.
Εκτός του ότι το δημόσιο και το ιδιωτικό μας χρέος μαζί υπερβαίνουν τα 810 δις €, παρά το ότι έχουμε ξεπουλήσει σχεδόν όλα τα «ασημικά» της χώρας, το εμπορικό μας έλλειμμα εκτινάχθηκε στα 38,37 δις € το 2022, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στα 20 δις €, το εξωτερικό χρέος πάνω από 560 δις € κοκ. – οπότε για το μοναδικό επίτευγμα που μπορεί να είναι υπερήφανη η κυβέρνηση, είναι για το ότι δεν κατάλαβαν οι Έλληνες πόση ζημία τους έχει προκαλέσει, προφανώς επειδή ελέγχει τα ΜΜΕ και υποκλέπτει τους πάντες. Δυστυχώς βέβαια για τους ίδιους, για τα παιδιά τους και για τα παιδιά των παιδιών τους – τα οποία θα καταδικαστούν είτε να μεταναστεύσουν, είτε να ζήσουν σε μία Ελλάδα πλήρως αφελληνισμένη, ως υπηρέτες των ξένων.
.
Ανάλυση
Το συνολικό ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν στα 406 δις € στα τέλη Ιουνίου του 2022, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου οικονομικών – εκ των οποίων τα 260 δις € κόκκινο (113 δις € απέναντι στο δημόσιο, 87 δις στα funds, 15 δις στις τράπεζες και 45,7 δις στα ασφαλιστικά ταμεία). Εν προκειμένω, δεν συμπεριλαμβάνονται οι τόκοι και οι επιβαρύνσεις – ούτε όμως τα χρέη που έχουν διαγραφεί από το δημόσιο ως ανεπίδεκτα είσπραξης, ενώ λέγεται πως θα διαγραφούν 25 δις € από τα ασφαλιστικά ταμεία (ΕΦΚΑ), 100.000 οφειλετών που έτσι θα μπορέσουν να πάρουν συντάξεις, λόγω της μείωσης της παραγραφής στα 10 έτη από τα 20.
Εάν τώρα υποθέσουμε πως το ΑΕΠ μαζί με τον πληθωρισμό θα διαμορφωθεί στα 210 δις € το 2022, τότε το ιδιωτικό χρέος των 406 δις θα είναι ίσο με το 194% του ΑΕΠ – ενώ πρόσφατα ο υπουργός οικονομικών ισχυρίσθηκε πως είναι στο 120,7% του ΑΕΠ, χαμηλότερο του μέσου όρου της ΕΕ (134%). Πώς δικαιολογείται εδώ αλήθεια η τεράστια αυτή διαφορά; Προφανώς με το σύνηθες – με τα ψέματα. Είπε επίσης πως η σημερινή κυβέρνηση παρέλαβε τα κόκκινα χρέη στα 238 δις € – οπότε αυξήθηκαν στη θητεία της κατά 22 δις €!
Ανέφερε επί πλέον ότι, οι τράπεζες και οι servicers έχουν ρυθμίσει δάνεια ύψους 27 δις €, σε 590.000 δανειολήπτες – εκ των οποίων όμως μόλις τα 8 δις € έχουν επιστρέψει στο τραπεζικό σύστημα, συνολικά 115.000 δανειοληπτών. Επομένως τα 19 δις € παραμένουν προβληματικά – συνολικά 475.000 δανειοληπτών. Δεν πρόκειται εδώ για τον ορισμό της αποτυχίας;
Όσον αφορά τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, στη βάση του νόμου του 2020, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον στην πλατφόρμα που δημιουργήθηκε, από οφειλέτες με χρέη περί τα 24 δις € – ενώ ρυθμίσθηκαν μόλις οφειλές ύψους 1,08 δις € από 3.320 οφειλέτες. Επομένως μόλις το 4,5% – οπότε πρόκειται ασφαλώς για μία ακόμη παταγώδη αποτυχία.
Από την άλλη πλευρά, το άνοιγμα μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων αυξήθηκε από 3,96 τον Αύγουστο στο 4,93 το Δεκέμβρη – οπότε, με δεδομένο το ότι οι καταθέσεις ανέρχονται στα 192 δις € και οι χορηγήσεις στα 100 δις €, το όφελος των τραπεζών από την άνοδο των επιτοκίων ήταν της τάξης του 1 δις €. Η συμβολή τους όμως στο πρόγραμμα στήριξης των δανειοληπτών, ήταν μόλις 20 εκ. € – γεγονός που σημαίνει πως συνεχίζουν να αδιαφορούν για τους ευάλωτους Πολίτες.
Την ίδια στιγμή, ο Άρειος Πάγος νομοθέτησε χθες υπέρ των servicers, παρά τις αντίθετες αποφάσεις Εφετείων – καθώς επίσης παρά το ότι, μεταβιβάσθηκαν «παράνομα» με το νόμο του 2003 που αφορούσε τα πράσινα δάνεια, αντί με αυτόν του 2015 για τα κόκκινα. Επί πλέον, με μία ταχύτητα μοναδική στα δικαστικά χρονικά – ενδεχομένως επειδή θα κινδύνευαν τα 18,7 δις € των εγγυήσεων του δημοσίου στο πρόγραμμα Ηρακλής (ανάλυση). Επίσης, η μελλοντική αναβάθμιση της Ελλάδας – της μοναδικής χώρας στην ΕΕ που δεν διαθέτει επενδυτική βαθμίδα και θα την αποκτήσει, μόνο όταν ολοκληρωθεί η ληστεία των Πολιτών της.
Όλα αυτά συμβαίνουν παρά το ότι υπάρχουν λύσεις, έτσι ώστε να μη χαθούν τα 760.000 σπίτια των Ελλήνων – όπως το αμερικανικό μοντέλο του 1933, το κυπριακό πρόσφατα και το ισπανικό. Εν τούτοις, η κυβέρνηση αδιαφορεί, υπηρετώντας μόνο την Τρόικα και τις τράπεζες – με τους Πολίτες δυστυχώς να ανέχονται αυτήν την αναλγησία με σκυφτό το κεφάλι, λόγω της συνθηκολόγησης τους μετά από τέσσερα συνεχή μνημόνια.
Το «μαξιλάρι»
Συνεχίζοντας, εδώ πρόκειται για μία περίεργη κατάσταση. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών, τα ταμειακά διαθέσιμα του κεντρικού κράτους στα τέλη του 2014, ήταν στα 2,6 δις € – ενώ τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, στα 13,4 δις €. Επομένως, συνολικά στα 16 δις € – γεγονός που σημαίνει πως η επόμενη κυβέρνηση δεν παρέλαβε άδεια ταμεία, όπως ισχυρίσθηκε τότε. Απλά δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης* – κάτι που έμαθε αργότερα.
Τον Αύγουστο τώρα του 2017, το τότε υπουργείο οικονομικών άνοιξε έναν ειδικό λογαριασμό στην ΤτΕ, με τον τίτλο «Ελληνικό δημόσιο, λογαριασμός δημιουργίας αποθεματικού προσόδων, από τις αγορές κεφαλαίου» – έχοντας υποχρεωθεί από την Τρόικα και με στόχο να αποτελέσει ένα μαξιλάρι ασφαλείας.
Κατά το σημερινό υπουργό δε, το μαξιλάρι ασφαλείας ήταν ύψους 15,7 δις € – εκ των οποίων τα 9 δις € από τη δόση του ESM, τα 3 δις € από εκδόσεις ομολόγων και τα 3,7 δις € από τα υπερπλεονάσματα. Το σύνολο τώρα των 15,7 δις € κλειδώθηκε από την Τρόικα και δεν επιτρεπόταν να αγγιχθεί.
Περαιτέρω, τα συνολικά ταμειακά διαθέσιμα κεντρικού κράτους και φορέων της Γενικής Κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2019, όπου άλλαξε η κυβέρνηση, ανέρχονταν στα 27 δις €, συν το μαξιλάρι ασφαλείας – σύμφωνα ξανά με το σημερινό υπουργό οικονομικών.
Συμπερασματικά λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε συνολικά 27 δις € συν 15,7 δις € – δηλαδή 42,7 δις €. Επομένως 26,7 δις € περισσότερα, από τα 16 δις € που του παρέδωσε η ΝΔ. Βέβαια, η συμμετοχή το 2014 του δημοσίου στις τράπεζες άξιζε 11,6 δις € – ενώ με το ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκε στα 1,6 δις €, μετά την καταστροφική διαχείριση του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Σήμερα, τα ταμειακά διαθέσιμα του κεντρικού κράτους είναι 2,3 δις €, των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης 17,5 δις €, έχουν προστεθεί τα SDR του ΔΝΤ ύψους 1 δις € και παραμένει φυσικά το κλειδωμένο μαξιλάρι των 15,7 δις € – οπότε συνολικά είναι 36,5 δις €. Επομένως λιγότερα κατά 6,2 δις € από αυτά που παρέλαβε η ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ.
Η «απολογία» του υπουργού
Περαιτέρω, έχει ενδιαφέρον η πρόσφατη «αγόρευση» του υπουργού οικονομικών – ως απάντηση σε μία επίκαιρη ερώτηση. Εν προκειμένω, είπε τα εξής:
«Τα ταμειακά διαθέσιμα σήμερα είναι όσο περίπου τα παραλάβαμε – ενώ έχουμε δώσει 50 δις €, για να ενισχύσουμε την κοινωνία στις διαδοχικές κρίσεις. Πώς τα καταφέραμε;
Τα καταφέραμε επειδή όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο ΟΔΔΗΧ ακολούθησε μια διορατική και μεθοδική εκδοτική πολιτική – η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη σταθερή και με χαμηλό κόστος παρουσία της χώρας μας στις διεθνείς αγορές. Έχουμε καταφέρει, χάρη σε αυτήν τη συνετή δημοσιονομική πολιτική και τη διορατική εκδοτική στρατηγική, να ενισχύσουμε το κύρος και την αξιοπιστία της χώρας – αντλώντας συνολικά 51,5 δις € από τις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίου.
Από αυτά, 41 δις € είναι από εκδόσεις και επανεκδόσεις ομολόγων. Βγήκαμε δηλαδή στις αγορές, δανειστήκαμε 51,5 δις € …και καλύψαμε όλες τις ανάγκες, για να βοηθήσουμε γενναία και αποτελεσματικά την ελληνική κοινωνία. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη που κέρδισε η Κυβέρνηση της ΝΔ.
Επιπρόσθετα των ανωτέρω, τα ταμειακά διαθέσιμα ενισχύθηκαν με 18 δις € από διάφορες άλλες υπερεθνικές πηγές χρηματοδότησης – όπως είναι τα 2,7 δις € από τα ANFAs και τα SMPs, από τα κέρδη δηλαδή από τη διακράτηση των ελληνικών ομολόγων από ευρωπαϊκές τράπεζες, με την όγδοη και τελευταία δόση που εκκρεμούσε από το πρώτο εξάμηνο του 2019 να δίνεται τώρα, 11,1 δις € από δόσεις και προχρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, 2,2 δις € από διμερή δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και πόρους από το πρόγραμμα SURE».
Ο υπουργός λοιπόν δήλωσε υπερήφανος όχι επειδή η χώρα κέρδισε χρήματα, αλλά λόγω του ότι κατάφερε να καλύψει τα ελλείμματα των 50 δις € (=ζημίες) που προκάλεσε στην Ελλάδα, μέσα σε τρία μόλις χρόνια, με δανεικά – τα οποία φυσικά αύξησαν ακόμη περισσότερο το δημόσιο χρέος, παρά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Έτσι το χρέος μας ξεπέρασε για πρώτη φορά τα 400 δις € στα τέλη του 2022 – από 359 δις € στην αρχή του 2019 (πηγή).
