Τηλεφωνικές επικοινωνίες του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

ΠΟΛΙΤΙΚΉ /Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020, 13:20:44 / Τελευταία Ενημέρωση: 13:45 / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επικοινώνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

   Η τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ. Μισέλ ήταν εκτενής και πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

   Όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές συζητήθηκαν όλα τα τρέχοντα θέματα που αφορούν την Ελλάδα με αιχμή τη συμπεριφορά της Τουρκίας, τη Λιβύη και τη Διάσκεψη του Βερολίνου. Στη διάρκεια της συνομιλίας επαναβεβαιώθηκε ότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι ο θεματοφύλακας του πλαισίου των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 12-13 Δεκεμβρίου 2019.

   Ακολούθησε η επικοινωνία με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία όπως και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα είναι παρούσα στη συνεδρίαση της Διάσκεψης του Βερολίνου.

   Και στην επικοινωνία αυτή - αναφέρουν οι κυβερνητικές πηγές - επιβεβαιώθηκε η υπεράσπιση του πλαισίου συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η έκφραση των θέσεων της Ελλάδας δια των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Διάσκεψη του Βερολίνου, που διεξάγεται αύριο.

Διαβάστε επίσης:

Τηλεφωνικές συνομιλίες Ν. Δένδια με υπουργούς Εξωτερικών Γαλλίας και ΗΑΕ ενόψει της διάσκεψη του Βερολίνου

Προκόπης Παυλόπουλος: Η Ελλάδα θα υπερασπιστεί στο ακέραιο τα κυριαρχικά της δικαιώματα

ΠΟΛΙΤΙΚΉ /Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020, 13:41:31 / / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 «Η Ελλάδα διαμηνύει, αδιαλείπτως, προς την Τουρκία ότι η αυθαιρεσία της δεν θα περάσει και ότι, με συμπαραστάτες την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή Κοινότητα, θα υπερασπισθούμε, στο ακέραιο, τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ως προς τα Σύνορα, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Χώρα μας στην περιοχή μας, και οι οποίες ήδη αποδίδουν καρπούς, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές».

   Αυτό τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, από το ακριτικό Διδυμότειχο στην αντιφώνησή του κατά την ανακήρυξή του ως επίτιμου δημότη Διδυμοτείχου, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης.

   «Θα ήθελα, από εδώ, την Ελληνική Θράκη, και από αυτόν τον Τόπο δημιουργίας και ενότητας, όπως και ειρηνικής -θα έλεγα υποδειγματικής- συνύπαρξης Ελλήνων Χριστιανών και Ελλήνων Μουσουλμάνων υπό όρους ισότητας και ισονομίας, όπως άλλωστε επιβάλλεται σε κάθε Δυτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, να υπογραμμίσω ότι για να συνεχίσουμε εμείς, οι Έλληνες, μια παράδοση επιτευγμάτων εφάμιλλων ή ακόμη πιο σπουδαίων από εκείνα των Προγόνων σας και Προγόνων μας, οφείλουμε ν' αντιμετωπίζουμε με αποφασιστικότητα τις προκλήσεις και τους κινδύνους, ιδίως δε να υπερασπιζόμαστε τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια υπό όρους αρραγούς ενότητας. Κατ' εξοχήν δε αυτά που αφορούν τις σχέσεις μας με την Τουρκία», υπογράμμισε ο κ. Παυλόπουλος.

   «Έχω διατυπώσει, κατ' επανάληψη, την παραπάνω θέση και εμμένω σε αυτήν, διότι η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι τόσο συνεπής ως προς την τήρηση των Ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ώστε ακόμη και τα Εθνικά της Θέματα, κατ' εξοχήν δε εκείνα που αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, τα υπερασπίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, συνακόλουθα δε στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Και για να γίνω σαφέστερος: Η Ελλάδα ευνοεί και την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, βεβαίως υπό τον απαράβατο όρο του εκ μέρους της πλήρους σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου» τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και προσέθεσε:

   «Δυστυχώς, η ίδια η Τουρκία υπονομεύει επικίνδυνα κάθε πτυχή της Ευρωπαϊκής της προοπτικής, παραβιάζοντας, ευθέως και απροκαλύπτως, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Απτά δείγματα γραφής αυτής της συμπεριφοράς της είναι: Πρώτον, η συνεχιζόμενη αυθαίρετη επέμβασή της στην Συρία. Δεύτερον, η στάση της έναντι των Προσφύγων και των Μεταναστών, η οποία, εκτός από το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές του Ανθρωπισμού και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, παραβιάζει και την σχετική Συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και, τρίτον, και κατ' εξοχήν, η στάση της ως προς τον σεβασμό των κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο Δικαιωμάτων της Ελλάδας, ιδίως σε ό,τι αφορά τα Σύνορά μας, την Επικράτειά μας και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι, αυτοθρόως, και Σύνορα, Επικράτεια και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

   Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στο «λεγόμενο», όπως το χαρακτήρισε, «Μνημόνιο Κατανόησης» μεταξύ Τουρκίας και Τρίπολης, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για «άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα της τουρκικής αυθαιρεσίας και κατά διεθνή μάλιστα ομολογία, είναι διάτρητο και θεσμικώς ανυπόστατο».

