Πέμπτη, 6 Απριλίου 2017
Ωραία λοιπόν, εθνικό νόμισμα;
Ναι. Πριν από την κατάφαση όμως στο ερώτημα, οφείλει να υπάρχει μια απολύτως συνειδητοποιημένη πλειοψηφία που να συντρίβει κάθε αντίλογο περί της μη ορθής επιλογής.
Για να υπάρξει τείχος που να καταφέρει να σταθεί αξιόμαχο έναντι της κραυγής των αντιπολιτευόμενων καταστροφολόγων είναι απαραίτητο το παλλαϊκό αίσθημα περί του μονόδρομου της σπουδαίας απόφασης. Με αυτή την προϋπόθεση τα πάντα είναι εφικτά. Άλλως θα χρειαστεί περαιτέρω ωρίμανση.
Ένας λόγος που δεν αποφασίζεται η έξοδος είναι αυτός. Με ποσοστό 30% υπέρ του εθνικού νομίσματος και άρα της εξόδου κανείς δεν αποφασίζει το τόλμημα όσο κι αν παρελθόντος του χρόνου δείχνει υποχρεωτικό, καθόσον ο αντίλογος και οι πρώτες δυσκολίες θα υπερνικήσουν το ρεύμα κι αυτό θα ήταν ολέθριο.
Ό,τι πρόκειται να καταφέρει ο λαός θα το καταφέρει μόνο αν είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος, ενωμένος, αποφασισμένος, οργισμένος την οργή του πολέμου έναντι των ντόπιων και των ξένων θηρίων. Κακά τα ψέματα εμείς δεν αντέχουμε τη σύγκριση με την Αγγλία…
Εμείς είμαστε έδαφος πρόσφορο δεινών, σκλάβοι που επαναστάτησαν, που έβγαλαν ψεύτες τα μεγάλα κεφάλια και τα μεγάλα κεφάλαια, ο πέλεκυς λοιπόν δεν συζητείται απλά, είναι η πρώτη κίνηση του εχθρού γιατί πίσω από μια επιτυχία δική μας θα ακολουθήσουν και άλλοι. Ο Σπάρτακος εναντίον της Ρώμης. Κανείς αυτοκράτορας δεν πρόκειται να δεχθεί εύκολα την απόσχιση της επαρχίας του. Αμφιβάλλετε πως είμαστε τέτοια;
Φωτιά και τσεκούρι λοιπόν στους Έλληνες επαναστάτες. Σπαθί, αλλά με τρόπο πολιτισμένο, διπλωματικό. Σύγχρονο καλλυμένο με τον μανδύα του αναγκαστικού δικαίου. Του καπιταλιστικώς οριζόμενου.
Μη φανταστείτε πως είμαστε σύμμαχοι κανενός, ποτέ δεν είμαστε τέτοιοι, ούτε με τους Ρώσους, ούτε με τους Αμερικάνους, ούτε με τους Άγγλους αν δεν κανακεύαμε στην ποδιά μας τα συμφέροντά τους. Δείτε τι έγινε με τον εμφύλιο το '44… Σφάχτηκαν όλοι τους για τις γεωπολιτικές επιρροές τους, για το απώτερο συμφέρον τους δηλαδή, στην καμπούρα τη δική μας.
Θα απειληθούμε λοιπόν πρώτα απ’ όλα στην εδαφική μας ακεραιότητα, κατόπιν θα στηθούμε στον τοίχο (αν τύχει και κάτι πάει στραβά), για το οιασδήποτε μορφής βοήθημα, όχι μόνο οικονομικό –αυτό θεωρείται εκ των ουκ άνευ, ιδίως για παραδειγματισμό- αλλά στο άλλο στο διπλωματικό εκείνο της ανθρώπινης συμμαχίας του δικαίου. (πού χάθηκε τόσα χρόνια το δίκαιο για να βρεθεί ε; Λογικά αναρωτιέστε και έχετε δίκιο διότι πίσω από κάθε δίκαιο κρύβεται κι ένα συμφέρον)
Βεβαίως όλα αυτά δεν είναι λόγος να κάνουμε πίσω (τα γνωρίζουμε από πριν), γι’ αυτό και χρειάζεται η μεγάλη πλειοψηφία και εκτός αυτής ένας ηγέτης που να μπορεί να εμπνεύσει. Δεν κάνουμε πίσω διότι όλο τον καιρό που κάναμε εμπρός μάθαμε, εμπεδώσαμε, νοιώσαμε στο πετσί μας, πως δεν επρόκειτο να υπάρξει μέλλον όχι για εμάς, αλλά ούτε και για τα εγγόνια μας στην Γερμανοκρατούμενη ευρωπη. Η μόνη ελπίδα σε τούτο τον τόπο κατάντησε μια κακοπληρωμένη δυναστευτική αμφίβολη από πλευράς σταθερότητας εργασία.
