Ανάμεσα στις «καραμπινάτες περιπτώσεις κακοπληρωτών», που αναφέρει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ως τις μοναδικές περιπτώσεις πολιτών που χάνουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς, είναι και χιλιάδες δανειολήπτες που δεν κατάφεραν να ενταχθούν στον νόμο Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά,
σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής».
Πώς παίρνουν το σπίτι μας
Η πρώτη και μοναδική κατοικία της 28χρονης Α.Δ. βρίσκεται σε λαϊκή περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ενα διαμέρισμα 50 τετραγωνικών, με αντικειμενική αξία 58.000 ευρώ. Το δάνειο ελήφθη πριν από 10 χρόνια ενώ η ίδια ήταν φοιτήτρια και δεν είχε εισοδήματα, για αυτό και δεν μπορεί να μπει στον νόμο Κατσέλη. Εγγυητής στο δάνειο μπήκε ο πατέρας της.
Το στεγαστικό, 95.000 ευρώ, ήταν σε ελβετικό φράγκο και με την ιλιγγιώδη αύξηση του νομίσματος έφτασε τα 150.000 ευρώ.
«Το σπίτι το αγοράσαμε από 10 χρόνια, όταν η κόρη μου μπήκε στο πανεπιστήμιο» λέει στο «Βήμα» ο πατέρας της Μ.Β. «Τα ενοίκια ήτανε πολύ υψηλά και αποφασίσαμε να δίνουμε τα χρήματα στο στεγαστικό για να μείνει το σπίτι. Δεν ξέραμε ότι η Ελλάδα θα έφτανε σε αυτό το σημείο, ούτε τα οικονομικά μας.
Πληρώναμε τις δόσεις κανονικά για επτά χρόνια. Από το 2014 ήρθαν πολλά προβλήματα. Ο υπεύθυνος της τράπεζας στα δάνεια ήταν φίλος μου και μου είπε ότι μπορούμε να ζητήσουμε για έναν χρόνο να απέχουμε από την καταβολή των δόσεων. Με τη δική του προτροπή κάναμε αίτηση και περιμέναμε. Αντί για απάντηση, ήρθε η απαίτηση όλου του ποσού. Πέσαμε από τα σύννεφα. Ο υπάλληλος απευθύνθηκε στα κεντρικά. Του είπανε λοιπόν ότι όταν είχαμε ζητήσει να απέχουμε για έναν χρόνο, επειδή περιμέναμε δύο μήνες να πάρουμε απάντηση, όταν η τράπεζα μας έδωσε το ΟΚ είχε ξεχάσει να συμπεριλάβει τους δύο μήνες. Ετσι, με την πρώτη καθυστέρηση στην επόμενη καταβολή της δόσης ήρθε το ραβασάκι. Η τράπεζα απαιτούσε την εξόφληση όλου του ποσού. Μας ήρθε κεραμίδα. Δεν είμαστε μπαταχτσήδες. Η κόρη μου δεν έχει μόνιμη εργασία. Δουλεύει με συμβάσεις σε camp.
Προσπαθήσαμε να τα βρούμε με την τράπεζα, αλλά μας ζητούσε εξωφρενικά ποσά. Οι τράπεζες είναι απρόσωπες, αλλά η κυβέρνηση τους έδωσε το ΟΚ. Αντί να κυνηγήσουνε αυτούς που έχουνε βίλες, κυνηγάνε εμάς. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη δική μας θέση που πήρανε ένα σπίτι για το παιδί τους και τώρα θα το χάσουν. Η κυβέρνηση πρέπει κάτι να κάνει. Μέχρι τώρα μόνο λόγια είναι. Κλέψανε καλά-καλά την ψήφο μας, όταν φωνάζανε “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”. Και τώρα μας αφήσανε απροστάτευτους, στο έλεος των τραπεζών».
Το 1996, ο Α.Σ. πήρε ένα στεγαστικό δάνειο 12 εκατομμυρίων δραχμών για αγορά πρώτης κατοικίας. Είχε και κάτι οικονομίες στην άκρη, αγόρασε ένα διαμέρισμα 91 τετραγωνικών σε πολυκατοικία του 1960 στου Γκύζη, αξίας 16 εκατομμυρίων δραχμών. Το δάνειο το εξόφλησε χωρίς καθυστερήσεις.