    «Στο σημείο δε αυτό έχω χρέος να υπενθυμίσω και τα εξής:», συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος.

   «Πρώτον, προς την Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι πρέπει να γνωρίζει, όπως ήδη εξέθεσα, πως ο αγώνας της Ελλάδας αφορά και δικά της ζωτικά θέματα, ιδίως ως προς το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.

   Και, δεύτερον, προς τις ΗΠΑ, ότι έχουν χρέος ν' αναγνωρίσουν και να συνυπολογίσουν εμπράκτως, απέναντι σε μια Τουρκία που "ταξιδεύει με σημαίες ευκαιρίας", πως η Ελλάδα ήταν είναι και θα παραμείνει σταθερός και συνεπής Σύμμαχος, και σε διμερές επίπεδο και σ' επίπεδο ΝΑΤΟ. Άρα, έχουν χρέος να πράξουν αναλόγως όταν η Τουρκία παραβιάζει καταφώρως το Διεθνές Δίκαιο, με πρόσφατο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δίκαιο της Θάλασσας».

   Στην ομιλία του ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε στην ιστορία της περιοχής (ξεκινώντας από την προέλευση του ονόματος της πόλης) τους αρχαίους, τους ρωμαϊκούς και τους βυζαντινούς χρόνους φθάνοντας ως την σύγχρονη ιστορία του Διδυμοτείχου.

   «Στο Διδυμότειχο, κάθε γωνιά του έχει να διηγηθεί και μια πτυχή της μακράς Ιστορίας του», ανέφερε χαρακτηριστικά.

   «Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της και πολλές φορές είχε καταστεί διοικητική και στρατιωτική βάση της Αυτοκρατορίας. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το Διδυμότειχο, που ήταν τότε η μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Θράκης, από κοντά όμως και η ευρύτερη περιοχή του, ξεσηκώθηκαν. Δυστυχώς, η Επανάσταση κατεστάλη, μετά την ήττα των εξεγερμένων Ελλήνων στην «Μάχη του Σαλτίκιοϊ».. Ακολούθησε η «Δίωση του Διδυμοτείχου», όταν ο τουρκικός όχλος, υποστηριζόμενος από τις οθωμανικές αρχές, πραγματοποίησε σφαγές και απαγχονισμούς Ελλήνων», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώ αναφέρθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης και στην εξόντωση της Εβραϊκής Κοινότητας της περιοχής κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.

   «Το Διδυμότειχο απελευθερώθηκε και ενώθηκε επίσημα με την Ελλάδα δια της Συνθήκης των Σεβρών, τον Ιούλιο του 1920.

   Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, το 1923, οι εθνότητες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Θράκης, παρά το διαφορετικό τους θρήσκευμα, διατήρησαν την Ελληνική εθνική ταυτότητα. Για αυτόν τον λόγο, η ως άνω Συνθήκη κάνει, ρητώς και κατηγορηματικώς, λόγο περί μουσουλμανικής μειονότητας Ελληνικής εθνότητας» τόνισε ο κ. Παυλόπουλος και συνέχισε.

   «Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν στο Διδυμότειχο πολλοί Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία (Βόρεια Θράκη).

   Επιβάλλεται, επίσης, ν' αναφερθεί ότι στην Πόλη σας υπήρχε μια από τις αρχαιότερες Εβραϊκές Κοινότητες της Ελλάδος. Στις 4 Μαΐου 1943, 731 Εβραίοι του Διδυμοτείχου μεταφέρθηκαν στην Πολωνία όπου, δυστυχώς, εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους ναζί, αποτελώντας έτσι τραγικό μέρος του Ολοκαυτώματος. Τέλος, στην πόλη του Διδυμοτείχου η Αρμενική Κοινότητα εμφανίσθηκε περί τον 18ο αιώνα και είναι παρούσα και στην σύγχρονη εποχή, ενταγμένη αρμονικά στην κοινωνία της Πόλης».

   «Εσείς, οι σημερινοί κάτοικοι του Διδυμοτείχου, έχετε κάθε δικαίωμα να σεμνύνεσθε ότι σε τούτα τα Χώματα γεννήθηκαν, μεταξύ άλλων σπουδαίων ανδρών και γυναικών, ο Ιωάννης Γ′ Δούκας Βατάτζης, Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1221-1254), ο Ιωάννης Ε′ Παλαιολόγος, Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1341-1376), ο Διονύσιος ο Μοναχός, Νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που μαρτύρησε το 1518- ο Ιάκωβος ο Διάκονος, Νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που μαρτύρησε στα τέλη του 16ου αιώνα- ο Παρθένιος εκ Διδυμοτείχου, Νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που μαρτύρησε το 1805- και, τέλος, ο Ευγένιος Ευγενίδης (1882-1954), εφοπλιστής και Εθνικός Ευεργέτης», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και κατέλειξε.

