Οταν δεν ξέρεις τι σου γίνεται

daniel_kahneman.jpg

Ντάνιελ Κάνεμαν

08.07.2017, 16:04 | Ετικέτες:  Ευρώπη, Γερμανία, G20, οικονομία, Ντόναλντ Τραμπ, κινητοποιήσεις,Ταγίπ Ερντογάν, πρόσφυγες, Νόμπελ

Συντάκτης: 

Γιώργος Τσιάρας

Αλλη μια Παρασκευή που δεν ξέρω τι να πρωτογράψω – αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημα με τις μόνιμες στήλες, τη μια δεν έχεις τι να πεις και την άλλη βδομάδα γίνεται χαμός και δεν ξέρεις τι να διαλέξεις.

Να καταπιαστώ άραγε με την κόλαση εντός και εκτός των τειχών του G20 στο Αμβούργο, με την αιώνια φαγωμάρα των ισχυρότερων πολιτικών του πλανήτη και των λόμπι που κρυφά τους διαφεντεύουν, με τις εμπρηστικές δηλώσεις του Τραμπ και του Ερντογάν ή με τους κανονικούς εμπρησμούς του «μαύρου μπλοκ»;

Μπα, μια χαρά περιγράφει τα αδιέξοδα της υψηλής μάζωξης –και του πλανήτη μας– ο αυτόπτης μάρτυς Μπάμπης παραδίπλα. Να γράψω μήπως για το προσφυγικό, για τα νέα ορατά και αόρατα τείχη που υψώνονται γύρω μας και που ακόμη μια φορά αποκαλύπτουν όλη την υποκρισία του κίβδηλου, α λα καρτ «πολιτισμού» μας;

Αδικος κόπος, όταν έχεις τη χαρά να φιλοξενείς (κι ακόμη καλύτερα, να «μπουμπουνίζεις» πρωτοσέλιδα) την ολοζώντανη μαρτυρία ενός πραγματικού διασώστη, που βάζει το φλέγον θέμα στις πραγματικές του, ανατριχιαστικές διαστάσεις. Γυρίστε σελίδα, και θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας: καλές οι αναλύσεις και οι συνθέσεις, αλλά μπροστά στο «καυτό», αληθινό ρεπορτάζ, δεν πιάνουν μπάζα.

Κοινώς, δεν ξέρω τι μου γίνεται. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είμαι ο μόνος. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από τις σπουδές και την εμπειρία μας, ανεξάρτητα από την ισχύ και τους πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας, είμαστε αποδεδειγμένα πολύ κακοί όταν έρχεται η ώρα να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις – και η Ιστορία του είδους μας, αυτό το χρονικό πολέμων και προβλέψιμων καταστροφών, είναι γεμάτη από τα τραγικά αποτελέσματα αυτής μας της καλά τεκμηριωμένης ανημποριάς.

Για να ξεφύγω λοιπόν από το αδιέξοδο, θα καταφύγω σε έναν από τους (λιγοστούς) αγαπημένους μου νομπελίστες των οικονομικών επιστημών, τον 82χρονο Αμερικανοεβραίο σοφό Ντάνιελ Κάνεμαν. Εναν σοφό που επίσης δεν ξέρει τι του γίνεται, αλλά τουλάχιστον ξόδεψε την πολυκύμαντη ζωή και τη λαμπρή του ακαδημαϊκή καριέρα για να καταλάβει, όσο γίνεται, το γιατί.

Ο Κάνεμαν, που λέτε, πήρε το Νόμπελ Οικονομίας το 2002, αλλά δεν είναι οικονομολόγος. Ψυχολόγος είναι, και μάλιστα κορυφαίος εκπρόσωπος της λεγόμενης συμπεριφορικής ψυχολογίας.

Μαζί με τον, μακαρίτη πια, φίλο και συνεργάτη του Αμος Τβέρσκι, ο «Ντάνι» μελέτησε για δεκαετίες τον μηχανισμό λήψης αποφάσεων του «εξελιγμένου» ανθρώπινου είδους, που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται Homo Sapiens, Σοφός Ανθρωπος, και κατέληξε σε μερικά αιρετικά μεν, δύσπεπτα, αλλά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Το βασικότερο όλων, που αναδεικνύεται με μοναδικό χιούμορ και ενάργεια στο βιβλίο του «Thinking, Fast and Slow» (κυκλοφορεί από το 2013 και στα ελληνικά ως «Σκέψη, γρήγορη και αργή») είναι ότι το μυαλό μας δεν λειτουργεί ενιαία, αλλά δυαδικά, δηλαδή με δύο εντελώς διαφορετικούς και συχνά αντίθετους τρόπους σκέψης.

Από τη μια, έχουμε τη γρήγορη, την πιο ενστικτώδη και ανεπεξέργαστη, αυτή του άτριχου πιθήκου που με εξελικτικούς όρους κατέβηκε μόλις...προχτές από τα δέντρα, την οποία βάφτισε «σύστημα 1»: είναι σκέψη ζωώδης, συναισθηματική, σχεδόν αυτόματη, βασισμένη σε συμπάθειες και αντιπάθειες, στερεότυπα και νοοτροπίες που κατά κανόνα κληρονομήσαμε αμάσητες από τα μικράτα μας ή υιοθετήσαμε μεγαλώνοντας σαν απόλυτες, αξιωματικές αλήθειες. Κι από την άλλη την αργή σκέψη, το «σύστημα 2», που είναι αυτή του εξελιγμένου, «πολιτισμένου» ανθρώπου.

Είναι η δύσκολη, κοπιαστική σκέψη που βασίζεται στη λογική και γι’ αυτό μας ζορίζει πολύ περισσότερο από την άλλη, με αποτέλεσμα να την αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι και να σπεύδουμε πάλι πίσω στην ευκολία του ενστίκτου – χωρίς, φυσικά, και να το παραδεχόμαστε.

Ο Κάνεμαν είναι ξεκάθαρος: και τα δύο συστήματα σκέψης είναι ατελή, γεμάτα σφάλματα και λογικά άλματα και χάσματα. «Είμαι ο μνήμων εαυτός μου, και ο εμπειρικός εαυτός μου, αυτός που ζει καθημερινά τη ζωή μου, είναι για μένα ένας ξένος»...

Σε καμιά περίπτωση το «σύστημα 2» δεν είναι αλάνθαστο – αντίθετα, συχνά μας οδηγεί σε ακόμη χειρότερα λάθη, ή στο φαινόμενο της «παράλυσης διά της υπεραναλύσης», όπου από την πολλή διεξοδικότητα καταλήγουμε στην απόλυτη αδράνεια.

Εξίσου συχνά ακόμη και οι πιο λογικοί άνθρωποι ακολουθούμε με ευκολία τις συμβουλές ή τις αποφάσεις κάποιας ανώτερης «αυθεντίας», χωρίς να εντρυφούμε βαθύτερα στη λογική (ή τον παραλογισμό) της.

Πολλές φορές, λέει ο Κάνεμαν, το μυαλό μας ζορίζεται τόσο πολύ με ένα δύσκολο πρόβλημα που σπεύδει αυτομάτως να στραφεί σε ένα άλλο ζήτημα, παρεμφερές μεν, αλλά ευκολότερο.

Αλλες φορές, ακόμη και το υποτίθεται πιο αντικειμενικό «σύστημα 2» επηρεάζεται υποσυνείδητα από τις προσωπικές μας προτιμήσεις και αντιπάθειες και, σε κάθε περίπτωση, οδηγείται σε χοντρά λάθη. Ετσι κι αλλιώς, όμως, η συντριπτική πλειονότητα των αποφάσεών μας είναι διαισθητικές, συνειρμικές, σχεδόν αυτόματες – ανήκουν, κοντολογίς, στο μυαλό του πιθήκου.

Στο θαυμάσιο βιβλίο του, ο Κάνεμαν περιγράφει πως πρωτοσυνειδητοποίησε τη ματαιότητα της «λογικής» επεξεργασίας: όταν υπηρετούσε στον ισραηλινό στρατό, στη δεκαετία του 1950, αυτός και η ομάδα του επιφορτίστηκαν με το «ξεδιάλεγμα» των στρατιωτών που είχαν ηγετικά προσόντα.

Επαιρναν λοιπόν ομάδες οκτώ ατόμων, και προσπαθούσαν με βάση τα κλασικά ψυχολογικά μοντέλα να μαντέψουν ποιος είναι ο καλύτερος ηγέτης. Αμ δε! Ελάχιστες φορές έπεφταν μέσα – οι παράγοντες που καθορίζουν την «ηγετικότητα» είναι intangible, δεν χωράνε στα χαρτιά και τα βιβλία, και αναδύονται μόνο εμπειρικά, μέσα από το βάπτισμα του πυρός.

Γέροντας πια, σεβαστός από όλους αλλά όχι και πραγματικά αποδεκτός, ο Κάνεμαν ξέρει ότι παραμένει παρείσακτος, αφού οι άνθρωποι δεν θέλουν να παραδεχτούν πραγματικά τον βαθμό της αφροσύνης και της ηλιθιότητάς τους.

Αυτός ισχύει ιδιαίτερα για τους φορείς πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας, αλλά και τους οικονομολόγους και τους μεγαλοεπενδυτές, που –όπως προκύπτει ξεκάθαρα από το έργο του– δεν είναι τίποτε περισσότερο από μαθητευόμενοι μάγοι.

«Πολλοί άνθρωποι λένε σήμερα ότι ήξεραν πως θα ερχόταν η χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά δεν λένε την αλήθεια. Επειτα από μια κρίση, λέμε στους εαυτούς μας ότι καταλαβαίνουμε γιατί συνέβη, και διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος είναι κατανοήσιμος. Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να αποδεχτουμε ότι ο κόσμος τις περισσότερες φορές είναι ακατανόητος».

Κι αλλού: «Οι τραπεζίτες-επενδυτές πιστεύουν βαθιά σε αυτό που κάνουν. Δεν θέλουν ν’ ακούσουν ότι οι αποφάσεις τους δεν βασίζονται σε τίποτε παραπάνω από τύχη. Ολοι εμείς οι υπόλοιποι απλά πληρώνουμε την παράνοιά τους». πηγη εφ. συντακτων

Αστυνομικοί σε σπείρα μπράβων που πουλούσαν προστασί

Αστυνομικοί σε σπείρα μπράβων που πουλούσαν προστασία σε μαγαζιά

2 / 19

Protothema.gr

7 ώρες πριν

SHARE

Νέος καύσωνας με 40άρια την επόμενη εβδομάδα

© Παρέχεται από: PROTO THEMA S.A.Αστυνομικοί σε σπείρα μπράβων που πουλούσαν προστασία σε μαγαζιά

Στην εξάρθρωση δύο μεγάλων εγκληματικών οργανώσεων, οι οποίες εκβίαζαν και πουλούσαν προστασία σε καταστήματα, προχώρησε η ελληνική αστυνομία. Ανάμεσα στους εμπλεκόμενους βρίσκονται και δύο αστυνομικοί, οι οποίοι φέρονται να είχαν διττό ρόλο.

Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε σε διάφορες περιοχές της Αττικής και τα μέλη των εγκληματικών ομάδων ήταν κυρίως Έλληνες, αλλά και αλλοδαποί. Πιο συγκεκριμένα, συνελήφθησαν 19 άτομα, εκ των οποίων τα 16 ήταν ελληνικής καταγωγής, οι δύο ήταν από την Αλβανία και το ένα από την Ουκρανία. Για τις ίδιες υποθέσεις αναζητούνται άλλα 11 άτομα.

Σε βάρος τους σχηματίσθηκε ποινική δικογραφία για εγκληματική οργάνωση, εκβίαση με το πρόσχημα παροχής προστασίας, επικίνδυνες σωματικές βλάβες και παραβάσεις της νομοθεσίας περί Όπλων, περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού, περί νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και ελέγχου των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης.

Στην ίδια υπόθεση, κατηγορούμενοι για διάφορα αδικήματα (νομοθεσία περί επιταγών, περί καζίνων, τοκογλυφία, αγοραπωλησία εξαρτησιογόνων ουσιών, συμμετοχή σε ξυλοδαρμούς κ.α.) είναι επιπλέον 15 άτομα.

Ως προς το χρονικό της εξάρθρωσης, στο πλαίσιο της πολύμηνης έρευνας του Τμήματος Δίωξης Εκβιαστών, αποκαλύφθηκε η δράση των εγκληματικών αυτών οργανώσεων, που αριθμούσαν 15 μέλη περίπου η καθεμία και δραστηριοποιούνταν τουλάχιστον από το έτος 2015. Από τις έρευνες πρόεκυψε ότι συνεργάζονταν μεταξύ τους ενώ μοίραζαν τις περιοχές και τα καταστήματα στα οποία παρείχαν προστασία και ενεργούσαν από κοινού κατά την προσέγγιση των καταστηματαρχών και τις εισπράξεις «προστασίας».

Επιπλέον εξακριβώθηκε η σύνθεση των μελών που αποτελούσαν την κάθε ομάδα, τα οχήματα που χρησιμοποιούσαν, οι διευθύνσεις διαμονής τους και οι "χώροι" που διατηρούσαν. Επιπρόσθετα διευκρινίστηκαν οι ρόλοι και η ιεραρχική σχέση των μελών της κάθε ομάδας, (αρχηγικά μέλη, εντολείς, εντολοδόχοι, εκτελεστές κλπ). Αρχηγικό ρόλο στην Α΄ Ομάδα είχε 59χρονος Έλληνας και στην Β΄ Ομάδα 51χρονος επίσης Έλληνας.

Από την περαιτέρω έρευνα διαπιστώθηκε ότι τα μέλη των ομάδων συνεργάζονταν αλλάζοντας σύνθεση κατά την προσέγγιση των καταστηματαρχών και το μοίρασμα των περιοχών.

Συγκεκριμένα η Α΄ ΟΜΑΔΑ παρείχε «προστασία» σε καταστήματα στις περιοχές Γκάζι, Κεραμικού, Βοτανικού, Αγ. Παντελεήμονα, Κυψέλης, Γκύζη, Εξαρχείων, Παγκρατίου, Καισαριανής, Αμπελοκήπων, Συντάγματος, Κολωνακίου, Καλλιθέας, Μεταμόρφωσης και Περιστερίου και η Β΄ ΟΜΑΔΑ παρείχε «προστασία» σε καταστήματα στις περιοχές Κεραμικού, Γκάζι, Πατησίων, Κολωνακίου, Μεταξουργείου, Συντάγματος, Γλυφάδας, Ψυρή, Λυκόβρυσης, Π. Φάληρου, Ασπρόπυργου, Κηφισιάς, Άνοιξης, Ν. Ερυθραίας, Αγ. Παρασκευής, Χαλανδρίου, Κυψέλης και Πειραιά.

Όπως εξακριβώθηκε οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων κατέβαλλαν από 200 έως 2.500 ευρώ μηνιαίως για προστασία. Η καταβολή γινόταν κυρίως λόγω του φόβου από την πολυμελή παρουσία "φουσκωτών", όταν τους προσέγγιζαν. Οι συλληφθέντες "παρείχαν προστασία" τουλάχιστον σε εξήντα ένα (61) καταστήματα της Αττικής.

Οι δυο ομάδες πέραν της δράσης τους στην «προστασία» καταστημάτων, αναλάμβαναν και υποθέσεις διευθέτησης διαφορών μεταξύ τρίτων προσώπων, συνοδείες προσώπων, «παρουσίες» σε αθλητικούς χώρους, πρόκληση σωματικών βλαβών «κατά παραγγελία» κλπ. Σημειώνεται ότι οι κατηγορούμενοι έχουν απασχολήσει και κατά το παρελθόν για παρόμοια αδικήματα. Στην κατοχή τους, καθώς και από τις έρευνες στις οικίες τους, μεταξύ άλλων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:

πιστόλι διαμετρήματος 6.35 mm με γεμιστήρα,

(179) φυσίγγια διαφόρων διαμετρημάτων,

(3) κυνηγετικές καραμπίνες και (3) μαχαίρια,

αλεξίσφαιρο και (2) σιδερογροθιές,

μπαστούνι στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει ξίφος,

πτυσσόμενο κλομπ και σπρέι πιπεριού,

μικροποσότητα κοκαΐνης

(3) Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητα,

(26) κινητά τηλέφωνα

(20) αμπούλες με αναβολικά

(3.055,50) ευρώ και (537) δολάρια ΗΠΑ καθώς και

ατζέντες και διάφορες έγγραφες σημειώσεις

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, ο οποίος τους παρέπεμψε σε Τακτικό Ανακριτικό, ενώ για τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς έχει ξεκινήσει η διαδικασία για τη λήψη των προβλεπόμενων διοικητικών μέτρων, στο πλαίσιο της πειθαρχικής δικαιοδοσίας

Από το βραβείο Νομπέλ στον Τρίτο κόσμο. Μια συνέντευξη με τον Πήτερ Αγκρί

8 / 19

naftemporiki.gr

4 ώρες πριν

SHARE

Μια παλιά ρατσιστική ιστορία...

© naftemporiki.gr Ο βραβευμένος με το Νόμπελ Χημείας το 2003, Πίτερ Αγκρί

   Στη Βάσω Μιχοπούλου   

 Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει με το safari look του ο βραβευμένος με το Νόμπελ Χημείας το 2003, Πίτερ Αγκρί, είναι αυτή του περιηγητή, ενώ αυτό που τον χαρακτηρίζει διαχρονικά, εκτός από το χιούμορ που διαθέτει σε αφθονία, είναι η περιπέτεια. Αυτοπροσδιορίζεται ως ένας επαναστάτης που έμαθε να μη συμβιβάζεται και να διδάσκεται από τα λάθη του:  «Το χειρότερο δεν είναι να κάνεις λάθη, αλλά να μη μαθαίνεις από αυτά»  μου λέει χαρακτηριστικά συστήνοντάς μου να διαβάσω το βιβλίο με τίτλο: “How to fail well”(Πώς να αποτυγχάνεις καλά)… 

 Συναντηθήκαμε στο πλαίσιο του 67ου Lindau Nobel Laureates Meeting, του ετήσιου θεσμού συνάντησης Νομπελιστών με νέους ερευνητές από όλο τον κόσμο, που φέτος έλαβε χώρα στο Βαυαρικό νησί Λιντάου το πενθήμερο από τις 25-30 Ιουνίου. Είναι η πέμπτη φορά που ο Νομπελίστας συμμετέχει στο ξεχωριστό αυτό επιστημονικό γεγονός γιατί απολαμβάνει, όπως λέει, την αλληλεπίδραση με τις νέες γενιές ερευνητών και αυτή τη μοναδική ανταλλαγή εμπειριών:  «Η εβδομάδα στο     Lindau    είναι πάντα η καλύτερη της χρονιάς μου. Είναι πολύ βοητικό να συζητάς με νέους επιστήμονες και να μοιράζεσαι διαφορετικές οπτικές. Περάσαμε κι εμείς από τα ίδια στάδια και είχαμε ανάλογες ανησυχίες. Αισθάνομαι ως ένας παππούς που συμβουλεύει τα εγγόνια του. Οι νέοι ερευνητές είναι αγχωμένοι να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Και θα τον αλλάξουν. Να είστε σίγουροι»,  σχολιάζει με βεβαιότητα. 