Το 2006 πήρε από την ίδια τράπεζα επισκευαστικό δάνειο 100.000 ευρώ, με προσημείωση του ακινήτου, καθώς το διαμέρισμα είχε πολλά και σοβαρά προβλήματα.
Μέχρι το 2011 πλήρωνε κανονικά. Είχε δικό του φορτηγό, μετέφερε οικοδομικά υλικά. Λίγο μετά άρχισαν τα προβλήματα.
«Η δουλειά έπεφτε, το φορτηγό είχε έξοδα, δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο. Συνέχιζα όμως να δίνω 50 ευρώ κάθε μήνα στην τράπεζα, όπως με είχε συμβουλεύσει ο δικηγόρος, για να κινείται το δάνειο. Η δουλειά μου είχε σχέση με την οικοδομή. Εκεί που έκανα 3-4 δρομολόγια την ημέρα, έφτασα να κάνω 2-3 την εβδομάδα, μετά ένα την εβδομάδα και μετά κανένα. Το φορτηγό όμως ήθελε ασφάλεια, συντήρηση, εισφορές στο ΤΕΒΕ. Από πού να βγουν όλα αυτά; Ούτε μεροκάματο δεν έβγαζα πια. Το πάλεψα μέχρι το 2013, ώσπου μια μέρα μου λέει το αφεντικό “Αγγελε, βρες κάτι άλλο να κάνεις”. Πού να βρω εγώ δουλειά στα 52 μου; Τίποτα άλλο δεν ήξερα να κάνω. Από τότε με πήρε η κάτω βόλτα. Τι δάνειο να πληρώνω, αφού δεν είχα ούτε για φαγητό; Ευτυχώς που τα παιδιά μου είχανε μεγαλώσει και με βοηθούσαν στα έξοδα του σπιτιού, αλλιώς θα έβγαινα στη γειτονιά για να τους αγοράσω γάλα».
Το 2013 πούλησε το φορτηγό. Από τότε είναι στο ταμείο ανεργίας. Προσπάθησε δύο φορές να μπει στον νόμο Κατσέλη για να σώσει το σπίτι του. Η πρώτη αίτησή του, το 2011, απορρίφθηκε. Το 2017, άνεργος πια τα τελευταία 4 χρόνια, έκανε νέα αίτηση, η οποία εκδικάστηκε στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου και απορρίφθηκε από λάθος χειρισμό της δικηγόρου του.
«Με ρώτησε η δικαστής εάν μπορώ να δίνω 300 ευρώ τον μήνα, όπως ανέφερε η αίτηση. Πού να τα βρω, της λέω. Εμένα και τη γυναίκα μου μας ζουν τα παιδιά μας και η αδερφή μου που έχουν δουλειά. Μου έδωσε διορία 3 μέρες να της προσκομίσω όλα τα δικαιολογητικά. Της πήγα φορολογικές δηλώσεις πέντε ετών με τα εισοδήματά τους. Πήγα και τα χαρτιά από το Αιγινήτειο που αποδεικνύουν την ανίατη ασθένεια της γυναίκας μου. Και τα χαρτιά που δείχνουν ότι εγώ είμαι στο ταμείο ανεργίας αλλά δεν έχω πάρει μία, δεν δικαιούμαι λέει να πάρω, γιατί ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας. Δεν πιάστηκε τίποτα. Η δικηγόρος είχε βάλει ότι θα δίνω 300 ευρώ τον μήνα κι έτσι η δικαστής έκρινε ότι έχω κρυφά εισοδήματα και έχασα τη δίκη.
Δεν τα έχω με τη δικαστή, τα έχω με τη δικηγόρο που μου τα “μάσαγε” και με την κυβέρνηση που αφήνει να μας παίρνουν τα σπίτια. Ολα αυτά που μας έλεγαν ήταν φούμαρα; Ελεος. Δεν έχω ούτε σπίτι στο χωριό ούτε αλλού. Εδώ δεν είναι Εκάλη. Ας έρθουν να το δούνε. Ενα λαϊκό σπίτι είναι. Τα λαϊκά σπίτια δεν λένε ότι προστατεύουνε;»
Διαβάστε επίσης:
