Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Μια φορά κι έναν καιρό στην Ιρλανδία… (2)

Μια φορά κι έναν καιρό στην Ιρλανδία… (2) …

1 Vote

Στις 15 Οκτωβρίου 2010 ο Ζαν-Κλωντ Τρισέ αναλαμβάνει δράση προκειμένου να υποχρεώσει (και όχι να πείσει) την ιρλανδική κυβέρνηση να αποδεχτεί ένα πρόγραμμα στήριξης, ένα μνημόνιο. Στέλνει μια πρωτοφανούς χυδαιότητας απειλητική επιστολή στον ιρλανδό υπουργό οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν, με την οποία δηλώνει ευθέως ότι η ΕΚΤ θα διακόψει κάθε χρηματοδότηση των ιρλανδικών τραπεζών αν η Ιρλανδία δεν υπογράψει μνημόνιο με την Ευρωζώνη. Ο Τρισέ θυμίζει στον Λένιχαν ότι οι τράπεζες της χώρας του έχουν λάβει ιδιαίτερα υψηλή έκτακτη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ αλλά αυτό «δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ως μακροπρόθεσμη λύση» και σημειώνει ότι «το διοικητικό συμβούλιο δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα διατηρήσει σε μόνιμη βάση το μέγεθος της χρηματοδότησης».

Βρυξέλλες, Γιούρογκρουπ 14/2/2011: Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου συνομιλεί με τον Μπράιαν Λένιχαν.
Στο φόντο οι υπουργοί οικονομικών Γαλλίας και Ισπανίας, Κριστίν Λαγκάρντ και Έλενα Σαλγάδο.

Ο Κόουεν καταλαβαίνει ότι είναι στριμωγμένος αλλά διστάζει να υπακούσει επειδή φοβάται την λαϊκή κατακραυγή. Όμως οι τραπεζίτες δεν είναι διατεθειμένοι να περιμένουν πολύ. Έτσι, στις 19 Νοεμβρίου ο Τρισέ στέλνει δεύτερη επιστολή στον Λένιχαν. Αυτή την φορά αφήνει κατά μέρος και το τελευταίο ίχνος αβρότητας, δείχνοντας ωμά στον Λένιχαν ποιος είναι το αφεντικό:

Είναι θέση τού Διοικητικού Συμβουλίου ότι μόνο αν λάβουμε γραπτώς από την ιρλανδική κυβέρνηση μια δέσμευση έναντι του Ευρωσυστήματος στα παρακάτω τέσσερα σημεία, θα μπορούμε να εγκρίνουμε περαιτέρω παροχές έκτακτης βοήθειας του ELA στα ιρλανδικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα:
1) Η ιρλανδική κυβέρνηση θα στείλει αίτημα οικονομικής στήριξης στο Γιούρογκρουπ.
2) Το αίτημα θα περιλαμβάνει την δέσμευση να αναλάβει αποφασιστική δράση στους τομείς τής δημοσιονομικής εξυγίανσης, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της αναδιάρθρωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα, σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την ΕΚΤ.
3) Το σχέδιο αναδιάρθρωσης του ιρλανδικού χρηματοπιστωτικού τομέα θα περιλαμβάνει την παροχή των αναγκαίων κεφαλαίων σ’ εκείνες τις ιρλανδικές τράπεζες που έχουν ανάγκη και θα χρηματοδοτηθεί από τους χρηματοοικονομικούς πόρους που παρέχονται σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο προς την ιρλανδική κυβέρνηση καθώς και από οικονομικά μέσα ήδη διαθέσιμα στην ιρλανδική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων των των υφιστάμενων ταμειακών διαθεσίμων της.
4) Η αποπληρωμή των κεφαλαίων που παρέχονται με τη μορφή του ELA, θα είναι πλήρως εγγυημένη από την ιρλανδική κυβέρνηση, η οποία θα εξασφαλίσει την καταβολή της άμεσης αποζημίωσης προς την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας στην περίπτωση καθυστέρησης πληρωμών εκ μέρους των δικαιούχων θεσμικών οργάνων.
(…)
Η αξιολόγηση του Διοικητικού Συμβουλίου σχετικά με την καταλληλότητα της έκθεσης του Ευρωσυστήματος σε ιρλανδικές τράπεζες θα εξαρτηθεί βασικά από την ταχεία και αποφασιστική πρόοδο στην διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου σχεδίου δράσης στους τομείς που αναφέρθηκαν σε αυτό το e-mail και στη μετέπειτα εφαρμογή της.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ο εκβιασμός είναι σαφής: ή αναλαμβάνετε να σώσετε τις τράπεζές σας και υπογραφετε μνημόνιο ή φεύγετε από την ευρωζώνη. Μέσα σε δυο μόλις ημέρες ο Λένιχαν παραδέχεται στον Τρισέ ότι η ιρλανδική κυβέρνηση έβαλε την ουρά στα σκέλια:

Κατ’ αρχάς, επιτρέψτε μου να πω ότι κατανοώ πλήρως τις ανησυχίες σας και τις ανησυχίες του Διοικητικού Συμβουλίου, σχετικά με τις επιπτώσεις της τρέχουσας κατάστασης του ιρλανδικού τραπεζικού συστήματος (…) Σχετικά με τα σημεία (1) έως (4) της επιστολής σας, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η ιρλανδική κυβέρνηση αποφάσισε σήμερα να ζητήσει πρόσβαση σε εξωτερική βοήθεια από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς μηχανισμούς στήριξης. Αυτή η γενναία και σοβαρή απόφαση πάρθηκε υπό το φως των εξελίξεων που περιέγραψα παραπάνω και τέθηκαν υπ’ όψη μας από την πρόσφατη επικοινωνία σας αλλά και των συμβουλών που μου δώσατε προσωπικά και ευγενικά τις τελευταίες μέρες. (…)

Ο καημένος ο Λένιχαν καταλαβαίνει ότι είναι ανίσχυρος και προσπαθεί να εκτονώσει την οργή του με την ειρωνεία αλλά η ουσία είναι ότι στις 21 Νοεμβρίου 2010, μ’ αυτή την επιστολή, η Ιρλανδία αποδέχεται ουσιαστικά το μνημόνιό της, το οποίο θα διαρκέσει τρία χρόνια. Στην διάρκειά του, θα δανειστεί 67,5 δισ. ευρώ, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των οποίων θα διατεθεί υπέρ των τραπεζών της. Η καταστροφή θα είναι τόση ώστε, μέσα στην επόμενη πενταετία, περίπου 1.200.000 ιρλανδοί (σχεδόν ένας στους πέντε) θα αναζητήσουν καλύτερη μοίρα στο εξωτερικό.
Παρ’ ότι η αλληλογραφία Τρισέ-Λένιχαν φέρει την ένδειξη «SECRET», ο εκβιασμός δεν άργησε να διαρρεύσει. Στις πιέσεις των δημοσιογράφων να δοθούν οι επιστολές στην δημοσιότητα, τόσο η ΕΚΤ όσο και η κυβέρνηση τήρησαν αρνητική στάση. Το 2012, ο νέος διοικητής τής ΕΚΤ ξεκαθάρισε ότι «η ΕΚΤ πρέπει να χειρίζεται τις σημαντικές και εμπιστευτικές ειδοποιήσεις της σε ευρωπαϊκούς και εθνικούς θεσμούς τής ευρωζώνης με τρόπο που να υπηρετεί αποτελεσματικά το δημόσιο συμφέρον», ενώ η ιρλανδική κυβέρνηση επέμενε πως η δημοσίευση αυτών των επιστολών θα δημιουργούσε προβλήματα στον δανεισμό τής χώρας.
Την σούπα χάλασε η βουλή τής Ιρλανδίας, η οποία αποφάσισε να καλέσει τον Τρισέ σε απολογία. Φυσικά, ο πρώην πλέον διοικητής τής ΕΚΤ αρνήθηκε, εκμεταλλευόμενος το καταστατικό τής ΕΚΤ που του δίνει αυτό το προνόμιο. Μάλιστα δε, απαντώντας στην ιρλανδική βουλή, τόνισε: «Όλες οι αποφάσεις της ΕΚΤ λαμβάνονται συλλογικά ενώ η ευθύνη για την ερμηνεία τους είναι θέμα των εκάστοτε εθνικών κυβερνήσεων. H EKT δεν έχει καμμιά αρμοδιότητα να δίνει οδηγίες σε κυβερνήσεις ή υπουργούς. Η τότε απόφαση της κυβέρνησης της Ιρλανδίας λήφθηκε από την ίδια ενώ όλες οι επιστολές που στάλθηκαν, αποτελούν ιδιοκτησία της ιρλανδικής κυβέρνησης». Τόσο απλά.

Φρανκφούρτη, 2/6/2008: Η ΕΚΤ γιορτάζει τα δέκα χρόνια της και ο διοικητής της Ζαν-Κλωντ Τρισέ
υποδέχεται τον ιρλανδό υπουργό οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν.

Κάπου εδώ κλείνουμε έναν κύκλο πέντε κειμένων σχετικών με τον ρόλο των κεντρικών τραπεζών στην εποχή μας. Φυσικά, δεν κάναμε τίποτε περισσότερο από το να φωτίσουμε δυο-τρεις πτυχές τού θέματος αλλά ας μην έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από ένα ταπεινό ιστολόγιο. Ως επίλογο, θα χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από όσα είπε το 2014 ο Φιλίπ Λεγκραίν, πρώην σύμβουλος του προέδρου της Κομμισσιόν Μανουέλ Μπαρόζο:

Ήταν εξωφρενικό εκ μέρους τής Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και -πάνω απ’ όλα- της ΕΚΤ να απειλούν την Ιρλανδία με έξωση από το ευρώ αν δεν αποδεχόταν αυτή την ανόητη εγγύηση που τσάκισε τον ιρλανδικό λαό, ο οποίος έχει ήδη υποφέρει αρκετά από την κατάρρευση των τιμών των ακινήτων και την βυθιζόμενη οικονομία, με έναν λογαριασμό 64 δισ. ευρώ για την διάσωση των τραπεζών, 14.000 ευρώ για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί. (…) Καταλαβαίνω γιατί η ιρλανδική κυβέρνηση έκανε ό,τι έκανε αλλά θα μπορούσε να έχει υψώσει το ανάστημά της. (…) Κατά την διάρκεια της κρίσης, η ΕΚΤ έχει προωθήσει τα συμφέροντα των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι αμερόληπτη».

——————————————————–
Σημείωση: Η αλληλογραφία Τρισέ-Λένιχαν δημοσιεύθηκε στις αρχές Νοεμβρίου 2014 και βρίσκεται στο διαδίκτυο («Τhe four letters between Lenihan and Trichet in late 2010«, Irish Times, 6/11/2014), όπου βρίσκονται και οι δηλώσεις τού Φιλίπ Λεγκραίν («Irish were bullied and treated outrageously during crisis – Legrain«, Independent.ie, 7/5/2014). Η απάντηση του Τρισέ στην Κοινή Εξεταστική Επιτροπή για την Τραπεζική Κρίση της ιρλανδικής βουλής πάρθηκε από την έκθεση της Επιτροπής.

Rojava: Έχει η επανάσταση εξαλείψει το κράτος;

Rojava: Έχει η επανάσταση εξαλείψει το κράτος; …

Φεβ.11by earkas

Rate This

Rojiava,R
Όταν οι διαδηλώσεις έδωσαν τη θέση τους στη δημιουργία ένοπλων ομάδων το 2011 στην Συρία, η κυβέρνηση της Δαμασκού παρενέβει με σκληρή στρατιωτική καταστολή, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία εξασφάλισαν προς την αντιπολίτευση μια σταθερή ροή χρήματος και όπλων, ελπίζοντας σε μία ταχεία κατάρρευση των δυνάμεων του Ασαντ. Το χάος ακολούθησε σε ολόκληρη τη χώρα, και η Jabat-Al-Nusra (Αλ-Κάιντα στη Συρία) προσπάθησε να καταλάβει κάποιες πόλεις στο βορρά, όπως η Serekaniye, που συνορεύει με την Τουρκία. Έτσι, οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) σχηματίστηκαν μεταξύ του μεγαλύτερου μέρος του κουρδικού πληθυσμού της περιοχής, που κατάφεραν την εκδίωξη των Σαλαφιστών μετά από αιματηρές συγκρούσεις.
Τα όπλα των YPG τότε στράφηκε εναντίον των στρατιωτών της Συρίας. Ήταν Ιούλιος του 2012. «Αυτή ήταν μια επανάσταση, μια πραγματική επανάσταση», λέει η Nuvin, ένα 24-χρονών κορίτσι από την Hasakah. Η εκδοχή, σύμφωνα με την οποία η συριακή κυβέρνηση «παρέδωσε» την Rojava ειρηνικά στους Κούρδους, έτσι ώστε να μπορεί να ασχοληθεί με τους ισλαμιστές στη Δύση και στο Νότο της χώρας, δεν συμπίπτει με ό,τι οι άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα λένε: υπήρξε αιματηρή πάλη, και, τελικά, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει.».

