Πάνω από 850 εκμεταλλεύσεις έχει πλήξει η ευλογιά των αιγοπροβάτων, με 73 νέες εστίες της νόσου να έχουν προστεθεί μόνο το τελευταίο δεκαήμερο, σε Λάρισα, Δυτική Αχαΐα, Τρίκαλα, Μαγνησία, Καρδίτσα, Ξάνθη, Ροδόπη, Σέρρες, Πιερία, Ημαθία, Κοζάνη. Στις εστίες αυτές θανατώθηκαν πάνω από 14.000 αιγοπρόβατα, ανεβάζοντας τον αριθμό των ζώων που έχουν σφαγεί στα 250.000 και πλέον, αριθμός που αντιστοιχεί σχεδόν στο 5% του πραγματικού πληθυσμού αρνιών και κατσικιών της χώρας. Αν σε αυτά προστεθούν όσα ζώα εσφάγησαν λόγω πανώλης ή προσβλήθηκαν από καταρροϊκό πυρετό, το πλήγμα διευρύνεται στο 6% των αιγοπροβάτων. Ωστόσο, με δεδομένο ότι η διασπορά της επιζωοτίας παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ιδιαίτερα στην ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ τα απαγορευτικά μέτρα μετακινήσεων, σφαγών, ζωοτροφών, παραγωγής γάλακτος βγάζουν εκτός παραγωγικού κύκλου εκατοντάδες χιλιάδες ζώα, ο κλάδος της αιγοπροβατοτροφίας απειλείται με μια χωρίς προηγούμενο καταστροφή.
Καθώς η κυβέρνηση παραμένει αμετακίνητη στη θέση κατά των εμβολιασμών αντιτείνοντας τα βαριά πρόστιμα σε όσους μετακινούν παράνομα τα κοπάδια τους, παραβιάζουν την απαγόρευση ανοικτής βόσκησης, αποκρύπτουν κρούσματα ή δεν σφάζουν έγκαιρα τα ζώα, οι εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων και οι επιστήμονες του κλάδου επισημαίνουν τον κίνδυνο μη αναστρέψιμης «γενοκτονίας» ντόπιων φυλών αιγοπροβάτων, που θεωρούνται και συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας όχι μόνο στην παραγωγή κρέατος, αλλά κυρίως στην παραγωγή φέτας και άλλων τυροκομικών προϊόντων. «Αν οι αυτόχθονες φυλές αφανιστούν μέσω της αδιάκριτης σφαγής τους, δεν μπορούν να αποκατασταθούν. Η απουσία μέτρων για τη διαφύλαξή τους στην τρέχουσα πολιτική είναι βαθιά ανησυχητική», επισημαίνει σε άρθρο του (στο Meatnews) ο καθηγητής του ΑΠΘ, Ανδρέας Γεωργούδης.
Η κυβέρνηση επικαλείται την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τον μονόδρομο της σφαγής και την άρνηση των εμβολιασμών, ωστόσο η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, όπως τονίζουν καλοί γνώστες του δικαίου της Ε.Ε. Για παράδειγμα, ο κανονισμός (Ε.Ε.) 2020/687 επιτρέπει παρεκκλίσεις από την υποχρεωτική θανάτωση αν πρόκειται να διασωθούν ζωτικοί γενετικοί πόροι, ενώ ο κανονισμός (Ε.Ε.) 2016/429, στο άρθρο 69, θεσπίζει πλαίσιο για επείγοντα εμβολιασμό, μεταξύ άλλων για τις νόσους κατηγορίας Α, όπως είναι η ευλογιά των αιγοπροβάτων. Κι ένας τρίτος ευρωπαϊκός κανονισμός, ο (Ε.Ε.) 2023/361, θεσπίζει ειδικούς κανόνες εμβολίων με σκοπό την προστασία απειλούμενων φυλών
Ωστόσο, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης επιμένει να οχυρώνεται πίσω από το επιχείρημα της απουσίας εγκεκριμένου εμβολίου στην Ε.Ε. και της μη αποτελεσματικής χρήσης του από τρίτες χώρες. Μάλιστα, σε σύσκεψη με φορείς που έγινε στο ΥΠΑΑΤ την περασμένη εβδομάδα, το υπουργείο δήλωσε άγνοια για στοιχεία που προσκόμισαν οι κτηνοτρόφοι για επιτυχή εκρίζωση της ευλογιάς σε χώρες που εφάρμοσαν εκτεταμένα εμβολιασμό κι επέμεινε σε αυστηροποίηση των μέτρων που ορίζει ο ευρωπαϊκός κανονισμός ως προς τους κτηνοτρόφους, αλλά δεν είπε λέξη για τις δικές του υποχρεώσεις που μένουν ανεκπλήρωτες: αποζημιώσεις για τα ζώα που θανατώνονται, καταστροφή ζωοτροφών, απολυμάνσεις…
Οπως αναφέρει ο τεχνικός σύμβουλος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας (ΣΕΚ), Θωμάς Μόσχος, «τα απαγορευτικά μέτρα είναι κυριολεκτικά ΠΑΥΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Ο ΣΕΚ θα κάνει έρευνα το επόμενο διάστημα για το πόσο γάλα δουλεύτηκε από τις βιομηχανίες και τι διαφορές έχει με τα προηγούμενα έτη, αφού ήδη μιλάμε για πτώση 10% στην παραγωγή γάλακτος από τα θανατωθέντα ζώα. Είναι απορίας άξιο πώς οι βιομήχανοι δέχονται τέτοιες καταστάσεις, εκτός και αν έχουν καλύψει κάπως τις ανάγκες τους για γάλα. Από πού άραγε; … Ο ΣΕΚ θα συνεχίσει τις παρεμβάσεις και από εδώ και πέρα θα είναι διαφορετικές, αφού πλέον θα ζητήσουμε έλεγχο παραγωγής σε όλες τις βιομηχανίες, έλεγχο ισοζυγίων, αλλά και δείγματα στα τελικά σημεία για να δούμε την ποιότητα της φέτας και από τι γάλα παράγεται…».
Ο υπαινιγμός είναι σαφέστατος και μάλλον αποτελεί κι έναν τρόπο να ερμηνευτεί η πεισματική άρνηση της κυβέρνησης να εξετάσει το σενάριο του εμβολιασμού. Ισως δεν είναι μόνο ανταγωνίστριες χώρες που επιβουλεύονται τη διεθνή «δόξα» της αιγοπρόβειας φέτας και τον εκτοπισμό της στη διεθνή αγορά από «φέτες» κάθε προέλευσης. Ισως υπάρχουν και εγχώριοι επιχειρηματικοί κύκλοι που ευχαρίστως θα παράγουν άφθονο «λευκό, φρέσκο τυρί» από κάθε είδους γάλα, σε υγρή ή στερεά μορφή, που θα έχει το προνόμιο να ονομάζεται φέτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου