Στο μικροσκόπιο της αντιτρομοκρατικής η απώλεια στρατιωτικού υλικού στη ...

Σφίγγει ο κλοιός των ερευνών για την απώλεια του στρατιωτικού υλικού: Σε καραντίνα η μονάδα στη Λέρο

© Φωτογραφία : Nikos Libertas / SOOC

ΕΛΛΑΔΑ

09:21 12.09.2019(ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΕ 09:30 12.09.2019) Λήψη σύντομου url

0 0 0

Βρείτε μας

Σφίγγει ο κλοιός των ερευνών για την απώλεια του στρατιωτικού υλικού από μονάδα του Πολεμικό Ναυτικού στη Λέρου. Η απώλεια είχε διαπιστωθεί από τον καινούργιο οπλονόμο, αρκετά πριν τη γνωστοποίηση της υπόθεσης.

Σε καραντίνα έχει τεθεί η μονάδα του Πολεμικό Ναυτικού στη Λέρου, από όπου χάθηκε το στρατιωτικό υλικό, με τις έρευνες των Αρχών να στρέφονται γύρω από συγκεκριμένα πρόσωπα.
Στις έρευνες που βρίσκονται σε πλήρη έλεγχο, παίρνει μέρος κλιμάκιο της Αντιτρομοκρατικής, της ΕΥΠ, των εγκληματολογικών εργαστηρίων και εισαγγελέας. Οι Αρχές έχουν συλλέξει αποτυπώματα και γενετικό υλικό, ενώ εξετάζουν το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας.
Ο νυν οπλονόμος της μονάδας κατέθεσε ότι έχει διαπιστώσει την απώλεια του υλικού «εδώ και μία εβδομάδα».
Παράλληλα, σύμφωνα με τις πληροφορίες της ΕΡΤ, ο διαχειριστής που είχε πραγματοποιήσει τον έλεγχο του Δεκεμβρίου, είχε πραγματοποιήσει έρευνα και τον Σεπτέμβριο, κάτι που περιορίζει το χρονικό εύρος, στο οποίο πρέπει να επεκταθούν οι έρευνες των Αρχών.
Το σενάριο της «βοήθειας εκ των έσω» είναι αυτό που φαίνεται να κερδίζει έδαφος, στην παρούσα φάση, δεδομένων των αυξημένων μέτρων ασφαλείας στη μονάδα της Λέρου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για την πρόσβαση στην αποθήκη, προβλέπονται τρία στάδια που πρέπει να ακολουθηθούν, καθώς ο έλεγχος είναι αυστηρός. Επομένως, το βασικό ερώτημα είναι το πώς θα μπορούσε να έχει γίνει η αφαίρεση του στρατιωτικού υλικού. Και για αυτόν τον λόγο και οι Αρχές εστιάζουν τις έρευνες γύρω από όσους γνώριζαν πολύ καλά τα συστήματα ελέγχου.
Χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, εξέφρασε την εκτίμηση ότι η αφαίρεση του στρατιωτικού υλικού δεν έγινε μία φορά, αλλά σταδιακά. Επικαλούμενος ενδείξεις, ανέφερε ότι η απώλεια του στρατιωτικού υλικού πραγματοποιήθηκε στο διάστημα από τον Ιανουάριο έως το καλοκαίρι του 2019.
Το στρατιωτικό υλικό που έχει «εξαφανιστεί», σύμφωνα με πληροφορίες, είναι σφαίρες, βραδύκαυστο φυτίλι, χειροβομβίδες, οπλοβομβίδες, νάρκες και αντιαρματικά.

Μπαράζ εκρήξεων σε αποθήκη πυρομαχικών στα κατεχόμενα - Αναφορές για τραυματίες

Newsroom , CNN Greece

08:06 Πέμπτη, 12 Σεπτεμβρίου 2019 - Ανανεώθηκε 08:06

Πηγή: Offsite.com.cy

Εκρήξεις σημειώθηκαν σε αποθήκη πυρομαχικών στα κατεχόμενα στην Κύπρο εξαιτίας πυρκαγιάς σε στρατιωτική ζώνη και υπάρχουν κάποιοι ελαφρά τραυματίες από θραύσματα γυαλιών, γνωστοποίησε ο λεγόμενος υπουργός Εξωτερικών των Τουρκοκυπρίων, ο Κουντρέτ Εζερσάι.

Προ των πυλών «δίδυμη» κρίση στην Ευρώπη;

Ο Εζερσάι ανέφερε μέσω Facebook ότι η περιοχή έχει αποκλειστεί, καθώς οι εκρήξεις συνεχίζονται στη στρατιωτική ζώνη αυτή, η οποία βρίσκεται σε περιοχή ανατολικά της Κερύνειας, ιστορικού λιμανιού στις βόρειες ακτές της Κύπρου, στα κατεχόμενα, που προσελκύει τουρίστες.

Σύμφωνα με το offsite.com.cy, στην περιοχή μετέβησαν ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, με τον «πρωθυπουργό» Ερσίν Τατάρ και τον «υπουργό Εξωτερικών» Κουντρέτ Οζερσάι.

