει να έχουμε στα μάτια μας μπροστά τις νεότερες γενιές» τονίζει ο Νίκος Ξυδάκης

 

«Κάθε στιγμή είναι δύσκολη κι ειδικά αυτή η επταετία (σσ. εννοεί την χρονική περίοδο που η Ελλάδα είναι σε καθεστώς μνημονίων). Επτά χρόνια είναι ένα τεράστιο σπιράλ με πόνο για τον ελληνικό λαό. Πρέπει να έχουμε το κουράγιο, να θέτουμε ερωτήματα, να απαντάμε στις προκλήσεις των καιρών και να σκεφτόμαστε».

 

Πάλι επιβεβαίωσε τις πρώτες δηλώσεις!

 

Έτσι μετά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 με το Ν.Χατζηνικολάου είπε «Δεν κλείνω κανένα θέμα γιατί δεν άνοιξα κανένα θέμα. Δεν μίλησα για αλλαγή νομίσματος. Έδωσα ένα παράδειγμα αυτολοιδορούμενος. Η Ελληνική κοινωνία διακατέχεται από μια μεγάλη νευρικότητα κάθε φορά που τίθεται ένα μεγάλο θέμα» 

 

«Δεν κλείνω κανένα θέμα γιατί δεν άνοιξα κανένα θέμα. Δεν μίλησα για αλλαγή νομίσματος. Έδωσα ένα παράδειγμα αυτολοιδορούμενος. Η Ελληνική κοινωνία διακατέχεται από μια μεγάλη νευρικότητα κάθε φορά που τίθεται ένα μεγάλο θέμα»

 

Σε άλλο σημείο των δηλώσεων του επεσήμανε ότι «όταν αλλάζει η Ευρώπη, φεύγει η Μεγάλη Βρετανία από την ΕΕ και αλλάζουν και οι ΗΠΑ πρέπει να σκεφτόμαστε και να συζητάμε. Πρέπει να δούμε πού πάμε εντός του προγράμματος και μετά από αυτό» είπε χαρακτηριστικά .

 

Στην ερώτηση αν σε αυτήν την συζήτηση πρέπει να περιλαμβάνεται και το θέμα του νομίσματος είπε ότι «πολλές φορές στη χώρα μας αυτοτρολαριζόμαστε και αυτοκανιβαλιζόμαστε. Πρέπει να συζητάμε τα θέματα που έχουν μεγάλο ορίζοντα».

 

Στο τέλος της συνέντευξης, κι έπειτα απ' όλα όσα είχαν προηγηθεί, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης ζήτησε να κάνουμε «μια σοβαρή συζήτηση, απροκατάληπτη, ανεξίθρησκη, για το πού πάμε μετά το πρόγραμμα».

 

«Πάντα μας απειλούν, επί επτά χρόνια»

 

Επί της ουσίας πάλι υποστήριξε για τέταρτη φορά μέσα σε μια ημέρα την ίδια άποψη: Το πρόγραμμα στο οποίο έχει μπει η Ελλάδα, δεν βγαίνει και συνεπώς πρέπει χωρίς προκαταλήψεις να εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα για να συνεχίσει η χώρα να έχει μέλλον.

 

Ο Ν.Ξυδάκης δεν βγήκε τυχαία να πει αυτά που είπε. Ήταν ο προπομπός για να ανοίξει η συζήτηση-ταμπού του εθνικού νομίσματος.

pro news

Εθνική στρατηγική

kentriko_arthro.jpg

01.02.2017, 08:50 | Ετικέτες:  λιτότητα, Μνημόνιο, κρίση, οικονομία, ανεργία, ανάπτυξη, θεσμοί

Συντάκτης: 

ΕΦ.ΣΥΝ.

Εχουμε βιώσει εφτά χρόνια σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας, με την ύφεση να αποτελεί το βασικό στοιχείο στις οικονομικές διεργασίες.

Χρόνια καθοδικής πορείας με μερικές παύσεις, όπου διαφαίνεται η ανάκαμψη, αλλά δεν έρχεται.