 Έχει έρθει απευθείας από την Αφρική, αφού εκτός από Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στο Μέρυλαντ των ΗΠΑ είναι και Διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών της Ελονοσίας Johns Hopkins. Μετά από μια 20ετή εστίαση στα «κανάλια ύδρευσης» των βιολογικών μεμβρανών (aquaporin), εργασία για την οποία μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας του 2003), ο Peter Agre έχει στρέψει την προσοχή του στη μολυσματική ασθένεια, έχοντας διατελέσει και Πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Αριστείας για Έρευνα της Ελονοσίας στη Ζιμπάμπουε και τη Ζάμπια. Ο Νομπελίστας είναι γνωστός για την ακτιβιστική δράση του σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παγκόσμιας υγείας. 

   Νόμπελ για την ανακάλυψη του «υδραυλικού συστήματος» των κυττάρων   

 Η μεμβράνη που περιβάλλει το κύτταρο είναι εκείνη που ρυθμίζει την επικοινωνία και την ανταλλαγή ύλης (ιόντων, σακχάρων, αμινοξέων, ακόμη και νερού) μεταξύ ενδοκυτταρικού και εξωκυττάριου περιβάλλοντος. Αυτή η ανταλλαγή «σκοντάφτει» στον υδρόφοβο χαρακτήρα της, γεγονός που σημαίνει ότι τα περισσότερα από τα μόρια που χρειάζεται να «διαβούν» το μεμβρανικό χώρο δεν είναι διαλυτά σε αυτόν. Αυτό αντιμετωπίζεται με την εμπλοκή ειδικών στερεοδομών (κυρίως πρωτεϊνών) που δρουν ως δίαυλοι (κανάλια) ή αντλίες και ρυθμίζουν τη χημική ομοιόσταση του κυττάρου. Ο Peter Agre ήταν ένας από τους αποδέκτες του βραβείου Νόμπελ Χημείας το 2003 γιατί κατάφερε να προσδιορίσει τον τρόπο μεταφοράς του νερού μέσα και έξω από τα κύτταρα, απομονώνοντας μια μεμβρανική πρωτεΐνη που αργότερα συνειδητοποίησε ότι λειτουργούσε ως κανάλι. 

 Ο Νομπελίστας, μετά τις σπουδές του πάνω στη Χημεία στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins δέχτηκε μια υποτροφία για Αιματολογία και Ογκολογία στο πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. Κατά τη διάρκεια της υποτροφίας και μετά από εκτεταμένη έρευνα πάνω στη βιοχημεία των ερυθρών αιμοσφαιρίων, οδηγήθηκε στα γνωστά πλέον ελαττώματα της κυτταρικής τους μεμβράνης που σχετίζονται με συγγενείς αιμολυτικές αναιμίες και στην πρώτη απομόνωση των αντιγόνων Rh των ομάδων αίματος (η ομάδα του Agre απομόνωσε δύο νέες μεμβρανικές πρωτεΐνες (περίπου 30 kDa) σε ερυθρά αιμοσφαίρια). Ο ίδιος στη συνέχεια αποφάσισε να διερευνήσει ακόμη μια πρωτεΐνη που διαπίστωσε να είναι άφθονη στα νεφρικά σωληνάρια, πραγματοποιώντας ένα απλό πείραμα. Χορήγησε αυτήν την πρωτεΐνη σε έξι αυγά βατράχων και στη συνέχεια τα βύθισε σε νερό μαζί με άλλα έξι κανονικά αυγά βατράχων. Τα κανονικά αυγά δεν παρουσίασαν τίποτα, ενώ τα άλλα "εξερράγησαν όπως το ποπ κορν". Παρουσιάζοντας την ανακάλυψή τους ,το 1992, ο Agre και η ομάδα του αποκάλεσαν την συγκεκριμένη πρωτεΐνη «aquaporin» ή AQP1 και άνοιξαν το δρόμο για το βραβείο Νομπέλ Χημείας. 

 Οι ακουαπορίνες (aquaporins) λειτουργούν ως μικροσκοπικοί δίαυλοι νερού και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο ανθρώπινο σώμα, κατά την κυκλοφορία στους νεφρούς, στους πνεύμονες, στον εγκέφαλο και στο δέρμα. Αυτές εμπλέκονται σε πολλαπλές κλινικές διαταραχές περιλαμβανομένης της κατακράτησης υγρών, του εγκεφαλικού οιδήματος, του καταρράκτη, της θερμοπληξίας και της παχυσαρκίας.Επίσης, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, το πνευμονικό οίδημα, ο άποιος διαβήτης, η αθηρωμάτωση, η επιληψία, η κυστική ίνωση, το άσθμα, το γλαύκωμα, οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, η ηπατική ίνωση, ο ασκίτης και το ηπατονεφρικό σύνδρομο είναι κάποιες από τις παθήσεις για τις οποίες υπάρχουν ενδείξεις ότι σχετίζονται με διαταραχή των ακουαπορινών. Εξίσου ενδιαφέρουσες είναι και οι ενδείξεις συμμετοχής των ακουαπορινών στο μηχανισμό της αγγειογένεσης του καρκίνου. 

 Ο «υδραυλικός» των κυττάρων, όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται ανακάλυψε επίσης πως λίγες εκατοντάδες τέτοιες πρωτεΐνες aquaporin (AQPs), είναι άφθονες στη φύση και μπορούν να εντοπιστούν σε διάφορα μικρόβια, ζώα και φυτά, ρυθμίζοντας και σε αυτά τη μεταφορά του ύδατος. Η ανακάλυψη αυτή προκάλεσε επανάσταση στη μελέτη της διακίνησης νερού μεταξύ των κυττάρων και των μεσοκυττάριων χώρων του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία μέχρι τότε θεωρείτο ότι γίνεται μόνο με παθητική διάχυση. Μέχρι σήμερα, 13 διαφορετικές ακουαπορίνες έχουν εντοπιστεί σε κύτταρα διαφόρων συστημάτων. 