Γιατί ήταν εχθρικοί οι Κούρδοι προς τον Άσαντ; Δεκαετίες διακρίσεων και πολιτικών διώξεων από τους Μπααθιστές, καθώς και ο Αραβικός αποικισμός των κουρδικών περιοχών, έπαιξαν ρόλο. Ακόμα και σήμερα, ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων της Rojava, αν

και γεννήθηκε στη Συρία, δεν έχει διαβατήριο ούτε συριακή υπηκοότητα, ο μόνος λόγος για αυτό είναι ότι γεννήθηκαν Κούρδοι. Πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ακριβώς όπως και οι Παλαιστίνιοι στο Ισραήλ, τόσο αγαπητοί -για πλασματικούς λόγους,- στη συριακή κυβέρνηση. «Ήταν απαγορευμένο να μιλούν κουρδικά», λέει ο 18-χρονος Raperin, και στα σχολεία θα μπορούσε κανείς να μάθει παρά μόνο την αραβική γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό. Ο αποικισμός μας δεν ήταν μόνο εδαφικός, πήγε βαθύτερα από αυτό «. Στη συνέχεια, το 2003, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέβαλαν στο Ιράκ και το 2004 το Ιρακινό Κουρδιστάν ήταν ένα βήμα μακριά από την αυτονομία. Σε αυτούς τους μήνες μια αραβική ομάδα ποδοσφαίρου έπαιζε στο γήπεδο Qamishlo στην Rojava, κατά τη διάρκεια του τουρνουά οι φιλοξενούμενοι υποστηρικτές άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα υποστήριξης για τον Σαντάμ Χουσεΐν και εναντίον των Κούρδων. «οι μάχες που ακολούθησαν άφησαν δεκάδες νεκρούς, κυρίως επειδή η συριακή αστυνομία παρενέβη αποκλειστικά εναντίον των Κούρδων,» θυμάται ο Shiar, από την Amud
Όταν οι YPG έστρεψαν τα όπλα τους κατά των εν λόγω ίδιων στολών, στο χάος του 2012, θυμήθηκαν και αυτά τα γεγονότα. Όταν το έδαφος απελευθερώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα κυβερνητικά στρατεύματα, το κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) –που εμπνέονταν από τις ιδέες του Αμπντουλάχ Oτσαλάν- ανέλαβε να προωθήσει μια συνάντηση από τις κύριες πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές οργανώσεις, είτε πρόκειται για Κουρδικές, Αραβικές , των Ασσύριες, Αρμενικές ή Yazidi, οι οποίες κατέληξαν σε συμφωνία για τη σύσταση μιας εκτελεστικής επιτροπής για κάθε καντόνι στην Rojava που θα ενεργεί αντί της εδαφικής κυβέρνησης. Η επιρροή του PYD φρόντισε ώστε άνδρες και γυναίκες, να ηγούνται κάθε επιτροπής, έτσι ώστε και τα δύο φύλα να εκπροσωπούνται σε κάθε θέση, σε αναλογία 50% η κάθε μία. Παράλληλα το PYD ενέπλεξε άλλες οργανώσεις στην ίδρυση του Tev-Dem (Κίνημα για μια Δημοκρατική Κοινωνία) που θα λειτουργεί μέσα στην κοινωνία για τη στήριξη του πληθυσμού στη δημιουργία της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και στρατιωτικής αυτοδιοίκησης.
Οι ομάδες που καθιέρωσαν την εκτελεστική επιτροπή το 2011 δημιούργησαν το 2014, τη νομοθετική επιτροπή, στην οποία περίπου πενήντα οργανώσεις εκλέγουν αντίστοιχα ένα άνδρα και μία γυναίκα ως εκπροσώπους. Η δομή της επανάστασης στην Rojava είναι ταυτόχρονα ανόμοια και ανάλογη με τις κομμουνιστικές επαναστάσεις της Ανατολικής Ευρώπης. Σε αυτές τις χώρες, σε γενικές γραμμές, το κόμμα λειτουργούσε ως επαναστατικός κινητήρας (ή συντηρητικός κινητήρας, σύμφωνα με τις φάσεις και απόψεις), καθώς και ως κυβερνήσεις (με τη σειρά τους ουσιαστικά μια μονοκομματική υπόθεση) διεξάγοντας τη συνηθισμένη εκτελεστική λειτουργία, σε μια σχέση που σκιαγραφήθηκε ως διαλεκτική μεταξύ της σταθερότητας και της αλλαγής. Στο σύστημα που προτείνεται από τον Οτσαλάν στα γραπτά του από τη φυλακή, το οποίο το PYD ασκεί στην Rojava, αυτή η διαλεκτική διατηρείται, αλλά η σχέση μεταξύ εκτελεστικών / νομοθετικών οργάνων και επαναστατικού κινήματος είναι διαφορετική, καθόσον τα κομματικά όρια αυτά καθ΄αυτά (σκοπίμως) σε μια οργανωτική λειτουργία και σε μια αναπαραγωγή της πολιτικής αντικειμενικότητας, αφήνουν σε μια πληθώρα κοινωνικών φωνών τη συγκεκριμένη διαμόρφωση του μετασχηματισμού, και δεν εγκαταλείπει την υπέρτατη τάση της για εξαφάνιση μέσα στο ίδιο το κίνημα.
Τα στελέχη του PYD είναι παρόντες στο Tev-Dem και αλλού, αν