Μίλησαν με τους τουρίστες και τους κάλεσαν να μην πανικοβάλλονται «γιατί έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα».
Δεν υπάρχουν θύματα. Ωστόσο, υπάρχουν μικροτραυματισμοί, αφού ένας τουρίστας τραυματίστηκε από θραύσματα και υλικές ζημιές

ΑΠΟΨΕΙΣ

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

12.09.2019, 00:48

Κι όμως, μήπως η Ν.Δ. έχει δίκιο;

Αλέξης Κροκιδάς*

Οι κριτικές που ασκούνται στη Ν.Δ. για τις συμβολικές και έμπρακτες εξορμήσεις στα Εξάρχεια, αποτελούν ως επί το πλείστον παραλλαγές στο ρητορικό ερώτημα «Καλά, τα Εξάρχεια τους μάραναν; Εδώ ο κόσμος καίγεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αυτοί παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους στην πλατεία και τα πέριξ; Δεν ντρέπονται οι καραγκιόζηδες και οι ψευτόμαγκες;».
Εδώ να σημειώσω ότι οι σοβαροί αναλυτές, έστω όσοι λίγοι έχουν απομείνει στον δημοσιογραφικό χώρο, οι οποίοι καταγγέλλουν τις μεθοδεύσεις της νέας κυβέρνησης, δεν χρησιμοποιούν τέτοια γλώσσα και ομολογώ ότι είναι ίσως υπερ-απλουστευτικό εκ μέρους μου να αναγάγω τις αναλύσεις τους στο πιο πάνω ρητορικό ερώτημα.
Ας με συγχωρήσουν, δεν το κάνω από έλλειψη σεβασμού προς το δύσκολο έργο που επιτελούν σ' έναν ασφυκτικό και δύσοσμο χώρο όπως είναι ο χώρος των ΜΜΕ.Ούτε έχουν χαρακτηρίσει την κυβέρνηση καραγκιόζηδες. Εγώ θα το έκανα χωρίς κανένα δισταγμό, αν και σκέφτομαι ότι θα ήταν άδικο στην αντι-ηρωική και ιστορικά εξόχως ανατρεπτική φιγούρα του καραγκιόζη.
Όσον αφορά τους ακαδημαϊκούς σχολιαστές, οι αναλύσεις τους δεν αποκλίνουν αισθητά από την κεντρική θέση ότι ενώ τα πραγματικά προβλήματα είναι αλλού, η Ν.Δ. επιλέγει τους αναρχικούς ως βολικό στόχο για να το παίξουν προστάτες της κοινωνίας. Σκέφτομαι για παράδειγμα την σοβαρότατη εγκληματολόγο και τουλάχιστον για μένα προσωπικά φίλτατη Νατάσσα Τσουκαλά η οποία τοποθετήθηκε πρόσφατα για το θέμα των Εξαρχείων.
Η ανάλυσή της, παρόλη την εντιμότητα και την πολιτική οξυδέρκεια, παραμένει κάπως εγκλωβισμένη στην λογική της κατασκευής του εσωτερικού εχθρού. «Μέσω της δημιουργίας ενός «εσωτερικού εχθρού» -του άνομου βίαιου ακροαριστερού / αναρχικού ατόμου-, η υπόλοιπη κοινωνία συσπειρώνεται γύρω από την εικόνα μιας κυβέρνησης προστατευτικής για τους νομοταγείς πολίτες χάρη στην αποφασιστική και αποτελεσματική δράση της» λέει η Νατάσσα (Αυγή, 9/9/2019).
Σ’ έναν βαθμό έχει δίκιο. Πρόκειται για μια συνήθη κοινωνιολογική ανάλυση η οποία σε αδρές γραμμές διατυπώνεται κάπως έτσι: η ΝΔ κατασκευάζει έναν βολικό εχθρό, έναν αχυράνθρωπο, τον παρουσιάζει ως απειλή για τους νοικοκυραίους, τούς έντιμους και αξιοπρεπείς πολίτες αυτής της ευλογημένης χώρας, του αποδίδει τρομαχτικές ιδιότητες που δεν έχει, μόνο και μόνο για να τον κατατροπώσει ηρωϊκά σε μια απόπειρα νομιμοποίησης και ως επίδειξη ισχύος, ηρωισμού αλλά και προειδοποίησης για όλους όσους, όχι μόνο αναρχικούς βέβαια, τολμήσουν στο μέλλον να αντισταθούν στο όραμα της (κάποιοι από μάς το λέμε εφιάλτη).
Τέλος πάντων, πρόκειται για έναν μηχανισμό πολύ γνωστό στην κοινωνική και πολιτική θεωρία ο οποίος χρησιμοποιείται από αμνημονεύτων χρόνων σε διάφορες και διαφορετικές ιστορικές συγκυρίες.
Ωστόσο, κατά μια διαστροφική έννοια, ίσως αυτή η κυβέρνηση έχει κατανοήσει κάτι που φαίνεται να διαφεύγει της προσοχής ακόμα και των πιο σοβαρών αναλυτών. Ακόμα και ο Θ. Πλεύρης που είχε πάει στην πλατεία Εξαρχείων χαράματα πριν τις εκλογές και υποσχόταν ψιθυριστά στην κάμερα μην τον ακούσουν τα λιοντάρια και τον κατασπαράξουν, ότι την επαύριο των εκλογών η πλατεία θα παραδιδόταν στους κατοίκους της - είναι και διεθνιστής τρομάρα του, οι Κινέζοι επενδυτές ακινήτων θα πολιτογραφηθούν κάτοικοι Εξαρχείων φαίνεται - ακόμα λοιπόν κι αυτός ίσως έχει καταλάβει ότι η απειλή του αναρχισμού είναι όντως πολύ πιο σοβαρή απ΄ ότι φαντάζεται ο κόσμος.
