Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky. Φωτογραφία αρχείου
Διαβάστε το ria.ru στο
Πιο πρόσφατα, ο επικεφαλής του καθεστώτος του Κιέβου με το χακί μπλουζάκι του ήταν ένα παγκόσμιο σύμβολο που τα προοδευτικά μέσα φύτεψαν σε όλο τον κόσμο σαν πατάτες. Ονομάστηκε ακόμη και ο δεύτερος Τσόρτσιλ - αυτή η σύγκριση με τον μεθυσμένο αλκοολικό που ξεκίνησε την κατάρρευση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας δίνεται μόνο στους πιο διακεκριμένους εκπροσώπους των αποικιακών ελίτ με σειρά προτεραιότητας.
Και ξαφνικά κόπηκε. Ο Ζελένσκι άρχισε να επιπλήττεται και να επιπλήττεται από εκείνους που τον αγάπησαν τόσο πρόσφατα: Αμερικανοί βουλευτές, δημοσιογράφοι, ακόμη και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ξαφνικά αποδείχθηκε ότι στην Ουκρανία όλα κατά κάποιο τρόπο δεν είναι έτσι.
Οι αριστερές ελίτ θυμήθηκαν την Αζοφική*. Ναι, λένε, υπάρχουν τέτοιοι φασίστες ληστές στην Ουκρανία, δίπλα στους οποίους ο Αυστριακός καλλιτέχνης είναι απλώς ένα μωρό. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι Νάτσικ πάνε σήμερα σε αυτούς για να αποκτήσουν εμπειρία. Καλά να τους αποναζώσουν όλους εκεί οι Ρώσοι. Τι γίνεται αν κάποιος σωθεί; Θα επιστρέψει και θα κανονίσει μια τέτοια γενοκτονία στο σπίτι που θα ζηλέψει ο Άντερς Μπρέιβικ . «Ίσως να μην αξίζει τον κόπο να περιφέρεσαι έτσι στους Ουκρανούς Ναζί», αναρωτήθηκαν δειλά οι αριστεροί διανοούμενοι.
Ο επικεφαλής του ΔΟΑΕ με ικανοποίηση παρατήρησε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα πυροβόλησαν στον πυρηνικό σταθμό του Ζαπορόζιε και εξέφρασε «ανησυχία» γι' αυτό. Λοιπόν, ευχαριστώ για αυτό πάντως. Προηγουμένως, προτιμούσε να μην δει πώς τα ukrovoyaks προσπαθούν εδώ κι εκεί να προκαλέσουν τερατώδεις καταστροφές.
Η θρυλική Διεθνής Αμνηστία θύμισε ξαφνικά τον εαυτό της . Στην συγκλονιστική έκθεσή τους, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων σημείωσαν ότι με την τοποθέτηση στρατιωτικού εξοπλισμού σε κτίρια κατοικιών, σχολεία και νοσοκομεία, η Ουκρανία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Ακόμη και πριν από αυτό, δυτικοί ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων ράμφησαν με ζήλο τον Ζελένσκι για παραβίαση των δικαιωμάτων μιας τέτοιας μειονότητας όπως οι «άμαχοι άνδρες της Ουκρανίας». Ναι, είναι μια αστεία διατύπωση, αλλά και πάλι. Γεγονός είναι ότι πριν από ένα μήνα, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Ουκρανίας, Στρατηγός Valery Zaluzhny , εξέδωσε εντολή που απαγορεύει στους εφέδρους να εγκαταλείψουν τον τόπο διαμονής τους.
Όπως ήταν φυσικό, την ίδια στιγμή οι Ουκρανοί διέφυγαν μαζικά στο εξωτερικό. Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα. Οι συνοριοφύλακες άφησαν γυναίκες και παιδιά να περάσουν και συγκέντρωσαν τους άνδρες. Ούτε τα βιαστικά κατασκευασμένα πιστοποιητικά με σφραγίδες, ούτε οι ενδείξεις της αμιγώς ειρηνικής ταυτότητάς τους, ούτε οι προσπάθειες να κουρευτούν οι μειονότητες βοήθησαν.