και ο στόχος τους μοιάζει περισσότερο να είναι να αναπαράγουν μια ενεργό κοινωνική υποκειμενικότητα, η οποία να «αναθέσει» το επαναστατικό καθήκον στην αυτάρκη κοινωνική βάση, από το να καταλάβουν απλά τα βασικά σημεία, όπως μια «ξεχωριστή» οργάνωση. Όχι συμπτωματικά, είναι δύσκολο να βρεθούν «συνήγοροι του PYD» σε δημόσια ιδρύματα στην Rojava, αν και αυτό που συμβαίνει συχνά είναι ότι μερικοί άνθρωποι μπορεί απλά (και μάλλον μυστηριωδώς) να αναγνωρίζονται ως «στελέχη» της επανάστασης. Αυτός ο τρόπος δράσης φαίνεται να υπαγορεύεται από μια ήρεμη αλλά αποφασιστική συνειδητοποίηση του ιστορικού μαθήματος που προσφέρεται από τις πολιτικές αποτυχίες του σοσιαλισμού στο παρελθόν. «Η δουλειά τους είναι να οργανώσουν κάτι, έτσι ώστε αυτό το κάτι να μπορεί να περπατήσει με τα δικά του πόδια », εξηγεί μία Ευρωπαία σύντροφος στο Qamishlo. «Θα πάνε στην περιοχή Jarablus, όπου το Ισλαμικό Κράτος εξακολουθεί να κυριαρχεί, και να βοηθήσουν να συγκλίνουν όλες οι διαφωνούντες κοινωνικές δυνάμεις σε μια« υπόγεια »συνάντηση, η οποία θα αποτελέσει τον πυρήνα των μελλοντικών οργάνων, όταν οι στρατιωτικές σχέσεις στην περιοχή θα αλλάξουν». Είναι αυτό που τα κουρδικά κόμματα παρόμοια με το PYD -PKK και PJAK- κάνουν στην Τουρκία και το Ιράν, όπως το DTK (Δημοκρατικό Κοινωνικό Κογκρέσο ) και το KODAR (Ελεύθερη και Δημοκρατική Κοινωνία της Rojhelat-ιρανικό Κουρδιστάν), αντίστοιχα, είναι κινήσεις ανάλογες με το συριακό Tev- Dem. Αυτοί είναι τομείς όπου η οργανωτική, πολιτική και παραγωγική εμπειρία μπορεί να ανθίσει, μαζί με όλες τις κοινωνικές συνιστώσες που αναμένεται να λειτουργήσουν με ένα αυτόνομο τρόπο σε διαφορετικά κράτη.
Ωστόσο, αποτελούν τα ιδρύματα της Rojava ένα κράτος ή μήπως προοιωνίζονται ένα κράτος;; Στην Amude, την προσωρινή διοικητική πρωτεύουσα του καντόνιου της Cizire, το δικαστήριο της πόλης δεν φαίνεται να είναι πολύ διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο: στο διπλανό δωμάτιο, ο γενικός εισαγγελέας (που απαντά σε μια εκτελεστική επιτροπή) ανακρίνει έναν άνδρα με την γυναίκα συνάδελφό του , και υπάρχει μια φυλακή στην αυλή ( «μια φυλακή πέντε αστέρων, σας διαβεβαιώνω, όπου σερβίρονται εξαιρετικά γεύματα», λέει ένας από τους δικαστές που βρίσκονται στο κτίριο). Οι δικαστές δεν φορούν οποιοδήποτε φόρεμα, και υπάρχει ένα είδος συμπεριφοράς οπου τα μάτια είναι στραμμένα προς τη γη μπροστά τους, αλλά η εμφανίσεις δεν μετράνε σε τίποτα όταν κάποιος ασχολείται με τους νόμους και την τιμωρία. Η Sharine, η δικαστής η οποία έχει εργαστεί ως τέτοια για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, εξηγεί ότι το διοικητικό συμβούλιο των κριτών εκλέγεται από ένα λαϊκό συμβούλιο 180 κατοίκων της πόλης. Όταν το διοικητικό συμβούλιο κρίνει ότι δεν είναι δυνατόν να περάσει μια απόφαση μετά την πρώτη συνεδρία, το συμβούλιο των πολιτών και οι κοινότητες της περιοχής παρέχουν μια κριτική επιτροπή από δεκαπέντε μέλη. Εάν η υπόθεση είναι ιδιαίτερα σοβαρή η καταδικαστική απόφαση πρέπει να περάσει από εκατό μέλη που επιλέγονται μεταξύ του πληθυσμού με τον ίδιο τρόπο, τότε ο εισαγγελέας ορίζει την τιμωρία.

Το δικαστικό σώμα, εξηγεί η Sharine, παραμένει εν μέρει το παραδοσιακό, το οποίο στις μουσουλμανικές κοινωνίες δεν έπαψε ποτέ να ασκεί την εξουσία του μέσω προυχόντων, μελετητών του Fikih (νόμου του Κορανίου) και σεΐχηδων (επιφανείς τοπικοί χαρακτήρες), εν μέρει, από την υπαγορευμένη από τις πρόσφατες εργασίες της νομοθετικής επιτροπής της Rojava, εν μέρει που αυτό που έχει δημιουργηθεί από το συριακό κράτος όλα αυτά τα χρόνια: κατ ‘ανάγκην, στα δικαστικά θέματα η επανάσταση προχωρεί μέσα από τα διατάγματα και τις μεταρρυθμίσεις, και τροποποιείτε, μέσω συγκεκριμένων παρεμβάσεων της δικαστικής κληρονομιά της περιοχής. Αυτό που δικαστές στην Rojava ενδιαφέρονται να διευκρινίσουν, ωστόσο, είναι δύο πράγματα: πρώτον, στο νέο σύστημα η παράδοση τηρείται (πάνω απ ‘όλα για λόγους λαϊκής συναίνεσης), αλλά και τίθετε σε αμφισβήτηση. Για παράδειγμα, τόσο η πολυγαμία και ο παιδικός γάμος απαγορεύονται, και αν

τα εγκλήματα τιμής πριν από την επανάσταση θεωρήθηκαν ένα είδος αυτοάμυνας, τώρα η μοιχεία και από τα δύο φύλα τιμωρείται με κράτηση έξι μηνών (στο μυαλό σας ας παραμείνει ότι έχουν αντικαταστήσει τη θανατική ποινή), αλλά εγκλήματα τιμής επιφέρουν ένα ελάχιστο φυλάκισης πέντε χρόνια, και μια γυναίκα που σκοτώνει τον επιτιθέμενο άντρα της δεν θεωρείται ένοχος. Επιπλέον, για κάθε δικαστική υπόθεση που αφορούσε μια γυναίκα, όλοι οι θηλυκοί κάτοικοι στην κοινότητα της περιοχής όπου η γυναίκα ζούσε, αποστέλλουν επιστολή στο δικαστή εκφράζοντας μια άποψη από μια εντελώς γυναικεία προοπτική για την υπόθεση που συζητήθηκε.
Δεύτερον -και αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο όλοι εδώ, όπως και στο Bakur (τουρκικό Κουρδιστάν), αποτελεί- τη θεμελιώδη διαφορά με τις χώρες των Δυτικών δικαστικών συστημάτων είναι ότι κατά μέσο όρο μόνο το ένα τρίτο των κοινωνικών διαφορών καταλήγουν σε δικαστήριο. Όλα τα άλλα λύνονται από τις κοινότητες –Συνελεύσεις περιοχής – μέσω συμφωνιών μεταξύ των μερών και με ελαφριές τιμωρίες. Ένα βοηθητικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο τα δικαστήρια δεν λειτουργούν με πλήρες ωράριο για όλες τις περιπτώσεις υπάρχει, όπως στους ευρωπαϊκούς κώδικες, σύμφωνα με την ιδέα (εξάλλου δεν λαμβάνονται υπόψη) ότι κάθε περίπτωση πρέπει να αρχειοθετηθεί με βάση έναν κώδικα, ή σύμφωνα με τα γενικά και ουδέτερα κριτήρια: η επιθυμία της επαναστατικής κοινωνίας, τουλάχιστον στην Rojava, είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει η ανάγκη να καταφύγουμε ούτε σε έναν δικαστή, ούτε στην λαϊκή ετιμυγορία , ούτε να συγκεντρώσει εκατοντάδες ανθρώπους, προκειμένου να αξιολογηθεί εάν ένα άτομο είναι ένοχο, και να ζητηθεί από τον Εισαγγελέα για πόσο καιρό το πρόσωπο αυτό θα πρέπει να παραμείνει στη φυλακή. Στις κοινότητες, εξηγούν – απολογούνται σε δικαστήριο, οι άνθρωποι ξέρουν ο ένας τον άλλον από κοντά, είναι αξιόπιστοι και γνωρίζουν τις προσωπικότητες και το υπόβαθρο και –η νεαρή γυναίκα δικαστής Kaukeb βεβαιώνει- βρίσκουν μια λύση στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Αυτό που φαίνεται καθοριστικό για την κατανόηση, εκ των υστέρων, είναι ότι μια ματιά στον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων – που μοιάζουν με το φιλελεύθερο μοντέλο Tocquevillian ή το σοσιαλιστικό – , αποκαλύπτει μόνο ένα ελάχιστο μέρος της πολιτικής και θεσμικής ζωής της Rojava: οι κοινότητες, οι οποίες αναφέρονται μόνο στο τέλος, στην πραγματικότητα, καταλαμβάνουν την κορυφή του συστήματος: προωθούν συμβουλές και λύσεις που έχουν, για την πόλη και τα διοικητικά συμβούλια του καντόνιου, σε μια έκταση που είναι κατά πολύ ανώτερη από αυτή της μίας απλής πρότασης. Η Ghalia, από την Λαϊκή Βουλή της Amude, εξηγεί ότι μια ενιαία Κοινότητα μπορεί να επιφέρει την απόλυση του κάθε υπαλλήλου, ακόμη και ένός στην κορυφή. Καθώς και την επίλυση των διαφορών με «επιτροπές λύσης» που εκλέγονται στα Λαϊκά Σπίτια, οι κομμούνες αρχίσουν οικονομικέ δραστηριότητες σε βάση συνεργασίας, επιλέγουν εθελοντές για την άμυνα των περιοχών (το HPC, «οι δυνάμεις της κοινωνικής άμυνας»), προτείνουν νόμους για το καντόνι στο νομοθετικό συμβούλιο. Είναι αυτός ο τρόπος για την εξάλειψη του κράτους, ρωτάμε την Ghalia; «Η κοινοτική αντίληψη- άποψη «εναντίον» των διοικητικών συμβούλιων στην κορυφή:. Περιορίζουν την εξουσία τους και ασκουν με τη σειρά τους μια εξουσία από τα κάτω, το οποίο είναι κυρίαρχο σε σύγκριση με εκείνο που προέρχεται από πάνω Αυτή είναι η διαφορά από το κρατικό σύστημα.».
Το κουρδικό κίνημα αμφισβητεί το κράτος σε ένα εννοιολογικό επίπεδο πριν από το ιστορικό: η έννοια του κράτους εμφανίζεται εδώ σε σχέση με τον τρόπο οργάνωσης των θεσμών και όχι με την ίδια την ύπαρξη των θεσμικών οργάνων. Είναι πάνω απ ‘όλα ένας τρόπος σκέψης της λειτουργίας του. (Το κίνημα της Rojava προτείνει ένα όραμα που δεν θα πρέπει να είναι άκριτα αποδεκτό ούτε αλαζονικά απορριπτέο, αλλά θεωρείται χρήσιμο για όλους εκείνους που αρθρώνουν μια κριτική του κράτους, προκειμένου να ζητήσει από αυτούς, μια πιο προσεκτική ματιά και σε τελική ανάλυση, του τι το κράτος πραγματικά είναι) .Οι κοινότητες και τα Λαϊκά Σπίτια, για παράδειγμα, έχουν επίσης μια σημαντική γραφειοκρατική λειτουργία: μερικά κορίτσια περνούν από αυτά, προκειμένου να υποβάλουν