Η ανάπτυξη, που θα βασίζεται σε σταθερές θέσεις εργασίας, αποτελεί ακόμα όνειρο σε μια κοινωνία που μαστίζεται από τεράστια ανεργία και οικονομική δυσπραγία.

Τα στοιχεία που αφορούν τα δημόσια έσοδα είναι θετικά, η υπερφορολόγηση όμως έχει φτάσει την κοινωνία στα όριά της.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι παράλληλα με την αύξηση των εσόδων, τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών αυξάνονται.

Είναι σαφές πως αυτή τη στιγμή προέχουν η αναπτυξιακή πολιτική και η ελάφρυνση των βαρών για τα λαϊκά στρώματα.

Αντί γι' αυτά, μέσα σε αυτό το δυσοίωνο περιβάλλον, ορισμένοι εταίροι και δανειστές προβάλλουν νέες σκληρές αξιώσεις για περικοπές.

Αξιώσεις οικονομικά παράλογες και κοινωνικά ατελέσφορες. Εχουν αναλάβει κακοί οικονομολόγοι τις τύχες της ευρωζώνης; Οχι βέβαια.

Κυριαρχούν, όμως, οι προεκλογικοί σχεδιασμοί και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες ορισμένων ηγεσιών κρατών-μελών.

Μερικές κυβερνήσεις, που διαφεντεύουν την ευρωζώνη, εγείρουν απίθανες απαιτήσεις, ώστε να δείξουν στα ακροατήριά τους ότι «ο έλεγχος δεν έχει χαθεί και δεν θα ελαττωθούν οι πιέσεις».

Οσοι υποστηρίζουν ότι στην ευρωζώνη ο παραλογισμός έχει λάβει τη θέση της αλληλεγγύης έχουν δίκιο.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται σήμερα είναι πιο επιτακτικό από ποτέ.

Οφείλει το πολιτικό σύστημα να ξεκινήσει -επιτέλους- μια συζήτηση για την εθνική στρατηγική των επόμενων χρόνων;

Η συζήτηση αυτή θα είναι εξαιρετικά χρήσιμη, καθώς όλα τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου θα κληθούν να καταθέσουν την οπτική τους και το σχέδιό τους, οι πολίτες θα κρίνουν και είναι πιθανό να προκύψουν σημαντικές συγκλίσεις.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να έχει μοναδική προϋπόθεση τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία.

Να εξεταστούν όλες οι πιθανές εκδοχές και οι εναλλακτικές λύσεις, ακόμα και αν αυτές απορριφθούν.

Να αναλυθούν όλα τα πιθανά εργαλεία, ακόμα και αν αποδειχτούν αναποτελεσματικά.

Ουσιαστικό στοιχείο της δημοκρατίας είναι η αντιπαράθεση των απόψεων, η ανάδειξη των αντιθέσεων και η σύνθεσή τους.

ΕΑΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕΤΡΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΟΣΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ

Προληπτικά μέτρα 2,5 δισ. ευρώ συζητάει η Αθήνα για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση

07:28

01/02/2017

Translate this page:      

Η κυβέρνηση φέρεται να συζητά συνολικό πακέτο μέτρων 2,5 δισ. ευρώ, έναντι 4,5 δισ. ευρώ που απαιτεί το ΔΝΤ, καθώς το πακέτο που πρότεινε ήδη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με μέτρα ύψους 550 εκατ. ευρώ για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό του 2018, κρίθηκε ανεπαρκές από τους θεσμούς.

 

Η μυστική διπλωματία όμως συνεχίζεται, καθώς η Αθήνα δεν επιβεβαιώνει ούτε διαψεύδει τις πληροφορίες που έρχονται από το εξωτερικό για το ακριβές περιεχόμενο της επιστολής που πριν μία εβδομάδα απέστειλε ο κύριος Τσακαλώτος – ακόμα και μετά τις διαρροές από το Bloomberg!