   «Αναχωρώντας από τον Ιστορικό Δήμο Διδυμοτείχου συγκρατώ, μαζί με τις νοερές αποσκευές μου, τις άριστες εντυπώσεις της λαμπρής φιλοξενίας που μου επιφυλάξατε. Κυρίως δε την πεποίθηση ότι εσείς, οι κάτοικοι αυτού του ιστορικού και όμορφου Τόπου, έχετε βαθιά χαραγμένο στην ψυχή και στον νου σας το αίσθημα της ευθύνης για την πορεία του. Αυτά τα διδάγματα, να είσθε βέβαιοι, θα οδηγούν τα έργα μου κατά την άσκηση των καθηκόντων μου».

Διαβάστε επίσης:

ΠτΔ: Η Τουρκία να γνωρίζει ότι η προκλητική αυθαιρεσία της δε θα γίνει ανεκτή (video)

Διάσκεψη του Βερολίνου: Διέρρευσε το προσχέδιο του κοινού ανακοινωθέντος - Πληροφορίες

δόσεις

ΕίσοδοςΕγγραφή

14:39 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟY 2020

© AFP 2019 / Maurizio Gambarini

ΚΟΣΜΟΣ

14:26 18.01.2020(ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΕ 14:36 18.01.2020) Λήψη σύντομου url

0 0 0

Βρείτε μας

Η Διάσκεψη του Βερολίνου διεξάγεται την Κυριακή και σε αυτή θα συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ενώ δεν έχει κληθεί η Ελλάδα.

Άμεση, μόνιμη κατάπαυση του πυρός προβλέπει μεταξύ άλλων το προσχέδιο του ψηφίσματος της Διάσκεψης του Βερολίνου, σύμφωνα με εσωτερική έκθεση του ΟΗΕ που διέρρευσε, όπως μετέδωσε η ΕΡΤ επικαλούμενη δημοσιεύματα του Τύπου της Λιβύης.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, θα ζητείται δέσμευση όλων των συμμετεχόντων να μην παρεμβαίνουν στην εμφύλια σύγκρουση και στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.
Θα ζητά επίσης, μόνιμη κατάπαυση του πυρός, τέλος όλων των συγκρούσεων, απόσυρση των βαρέων όπλων και διάλυση των πολιτοφυλακών και των ένοπλων ομάδων.
Στο μεταξύ, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Λιβύη Γκασάν Σαλαμέ τόνισε σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι οι διεθνείς παίχτες θα πρέπει να σταματήσουν να εμπλέκονται στον εμφύλιο στη Λιβύη.

«Κάθε ξένη ανάμιξη μπορεί να έχει βραχυπρόθεσμα κάποιο αποτέλεσμα ασπιρίνης», δήλωσε αναφερόμενος κυρίως στην κατάπαυση του πυρός, με πρωτοβουλία Ρωσίας και Τουρκίας: «Όμως η Λιβύη έχει ανάγκη να σταματήσει κάθε ξένη ανάμιξη. Αυτός είναι ένας από τους στόχους αυτής της διάσκεψης» του Βερολίνου, πρόσθεσε.

Για ποια Ευρώπη μιλάμε;

Politics

Μαρ 23, 2017

by analuseto

   Φέτος συμπληρώνονται εξήντα χρόνια από τη συνθήκη της Ρώμης και την ίδρυση της ΕΟΚ. Ενώ, λοιπόν, θα αναμέναμε η επέτειος αυτή να γιορταστεί μεγαλοπρεπώς και θριαμβευτικά, τέσσερα ισχυρά κράτη της Ευρώπης θα έλεγε κανείς ότι «χάλασαν» την επέτειο. Για πρώτη φορά η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και de facto ηγετική δύναμη στο περιθώριο της Συνόδου της Μάλτας παραδέχτηκε πως ο ρεαλισμός επιβάλλει μια ΕΕ με διαφορετικές ταχύτητες και την υποχώρηση από ένα θεμελιώδες και ενιαίο δόγμα λειτουργίας της Ένωσης, ενώ δεν δίστασε να υποστηρίξει πως δεν πρέπει να συμμετέχουν όλες οι χώρες-μέλη στα ίδια στάδια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στο πλευρό της συντάχθηκε και ο Ολάντ, ο οποίος υποστήριξε πως «ναι, θα υπάρξουν πολλές ταχύτητες». Είναι γεγονός πως τέσσερα από τα ισχυρότερα κράτη μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, και Γερμανία) υπό τη σκιά του Brexit, του προσφυγικού, της τρομοκρατίας και των νέων δεδομένων, που δημιούργησε η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ κάνουν ανοικτά λόγο για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων με αποκλεισμούς για τα άλλη μέλη, τα οποία θα λειτουργούν ως δορυφόροι. Ο απερχόμενος Φρανσουά Ολάντ επισήμανε χαρακτηριστικά: «Ενότητα δεν σημαίνει και ομοιομορφία»!

Προμηνύουν όλα αυτά το τέλος του Ευρωπαϊκού ονείρου; Προμηνύουν το τέλος της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης; Μήπως εντέλει η Ενωμένη Ευρώπη ήταν μια ουτοπία; Ένα είναι σίγουρο. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα νοσεί και νοσεί βαθύτατα! Είναι γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια κυριάρχησε η πολιτική της λιτότητας και των αυστηρών δημοσιονομικών περιορισμών, που επέβαλε κατά κύριο λόγο η Γερμανία. Αυξήθηκαν, εξαιτίας ιδίως των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, οι ταχύτητες ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές οικονομίες και επιδεινώθηκε το πρόβλημα της συνοχής. Η προσφυγική κρίση με κύρια θύματα ιδίως τις χώρες, που λειτουργούν ως πύλες εισόδου στην Ευρώπη, ήτοι Ιταλία και Ελλάδα, ενίσχυσε τις τάσεις ξενοφοβίας με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα ποσοστά των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων σχεδόν παντού στη Ευρώπη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και το Brexit να ανεβάσει κατακόρυφα τα ποσοστά του ευρωσκεπτικισμού. Οι κρίσιμες μάλιστα εκλογικές αναμετρήσεις σε σημαντικές ευρωπαϊκές αυξάνουν το κλίμα ανησυχίας για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προφανώς η Ευρώπη αυτή δεν έχει καμία σχέση ή προφανώς ελάχιστη με την Ευρώπη που οραματίστηκαν οι θεμελιωτές της και μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες (Αντενάουερ, Ντε Γκολ, Μιτεράν, Κωνσταντίνος Καραμανλής κά.), οι οποίοι οραματίστηκαν μια Ευρώπη της Αλληλεγγύης, του Ανθρωπισμού, της Ισοτιμίας, της Δικαιοσύνης, της Ευημερίας, της Ανάπτυξης. Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αφήσουμε να δημιουργηθεί μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Μπορούν μάλιστα αυτό να το επιβάλλουν τέσσερις ηγέτες των ισχυρότερων κρατών μελών της ένωσης από μόνοι τους; Δεν υπάρχουν δημοκρατικές διαδικασίες για να ληφθεί μια τέτοια απόφαση;

 Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει λόγος ίσως για αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Ευρωπαϊκές αξίες, όπως η δικαιοσύνη στα κράτη-μέλη, η ίση μεταχείριση και η αλληλεγγύη πρέπει να επανέλθουν στο κοινό ευρωπαϊκό τραπέζι μιας και έχουν δυστυχώς εκλείψει τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλα τα μέλη σήμερα περισσότερο από ποτέ πως δεν μπορεί ο καθένας να αντιμετωπίσει μόνος του τα προβλήματα. Αντίθετα, επιλύονται καλύτερα όταν η λύση τους συνιστά την κοινή συνισταμένη των προσπαθειών πολλών κρατών. Η ενισχυμένη συνεργασία στα πλαίσια της Ένωσης και όχι η διαχωρισμένη Ευρώπη, που θέλουν τα κλειστά «κλαμπ» εξουσιών να επιβάλλουν, είναι η διέξοδος στο σημερινό λαβύρινθο, που διέρχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για αυτό η θέληση όλων μας πρέπει να είναι σταθερά προσανατολισμένη προς έναν ενιαίο σκοπό, ο οποίος δεν είναι άλλος από ένα σταθερό ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Στόχος μας είναι η ενίσχυση της συνοχής και της σύγκλισης των κρατών-μελών.

Εν ολίγοις πρέπει να αναζητήσουμε ένα κοινό ευρωπαϊκό όραμα, που θα μας εμπνεύσει και πάλι. Όπως ακριβώς το είχαν αναζητήσει οι μεγάλοι ηγέτες, που είχαν οραματισθεί την ίδρυση αυτής της Ένωσης…

 Αθήνα,  13/3/2017
Κριτσίκης Αλέξανδρος,  Δικηγόρος, ΜΔΕ

Ο Ερντογάν απειλεί την Ε.Ε.: «Αν δεν στηρίξετε τον Σάρατζ θα αντιμετωπίσετε νέα προβλήματα»

 



 Η Λιβύη είναι στο έλεος ενός «βαρόνου πολέμων»


Την δική του οπτική γωνία, ενόψει της συμμετοχής του στην κυριακάτικη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, ανέδειξε ξανά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με άρθρο του απειλώντας ευθέως την ΕΕ για τις επιπτώσεις αν ουσιαστικά δε  στηρίξει τις δικές του επιλογές στην Λιβύη!
Ο Τούρκος πρόεδρος σε άρθρο του στο Politico κατηγορεί, μεταξύ άλλων την Ευρώπη για έλλειψη ευαισθησίας στο θέμα της Λιβύης, ρίχνει βέλη κατά της Γαλλίας, που βρίσκεται «δίπλα στους πραξικοπηματίες του Χαφτάρ» και καλεί την Ένωση να υποστηρίξει  την κυβέρνηση της Εθνικής Συναίνεσης της Λιβύης για να προδώσει τις αξίες της.
Το άρθρο του Ερντογάν: 
«Η Λιβύη βρίσκεται στη δίνη ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου για περίπου 10 χρόνια. Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα δεν έχει μέχρι σήμερα αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν σταμάτησε τη βία και δεν εγκαθίδρυσε την ειρήνη και τη σταθερότητα.
Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις συνέπειες αυτής της απάθειας, της έλλειψης ευαισθησίας.
Η κυβέρνηση της Λιβύης, αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Έθνη, έχει υποστεί επίθεση πολλών ετών από τον βαρόνο Χαλίφα Χαφτάρ. Προσπαθώντας να επιβάλει πραξικόπημα στη χώρα, η ένοπλη οργάνωση του Χαφτάρ λαμβάνει υποστήριξη από αντιδημοκρατικά κράτη, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Παρά τις προσπάθειες για την παροχή πολιτικής λύσης, όπως η Συμφωνία Suheyrat του 2015, ο κόσμος δεν μπορεί να υποστηρίξει επαρκώς τους παράγοντες της διπλωματίας και του διαλόγου στη Λιβύη.
Η κρίση στη Λιβύη οδήγησε σε διάσπαση στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία προσπαθεί ακόμα να αποφασίσει τι να κάνει στην περιοχή. Προστατεύοντας τη διπλωματία μέσω υποστήριξης της νόμιμης κυβέρνησης της Λιβύης, η Γερμανία θα φιλοξενήσει μια ειρηνευτική διάσκεψη στο Βερολίνο την Κυριακή. Αντίθετα, η Γαλλία βρίσκεται δίπλα στους πραξικοπηματίες του Χαφτάρ κι ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης.
Άλλοι μπορεί να ρωτήσουν γιατί η Ευρώπη πρέπει να συμμετάσχει στη λιβυκή σύγκρουση, ενώ σε ολόκληρο τον κόσμο διεξάγονται πόλεμοι, συγκρούσεις και ανθρωπιστικές κρίσεις.
Καταρχάς, η πιθανότητα η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην δώσει την απαραίτητη υποστήριξη στην κυβέρνηση της Εθνικής Συναίνεσης της Λιβύης θα σήμαινε ότι προδίδει τις βασικές αξίες της Ευρώπης, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η εγκατάλειψη της Λιβύης στο έλεος ενός βαρόνου πολέμων θα ήταν ιστορικό λάθος.
Επιπλέον, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι εάν εγκαταλειφθεί η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης, η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει νέα προβλήματα και απειλές.
Οι τρομοκρατικές οργανώσεις όπως ο DAESH και η Αλ Κάιντα, οι οποίες υπέστησαν στρατιωτική ήττα στη Συρία και το Ιράκ, μπορούν να βρουν ένα αποτελεσματικό περιβάλλον στη Λιβύη και στη συνέχεια να ξυπνήσουν. Στην πραγματικότητα, είναι γνωστό ότι υπάρχουν ομάδες στις τάξεις του Χαφτάρ, οι οποίες μοιράζονται την ιδεολογία αυτών των τρομοκρατικών οργανώσεων. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η βία και η αστάθεια θα τροφοδοτήσουν την παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη.
Ο εμφύλιος πόλεμος της Λιβύης είναι ένα χαρτί για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα υπερασπιστούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες τη φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη που αντιμετωπίζει μια νέα επίθεση; Διαφορετικά, αποφεύγουν τις ευθύνες τους όπως κάνουν στη Συρία.
Οι Eυρωπαίοι φίλοι και συμμάχοί μας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο απλά διαμαρτυρόμενοι και λέγοντας ότι ανησυχούν. Δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε το διεθνές δίκαιο, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς να προχωράτε σε δράσεις.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι αν στρέφεις την πλάτη στη διπλωματία και επιβραβεύεις όσους κοροϊδεύουν τη διεθνή κοινότητα, τότε θα προκαλέσεις μεγαλύτερα προβλήματα. Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις στη Λιβύη δείχνουν ότι ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να μην λαμβάνουν αυτά τα μαθήματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δείξει στον κόσμο ότι είναι ένας αξιοθαύμαστος παίκτης στη διεθνή σκηνή. Η ειρηνευτική διάσκεψη στο Βερολίνο είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς αυτόν τον στόχο. Από την άλλη πλευρά, περιμένουμε από τους Ευρωπαίους ηγέτες να μιλούν λιγότερο και να κάνουν πιο συγκεκριμένα βήματα.
Έχοντας κατά νου πως η Ευρώπη δεν ενδιαφέρεται πολύ για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στη Λιβύη, η προφανής επιλογή είναι η συνεργασία με την Τουρκία, η οποία έχει υποσχεθεί ήδη στρατιωτική βοήθεια.
Η Τουρκία υποστηρίζει πλήρως τη νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης, όπως αυτή αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη. Ως μέρος των τελευταίων συμφωνιών για την ασφάλεια και τη στρατιωτική συνεργασία που υπογράψαμε, δεσμευθήκαμε να προστατέψουμε την κυβέρνηση της Λιβύης από τους κακοποιούς. Από την άποψη αυτή, θα εκπαιδεύσουμε τις δυνάμεις ασφαλείας της Λιβύης, θα συμβάλουμε στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της εμπορίας ανθρώπων και άλλων σοβαρών απειλών κατά της διεθνούς ασφάλειας.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι σήμερα. Στο ιστορικό αυτό όριο, όσοι αγωνίζονται για την ειρήνη πρέπει να είναι θαρραλέοι. Πρέπει να κάνουν ό, τι μπορούν για να τερματίσουν τη βία. Η Ευρώπη, ο αρχαίος φίλος και σύμμαχος για την επίτευξη αυτού του στόχου μπορεί να βασιστεί στην Τουρκία».ProNews.gr

Ερντογάν: Η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει νέες απειλές αν πέσει η κυβέρνηση της Λιβύης

© AP Photo / Presidential Press Service

ΚΟΣΜΟΣ

11:08 18.01.2020(ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΕ 13:10 18.01.2020) Λήψη σύντομου url

1 0 0

Βρείτε μας

Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν θα μεταβεί την Κυριακή στη Γερμανία προκειμένου να συμμετάσχει στη Διάσκεψη του Βερολίνου για την κρίση στη Λιβύη.

Επίθεση κατά του επικεφαλής του Εθνικού Λιβυκού Στρατού (LNA) Χαλίφα Χαφτάρ εξαπέλυσε ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς ωστόσο να τον κατονομάζει.

Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Το να αφήσουμε τη Λιβύη στο έλεος ενός πολέμαρχου θα ήταν λάθος ιστορικών διαστάσεων» γράφει σε άρθρο του στο Politico.

Ο Ερντογάν διεμήνυσε, μία ημέρα πριν τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, ότι ο δρόμος για την ειρήνη στη χώρα περνάει μέσα από την Τουρκία. Μάλιστα, όπως έκανε γνωστό, η χώρα του θα εκπαιδεύσει τις δυνάμεις ασφαλείας τη Λιβύης για να τις βοηθήσει να πολεμήσουν την τρομοκρατία και το εμπόριο ανθρώπων.

Απευθυνόμενος στην Ευρώπη, προειδοποίησε ότι θα αντιμετωπίσει νέα προβλήματα και απειλές «αν η καταρρεύσει η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης». «Τρομοκρατικές οργανώσεις όπως ο ISIS και η Αλ Κάιντα, που χάνουν στρατιωτικά σε Συρία και Ιράκ, θα βρουν γόνιμο έδαφος για να επιστρέψουν» πρόσθεσε.

«Η Ε.Ε. πρέπει να δείξει στον κόσμο ότι αποτελεί σημαντικό παράγοντα στη διεθνή αρένα» δήλωσε ο Ερντογάν.

«Η προσεχής ειρηνευτική διάσκεψη στο Βερολίνο είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς αυτόν τον στόχο. Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει πάντως να μιλούν λίγο λιγότερο και να επικεντρωθούν στη λήψη συγκεκριμένων μέτρων», προσθέτει.

Υπενθυμίζεται ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν θα λάβει μέρος στη διεθνή συνεδρίαση για τη Λιβύη στο Βερολίνο. Στόχος της Διάσκεψης είναι η επισφράγιση της εκεχειρίας που τέθηκε σε ισχύ την περασμένη Κυριακή.
Είχαν προηγηθεί στις αρχές της εβδομάδας, εντατικές διαβουλεύσεις και στη Μόσχα, με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων πλευρών, ενώ το «παρών» στη Διάσκεψη της Κυριακής θα δώσει και ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν που έλαβε μάλιστα «ευχαριστήρια» επιστολή από τον επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ.

Απόψεις 18.01.2020 - 12:32

Ο Καντάφι, ο Ερντογάν, η δημοκρατία, η δικτατορία και η εξουσία του λαού

Ήταν ο Καντάφι δικτάτορας ή σταθεροποιητικός παράγων στην περιοχή; Μπορεί να συγκριθεί με τον Ερντογάν;