αίτηση για άδεια για να φύγουν από την Rojava (γιατί κάποιος χρειάζεται άδεια …),παρόλο που θα πρέπει να είναι επικυρωμένο από το διοικητικό συμβούλιο των πολιτών και το διοικητικό συμβούλιο του καντονιού, και ένα άλλο αγόρι ρωτά για την απαλλαγή από τη στρατιωτική θητεία, που εισήχθη πρόσφατα από το νομοθετικό συμβούλιο, λόγω της μελέτης, και αυτός θα πρέπει να ακολουθήσει παρόμοια πορεία.
Μήπως δεν είναι αυτή η γραφειοκρατική λειτουργία επαρκής για να θυμηθούμε, για μια ακόμη φορά, τη λειτουργία του κράτους; Ένας σύντροφος που παρευρίσκεται στο Λαϊκό Σπίτι, προσφέρει μια απάντηση ενός διαφορετικού είδους: «Εδώ οι άνθρωποι έχουν πρακτικά προβλήματα να λύσουν και να σκεφτούν, τη ζωή στη φτώχεια και τον πόλεμο, και δεν δίνουν μία δεκάρα για θέματα που αφορούν το «μαλλί της κατσίκας»: θέλουν τα κοινωνικά και τα καθημερινά προβλήματα να λύνονται «. Η Ghalia, πίσω από το λουλουδένια-διαμορφωμένο πέπλο που καλύπτει το κεφάλι της, και με το βλέμμα της και με την κατανόηση , μιάς από καιρό μητέρας, ήρεμα προσθέτει: «η νοοτροπία μας είναι διαφορετική από τη νοοτροπία του κράτους:. Αυτό είναι σημαντικό. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον, δεν θέλουμε να εξουδετερώσει ο ένας τον άλλο. Το κράτος πάνω απ ‘όλα είναι μια λογική, και εδώ η λογική αυτή δεν υπάρχει. «.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο infoaut.org
Μεταφράστηκε από το Kurdish Question

Aπό:http://www.hitandrun.gr/rojava-echi-epanastasi-exalipsi-kratos/

Δεν αποκαλύπτει λεπτομέρειες Ατρόμητος ο Τραμπ ετοιμάζει νέο αντιμεταναστευτικό διάταγμα

Δεν αποκαλύπτει λεπτομέρειες

Ατρόμητος ο Τραμπ ετοιμάζει νέο αντιμεταναστευτικό διάταγμα

O Tραμπ με την Πρώτη Κυρία, Μελάνια (Φωτογραφία: Reuters )

Κοινή χρήση

Ουάσινγκτον

Την πρόθεσή του να απαντήσει στην κόντρα που έχει ανοίξει με τη Δικαιοσύνη, υπογράφοντας νέο αντιμεταναστευτικό διάταγμα έκανε γνωστή ο Τραμπ.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στο Air Force One, o Αμερικανός πρόεδρος είπε ότι το νέο διάταγμα θα είναι έτοιμο το αργότερο την Τρίτη.

Απέφυγε να δώσει διευκρινίσεις για το πώς ακριβώς αυτό το νέο διάταγμα θα προσπεράσει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αρκούμενος να δηλώσει ότι θα αλλάζει «πολύ λίγα».

«Αυτή τη μάχη θα την κερδίσουμε» συμπλήρωσε.

Υπενθυμίζεται ότι το ομποσπονδιακό εφετείο απέρριψε ομόφωνα την προσφυγή της κυβέρνησης που ζητούσε αποκατάσταση του διατάγματος για μπλόκο στην είδοσο υπηκόοων επτά χωρών στις ΗΠΑ.

Από τους τρεις δικαστές, δεν βρέθηκε κανείς που να δεχθεί το επιχείρημα του Τραμπ πως ο κίνδυνος εθνικής ασφάλειας αιτιολογούσε επαναφορά του διατάγματος.

Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Εφετείου της 9ης Περιφέρειας (Σαν Φρανσίσκο) ερμηνεύται στα αμερικανικά ΜΜΕ και ως μήνυμα στην ευρύτερη μάχη που έχει αρχίσει να ανοίγει: Το μήνυμα (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Washington Post) είναι πως η δικαστική εξουσία σκοπεύει να διαφυλάξει το ρόλο της ως ελεγκτής της εκτελεστικής εξουσίας.

Στην πρώτη του άμεση αντίδραση, ο Ντόναλντ Τραμπ έδειξε πως σκοπεύει να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο. «ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΠΑΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ» έγραψε (με όλα κεφαλαία) στο Twitter.

Η απόφαση του Εφετείου αφορούσε μόνο το αίτημα για αποκατάσταση της ισχύος του διατάγματος, και όχι την ουσία του διατάγματος.

Η ουσία του διατάγματος, η συνταγματικότητά του ή μη, βρίσκεται ακόμη υπό εξέταση σε δικαστήρια χαμηλότερου βαθμού.

Newsroom ΔΟΛ

Έρχεται ένας ακόμα επώδυνος συμβιβασμός…

Ωστόσο, υπάρχει η ελπίδα ότι τα προληπτικά μέτρα δεν θα εφαρμοστούν εάν τηρήσουμε σοβαρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων

Όπως συμβαίνει με όλες τις συμφωνίες στα χρόνια των Μνημονίων αυτό θα συμβεί και τώρα. Μπορεί να μην έχει επιτευχθεί ακόμη συμφωνία σε σχέση με το περίγραμμα στο οποίο θα κινηθούν στην Αθήνα οι θεσμοί, ωστόσο στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές είναι μικρή και μέσα στις επόμενες ώρες, το αργότερο στην αρχή της εβδομάδας, θα έχουν γεφυρωθεί οι διαφορές. Άλλωστε και η ανακοίνωση που εξέδωσε ο συντονιστής της χθεσινής συνάντησης, ο πρόεδρος του Εurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος πάντα μετράει τα λόγια του, στην ουσία «φωτογραφίζει» την επιστροφή των θεσμών.
Η χθεσινή τετράωρη διαπραγμάτευση των αξιωματούχων της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ και του οικονομικού επιτελείου της ελληνικής κυβέρνησης φαίνεται ότι ανοίγει το δρόμο για την επιστροφή των επικεφαλής των θεσμών στην Αθήνα μέσα στην επόμενη βδομάδα προκειμένου να ολοκληρώσουν τη δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος.
Η χθεσινή πρόοδος είναι προϊόν αμοιβαίων υποχωρήσεων όλων των πλευρών, γιατί διαφορετικά δεν υπήρχε περίπτωση να «ξεμπλοκάρει» η διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση φαίνεται να μετακινείται από την αρχική της θέση και να συζητάει τη νομοθέτηση των προληπτικών δημοσιονομικών μέτρων για τη διασφάλιση πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ μετά το 2018. Οι δανειστές κάνουν από την πλευρά τους πίσω τόσο ως προς τα μέτρα που θα νομοθετηθούν, αποδεχόμενοι στην ουσία να νομοθετηθεί ένα μέρος τώρα και ένα μετά το 2018, όσο και στο συνολικό ποσό των μέτρων, το οποίο αναμένεται να είναι μικρότερο από 3,6 δισ. ευρώ που προβλέπει η πρότασή τους.
Τα προληπτικά μέτρα δεν θα εφαρμοστούν, εάν η Ελλάδα διασφαλίσει την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ ετησίως μετά το 2018.
Στο συνολικό πακέτο της συμφωνίας που θα προετοιμαστεί θα παρέχονται περαιτέρω διευκρινήσεις των Ευρωπαίων προς το ΔΝΤ αναφορικά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που θα ληφθούν το 2018, ενώ μόλις ολοκληρωθεί η αξιολόγηση η ΕΚΤ από την πλευρά της θα εξετάσει την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Κοινοτικές πηγές στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι εφόσον οι επικεφαλής των θεσμών επιστρέψουν στην Αθήνα μέχρι την Τετάρτη, τότε είναι εφικτή η ολοκλήρωση της αξιολόγησης σε τεχνικό επίπεδο μέχρι τη συνεδρίαση του Εurogroup στις 20 Φεβρουαρίου, ώστε να εγκριθεί και σε πολιτικό επίπεδο από τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης. fimotro.gr