Εδώ τίθεται ένα δύσκολο ερώτημα το οποίο αν και μπορεί να ακούγεται κάπως ακαδημαϊκό, δεν είναι. Έχει δίκιο η Ν.Δ. να θεωρεί ότι η αναρχική σκέψη και πράξη αποτελεί στην παρούσα ιστορική συγκυρία σοβαρή απειλή για τους Κούληδες (όχι αυτούς που τρώνε σκυφτοί ρύζι με κάρυ), τους Μπογδάνους, τους Πλεύρηδες, τους Βουλαρίνους, τους Καστανάδες, τους Μαρινάκηδες και τους λακέδες τους, οπαδούς, ψηφοφόρους και κάθε λογής συνοδοιπόρους τους;
Μήπως η επιρροή του αναρχισμού στο πολιτικό-κοινωνικό-συμβολικό-φαντασιακό γίγνεσθαι είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο φανταζόμαστε, ή τουλάχιστον κάποιοι φαντάζονται; Όταν μιλάμε για επιρροή δεν μιλάμε βέβαια αναγκαστικά για αποδοχή. Καθόλου. Δεν θα μας απασχολήσουν εδώ τα «τεχνικά» ζητήματα του πώς εκτιμάται και μετριέται η μειονοτική επιρροή.
Απ' ό,τι ξέρω υπάρχουν στο Πάντειο και στο ΕΚΠΑ σοβαροί Κοινωνικοί Ψυχολόγοι Κοινωνιολόγοι και Πολιτικοί επιστήμονες που ασχολούνται ερευνητικά με τέτοια θέματα και εύχομαι να διατηρήσουν το κουράγιο τους και να μπορέσουν να συνεχίσουν το έργο τους σε συνθήκες που προβλέπονται ιδιαζόντως αντίξοες για μια μερίδα κοινωνικών στοχαστών/ερευνητών.
Όπως και να 'χει, αυτό το ερώτημα δεν φαίνεται να εγείρεται καν από τις διάφορες κατά τα άλλα σοβαρές αναλύσεις της στρατηγικής και των τακτικών της ΝΔ όσον αφορά τα Εξάρχεια, τον συμβολικό δηλαδή χώρο του αναρχισμού. Ίσως εδώ χρειάζεται να επισημανθεί έστω και τηλεγραφικά ότι ο λεγόμενος αναρχικός χώρος δεν είναι ενιαίος και συμπαγής και ποτέ δεν ήταν. Υπάρχουν αντιφάσεις, εντάσεις, διαφορές, ακόμα και ασυμβίβαστες διαφοροποιήσεις «μέσα» στον χώρο. Εντάσεις, διαφορές και διαφοροποιήσεις που αλλάζουν και μεταλλάσσονται ιστορικά.
Ωστόσο, η υπόθεση ότι από περίπου τα τέλη της δεκαετίας του 60 η παγκόσμια επιρροή του αναρχισμού ως πολιτικής φιλοσοφίας έχει αυξηθεί σημαντικά,  δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη ως υπόθεση. Αυτό μπορεί να ανιχνευθεί, έστω προσεγγιστικά, στην εντυπωσιακή άνοδο, άνθηση και πολλαπλασιασμό ριζοσπαστικών κινημάτων και συλλογικών δράσεων που παρά τον ξεκάθαρο αντι-καπιταλιστικό τους προσανατολισμό, δεν εντάσσονται στον χώρο της παραδοσιακής αριστεράς.
Το δικό μας ΚΚΕ, πιστό στις παραδόσεις του, διαφωνεί βέβαια, και δεν θα μπορούσε ίσως να είναι κι αλλιώς. Ο αναρχισμός γι' αυτούς δεν αποτελεί καμία απειλή για τον καπιταλισμό. Το αντίθετο κιόλας. Εξάλλου, σου λένε οι άνθρωποι, πάντα πιστοί στις παραδόσεις τους, κάτι ήξερε αυτός ο γερο Μάρξ που πολέμησε τον Μπακούνιν με νύχια και με δόντια. Και κάτι ήξεραν ο Λένιν και ο Τρότσκι που εξαπέλυσαν λυσσαλέες, ύπουλες και βάρβαρες επιθέσεις κατά του αναρχικού στρατού του Νέστορ Μακχνό.
Γιατί προφανώς το ερώτημα περί της επιρροής του αναρχισμού δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Κατά μια έννοια μάλιστα, θα μπορούσε κάποιος να πει, έστω και κάπως προκλητικά και υπερβολικά, ότι τίποτα δεν γίνεται στην Ελλάδα. Αυτό ίσχυε τόσο για την επανάσταση του 1821 όσο και για την «επανάσταση της (επιστροφής της) κανονικότητας» που οραματίζεται η ΝΔ. Μπορεί παρεμπιπτόντως να αποκαλούμε, ατυχώς κατ’ εμέ, κάποιες επαναστάσεις βελούδινες, ή τέλος πάντων μη βίαιες. Τούτη δω πάντως δεν είναι μια απ αυτές.
Οι επιδρομές και οι «παλικαρισμοί» στα Εξάρχεια δεν είναι φαρσοκωμωδία. Δεν είναι μια απλή απόπειρα νομιμοποίησης. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας σχεδιασμένης και συγκροτημένης βίαιης επίθεσης σε όσους αντιστέκονται στην επιστροφή στην κανονικότητα.
Ναι, σίγουρα, ο εχθρός κατασκευάζεται ποικιλοτρόπως. Ωστόσο τούτος ο εχθρός αντιστέκεται στην κατασκευή του. Ίσως η Ν.Δ. το καταλαβαίνει αυτό πολύ καλά. Μην την υποτιμούμε λοιπόν.

*Κοινωνιολόγος- Κοινωνικός Λειτουργός

Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»
 

Οι αρθρογράφοι τους δίνουν... ρέστα. Κάποιοι εξ αυτών απευθύνονται στον πρωθυπουργό στον πρώτο ενικό («άκου Κυριάκο»), επιδεικνύοντας μια οικειότητα που μπορεί να ταιριάζει σε κάποιον φίλο τού κ. Μητσοτάκη, σίγουρα όχι σε κάποιον που θέλει να αποκαλείται και να είναι δημοσιογράφος.
Το παζλ συμπληρώνεται και από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες με τη σειρά τους έχουν επιδοθεί σε αντίστοιχο αγώνα δημιουργίας ενός κυβερνητικού προφίλ τόσο εξωφρενικά επιτυχημένου που θα έβγαζε ακόμα και τον γνωστό για τη σάτιρά του Γιώργο Μητσικώστα από τα ρούχα του (όταν υποδυόταν γνωστή δημοσιογράφο της ΕΡΤ επί ΣΥΡΙΖΑ και την έβαζε να λέει πως η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν η καλύτερη των τελευταίων 60 ετών)!
Το πρόβλημα με τις πάσης φύσεως «αγιογραφίες» είναι ότι συνήθως, αργά ή γρήγορα, τις διαδέχονται επικές κωλοτούμπες. Η κυβέρνηση ήδη έχει επιδοθεί σε κάποιες απ' αυτές. Είναι ζήτημα χρόνου λοιπόν να το κάνουν και οι μιντιακοί θαυμαστές της.
Ηδη, κάποια πιο «μετριοπαθή» έντυπα που στηρίζουν την κυβέρνηση της Ν.Δ. έχουν αρχίσει να πετάνε τις πρώτες «σπόντες», εστιάζοντας όχι ευθέως στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά σε κάποιες κυβερνητικές επιλογές γενικά και αόριστα. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι αυτό γίνεται για να κρατηθεί κάποιο μέτρο, για να υπάρχει έστω κι ένα πρόσχημα κριτικής προς την κυβέρνηση.
Κατά βάση, όμως, αυτό που ισχύει είναι ότι η κυβέρνηση «τα σπάει», με την καλή έννοια. Εως και άρθρο-ύμνος για τη φιλοζωική διάσταση του πρωθυπουργού γράφτηκε για να αναδειχτεί μια άλλη, διαφορετική πτυχή του νέου ηγέτη της χώρας, του νέου «πατερούλη» του έθνους, έτσι για να χρησιμοποιήσουμε και δικές τους λέξεις, τις οποίες ξόδευαν αφειδώς -με αρνητικό βέβαια πρόσημο- όταν ήθελαν να μιλήσουν για τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρωθυπουργός μπορεί να το απολαύσει όλο αυτό για όσο διαρκεί. Πρέπει να θυμάται όμως ότι τίποτε δεν διαρκεί για πάντα... ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 12.09.2019, 09:09

Οι χειροκροτητές

Το τελευταίο «αντίο» στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα - Πλήθος κόσμου και συγκίνηση

Φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι, όλοι εκεί. Παρών και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σύζυγο του Μαρέβα.

• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  

• Newsroom HuffPost Greece

Φωτογραφία: Eurokinissi

Πλήθος κόσμου στο «ύστατο χαίρε»

Το τελευταίο «αντίο» στον αγαπημένο Λαυρέντη Μαχαιρίτσα είπαν το απόγευμα της Τετάρτης, στο Κοιμητήριο Ζωγράφου, φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι -στη ζωή και στη μουσική- του τραγουδοποιού που έφυγε από τη ζωή αιφνίδια τα ξημερώματα της περασμένη Δευτέρας, σε ηλικία 63 ετών. Νωρίτερα η σορός του είχε μεταφερθεί στην εκκλησία του Κοιμητηρίου με τη σύζυγο και την 25χρονη μοναχοκόρη του, Μαρία - Κλάρα, να βρίσκονται εκεί από νωρίς.
Παρών και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σύζυγο του Μαρέβα, όπως επίσης τα στελέχη του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής και Νίκος Σοφιανός.
Τον Λαυρέντη αποχαιρέτησαν μεταξύ άλλων, ο Θάνος Μικρούτσικος με τη σύζυγο του Μαρία Παπαγιάννη και την κόρη τους Αλεξάνδρα, ο Γιώργος και η Άννα Νταλάρα, ο Διονύσης Τσακνής, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Ελένη Ράντου, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Γιάννης Κότσιρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Κιμούλης, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Μίνως Μάτσας, η Γιώτα Νέγκα, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο Μπάμπης Στόκας, η Μελίνα Ασλανίδου, η Βάσια Τριφύλλη, η Κατερίνα Κούκα.
Ο Διονύσης Τσακνής, ο οποίος συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, που έμελλε να είναι ο τελευταίος που μοιράστηκε τη σκηνή με τον Λαυρέντη -το τελευταίο τους live ήταν στον Βόλο, δύο ημέρες προτού φύγει από τη ζωή- αλλά και ο γιατρός του Μαχαιρίτσα (ο οποίος αντιμετώπισε πριν λίγα χρόνια προβλήματα με την καρδιά του), συγκλόνισαν με τα λόγια του αποχαιρετισμού. 

Φωτογραφία: Eurokinissi

τελευταίο αντίο

Φωτογραφία: Eurokinissi

Νίκος Πορτοκάλογλου

«’Αργησα πολύ να αποκτήσω αυτόν τον σπάνιο φίλο, αλλά δυστυχώς τον έχασα πολύ νωρίς, όπως τον χάσαμε όλοι», είπε ο Νίκος Πορτοκάλογλου για τον Λαυρέντη, του οποίου εξήρε την «σε βαθμό κακουργήματος» ειλικρίνεια, την «σαν παιδί» ευαισθησία, αλλά και την οικειότητα που αμέσως ένιωσαν όταν για πρώτη φορά έπαιξαν μαζί στη σκηνή. «Όταν βρεθήκαμε στη σκηνή, συνέβη κάτι μαγικό, ήταν σαν να παίζαμε μαζί από χρόνια», δήλωσε με συγκίνηση ο Νίκος Πορτοκάλογου για να θυμηθεί τη «δύναμη», αλλά και την «αφάνταστη επικοινωνία» που ανέπτυσσε με τον κόσμο ο Λαυρέντης. Αναφορά έκανε και στην τελευταία τους συναυλία, πριν κάποιες μέρες στον Βόλο, τη γενέτειρά τους. «Όταν κατεβήκαμε από τη σκηνή ήμασταν ιδρωμένοι και ευτυχείς. Τι άλλο θέλαμε; Ο κόσμος μας αγαπάει ακόμα», του είχε είπε με ευχαρίστηση ο Λ. Μαχαιρίτσας.
«Θα μου λείψεις, σε αγαπάω Λάρυ», είπε με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή ο Διονύσης Τσακνής, ενώ ο γιατρός του εκλιπόντα, αφού περιέγραψε την αντίδραση του καλλιτέχνη όταν διαπιστώθηκαν τα προβλήματα της καρδιάς του και το πώς η μοναχοκόρη του, Μαρία Κλάρα, έγινε το κίνητρο για να γίνει ο «πιο πειθαρχημένος ασθενής», τον αποχαιρέτισε λέγοντας: «Καλό ταξίδι Λαυρέντη αγαπημένε!». 

Φωτογραφία: Eurokinissi

Θάνος Μικρούτσικος

Φωτογραφία: Eurokinissi

Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Κότσιρας

Φωτογραφία: Eurokinissi

Χρήστος Θηβαίος 

Φωτογραφία: Eurokinissi

Γιάννης Γιοκαρίνης

Φωτογραφία: Eurokinissi

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σύζυγο του Μαρέβα

Φωτογραφία: Eurokinissi

Γιάννης Ζουγανέλης

Φωτογραφία: Eurokinissi

Ελευθερία Αρβανιτάκη

Φωτογραφία: Eurokinissi

Σπύρος Παπαδόπουλος

Φωτογραφία: Eurokinissi

Ιεροκλής Μιχαηλίδης 

Φωτογραφία: Eurokinissi

Διονύσης Σαββόπουλος

Φωτογραφία: Eurokinissi

Μπάμπης Στόκας

Φωτογραφία: Eurokinissi

Πλήθος κόσμου στο τελευταίο «αντίο» στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Φωτογραφία: Eurokinissi

κηδεία Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Η οικογένεια του αγαπημένου τραγουδοποιού είχε ζητήσει αντί στεφάνων, να ενισχυθεί η πρωτοβουλία Ένωση «Μαζί για το παιδί».