Σωστά λοιπόν πράξαμε και προχωρούμε…
Το πρώτο και σίγουρο είναι πως θα μας λείψουν πολλά εισαγόμενα προϊόντα. Καμία αντίρρηση και μάλλον προτίμηση. Καλά θα κάνουν να λείψουν. (Το τουριστικό συνάλλαγμα θα πηγαίνει κατά κύριο λόγο σε καύσιμα -μέχρι την εξόρυξη των δικών μας- και σε φάρμακα που αδυνατούμε να παράξουμε)
Όταν η χώρα χρεοκοπεί δεν μπορεί να ζει ένα μέρος της πλούσια σε βάρος ενός μεγαλύτερου επόμενου το οποίο παραμένει άνεργο προκειμένου να εξακολουθεί να εισάγεται προϊόν απαραίτητο σε λιγότερους.
Ασφαλώς μαζί με τα ξερά θα καούν και κάποια χλωρά δεν γίνεται αλλιώς. Δυστυχώς δεν γίνεται.
Θα ζήσουμε λοιπόν με ουίσκι 150 ''ευρώ'' το μπουκάλι, χωρίς φθηνά κινητά sumsung, χωρίς τηλεοράσεις πανάκριβες –οι πιο φτωχοί εννοώ, γιατί οι πλούσιοι δεν θα έχουν σοβαρό πρόβλημα. Θα πληρώνουν ένα δασμό 1000% ή 2000% και θα αγοράζουν και αυτήν και ό,τι άλλο εισαγόμενο χρειάζονται και καλά θα κάνουν μια και πράττοντας αγορές, θα βοηθούν βαριά φορολογούμενοι άμεσα και τη χώρα) οι υπόλοιποι θα βρουν δουλειές γιατί θα ανέβει η ζήτηση στις ντόπιες προτεινόμενες επιλογές. Ο προστατευτισμός (μέσω της ισχυρότατης φορολογίας) του κράτους σώνει και αναπτύσσει την εγχώρια παραγωγή.
Και πώς θα γίνει αυτό;
Θα συμβεί από μόνο του, διότι ακριβαίνοντας υπερβολικά τα προϊόντα εισαγωγής θα καθίσταται επιτακτική η επιδιόρθωση των υπαρχόντων –βλ. κατασκευή ανταλλακτικών, ώρες απασχόλησης προσωπικού- ή η κατασκευή για αγορά εξ αρχής νέων εγχώριων όμοιων προϊόντων με αποτέλεσμα να ανοίξουν νέες βιοτεχνίες, νέα μαγαζιά να εφαρμοστούν καινοτόμες ιδέες, να επανεκπαιδευτούν νέοι τεχνίτες σε νέες ή παλαιές εγκαταλελειμμένες τεχνικές. Η ανάγκη δεν είναι από μόνη της ένα γεγονός, αλλά βοηθάει στην ύπαρξη πολλών επόμενων...
Ποιος έφτιαχνε μια τηλεόραση ή ένα ηλεκτρικό σίδερο χθες; Σήμερα ίσως να το σκέφτεται κάποιος, χθες, κανείς. Το πετούσε κι αγόραζε μια νέα ιαπωνική συσκευή με 300-500 ευρώ. Για να την φτιάξει χρειαζόταν περίπου τα ίδια χρήματα.
Την ίδιο προϊόν λοιπόν με εθνικό νόμισμα θα το αγοράζει -σε αντιστοιχία- 3000 νομισματικές μονάδες άλλως θα προτιμήσει το ελληνικό με 300-500 αντίστοιχες.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να καταλάβουμε πως έχουμε χρεοκοπήσει και πως δεν μπορούμε να αναπτυσσόμαστε και να ξοδεύουμε συγχρόνως. Είναι σημαντικό αυτό. Πρώτα κάνεις 'μαγιά' που λέγανε οι παλαιότεροι, κατόπιν σταθεροποιείς την κατάστασή σου στην αγορά και κατόπιν ξοδεύεις συνετά από το περίσσευμα, αφού έχεις αποταμιεύσει κοντύλι για την ανάπτυξη, διότι εταιρία που δεν αναπτύσσεται βαθμιαία μειώνει τη δυναμική της.
Σε πολλούς δεν αρέσει. Θεμιτό και αναμενόμενο. Σε ποιους δεν αρέσει; Σε εκείνους που έχουν τον (οικονομικό)τρόπο τους και δεν έχουν βληθεί από την όλη κατάσταση. Θεμιτό και αυτό. Σου λένε: Τρελοί ήσαστε; Μια χαρά είμαστε όπως είμαστε. Με εθνικό νόμισμα θα καταστραφούμε… Και από τη μεριά τους δίκιο έχουν. Κατάσταση που δεν σ' ενοχλεί είναι από μόνη της καλή. Μα εκείνοι που δεν έχουν επηρεαστεί από την ήδη διαμορφωμένη οικονομική κατάσταση δεν είναι οι πολλοί. Είναι όμως εκείνοι οι ισχυροί που ορίζουν τις τύχες μας.