ΤΙ ΖΗΤΑ ΤΟ ΔΝΤ Επιμένουν οι δανειστές για «κόφτη» στην προσωπική διαφορά

ΤΙ ΖΗΤΑ ΤΟ ΔΝΤ

Επιμένουν οι δανειστές για «κόφτη» στην προσωπική διαφορά

Το τελευταίο απόρθητο κάστρο του Ασφαλιστικού βρίσκεται στο μάτι των δανειστών, για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της κατά ΔΝΤ μεταρρύθμισης του συστήματος.

ΕΘΝΟΣ
13:59, , ενημερώθηκε 14:24

Το Ταμείο επιμένει πως η «προσωπική διαφορά» πρέπει να καταργηθεί, ανεξάρτητα από το ύψος των πλεονασμάτων που θα συμφωνηθούν για μετά το 2018

Η «προσωπική διαφορά» των κύριων συντάξεων που αποτιμάται από το ΔΝΤ σε 1,8 δισ. ευρώ και από το υπουργείο Εργασίας σε 1,2-1,5 δισ. σε ετήσια βάση είναι στο επίκεντρο των σκληρών και, κατά πολλούς αναλυτές παράλογων, απαιτήσεων του Ταμείου για την ομαλή εξέλιξη του ελληνικού προγράμματος.

Παρά τις εξοικονομήσεις του νόμου Κατρούγκαλου που προήλθαν από απανωτές περικοπές σε επικουρικές, μερίσματα, εφάπαξ και νέες κύριες συντάξεις, το Ταμείο επιμένει πως το Ασφαλιστικό παραμένει «σε μεγάλη ανισορροπία» κι εκτιμά πως το έλλειμμά του είναι 4πλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αγγίζοντας το 11% του ΑΕΠ. Γι' αυτό και ζητά να πέσουν στον... κόφτη και οι κύριες συντάξεις, με μειώσεις που μεσοσταθμικά αγγίζουν το 20%, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν ακόμη και το 35%. Αυτή είναι η αποκωδικοποίηση μιας ενδεχόμενης κατάργησης της «προσωπικής διαφοράς», η οποία κατά το ΔΝΤ πρέπει να αφαιρεθεί από τα εισοδήματα 1,4 εκατ. συνταξιούχων... Το Ταμείο μάλιστα επιμένει πως η «προσωπική διαφορά» πρέπει να καταργηθεί ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από το ύψος των πλεονασμάτων που θα συμφωνηθούν για μετά το 2018, στο πλαίσιο της σκληρής διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Σύμφωνα με τον δικηγόρο Διονύση Ρίζο, ειδικό σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης, μια ενδεχόμενη κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις κύριες συντάξεις ?η οποία ωστόσο δεν έχει καν υπολογιστεί πλήρως ακόμη? θα έπληττε κυρίως επτά κατηγορίες συνταξιούχων: δημοσίους υπαλλήλους που έχουν συνταξιοδοτηθεί με 35ετία (μπορεί να χάνουν 15%-20%), δημόσιους υπαλλήλους που έχουν συνταξιοδοτηθεί με άλλα καθεστώτα μέχρι και 30 χρόνια ασφάλισης (μπορεί να χάνουν 5-10%), συνταξιούχους ΙΚΑ που αποχώρησαν με 35ετία και υψηλές αποδοχές (μπορεί να χάσουν 20%), μητέρες ανηλίκων από το ΙΚΑ (μπορεί να χάνουν 2%-20% ανάλογα με την περίπτωση), συνταξιούχους που έφυγαν με τα κατώτατα όρια του ΙΚΑ (μπορεί να χάνουν 10-12%), πρ. εμπόρους ΤΕΒΕ που έχουν αποχωρήσει με 35ετία και παίρνουν το «μπόνους» των 220 ευρώ (χάνουν τουλάχιστον 30%), συνταξιούχους Ταμείου Νομικών (μπορεί να χάνουν έως και 40%).

Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, απώλειες από μια ενδεχόμενη κατάργηση της προσωπικής διαφοράς θα έχουν 1,4 εκατομμύρια συνταξιούχοι. Ελληνες ειδικοί βάζουν στο «κάδρο» των ενδεχόμενων περικοπών σχεδόν το 70% των συνταξιούχων, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι 620.000 αγρότες που έχουν εξαιρεθεί. Εκείνοι που σίγουρα δεν κινδυνεύουν εκτιμώνται σε περίπου 500.000 με μηνιαίες συντάξεις από 550 έως 700 ευρώ και περισσότερα από 30 χρόνια ασφάλισης.

Η έκθεση
Στην έκθεσή του το ΔΝΤ υπολογίζει πως από την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς θα θιγούν κυρίως υψηλοσυνταξιούχοι που έφυγαν με λίγα χρόνια ασφάλισης (σε ακραίες περιπτώσεις μέχρι 40%), ενώ υποστηρίζει πως θα πάρουν ελαφρώς υψηλότερα ποσά χαμηλοσυνταξιούχοι που έφυγαν με πολλά χρόνια (μέχρι 20%).