 

Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μεταξύ Αθήνας και δανειστών συνεχίζονται  και πληροφορίες αναφέρουν πως η τελευταία πρόταση του οικονομικού επιτελείου προς τους δανειστές προβλέπει μείωση του αφορολογήτου ορίου στην περιοχή των 6.000-7.000 ευρώ, ώστε να αντληθούν πρόσθετα έσοδα ύψους περίπου 2 δισ. ευρώ μετά το 2018.

 

Γεγονός που θα σημάνει για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες μείωση της έκπτωσης στον φόρο από τα 1.900 στα 1.450, δηλαδή θα σημάνει μια αύξηση στον φόρο για όλους περί τα 450 ευρώ.

Εκτιμάται ότι η μείωση του αφορολόγητου θα αυξήσει τα έσοδα κατά 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ. 

Το ποσό αυτό ωστόσο δεν φαίνεται να είναι αρκετό για το ΔΝΤ και έτσι επανέρχεται στο τραπέζι η προσωπική διαφορά στις συντάξεις. Η μείωση της προσωπικής διαφοράς θα επιφέρει 1,5 στον κρατικό κορβανά, συμπληρώνοντας ίσως το ποσό που απαιτεί το ΔΝΤ, ωστόσο προς το παρόν σε συνδυασμό με τα άλλα μέτρα φαίνεται πως η περικοπή αυτή αποφεύγεται.

Μένει ωστόσο η απαίτηση για πλεονάσματα 3,5% για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, κάποιοι μάλιστα μιλούν για διάστημα πέντε ετών, και έτσι μένουν στο τραπέζι εκτός της προσωπικής διαφοράς και το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά και το πάγωμα ή ακόμη και οι μειώσεις μισθών στο Δημόσιο.

 

Επισήμως όλες οι πλευρές περιμένουν τις αποφάσεις που θα ληφθούν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του ΔΝΤ στις 6 Φεβρουαρίου, για να διαφανεί το ποσοστό των πιθανοτήτων για συμφωνία μέσα στο Φεβρουάριο, αλλά και η ημερομηνία επιστροφής στην Αθήνα των επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων.

 

Ωστόσο, η κλεψύδρα για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών αδειάζει μέρα με τη μέρα χωρίς να μειώνεται η αβεβαιότητα για την έκβαση των διαπραγματεύσεων. Κοινή συνισταμένη των περισσότερων αναλυτών είναι ότι οι δύο πλευρές θα καταλήξουν σε οδυνηρό για την ελληνική πλευρά συμβιβασμό, όμως αν αυτό καθυστερήσει ακόμα αρκετά, η χώρα μας κινδυνεύει να χάσει και το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

 

Σε εκθέσεις της η Deutsche Bank προβλέπει ότι η αβεβαιότητα για τη δεύτερη αξιολόγηση μπορεί να συνεχιστεί έως το τέλος Μαρτίου και όλα θα κριθούν σε μία εβδομάδα, από το Euro Working Group της 9ης Φεβρουαρίου.

 

Υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης, που θα δεσμευτεί τελικά σε περαιτέρω μέτρα λιτότητας προβλέπει και η Citi ενώ η HSBC που θεωρεί πιθανό να επιτευχθεί συμφωνία για κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, πιθανώς και στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, δεν δίνει καμία ελπίδα για ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, εξαιτίας των καθυστερήσεων στην αξιολόγηση.

 

Αλλά και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας - ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, αναγκάστηκε να ανασκευάσει τις δηλώσεις του σχετικά με τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Με ανάρτηση στον λογαριασμό του ESM στο twitter,  υποστήριξε πως εννοούσε ότι «το Ταμείο θα πρέπει να μείνει πλήρως ενεργό στην Ελλάδα και χρηματοδοτικά», ευθυγραμμιζόμενος έτσι πλήρως με τον  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

 

Εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών επανέλαβε και χθες ότι «περαιτέρω εκταμιεύσεις δανειακής βοήθειας προς την Ελλάδα εξαρτώνται από την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης του προγράμματος και από τη συμμετοχή του ΔΝΤ». 

pro news