   Ελονοσία: μια σιωπηρή καταστροφή   

 Τα τελευταία δέκα χρόνια η έρευνα στο εργαστήριο του Peter Agre επικεντρώθηκε στο ρόλο των aquaporins στην ελονοσία. Ο Agre περνάει περίπου το ένα τρίτο κάθε έτους στη Ν. Αφρική, υποστηρίζοντας πως:  «Η ελονοσία είναι η νέα μου περιπέτεια!».   Οι προσπάθειες της ερευνητικής του ομάδας στη Βαλτιμόρη στρέφονται στη «δημιουργία ενός καλύτερου κουνουπιού» ανθεκτικού στην ελονοσία. Η ομάδα έχει ανακαλύψει επίσης έναν ιό που είναι θανατηφόρος για τον Anopheles που ευθύνεται για τη μετάδοση της ελονοσίας.   «Το κουνούπι Anopheles έχει πολλές AQPs που αποτελούν ενδιαφέροντες στόχους για νέες θεραπευτικές στρατηγικές. Αλλά και οι ανθρώπινες AQPs είναι ελπιδοφόρες. Οι μελέτες μας έδειξαν ότι η μεταφορά μιας χημικής ένωσης, της γλυκερόλης είναι μια διαδικασία απαραίτητη για το παράσιτο. Όταν ένα παράσιτο της ελονοσίας εισβάλλει σε ένα ερυθρό αιμοσφαίριο, η γλυκερόλη πρέπει να διασχίσει τρεις μεμβράνες. Και για αυτή τη διαμεμβρανική διαδικασία κρίνεται σημαντική η ανθρώπινη     Aquaglyceroporin     3 ( AQPs που αφήνει να περάσει η γλυκερόλη.) Αυτό είναι ένα ακόμα αδύναμο σημείο που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για να καταπολεμήσουμε αυτό το καταστροφικό παράσιτο».   

 Ο Καθηγητής εξηγεί ότι η ελονοσία μπορεί να αντιμετωπιστεί, αν περιοριστεί ένα τεράστιο πρόβλημα που είναι η ανθεκτικότητα κάποιων στελεχών του παρασίτου έναντι όλων των φαρμάκων, ακόμα και έναντι σύγχρονων συνδυαστικών θεραπειών. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται συνεχώς νέα φάρμακα που είναι ακριβά, παράγοντας που περιορίζει τη χρήση τους στις αναπτυσσόμενες χώρες.  «Ο περίπλοκος κύκλος ζωής του παρασίτου, που πολλαπλασιάζεται στα ηπατικά κύτταρα και στα ερυθρά αιμοσφαίρια του ανθρώπου, καθιστά πολύ δύσκολη την στοχοθέτηση. Έτσι επικεντρωνόμαστε στην έρευνα ανθελονοσιακών μηχανισμών που να καταστρέφουν το παράσιτο σε μοριακό επίπεδο, για να αδυνατούν τους μηχανισμούς αντίστασης του ή που να καθιστούν τον φορέα του δηλ. το κουνούπι Anop    h    eles απρόσβλητο από αυτό»,  εξηγεί ο ερευνητής. Οι συνάδελφοι του Agre στο Ινστιτούτο για την Ελονοσία στη Macha της Ζάμπια έχουν καταφέρει μέσω της κατάλληλης πρόληψης και θεραπείας να εξαλείψουν την ελονοσία στην περιοχή με έναν εκπληκτικό αυξητικό ρυθμό 95%. Για τον ίδιο σκοπό ιδρύθηκε κι ένα δεύτερο ινστιτούτο στη Ζιμπάμπουε. 

 Η ελονοσία είναι μια «σιωπηρή καταστροφή» υπεύθυνη για περίπου ένα εκατομμύριο θανάτους ετησίως, με την πιο κοινή ηλικία των θυμάτων να είναι τα τέσσερα χρόνια. Προσβάλλει συχνά τον οργανισμό κατά τη διάρκεια των περιόδων συγκομιδής, καθιστώντας τους ενήλικες που «ζουν με» το παράσιτο ανίκανους να εργαστούν. Ο Καθηγητής μου εξηγεί πως μια μέση αφρικανική αγροτική οικογένεια ξοδεύει περίπου το ένα τέταρτο των πενιχρών εσόδων της για φάρμακα κατά της ελονοσίας και μου επισημαίνει πως η ασθένεια δεν αφορά μόνο τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Τα κουνούπια Anopheles κυκλοφορούν στις περισσότερες κατοικημένες περιοχές του κόσμου και πολλά είδη τους μπορούν να μεταδώσουν ελονοσία. Με την κλιματική αλλαγή το παράσιτο θα είναι σε θέση να επιβιώσει μέσα σε αυτά τα κουνούπια και να προκαλέσει προβλήματα υγείας στη Βόρεια Αμερική ή την Ευρώπη - και αυτά τα παράσιτα πιθανώς θα εμφανίσουν πολλαπλές αντιστάσεις. 

   Γεννημένος «επαναστάτης»   

 Ο Νομπελίστας γεννήθηκε το 1949 στο Northfield της Μινεσότα, 40 μίλια νότια της Μινεάπολης κι έχει καταγωγή από τη Νορβηγία. Η Χημεία ήταν μέσα στην καθημερινότητά του, όχι μόνο γιατί ο πατέρας του ήταν καθηγητής Χημείας σε κολλέγιο, αλλά και γιατί ο Νομπελίστας Linus Pauling, ένας από τους σπουδαιότερους χημικούς του 20ου αιώνα και ταυτόχρονα, βιοχημικός, ακτιβιστής, συγγραφέας και εκπαιδευτικός ήταν συχνά φιλοξενούμενος της οικογένειας και ταυτόχρονα ο « ήρωας» της.  «Ήμουν ο μεγαλύτερος γιος έξι παιδιών.Η μητέρα μου ήταν αγρότισσα και δεν πήγε στο κολέγιο, αλλά ήταν πολύ κοντά στη θρησκεία. Πάντα μας συμβούλευε να χρησιμοποιούμε τα ταλέντα μας για την ευημερία των άλλων ανθρώπων που δεν είναι τόσο τυχεροί στη ζωή.Ακόμη και τώρα που είναι 93 ετών ακόμη με συμβουλεύει. Ο μπαμπάς ήταν μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα και πολύ ταλαντούχος. Με τρόμαζε η ευκολία με την οποία έκανε μαθηματικούς υπολογισμούς μέσα στο κεφάλι του. Ήταν όμως και πολύ πεισματάρης, αυτό που λέμε “πεισματάρης Νορβηγός”. Γενικά είχαμε μια θαυμάσια παιδική ηλικία»  , περιγράφει ο ίδιος. Ο Agre εκδήλωσε την ακτιβιστική του ανησυχία πολύ νωρίς μέσω του προσκοπισμού (ανήκε στους επίλεκτους Eagle Scout). Μετά από ένα ταξίδι με τους προσκόπους μέσω της Ρωσίας επέστρεψε με μια επαναστατική διάθεση που είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία πτώση των επιδόσεών του στο σχολείο και τη δυσαρέσκεια των γονιών του.  «Όταν οι βαθμοί χημείας μου κατρακύλησαν, το 1967, εγκατέλειψα το σχολείο και συνέχισα στο νυχτερινό. Στα 17 μου πέρασα ένα καλοκαίρι οδηγώντας νταλίκα για ένα εργοστάσιο που κατασκεύαζε πολεμικά υλικά, διασχίζοντας τη Ρωσία. Αυτό και ήταν μια εξαιρετικά διαφωτιστική εμπειρία, αφού είδα πολλές από τις συμβουλές που άκουγα μέσα στο σπίτι μου δεν ίσχυαν. Υπήρχαν μεγαλύτερα πράγματα εκεί έξω.Πέρα από το σπίτι μου. Ταυτόχρονα αυτή η εμπειρία μου από τον πραγματικό κόσμο ήταν λιγότερο ελκυστική από ό,τι περίμενα. Επέστρεψα για να γραφτώ στο Κολλέγιο     Ausburg    και να ειδικευτώ στη Χημεία.Ακόμη κουβαλάω μέσα μου το πόσο άτακτος και ανυπότακτός ήμουν»,   εξομολογείται γελώντας. 

