Ακάθεκτο και υπό την προκλητική σιωπή της Δύσης και των διεθνών οργανισμών συνεχίζει το αιματοκύλισμα σε όλη τη Μέση Ανατολή το Ισραήλ με τις ένοπλες δυνάμεις του Νετανιάχου να επιχειρούν να διεξάγουν πόλεμο σχεδόν σε τέσσερα μέτωπα, στη Γάζα, στον Λίβανο, στη Δυτική Όχθη ακόμη και στην Υεμένη.
Μετά τη δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγιε ήρθε η κορύφωση με την τρομοκρατική ενέργεια που άφησε σε σοκ ολόκληρο τον Λίβανο και με την δολοφονία του Χασάν Νασράλα.
Πλέον είναι εμφανές ότι ο Μπένιαμιν Νετανιάχου αισθάνεται πως έχει τη χρυσή ευκαιρία να ανακατέψει τόσο την τράπουλα στη Μέση Ανατολή ώστε να στραφεί ενάντια του πραγματικού εχθρού που είναι το Ιράν.
Θέλουν να αλλάξουν το γεωπολιτικό χάρτη
Όπως σημειώνει και το Politico σε σημερινή του ανάλυση, η ηγεσία στο Τελ Αβίβ ξεκίνησε αυτή την περιορισμένη χερσαία εισβολή στον Λίβανο, όμως ξεκαθάρισε ότι θέλει να εκμηδενίσει την επιρροή της Τεχεράνης, καθώς το Ιράν είναι η μεγάλη δύναμη της περιοχής που στηρίζει, χρηματοδοτεί, εκπαιδεύει και προστατεύει τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στο μήνυμά του τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ υποσχέθηκε στον «λαό του Ιράν» ότι πλησιάζει η ημέρα που θα απελευθερωθεί από τους τυράννους και θα μπορεί να έχει ειρήνη με το Ισραήλ πολύ νωρίτερα απ’ ότι πιστεύουν.
Για το Ιράν αυτό δεν είναι μια κενή απειλή. Εδώ κι έναν χρόνο το Ισραήλ δεν πολεμάει απλά μέσω αντιπροσώπων την Τεχεράνη, αλλά διαλύει τους συμμάχους της, όπως η Χεζμπολάχ και οι Χούθι, δείχνοντας, παράλληλα την υπεροχή του σε τεχνολογία και κατασκοπία, ακόμη και μέσα σε ιρανικό έδαφος.
Τον περασμένο Απρίλιο, μετά από τη μαζική απόπειρα επίθεσης του Ιράν στο Ισραήλ, το Τελ Αβίβ απάντησε με την καταστροφή ενός ραντάρ αεράμυνας κοντά στο Ισφαχάν, στέλνοντας το μήνυμα ότι μπορεί να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της περιοχής. Βέβαια το αποκορύφωμα ήταν η δολοφονία του Χανίγιε με πύραυλο που χτύπησε την Τεχεράνη. Παράλληλα, ανώτεροι Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν χάσει τη ζωή τους από χτυπήματα σε Δαμασκό και Βηρυτό.
Τι θα κάνει η Τεχεράνη
Για την ηγεσία του Ιράν η πρόκληση είναι ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς το καθεστώς κάνει συχνά πυκνά επίδειξη στρατιωτικής ισχύς, με την οποία μπορεί να υποστηρίζει ένοπλες οργανώσεις σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο και Υεμένη και τώρα το Τελ Αβίβ απειλεί ευθέως αυτή την εξουσία.
Τόσο η Χεζμπολάχ όσο και το Ιράν βρίσκονται αντιμέτωποι με περιορισμένες επιλογές. Ο νέος πρόεδρος στην Τεχεράνη, Μασούντ Πεζεσκιάν έχει κάνει επιχειρήσει να βελτιώσει τις σχέσεις του με άλλα αραβικά κράτη, αλλά και κάνει ανοίγματα προς τη Δύση για να υπάρξει πιο σοβαρή συζήτηση για τα πυρηνικά.
Η άμεση εμπλοκή του στην σύγκρουση ενέχει τον κίνδυνο αυτές οι διπλωματικές ενέργειες να ακυρωθούν. Παράλληλα το να προχωρήσει σε ένα ακόμη αδύναμο χτύπημα σαν αυτό του Απριλίου θα σημάνει ότι θα εκτεθεί εκ νέου η αδυναμία του απέναντι στην στρατιωτική υπεροχή του Τελ Αβίβ.
Οι προειδοποιήσεις και ο ανεξέλεγκτος Νετανιάχου
Οι εκτιμήσεις, όπως αναφέρει το Politico, είναι ότι ο Νετανιάχου θα αγνοήσει προκλητικά τις αυξανόμενες, αλλά αναιμικές εκκλήσεις για εκεχειρία και θα προχωρήσει σε επέκταση των επιχειρήσεων στον Λίβανο με στόχο να καταστρέψει τη Χεζμπολάχ στα νότια της χώρας.
Το ανησυχητικό είναι, ακόμη, πως τα ποσοστά του αιμοσταγούς πρωθυπουργού του Ισραήλ που βρίσκονταν στο ναδίρ μετά και την επίθεση της 7ης Οκτώβρη από τη Χαμάς, έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν έπειτα από τη δολοφονία Νασράλα και την εξουδετέρωση σημαντικών αξιωματούχων της Χεζμπολάχ.
Αυτό, δυστυχώς, σημαίνει ότι ο Νετανιάχου έχει κάθε λόγο να συνεχίσει την ανεξέλεγκτη σφαγή, εις βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων, σκοτώνοντας χιλιάδες και δημιουργώντας αμέτρητους εκτοπισμένους.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα υπάρχουν αρκετοί ακραίοι στον εσωτερικό της ισραηλινής πολιτικής σκηνής, όπως ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ, Ταμίρ Πάρντο, οι οποίοι ζητούν δημοσίως τη συνέχιση της πολεμικής εκστρατείας προκειμένου να αλλάξουν ριζικά τα πάντα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Ζιλιέν Μπαρνς Ντασί, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η περαιτέρω κλιμάκωση από το Ισραήλ με το βλέμμα στη δημιουργία μιας «Νέας Τάξης» στη Μέση Ανατολή αποτελεί μια «επικίνδυνη αυταπάτη».
«Η ισραηλινή επίθεση αποτελεί μια τακτική νίκη, όπως παραμένει αποκομμένη από μια βιώσιμη στρατηγική για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες ασφάλειας που έχει το Ισραήλ και να μπει τέλος σε μια σειρά συνδεόμενων περιφερειακών κρίσεων».
Σε ανάλογο ύφος ο Εχούντ Ολμέρ, πρώην πρωθυπουργός και ορκισμένος πολέμιος του Νετανιάχου, υπογραμμίζει στο Politico ότι είναι πολύ νωρίς για να μιλήσει κανείς για επιτυχία. «Τι θα γίνει εάν δύο ή τρεις μεγάλοι πύραυλοι προσγειωθούν στο Τελ Αβίβ;» διερωτάται.