Η «προσωπική διαφορά» είναι η διαφορά ανάμεσα στην παλιά σύνταξη που εισπράττουν σήμερα οι συνταξιούχοι και τη νέα σύνταξη, όπως αυτή θα διαμορφωθεί με τον νέο τρόπο υπολογισμού που προβλέπει ο τελευταίος ασφαλιστικός νόμος (εθνική και ανταποδοτική). Στη σύγκριση μπαίνουν τα καθαρά προ φόρου ποσά, ώστε οι δικαιούχοι να συνεχίσουν να βάζουν στην τσέπη τα ίδια ποσά. Σύμφωνα με τις υπουργικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί, η διαδικασία της αναπροσαρμογής των κύριων συντάξεων θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως 30/9/2017, ενώ η αναπροσαρμοσμένη σύνταξη και η προκύπτουσα προσωπική διαφορά θα πρέπει να έχουν αποτυπωθεί στο πληροφοριακό σύστημα του ΕΦΚΑ έως 1/1/2018.

Ο ισχύων νόμος προβλέπει πως οι συντάξεις θα παραμένουν «παγωμένες» μέσω της προσωπικής διαφοράς, έως ότου αυτή μηδενιστεί μέσα από τη σταδιακή αύξηση των νέων συντάξεων, κάτι που προϋποθέτει αύξηση της πορείας του ΑΕΠ.

Υπενθυμίζεται πως η πικρή συνταγή του ΔΝΤ, όπως εκφράστηκε στην πρόσφατη έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, περιλαμβάνει και τη μεσομακροπρόθεσμη μείωση της Εθνικής Σύνταξης κάτω από τα 384 ευρώ, ώστε να αυξηθεί το μερίδιο της ανταποδοτικής, αλλά και την κατάργηση των εκπτώσεων που ισχύουν σήμερα για τις εισφορές των επιστημόνων - γιατρών, δικηγόρων, μηχανικών.

Γιάννης Φώσκολος

Απομακρύνεται και η 20ή Φεβρουαρίου Παραμένει η απόσταση Αθήνας - θεσμών, παρά την «πρόοδο»

Απομακρύνεται και η 20ή Φεβρουαρίου

Παραμένει η απόσταση Αθήνας - θεσμών, παρά την «πρόοδο»

(Φωτογραφία: ΑΠΕ )

Αθήνα

Παρά τον θετικό τόνο στις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ το βράδυ της Παρασκευής περί προόδου και επιστροφής των δανειστών την επόμενη εβδομάδα -χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται ακριβής ημερομηνία-, η αίσθηση που δημιουργήθηκε στην Αθήνα από την συνάντηση Τσακαλώτου - Χουλιαράκη με τους εκπροσώπους των θεσμών ήταν διαφορετική.

Κυβερνητικές πηγές σημείωναν αργά το βράδυ της Παρασκευής ότι ναι μεν υπήρξε πρόοδος, αλλά «όσο παραμένουν παράλογες απαιτήσεις από πλευράς ΔΝΤ, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για συνέχέχιση της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων».

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο Τύπο του Σαββάτου, η κοινή πρόταση που παρουσίασαν οι δανειστές στο οικονομικό επιτελείο περιλαμβάνει την προληπτική θεσμοθέτηση μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ με πρόβλεψη εφαρμογής μετά το 2018, αν δεν πιαστούν οι στόχοι. Το πακέτο περιλαμβάνει, κατά πληροφορίες, το αφορολόγητο όριο και τις φοροαπαλλαγές

Οι δανειστές προσέφεραν και ένα «αντίδωρο», που περιλαμβάνει αναπτυξιακές κινήσεις μέσα στο επόμενο διάστημα.

Χάνεται άλλο ένα ορόσημο;

Αυτό πάντως που έχει αρχίσει να διαφαίνεται είναι ότι και το ορόσημο της 20ής Φεβρουαρίου για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης απομακρύνεται, με όποιες επιπλοκές μπορεί να φέρει η εξελίξη αυτή λόγω των ολλανδικών εκλογών (15/3), αλλά και την γερμανική προεκλογική μάχη, στην οποία το ελληνικό ζήτημα κατέχει ήδη κυρίαρχη θέση.

Χαρακτηριστική είναι η συνέντευξη Σόιμπλε στο Der Spiegel, στην οποία επιτίθεται κατά του Μάρτιν Σούλτς λέγοντας ότι «για να φτάσουμε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση ανάληψης ευθύνης (αναφορικά με τα χρέη των χωρών-μελών) θα πρέπει να περιορίσουμε το ρίσκο, ο κ. Σουλτς όμως ζητά ευρωομόλογο και μεγαλοθυμία απέναντι στους Έλληνες. Εάν προχωρήσουμε σε κούρεμα χρέους, δεν αλλάζουμε κάτι στη χώρα».

Όταν ο δημοσιογράφος του επισήμανε ότι ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών έχει στο πλευρό του το ΔΝΤ ο κ. Σόιμπλε απάντησε: «Όχι, ο κ. Σουλτς θέλει να επιβληθούν λιγότερες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, το ΔΝΤ όμως ζητά περισσότερες. Αλλά όταν προκύπτει η εντύπωση ότι υπογράφουμε μια συνθήκη, αλλά πρόκειται μόνο για ένα κομμάτι χαρτί, που σε περίπτωση ανάγκης δεν μπορούμε εφαρμόσουμε, τότε αυτό είναι η καλύτερη τροφή για τους ευρωσκεπτικιστές στη Γερμανία».

Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, εξετάζεται το ενδεχόμενο νέας συνάντησης στις Βρυξέλλες την επόμενη εβδομάδα μεταξύ Τσακαλώτου, Ντάισελμπλουμ, Μοσκοβισί και Κερέ με επίκεντρο το ελληνικό ζήτημα. Ωστόσο, ελληνικές διπλωματικές πηγές, με τις οποίες επικοινώνησε το ΑΠΕ, δεν επιβεβαίωσαν τη συνάντηση.

Ν.Σ.

Newsroom ΔΟΛ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ .ΤΩΡΑ.GR

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017