 Μετά την αποφοίτησή του το 1970 ξόδεψε ακόμη ένα χρόνο σε ένα ιδιαίτερα επιμορφωτικό ταξίδι στην Ασία και τη Μέση Ανατολή, νοίκιασε μοτοσυκλέτα στους λόφους της Ταϋλάνδης, εξερεύνησε την Καμπότζη, έζησε την εισβολή των Parrot's Beak στο Βιετνάμ πέρασε στο Αφγανιστάν, το Ιράν, την Τουρκία, την Ευρώπη και επέστρεψε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, όπου γοητεύτηκε από τη βιοϊατρική έρευνα. Εκεί συναντήθηκε με τη μετέπειτα σύζυγο του, Mary Macgill, με την οποία παντρεύτηκαν το 1975 και απέκτησαν τρεις κόρες και ένα γιο.  «Αυτό το ταξίδι στην Ανατολή ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου για ασθένειες του Τρίτου Κόσμου»,  συμπληρώνει ο ερευνητής. Έτσι, ο Peter Agre ξεκίνησε την ερευνητική του καριέρα ως φοιτητής ιατρικής που ενδιαφερόταν για την παγκόσμια υγεία, διερευνώντας την θερμικά ευαίσθητη εντεροτοξίνη Ε. Coli στα εργαστήρια του Brad Sack και του Pedro Cuatrecasas στο Johns Hopkins. Παρόμοια με την τοξίνη coli που προκαλεί μαζική απελευθέρωση υγρού από το λεπτό έντερο, μελέτησε και τη τοξίνη της χολέρας. Μετά την κλινική εκπαίδευση, ανέλαβε μεταδιδακτορική υποτροφία στο εργαστήριο του Vann Bennett στο Πανεπιστήμιο Duke, όπου ασχολήθηκε με μοριακά ελαττώματα στις μεμβράνες των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Κι από εκεί ξεκίνησαν όλα. 

   Έμαθα να ζω με την ιδέα του Νομπέλ   

 Ο Peter Agre πίστευε πάντα πως εκεί έξω υπήρχαν πολύ σοβαρά προβλήματα με ασθένειες και πως πιθανότατα υπήρχαν καλύτεροι γιατροί από εκείνον.  «Συνεπώς, συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι θα έκανα ως επί το πλείστον βασική έρευνα»  , σχολιάζει.Έμαθε για το θεσμό του βραβείου Νομπέλ πολύ νωρίς ως παιδί γιατί ο μπαμπάς του μιλούσε για αυτό σαν να ήταν το «Άγιο Δισκοπότηρο», όπως ο ίδιος λέει. Εξάλλου και η συχνή επαφή της οικογένειας με επιστήμονες και Νομπελίστες επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση της μετέπειτα πορείας του.  «Δυστυχώς ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το '95 από καρκίνο και δεν πρόλαβε να δει τη βράβευσή μου. Η απόκτηση του Νομπέλ ήταν ένα πραγματικά ευχάριστο γεγονός.Αλλά προσπαθώ να μην το παίρνω και πολύ στα σοβαρά. Μου τηλεφώνησαν στις 05:30 το πρωί για να μου το ανακοινώσουν και ένας χείμαρρος δημοσιογράφων βρέθηκε μέσα σε λίγα λεπτά έξω από την πόρτα μου. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν συνεχώς και η σύζυγός μου με δυσκολία κατάφερε να επικοινωνήσει με τη μητέρα μου, η οποία με τη γνωστή σκανδιναβική της ψυχραιμία μου είπε: “Συγχαρητήρια, αλλά μη το πάρεις και πάνω σου!”(γέλια)».  O Καθηγητής με το άπλετο χιούμορ προσθέτει πως όταν η εταιρεία καλλυντικών Christian Dior ενδιαφέρθηκε για την έρευνά του και την εφαρμογή της σε αντιγηραντικές κρέμες προσώπου η μητέρα του για πρώτη φορά τον επιβράβευσε λέγοντάς του: «Μπράβο, επιτέλους έκανες και κάτι χρήσιμο!» (γέλια). 

   Ένας διπλωμάτης της Επιστήμης   

 Ο Νομπελίστας θαύμαζε από παιδί τον Linus Pauling όχι μόνο για το βραβείο Νομπέλ Χημείας, αλλά για το δεύτερο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που είχε αποσπάσει για τον αγώνα του υπέρ του τερματισμού των πυρηνικών εξοπλισμών.Τα καθήκοντά του εκτός του πανεπιστημίου κατά καιρούς περιλάμβαναν την Προεδρία της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (2009-10) και την Προεδρία της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Εθνικής Ακαδημίας των Επιστημών (2005-2009). Επίσης ο Νομπελίστας επέδειξε μεγάλη δραστηριότητα μέσα στην Αμερικανική Ένωση για την Προώθηση της Επιστήμης (American Association for the Advancement of Science, ΑΑΑS). Χρησιμοποιώντας την Επιστήμη ως «εργαλείο» διπλωματίας και εκμεταλλευόμενος της «ήπια ισχύ» της πραγματοποίησε μια σειρά επισκέψεων σε χώρες με διαταραγμένες ή αντιφατικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο στόχος κάθε ταξιδιού ήταν η ενίσχυση του επιστημονικού διαλόγου και η προώθηση συνεργασιών σε επιστημονικά έργα ώστε να μειωθούν οι εντάσεις μεταξύ των χωρών. Ο Αγκρί επισκέφθηκε την Κούβα ακόμη και κατά την περίοδο που οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Κούβας διατηρούσαν μια εχθρική στάση που χειροτέρεψε το εμπάργκο και κατ΄ επέκταση εμπόδισε την εισαγωγή βασικών αγαθών κυριών φαρμάκων. 