Γράφει ο Μάνος Χατζηγιάννης
“Τα ακραία αισθήματα πάντα κερδίζουν τελικά. Οι ηγέτες που προσφέρουν δάκρυα, λύπη, αίμα και ιδρώτα πάντα παίρνουν περισσότερα από τους οπαδούς τους σε σχέση με αυτούς που προσφέρουν ασφάλεια και καλοπέραση. Στα δύσκολα οι άνθρωποι είναι ηρωικοί” έλεγε ο γνωστός Βρετανός συγγραφέας Τζωρτζ Όργουελ.
Στις 20 Οκτωβρίου 2011 φονεύεται από τους αντάρτες ο ως τότε ηγέτης της Λιβύης συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι, ένας ηγέτης που αν και αμφιλεγόμενος οδήγησε στην ευημερία την χώρα του.
Η κατάσταση στην σημερινή Λιβύη είναι η τραγική επιβεβαίωση...
Οι εικόνες του άψυχου πτώματος του Καντάφι να σέρνεται στους δρόμους έκαναν τον γύρο του κόσμου συνοδευόμενες από ιαχές για “ελευθερία”. Φευ 9 χρόνια μετά την ματωμένη από τον εμφύλιο χώρα...
Πολλοί τον έχουν συγκρίνει με τον γείτονά μας Ερντογάν, ο οποίος ανέλαβε εσχάτως ενεργητικότερο ρόλο στην περιοχή όπως γνωρίζουμε.
Είναι όμως έτσι;
Ήταν η κατάληξη του 2011 απλά ένα άδοξο τέλος για έναν ακόμη δικτάτορα;
Από τη θεωρία μέχρι την πράξη πολλοί πιστεύουν πως υπάρχει χάος. Στην περίπτωση, λοιπόν, μιας από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας, αυτής του Μουαμάρ Αλ Καντάφι, η άποψη αυτή ισχύει;
Ήταν ο Καντάφι δικτάτορας ή σταθεροποιητικός παράγων στην περιοχή; Δικτάτορας θα απαντήσουν πολλοί αμέσως, όμως με δεδομένο το χάος και τον όλεθρο που επικρατεί πλέον στη χώρα μπορεί και να αναθεωρήσουν....
Μια χώρα όπου οι τρομοκρατικές ομάδες δίνουν ρεσιτάλ, και καραβιές προσφύγων παίζουν κορώνα-γράμματα την ζωή τους στα νερά της Μεσογείου προκειμένου να φύγουν από την Λιβύη.
Ο Ερντογάν από την άλλη έχει αποδείξει πως είναι καιροσκόπος και πολιτικός ταχυδακτυλουργός. Η θεωρία και οι πεποιθήσεις του ταυτίζονται με αυτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που οδήγησε στον όλεθρο ουκ ολίγες αραβικές χώρες.
Αντιθέτως η στάση του Λίβυου ηγέτη στην κρίση που τελικά οδήγησε στην ανατροπή και τη δολοφονία του έχει ενδιαφέρον να αναλυθεί μέσα από τα όσα γράφει στο μανιφέστο του, το Πράσινο Βιβλίο.
Ολόκληρη η πολιτική φιλοσοφία του Καντάφι περιλαμβάνεται σε αυτό το σύγγραμμα, στο «Πράσινο Βιβλίο», το οποίο εκδόθηκε το 1976. Όπως ο ίδιος αναφέρει “το Πράσινο Βιβλίο παρουσιάζει τη θεωρητική λύση στο πρόβλημα του οργάνου διακυβέρνησης. Δείχνει στο λαό το δρόμο για να περάσει από τις εποχές της δικτατορίας στις εποχές της γνήσιας δημοκρατίας”. Βεβαίως το αν πέτυχε το εγχείρημα Καντάφι και κατά συνέπεια το σύστημα που επέβαλε από το πραξικόπημα του 1969 μέχρι πρόσφατα θα το κρίνει η ιστορία πλην όμως κάποιες θεωρίες από αυτές που καταγράφονται στο περίφημο ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ αξίζει να δει κανείς αν βρήκαν εφαρμογή στη σύγχρονη πραγματικότητα της Λιβύης.
Είναι απαραίτητο να σημειωθεί σε αυτό το σημείο προκειμένου να αντιληφθεί κανείς τον τρόπο σκέψης του Λίβυου ηγέτη πως η πολιτική φιλοσοφία του Καντάφι, όπως αποτυπώνεται στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ, θεωρεί μοναδική λύση του προβλήματος της δημοκρατίας την εξουσία του λαού μέσω ενός συστήματος με λαϊκά συνέδρια και επιτροπές κλιμακωτά μέχρι τα Γενικά Λαικά συνέδρια.
Η αντίσταση, όμως, των τελευταίων εβδομάδων στη χώρα πριν από την ανατροπή και την δολοφονία του Λίβυου ηγέτη απέδειξε πως ένα μεγάλο κομμάτι της λιβυκής κοινωνίας ήταν ενοχλημένο από τον τρόπο διακυβέρνησης ή απλά υποκινήθηκε από εξωτερικές δυνάμεις που ενοχλούνταν με το ρόλο του Καντάφι στην ευρύτερη περιοχή.
Τι λέει όμως ο Καντάφι στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ σχετικά; “Το ορθό είναι η μέθοδος διακυβέρνησης να είναι σε συμφωνία με τους νόμους της κοινωνίας, όχι το αντίθετο(...)Η ελευθερία απειλείται εκτός αν η κοινωνία έχει έναν ιερό νόμο βασισμένο σε ιερούς κανόνες που δεν υπόκεινται σε αλλαγή ή υποκατάσταση από οποιοδήποτε όργανο διακυβέρνησης. Αντίθετα επιβάλλεται στο όργανο διακυβέρνησης να συμμορφώνεται με το νόμο της κοινωνίας”.