«Τα μέτρα ελάφρυνσης που σχεδίασε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να γίνουν πράξη γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν υλοποιεί τη μείωση των πλεονασμάτων»

ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ /Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019, 21:09:23 / Τελευταία Ενημέρωση: 21:10 / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε σχεδιάσει την περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ για το 2020, μεταξύ άλλων μέτρων ελάφρυνσης της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, αλλά αυτά δεν μπορούν να γίνουν πράξη τώρα, γιατί η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν υλοποιεί το σχέδιο για τη μείωση των πλεονασμάτων», ανέφερε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, σε συνέντευξη του στον ραδιοσταθμό Alpha Radio 98.9.
Επ' αυτού πρόσθεσε ότι «ο καταπιστευτικός λογαριασμός ήταν ξεκάθαρα ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει η Ελλάδα στη μείωση των πλεονασμάτων κατά 1% από τις αρχές του 2020, εξοικονομώντας έτσι υπερπολύτιμο δημοσιονομικό χώρο» και πως αν προχωρούσε η υλοποίησή του, «θα μπορούσαμε να δούμε σημαντικά μέτρα ελάφρυνσης».
Παράλληλα, ο κ. Χαρίτσης άσκησε κριτική στην αναπτυξιακή στρατηγική, καταλογίζοντας «προχειρότητα,  έλλειψη συντονισμού και αντιπεριβαλλοντική λογική στις επενδύσεις από τη ΝΔ».
Ως προς τα ΕΛΠΕ, είπε ότι «στο 2ο μνημόνιο, επί Σαμαρά-Βενιζέλου, προβλεπόταν η πλήρης πώληση του πακέτου του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ» και πως όμως «ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που πέτυχε, ύστερα από διαπραγμάτευση, να συνεχίσει το Δημόσιο να διατηρεί σημαντικό ποσοστό», ενώ «ο σχετικός διαγωνισμός προχώρησε, αλλά κρίθηκε άγονος». Τόνισε πως ο χειρισμός της υπόθεσης των ΕΛΠΕ πρέπει να γίνει «με όρους δημοσίου συμφέροντος, και να παίξει η επιχείρηση σοβαρό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».

«Μόνο ως νεοφιλελεύθερη εμμονή μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πρεμούρα της κυβέρνησης να προχωρήσει η πώληση, με τρόπο δυσμενή για τα συμφέροντα του Δημοσίου» σχολίασε και τόνισε: «Εμείς θα δώσουμε αγώνα για να το αποτρέψουμε».
Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ άλλων κατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη για «προσπάθεια υπερσυγκέντρωσης της εξουσίας στο πρωθυπουργικό γραφείο και παράκαμψη των αρμόδιων υπουργείων».
Όσον αφορά στη ΔΕΘ, είπε ότι από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιαστεί μια «συνολική, συγκροτημένη κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης στην οικονομία, τα εργασιακά, αλλά και θεσμικής φύσεως θέματα - όπως για την ΕΥΠ και την Επιτροπή Ανταγωνισμού», αλλά και «μία ολοκληρωμένη προοδευτική αριστερή εναλλακτική πρόταση στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που θα εστιάζει στο μέλλον της Ελλάδας και στο ευρωπαϊκό πλαίσιο».

Ζούμε σε αριστερό ή δεξιό πλανήτη;

Πόσο «δεξιά» είναι η Γη; Γιατί η Ευρώπη έχει ξεχάσει τι σημαίνει Αριστερά και ποια πλευρά του πολιτικού φάσματος επικρατεί στον υπόλοιπο κόσμο; Βάζουμε τον πολιτικό προσανατολισμό του πλανήτη στο μικροσκόπιο και συνθέτουμε τον παγκόσμιο κυβερνητικό χάρτη.

Δημοσίευση | 25 Φεβρουαρίου 2013Παλαιότερο των 360 ημερών

 4  0 0

του Γιώργου Κόκουβα

Πόσο δεξιός και πόσο αριστερός είναι ο πλανήτης μας; Ελεύθερη αγορά και λιγότερο κράτος ή… σοσιαλισμός και προς τα αριστερά; Τι κυβερνήσεις έχουμε επιλέξει να μας κυβερνούν;

Αυτά τα ερωτήματα, παρ’ ότι βασίζονται σε ένα απλό δίλημμα (αριστερά vs δεξιά), σίγουρα οφείλουν να λάβουν υπόψη τους πολύ περισσότερους παράγοντες. Για παράδειγμα, δεν επιλέγουν πάντα οι πολίτες την κυβέρνησή τους, όπως συμβαίνει σε απολυταρχικά καθεστώτα. Άλλωστε, στην εποχή που ο καπιταλισμός περνάει κρίση, αλλά προσπαθεί να δείξει τα δόντια του και «βγάζει νύχια», ποιος μπορεί να ξεχωρίσει την κεντροδεξιά από την κεντροαριστερά; Ποιος μπορεί να πει ότι έχει διαφορά η σημερινή δεξιοκρατούμενη κυβέρνηση της Ελλάδας, από την προκάτοχό της, την σοσιαλιστική του ΠΑΣΟΚ; Και τέλος, πόσο ίδια είναι η δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, επί παραδείγματι, με αυτή του χρυσαυγίτικου άκρου;