Εκτός του ότι λοιπόν το δημόσιο και το ιδιωτικό μας χρέος μαζί υπερβαίνουν τα 810 δις €, παρά το ότι έχουμε ξεπουλήσει σχεδόν όλα τα «ασημικά» της χώρας, το εμπορικό μας έλλειμμα εκτινάχθηκε στα 38,37 δις € το 2022, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στα 20 δις €, το εξωτερικό χρέος πάνω από 560 δις € κοκ. – οπότε για το μοναδικό επίτευγμα που μπορεί να είναι υπερήφανη η κυβέρνηση, είναι για το ότι δεν κατάλαβαν οι Έλληνες πόση ζημία τους έχει προκαλέσει, προφανώς επειδή ελέγχει τα ΜΜΕ και υποκλέπτει τους πάντες.
Δυστυχώς βέβαια για τους ίδιους, για τα παιδιά τους και για τα παιδιά των παιδιών τους – τα οποία θα καταδικαστούν είτε να μεταναστεύσουν, είτε να ζήσουν σε μία Ελλάδα πλήρως αφελληνισμένη, ως υπηρέτες των ξένων.
*Σημείωση: Η Γενική Κυβέρνηση αποτελείται από το Κεντρικό Κράτος (δημόσιο), τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ Α’ και Β’ Βαθμού) και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ). Οι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης εδώ (πηγή).
ΥΓ: Οι λύσεις για τα κόκκινα στεγαστικά
Όσον αφορά τα κόκκινα δάνεια, με την πρόταση μας που αφορά το αμερικανικό μοντέλο, ασφαλώς δεν θα διενεργούνταν πλειστηριασμοί – αφού, με πολύ απλά λόγια, αντί να πουλούν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια τους υποθετικά στο 20% της αξίας τους στα funds, θα τα πουλούσαν σε έναν οργανισμό του δημοσίου.
Ο οργανισμός αυτός στη συνέχεια, θα έδινε τη δυνατότητα μακροπρόθεσμης εξόφλησης στους οφειλέτες, με χαμηλά επιτόκια – ενώ, με δεδομένο το ότι αναφερθήκαμε μόνο στα ενυπόθηκα δάνεια των μνημονίων, τα οποία ήταν κάτω των 30 δις €, ο οργανισμός του δημοσίου θα χρειαζόταν πολύ λίγα κεφάλαια.
Σε κάθε περίπτωση, λιγότερα από τα 18,7 δις € των κρατικών εγγυήσεων του Ηρακλής στις τράπεζες, όπου η Eurostat μας απειλεί να προσθέσει στο χρέος – ή τα επί πλέον 17 δις € του αναβαλλόμενου φόρου, για να μην αναφερθούμε στις ανακεφαλαιοποιήσεις των 45 δις € περίπου που προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος μας.
Σε σχέση με το κυπριακό μοντέλο, η δυνατότητα που δόθηκε στους οφειλέτες εκεί να αγοράσουν τα δάνεια τους περίπου όσο τα funds, αφενός μεν ήταν δίκαια, αφετέρου δεν είχε καμία σχέση με το κούρεμα των καταθέσεων – γεγονός που τεκμηριώνεται από το σχετικά ανάλογο ισπανικό μοντέλο, τις λεπτομέρειες του οποίου θα καταθέσουμε στα πρακτικά, για να ενημερωθεί ο υπουργός.
Συμπερασματικά λοιπόν, υπήρχαν και υπάρχουν λύσεις, για να μη χαθούν τα 760.000 σπίτια των Ελλήνων – για τις οποίες όμως αδιαφόρησαν όλες οι έκτοτε κυβερνήσεις, αφού το μόνο που τις ενδιαφέρει, εάν αποκλείσουμε την ανικανότητα, είναι η νομή της εξουσίας.