Ο ηγέτης της Λιβύης λίγο πριν από την πτώση είχε εμφανιστεί στην Πράσινη Πλατεία της Τρίπολης, μίλησε στους συγκεντρωμένους υποστηρικτές του και τους κάλεσε "να προετοιμαστούν να υπερασπιστούν τη Λιβύη". Όπως είπε, "όλες οι αποθήκες όπλων θα ανοίξουν για να εξοπλιστεί όλος ο λαός"."Θα πολεμήσουμε αν το θέλουν", είπε, αναφερόμενους στους "εχθρούς" της χώρας. "Θα πολεμήσουμε και θα τους νικήσουμε", τόνισε.
Προφανώς ο Καντάφι θεωρούσε πως οι διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος ήταν υποκινούμενες από τον εξωτερικό παράγοντα. Όμως οι αντιδρώντες κατηγορούσαν από την πλευρά τους το καθεστώς Καντάφι ούτε λίγο ούτε πολύ ως δικτατορικό. Βεβαίως ο ίδιος ο Καντάφι στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ θεωρεί δικτατορικό ακόμη και το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης που ακολουθείται σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες και αναπτύσσοντας ένα συγκεκριμένο σκεπτικό καταλήγει να υποστηρίζει πως “στην πραγματικότητα εγκαθιδρύεται δικτατορία κάτω από το κάλυμμα ψεύτικης δημοκρατίας”
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει πάντως να διαβάσει κανείς τι προβλέπει το ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ αναφορικά με περίπτωση “δικτατορικού καθεστώτος”.
“Αν ένα όργανο διακυβέρνησης είναι δικτατορικό, όπως στα πολιτικά συστήματα στον κόσμο σήμερα, η επαγρύπνηση της κοινωνίας απέναντι σε παρεκκλίσεις από το νόμο θα έχει μόνο έναν τρόπο για να πετύχει αναδιευθέτηση. Αυτός είναι η βία που σημαίνει επανάσταση απέναντι στο όργανο διακυβέρνησης. Αυτή η βία, η επανάσταση, ακόμη κι αν είναι έκφραση του αισθήματος της κοινωνίας ενάντια στην παρέκκλιση δεν εξασκείται από ολόκληρη την κοινωνία. Αναλαμβάνεται μόνο από αυτούς που έχουν την πρωτοβουλία και το θάρρος να ανακηρύξουν τη θέληση της κοινωνίας.Ωστόσο αυτή η προσέγγιση είναι ο δρόμος για τη δικτατορία, γιατί αυτή η επαναστατική πρωτοβουλία αυξάνει την πιθανότητα να αναδειχθεί ένα όργανο διακυβέρνησης αντιπροσωπευτικό του λαού.Αυτό σημαίνει ότι το όργανο διακυβέρνησης είναι ακόμη δικτατορικό. Επιπλεόν η βία και η βίαιη αλλαγή δεν είναι οι ίδιες δημοκρατικές μολονότι συμβαίνουν σαν αποτέλεσμα της ύπαρξης μιας προηγούμενα μη δημοκρατικής κατάστασης. Η κοινωνία που είναι ακόμη περιπλεγμένη γύρω από αυτή τη συνισταμένη. Είναι μια καθυστερημένη κοινωνία. Ποια είναι τότε η λύση; Η λύση είναι να γίνει ο λαός το όργανο διακυβέρνησης.”
Με λίγα λόγια ο Καντάφι σημειώνει πως η βία κατά ενός δικτατορικού καθεστώτος μπορεί να οδηγήσει σε ένα άλλο δικτατορικό-κατα το δικό του σκεπτικό- καθεστώς. Ενδεχομένως ο Καντάφι να είχε προβλέψει πως κάποια στιγμή μπορεί το δικό του καθεστώς να ανατραπεί. Γνώριζε πως η μέθοδος δεν μπορούσε παρά να ήταν βίαιη και μέσω της παραπάνω ανάλυσης στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ προσπάθησε να αποδυναμώσει ιδεολογικά αλλά και πρακτικά μια τέτοια λύση υποστηρίζοντας ουσιαστικά πως κάθε τι διαφορετικό από τη δική του φόρμουλα οδηγεί πρακτικά σε...δικτατορία, όπως τουλάχιστον εκείνος την αντιλαμβάνεται.
Το τέλος του επί δεκαετίες ακλόνητου και ισχυρού ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι ήταν ζοφερό.. Όταν όμως μια τέτοια προσωπικότητα έχει αντέξει τόσα χρόνια κόντρα στα πολιτικοοικονομικά δεδομένα της Δύσης αξίζει αν μη τι άλλο μιας βαθύτερης ενασχόλησης με τις ιδέες και τη φιλοσοφία του είτε συμφωνεί κανείς μαζί του είτε όχι.
Ιδίως παρατηρώντας την σημερινή κατάσταση της Λιβύης. Μια χώρα διαλυμένη στα εξ ων συνετέθη, με τον εμφύλιο πόλεμο να την έχει ρημάξει κυριολεκτικά. Αντίπαλες ομάδες να συγκρούονται για τον έλεγχο της χώρας. Κερασάκι στην τούρτα και συνέπεια όλων αυτών τα καραβάνια μεταναστών προς την Ευρώπη....
Η μετά Καντάφι εποχή για την Λιβύη κάθε άλλο παρά “ελεύθερη” είναι λοιπόν. Αύριο στο Βερολίνο θα λάβει χώρα διεθνής διάσκεψη για τη Λιβύη. Άλλοι θα αποφασίσουν για το μέλλον της...Και ο Καντάφι “δάκρυσε”... pentapostagma.gr