Όπως και να ‘χει, όμως, το «χρώμα» του πλανήτη δίνει ενδείξεις για τις τάσεις της εποχής – θα πειστείτε με μια ματιά εδώ, στον κυβερνητικό χάρτη της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης που είναι πιο μπλε (βλ. δεξιός) από ποτέ- γι’ αυτό και αναζητούμε τις πολιτικές αποχρώσεις ενός ολόκληρου πλανήτη, όπως τον διαμόρφωσαν(;) οι κάλπες που στήθηκαν στις τέσσερις γωνίες του.

*Όλη η Ευρώπη είναι μπλε
Κατ’ αρχήν, χρειαζόμαστε έναν σαφή ορισμό της δεξιάς και της αριστεράς. Και ευτυχώς, μερικοί graphic designers μας έβγαλαν από την δύσκολη θέση τεράστιων ορισμών, φτιάχνοντας αυτό εδώ το πληρέστατο σχεδιάγραμμα, όπου περιλαμβάνονται όλοι οι διαχωρισμοί, τα συστήματα και οι απόψεις που συνδέονται με το πολιτικό φάσμα. 

Αξίζει να αναφέρουμε επίσης τους λόγους που η δεξιές παρατάξεις κατά κανόνα χρησιμοποιούν το μπλε χρώμα και οι αριστερές το κόκκινο. Στην πρώτη περίπτωση, το μπλε επικράτησε εξαιτίας της επιλογής της αντίστοιχης βρετανικής παράταξης να το επιλέξει ως αντιπροσωπευτικό της χρώμα, ενώ στην περίπτωση της Αριστεράς, το κόκκινο συμβολίζει το αίμα των εργατικών κινημάτων, και ξεκίνησε από τα κόκκινα λάβαρα των λαϊκών επαναστάσεων, χρησιμοποιούμενο έκτοτε κατά κανόνα από κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά κόμματα (περισσότερα εδώ). 

Και τώρα, πίσω στα «δικά μας»: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπήρξε ποτέ δεξιότερη. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουμε, όσο «φυλλομετρούμε» τον διαδραστικό χάρτη που ετοίμασε ο Guardian για τον πολιτικό προσανατολισμό των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων τα τελευταία σαράντα χρόνια. Δείτε τον εδώ και διαβάστε παρακάτω μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που προκύπτουν από αυτόν.

-Αυτή τη στιγμή, 18 κράτη της Ε.Ε. διαθέτουν δεξιές κυβερνήσεις: Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Τσεχία, το Λουξεμβούργο, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβενία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Λετονία, η Εσθονία, η Φινλανδία και η Σουηδία.
-Στα αριστερά του πολιτικού φάσματος κινούνται μόνο οι εξής χώρες: Γαλλία, Αυστρία, Σλοβακία, Λιθουανία, Δανία και Βέλγιο – και φυσικά δεν μιλάμε για… άκρα αριστερά: Όλες οι κυβερνήσεις των παραπάνω κρατών δηλώνουν σοσιαλιστικές. Η Ιταλία έχει ακόμη μια τεχνοκρατική κυβέρνηση, η οποία θεωρείται ουδέτερη, ενώ η Κύπρος περιμένει τα αποτελέσματα της κάλπης.
-Σε δέκα ευρωπαϊκά κράτη, παρ’ ότι οι δεξιές κυβερνήσεις τείνουν προς το κέντρο, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια «επικίνδυνη» άνοδος ακροδεξιών σχηματισμών: Στην Γαλλιά το κόμμα της Marine Le Pen (FN), στην Ολλανδία το «Κόμμα της Ελευθερίας, στην Φινλανδία οι «Αληθινοί Φινλανδοί», στην Ιταλία η «Λίγκα του Βορρά», στην Ελβετία το Λαϊκό Κόμμα, στην Δανία το Δανικό Λαϊκό Κόμμα, στην Αυστρία το «Κόμμα της Ελευθερίας», στην Νορβηγία το «Κόμμα της Ανάπτυξης», στην Σουηδία το «Δημοκρατικό Κόμμα» με σύνθημα «κρατήστε την Σουηδία σουηδική», και στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή που μπήκε πέρυσι στην Βουλή.
-Τα πράγματα υπήρξαν αρκετά ρευστά την τελευταία εικοσαετία: Σε όλες τις χώρες εναλλάχθηκαν αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις, με μοναδική εξαίρεση την Ιρλανδία που εδώ και μισό αιώνα παραμένει… δεξιά.
-Σήμερα, όντως, όλη η Ευρώπη είναι μπλε, αλλά πριν δέκα χρόνια, ο χάρτης έγερνε σημαντικά προς το κόκκινο, αφού δεκατρία κράτη είχαν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις (μεταφέρετε την «βελόνα» του χάρτη στις διάφορες ημερομηνίες για να δείτε τις εναλλαγές).
-Η σημερινή επικράτηση της δεξιάς γίνεται εμφανής και σε αυτό εδώ το διάγραμμα των θέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, στο οποίο το γαλάζιο υπερτερεί όλων των υπόλοιπων χρωμάτων. Εδώ το γαλάζιο αντιστοιχεί στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ενώ το κόκκινο στην Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. 

*Τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο;
Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Μια ματιά σε αυτόν τον καλοφτιαγμένο παγκόσμιο χάρτη κυβερνήσεων (τα στοιχεία του αναφέρονται στα περσινά δεδομένα) δείχνει πως τα δύο ημισφαίρια κινούνται σε διαφορετικό μήκος κύματος. Το βόρειο ημισφαίριο (και κυρίως ο δυτικός κόσμος) είναι κυρίως μπλε και γαλάζιο, ενώ το νότιο μοιάζει με πολύχρωμο μωσαϊκό με βάση το κόκκινο. 

Ας πάρουμε, όμως, για αρχή, τους «ισχυρότερους», αυτούς που υποτίθεται πως αποφασίζουν για την μοίρα του πλανήτη, χάρη στα οικονομικά μεγέθη των κρατών τους: Από τους G8, στα δεξιά και κεντροδεξιά κινούνται ο Καναδάς, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία. Στην κεντροαριστερά ανήκουν μόνο οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας, ενώ η ιαπωνική κυβέρνηση θεωρείται πως κινείται στο κέντρο και η ιταλική, ουδέτερη.

Τα λημέρια της Αριστεράς Στην Λατινική Αμερική, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, αφού όλα τα κράτη της είναι βαμμένα κόκκινα, εκτός από την Χιλή και την Κολομβία που διαθέτουν δεξιά κυβέρνηση. Ανάλογη πολιτική κατάσταση επικρατεί και στις δημοκρατικές χώρες της Αφρικής, όπου η Αριστερά επικρατεί σε εικοσιπέντε κράτη, σε αντίθεση με την δεξιά που επικρατεί μόλις σε τέσσερα (Μαρόκο, Σουδάν, Γκαμπόν, Λιβερία). Βέβαια, η κατάσταση στην βόρεια Αφρική, μετά την αραβική άνοιξη, παραμένει ασαφής. Στην περίπτωση της Ασίας, όπως μπορείτε να δείτε και στον χάρτη η Αριστερά κερδίζει έδαφος χάρη στην Κίνα, την Ινδία και τις γύρω χώρες.

*Κάθε νόμισμα έχει… παραπάνω από δύο όψεις
Γι’ αυτό και, όπως είπαμε πιο πάνω, οι χαρακτηρισμοί «δεξιά» και «αριστερή» κυβέρνηση δεν είναι πάντοτε διαφωτιστικοί σχετικά με την κυβερνητική προσέγγιση κάθε κράτους. Γι’ αυτό και παραθέτουμε τον πιο πάνω πίνακα, όπου τα διαφορετικά χρώματα αντιστοιχούν σε διαφορετικού τύπου κυβερνήσεις και πολιτικά συστήματα.
Συγκεκριμένα, το πορτοκαλί χρώμα υποδηλώνει βουλευτικές δημοκρατίες, το πράσινο προεδρικές δημοκρατίες που περιλαμβάνουν κοινοβουλευτισμό, το κίτρινο προεδρικά και ημιπροεδρικά συστήματα, το κόκκινο κοινοβουλευτικές συνταγματικές μοναρχίες, το ροζ συνταγματικές μοναρχίες, το μοβ απολυταρχικές μοναρχίες, το σκούρο πράσινο χώρες όπου οι συνταγματικές διατάξεις περί κυβέρνησης έχουν ανασταλεί, και τέλος, το γκρίζο, κράτη που δεν εντάσσονται σε κανένα από τα παραπάνω συστήματα. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. 

*Σε ποια πλευρά ανήκετε; Οι Έλληνες δημιουργοί της ιστοσελίδας PoliticalMap.gr βασίστηκαν στο περίφημο διάγραμμα του Νόλαν περί πολιτικού φάσματος, και έστησαν ένα τεστ είκοσι ερωτήσεων, απαντώντας στις οποίες μπορείτε να δείτε την θέση σας πάνω στο φάσμα των πολιτικών πεποιθήσεων. Και επειδή τα πράγματα δεν είναι μονοδιάστατα (ή έστω δυσδιάστατα), δείτε σε ποιες από τις παρακάτω προσεγγίσεις ταιριάζουν οι απόψεις σας (από αριστερά προς τα δεξιά): Κομμουνιστική Αριστερά, Αριστερά, αναρχία, σοσιαλδημοκρατία, φιλελευθερισμός, κοινωνικός φιλελευθερισμός, συντηρητικός φιλελευθερισμός, δεξιά, συντηρητική δεξιά, φασισμός, χριστανοδημοκρατία, ολοκληρωτισμός. Δείτε επίσης, πού βρίσκονται τα ελληνικά κόμματα σε σχέση με τις δικές σας απόψεις. Κάντε το τεστ εδώ.