 Ο Νομπελίστας υποστηρίζει με πάθος την Επιστήμη, δε μασά τα λόγια του και δε διστάζει να διαδηλώσει υπέρ της όπως έκανε πρόσφατα στην «Πορεία για την Επιστήμη» (March for Science) , μια δράση που έλαβε χώρα παγκοσμίως.  «Οι επιστήμονες έχουν ευθύνη να λένε την αλήθεια, να παρουσιάζουν τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις και να μη μασούν τα λόγια τους ακόμη και αν ενοχλούν κάποιους»  , συμπληρώνει και στεναχωριέται που η κοινωνία δεν έχει ακόμη καταλάβει τον πραγματικό ρόλο της Επιστήμης στη ζωή μας, αλλά δε χάνει την αισιοδοξία του. Εξάλλου έχει δηλώσει πως προτιμά να μη μιλά τόσο για τα επιτεύγματα του εργαστηρίου του, αλλά για την αξία της Επιστήμης γενικότερα ώστε να ενθαρρύνει νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτή. 

 Σήμερα στα 67 του χρόνια, ο Πίτερ Αγκρί, αν κι έχει διαγνωστεί με Πάρκινσον και οι γιατροί του έχουν συστήσει να μειώσει τις δραστηριότητές του, εκείνος συνεχίζει να κάνει κανό στην αρκτική και cross-country skiing, εξακολουθεί να ασχολείται με την καταπολέμηση των μολυσματικών ασθενειών στον Τρίτο κόσμο και κυρίως να επιδίδεται με μανία στο προμοτάρισμα της Επιστήμης, χωρίς να διστάζει. Όπως δε δίστασε να δουλέψει ως γιατρός κοντά στο ριγκ σε αγώνες πυγμαχίας για να συμπληρώσει τον πενιχρό μισθό του κατά το ξεκίνημά του. 

Σχετικά άρθρα:
 Ισχυρό μήνυμα του Νομπελίστα Steven Chu για τη κλιματική αλλαγή από το Λιντάου της Γερμανίας 

Ο Μιχάλης Ιγνατίου αποκαλύπτει τι ετοιμάζονται να κάνουν οι εργαζόμενοι του Mega

Μαθαίνω ότι οι εργαζόμενοι στη ροή και τις διαφημίσεις του Μεγκα είναι έτοιμοι να κάνουν επίσχεση εργασίας. Είναι αυτοί οι ελάχιστοι που τους τελευταίους 16 μήνες αγωνίστηκαν να κρατήσουν όρθιο το κανάλι και ζωντανή την ελπίδα για τους ίδιους και για τους υπόλοιπους συναδέλφους τους.

Είναι αυτοί που αρνήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα και συνέχισαν να πολεμούν με όλες τις προοπτικές εναντίον τους.

Είναι αυτοί που συνέχισαν να φέρνουν έσοδα για τους μετόχους και τις τράπεζες ενώ οι ίδιοι δεν είχαν ούτε το εισιτήριο για να πάνε στη δουλειά. Είναι αυτοί που οι ιδιοκτητες των διαμερισμάτων τους κάνουν έξωση γιατί του χρωστούν τα νοίκια.

Αλλά, φαίνεται, ότι ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Δεν πάει άλλο, μου είπε ένας εξ αυτών.

Είναι πια θέμα επιβίωσης. Το μικρο επίδομα της επίσχεσης δεν θα λύσει τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν όλους αυτούς τους μήνες αλλά θα βάλει λίγο ψωμί στο τραπέζι αφού κανένας δεν φαίνεται να τους στηρίζει.

Οι εργαζόμενοι του Μεγκα έκαναν το καθήκον τους και με το παραπάνω. Αλλά τους εκμεταλλεύτηκαν. Όλοι όσοι “χορεύουν” γυρω από το κουφάρι του παλιού Μεγκα. Τους εκμεταλλεύθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Το γράφω χωρίς φόβο, αλλά με πάθος.

Οι εργαζόμενοι έβλεπαν να περνάνε εκατομμύρια απο τα χέρια τους τον τελευταίο χρόνο χωρίς αυτοί να μπορούν να πάρουν ούτε ένα ευρώ. Απλά φούσκωναν τους λογαριασμούς που είχαν δεσμεύσει οι τράπεζες έναντι του χρέους των μετόχων. Όμως είναι κρίμα να χαθεί την τελευταία στιγμή μια προσπάθεια που κράτησε τόσους μήνες.

Αν οι εργαζόμενοι στη ροη και τις διαφημίσεις σταματήσουν να εργάζονται, το Μεγκα θα σβήσει. Το μπαλάκι είναι πια στα χέρια του νέου μετοχικού σχήματος και των τραπεζών. Το θέμα έφθασε στο παραπέντε. Είναι αδικο να χαθεί αυτή η ευκαιρία και να πάνε όλα στο βρόντο.

Πρέπει οι μέτοχοι αυτή την ύστατη ώρα να κάνουν την καθοριστική κίνηση για να στηρίξουν τους εργαζόμενους τους οι οποίοι, ένα κανάλι στα πρόθυρα του λουκέτου και της απαξίωσης, με την υπομονή τους και την επιμονή τους το έκαναν “ πολύφερνη νύφη” στην πόδια της οποίας έφθασαν να σφάζονται οι επενδυτές.

Απο την άλλη, όπως μου έλεγε ένας εκ των εργαζομένων, θα μπορούσε να πει κανεις ότι η επίσχεση εργασίας και η διακοπή του προγράμματος και των διαφημίσεων ίσως τελικά να λειτουργήσει ως καταλύτης και να δούμε τις πραγματικές προθέσεις των μετόχων. Ποιοι θέλουν πραγματικά να επενδύσουν σε αυτό και ποιοι θέλουν να παραμείνουν παθητικοί και αμέτοχοι.
Οι παλιοί και νέοι μέτοχοι πρέπει να δουν άμεσα το Μέγκα. Εκτός εάν τελικά δεν τους ενδιαφέρει με Μεγάλο Κανάλι… Αν συμβαίνει αυτό, να το πουν για να δουν και οι εργαζόμενοι πως θα ξαναφτιάξουν τις ζωές τους.

Πηγή: mignatiou.com

ΤΩΡΑ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΛΑΦΡΟΣ

ΤΩΡΑ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΛΑΦΡΟΣ ΑΠΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΗΡΗ ΚΑΛΥΨΗ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,,  ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΛΙΓΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ  Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΡΑ!!!!

Παππάς: Πρώτα η ανάπτυξη και μετά το χρέος

«Με την απόφαση του Eurogroup έγινε μια πολύ σοβαρή μεταβολή. Η προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής μετατοπίστηκε. Στα δύο πρώτα μνημόνια εφαρμόστηκαν δημοσιονομικές πολιτικές για να εξυπηρετηθεί το χρέος ενώ με την απόφαση του Eurogroup θα εξυπηρετείται το χρέος μόνο εάν έχουμε ανάπτυξη. Αυτή η ρήτρα μαζί με τη ρήτρα της δημιουργίας αποθεμάτων για την εγγύηση της εξόδου της χώρας στις αγορές είναι οι δύο ακρογωνιαίοι λίθοι της απόφασης του τελευταίου Eurogroup» τόνισε ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Νίκος Παπάς στο debate με θέμα: «Λύση για το χρέος και προοπτική ανάπτυξης» που διοργάνωσε το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας και πρόσθεσε: «Η απόφαση αυτή και η αποκλιμάκωση των επιτοκίων που ακολούθησε, αποτυπώνει μια γενική αντίληψη την οποία και η κ. Λαγκάρντ διατύπωσε, ότι έγινε ένα τεράστιο βήμα προς τη βιωσιμότητα του χρέους, ενώ η θέση του ΔΝΤ ήταν ότι πρέπει να γίνουν πολλά».

Υπογράμμισε ότι «από τις αρχές του 2015 μέχρι σήμερα η εθνική οικονομία έχει κερδίσει σχεδόν 350.000 θέσεις εργασίας», πως «μέσα στο 2016 είχαμε αύξηση και των επενδύσεων και των εξαγωγών» και ότι «για πρώτη φορά η Ελλάδα 2015 βγήκε πρώτη στην απορροφητικότητα κονδυλίων».
Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής επισήμανε ότι «έχουμε αυτήν τη στιγμή μια απόφαση του Eurogroup η οποία περιέχει τη ρήτρα ανάπτυξης, που με λύπη μου ακούω ότι υποτιμάται ως μέτρο, διότι όπως είπα αντιστρέφει τη λογική, και προκρίνει την ανάπτυξη έναντι της εξυπηρέτησης του χρέους. Επίσης έχουμε αυτό που προεξοφλούν οι αγορές και αποτιμούν με χαμηλότερα από όλες τις υπόλοιπες φάσεις της κρίσης τα επιτόκιά μας, το απόθεμα του ESM το οποίο θα εγγυηθεί την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές».

Ο κ. Παππάς αφού είπε ότι η εκλογές θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2019 τόνισε ότι «σήμερα επενδύουμε στις μεγάλες υποδομές και όχι μόνο στις υποδομές των μεγάλων έργων, των μεγάλων εθνικών δικτύων τα οποία έχουν ήδη ολοκληρωθεί, αλλά και στις υποδομές των νέων τεχνολογιών, των τεχνολογιών της διασύνδεσης στο διαδίκτυο υψηλών ταχυτήτων. Των υποδομών οι οποίες μπορούν να διασφαλίσουν ότι αναπτύσσεται ένας τεράστιος κλάδος με πολύ μεγάλες δυνατότητες, ο οποίος μπορεί να βελτιώσει και τη ζωή των πολιτών και την καθημερινότητά τους και τη σχέση τους με τη δημόσια διοίκηση και τις επιχειρήσεις μας να κάνει πιο παραγωγικές και βεβαίως να προσελκύσει τεράστια κεφάλαια τα οποία θα δημιουργήσουν δουλειές και θα βοηθήσουν να ξεκολλήσει η χώρα από την τελευταία θέση στους δείκτες διείσδυσης των νέων τεχνολογιών».

Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας αφού περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση της οικονομίας μετά τα 2,5 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποστήριξε ότι «η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Διαρκώς καθυστερεί, για να «γλυκάνει» στο εσωτερικό τις υποχωρήσεις της στο εξωτερικό» και πρόσθεσε ότι «απαιτείται μια άλλη οικονομική πολιτική, με βασικούς άξονες: την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών που θα πείσουν ότι επανέρχεται και διατηρείται η αναπτυξιακή δυναμική το 2014, την αλλαγή του μίγματος της δημοσιονομικής πολιτικής, με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, την ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία, τη δρομολόγηση συμφωνίας σε πιο ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους, η επίτευξη των οποίων θα εδράζεται σε υψηλότερους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, την υλοποίηση, από τους δανειστές, το συντομότερο δυνατόν, ουσιαστικών παρεμβάσεων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του χρέους και την υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας».

Ο κ. Σταϊκούρας επισήμανε ότι χρειάζεται «μια μεταρρυθμιστική, σοβαρή, συνεκτική και αξιόπιστη κυβέρνηση» ενώ απαντώντας σε ερώτηση υποστήριξε ότι «μετά το 2023 μπορούμε να διεκδικήσουμε λελογισμένα πρωτογενή πλεονάσματα έτσι ώστε να δημιουργήσουμε ακόμη μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο για μεγαλύτερες μειώσεις φορολογικών συντελεστών».

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Γιάννης Κουτσούκος σημείωσε ότι το 2010 δεν υπήρχε δυνατότητα περικοπής του χρέους, ενώ το 2012 με το PSI έγινε το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους. Επίσης τόνισε ότι στόχος της ΔΗΣΥ είναι να γίνει «ο προοδευτικός πόλος που θα επιβάλει τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία δεν θα επιτρέψει να κρυφτεί κανείς».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος υποστήριξε ότι «ανεξάρτητα από τη θέση του ΔΝΤ για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ή τη θέση της Γερμανίας ότι το χρέος είναι βιώσιμο και οι δύο συμφωνούν ότι η όποια εξέλιξη στο χρέος πρέπει να έχει ως προϋπόθεση ή συνοδεύεται από σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και ταξικές μεταρρυθμίσεις».

Τέλος ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Κωνσταντίνος Κόλλιας αφού είπε ότι η λύση για το χρέος θα περάσει αναγκαστικά μέσα από τις μεταρρυθμίσεις, τόνισε ότι είναι απαραίτητο «κυβέρνηση και αντιπολίτευση, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, να κάτσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν σε μια πρόταση από ελληνικής πλευράς, ώστε να βρεθούν όλοι μαζί απέναντι στους δανειστές για να διαπραγματευτούμε την καλύτερη δυνατή λύση» και πρόσθεσε «χρειαζόμαστε μια οριστική και ξεκάθαρη λύση για το χρέος διότι μόνο έτσι θα απελευθερωθεί η οικονομία από το συγκεκριμένο άγος, ώστε να δοθεί ώθηση στον παρανομαστή, να δοθεί ώθηση στο ΑΕΠ της χώρας