Με τον τρόπο τους λοιπόν, εκείνον της αιώνιας δανειοδότησης και της υποταγής, της δουλοποίησης του Έλληνα εργαζόμενου, της καταστροφής της πρωτογενούς παραγωγής, της υπαλληλοποίησης πάντων στα ξένα ή στα εγχώρια μεγάλα κεφάλαια, θα συμβεί το απλό προσφιλές τους αναμενόμενο:
1. Θα αναδιανεμηθεί ο νόμιμα αποκτημένος-φορολογημένος πλούτος της μεσαίας τάξης σε αυτούς τους λίγους, Έλληνες και ξένους. Θα αρπαγεί με απλά λόγια προς όφελος των αδίκως επιθυμώντων τα νομίμως ανήκοντα εις άλλους. Πώς; Με άλογη φορολογία, όπως ακριβώς και συμβαίνει. Η μείωση του εισοδήματος επιφέρει αδυναμία πληρωμής φόρων (αυξανόμενων φόρων για ταχύτερη αλλοτρίωση αγαθών). Τυχαίο;
2. Θα δημιουργηθούν ελάχιστοι κρατούντες πολλά και πάμπολλοι έχοντες ελάχιστα, σε αναλογία 10% προς 90%. Από τη μια πλευρά, άκρατη πολυτέλεια, χλιδή και από την άλλη φαβέλα. Πείνα και ανέχεια. Φαβέλα και δυνατό χέρι για εργασία με ωράριο ανατολή-δύση, με μισθό ίσα για επιβίωση και δύναμη για εργασία, διότι ένας ημιθανής εργαζόμενος δεν συμφέρει κανέναν.
Το μέλλον πίσω από το χρυσόχαρτο της ανάκαμψης αυτό είναι. Δυστυχώς...
Αυτό οραματίζεται η σημερινή γερμανική ευρώπη κι αν τα παραλέω, το κάνω θεωρώντας πως επέχω λίγο. Σίγουρα όχι πολύ. Μακάρι να κάνω λάθος. Χίλιες φορές μακάρι.
Ας ρίξουμε μία ματιά στην πορεία μας μέχρι τώρα και ας βγάλουμε συμπεράσματα:
- Από πού ξεκίνησαν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και πού έφτασαν.
- Από πού ξεκίνησαν τα όρια, η ηλικία συνταξιοδότησης και προς τα πού οδεύουν. (Όχι ότι όλα ήταν σωστά, αλλά και στο παράλογο δεν υπάρχει δίκαιο)
- Από πού ξεκίνησαν οι συντάξεις, πού έφτασαν και πού πρόκειται να φτάσουν.
- Τα εργασιακά και το μέλλον που μας προτείνεται (υποχρεωτικά)
- Η περιούσια της χώρας και η αρπαγή της… Η υποχρεωτική πώλησή της έναντι εξευτελιστικών τιμημάτων.
Και πόσα άλλα...
Δεν γίνεται αλλιώς επιμένουν πολλοί. Ασφαλώς και δεν γίνεται, αλλά με τη λογική και τον τρόπο τον δικό τους!
Ποιος δεν μπορεί να δει, να προδιαγράψει το μέλλον που μας δείχνουν για σωτηρία χάριν ολίγων ακόμα δανεικών; Των οποίων δεν μπορούμε ούτε τους τόκους να πληρώσουμε και ευελπιστούμε πως κάποτε θα ξεφύγουμε. Αναρωτιέμαι το πώς...
Ποιοι το κάνουν; Μα φυσικά όλοι εκείνοι που έχουν συμφέρον…
-Με το εθνικό νόμισμα θα υπάρξουν οι καταστροφές του πολέμου.
-Σάμπως τώρα απέχουμε πολύ;
Το βέβαιο είναι πως αν αργήσουμε να αποφασίσουμε δραστική αλλαγή πλεύσης αργότερα θα είναι πάρα πολύ χειρότερα για το 90% των Ελλήνων.
Με το εθνικό νόμισμα θα είναι χειρότερα για το 10% που εξακολουθεί και σήμερα να απολαμβάνει και να ορέγεται.
Όλοι οι υπόλοιποι το λίπος μας γλείφουμε αν δεν το ‘χετε καταλάβει και γλείφοντας, πηγαίνουμε να ψηφίσουμε τον κάθε μνημονιακό ταγμένο στην υπηρεσία των ισχυρών συμφερόντων την ώρα που βλαστημάμε τη μοίρα μας, ενώ θα έπρεπε να στήσουμε στον τοίχο τον εαυτό μας για την ευπιστία και την ατολμία του!
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