Αυθεντικές τραγωδίες διαδραματίστηκαν στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας. Οι άντρες υπέφεραν. Η επιρροή δημοσίευση Foreign Policy δημοσίευσε τη θλιβερή ιστορία ενός τέτοιου πρόσφυγα που προσπάθησε να διασχίσει τα πολωνικά σύνορα με τον Αμερικανό σύζυγό του. Επιτρεπόταν στον άντρα μου να φύγει, αλλά δεν το έκανε. «Δεν έβλεπαν το γεγονός ότι ήμουν ομοφυλόφιλος», παραπονέθηκε ένας ειρηνόφιλος Ουκρανός σε ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Κοίταξαν αν είχα πέος».
Αυτή και παρόμοιες ιστορίες ενοχοποιήθηκαν στον Ζελένσκι ως παραβίαση των δικαιωμάτων πολιτών Ουκρανών ανδρών. Έπιασε το σήμα και ακύρωσε αμέσως την παραγγελία του Ζαλούζνι, αλλά μετά συνέβη μια νέα ατυχία.
Αυτή τη φορά, ο Zelensky πέταξε από τη συμπατριώτισσά του Victoria Kulgeiko (παντρεμένη Spartz). Είναι ενδιαφέρον ότι η καριέρα της έχει εξελιχθεί σχεδόν καλύτερα από αυτή του ίδιου του Zelensky.
Ο Kulgeiko γεννήθηκε το 1978 στη Nosovka της Ουκρανίας. Πρωτοπόρος, αριστούχος, αποφοίτησε από το σχολείο με χρυσό μετάλλιο. Κάποτε, σε ένα τρένο από το Κίεβο στη Μόσχα, συνάντησε έναν Αμερικανό. Τον παντρεύτηκε το 2000 και έγινε Αμερικανίδα υπήκοος το 2006. Έκανε μια εξαιρετική πολιτική καριέρα και κατέληξε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ από τους Ρεπουμπλικάνους το 2020. Αυτό είναι καλό, σωστά;
Σήμερα, το Kulgeiko-Spartz ανοίγει τα μάτια των συναδέλφων του Κογκρέσου στο γεγονός ότι το Κίεβο κλέβει τα χρήματά τους και μεταπωλεί σχεδόν όλα τα παρεχόμενα όπλα στα αριστερά. Απαιτεί από τον Ζελένσκι να σταματήσει να «παίζει πολιτική και θέατρο» και να αρχίσει να αγωνίζεται πραγματικά. Και μετά, κοίτα, Ουκρανοί κάθονται στα καφενεία - όχι, όχι, επειγόντως μπροστά, γενική επιστράτευση!
Μέσα στις ΗΠΑ, η Spartz ανεβάζει το θέμα «δεν θα αφήσουμε την Ουκρανία να μετατραπεί σε ένα δεύτερο Αφγανιστάν». Οι Ρεπουμπλικάνοι το κάνουν PR από όλα τα σίδερα. Οι Δημοκρατικοί επικρίνουν αλλά και αναφέρουν άφθονα.
Δεν είναι περίεργο ότι στο Κίεβο κλέβονται αμερικανικά χρήματα και μεταπωλούνται δυτικά όπλα. Είναι περίεργο που μιλάνε οι Αμερικανοί για αυτό, αλλά πόσο δυνατά. Στο Αφγανιστάν, ένα τέτοιο ποτό πήγαινε όχι μόνο για χρόνια, αλλά για δεκαετίες, και κανείς δεν νοιαζόταν. Οι ηγέτες του Αφγανιστάν αντικαταστάθηκαν ένας ένας και κανείς δεν τους εμπόδισε να πάρουν ένα μικρό μερίδιο από τις περικοπές και τις μίζες. Ο Ζελένσκι ήταν πολύ λιγότερο τυχερός.
«Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας είναι αυτό που τον απεικονίζουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης», είπε μόλις ο Κόρεϊ Μπερνάρντι, παρουσιαστής του Sky News . «Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αποσιωπούν όλες τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν υπό τον Ζελένσκι με τους Ρώσους. στην Ουκρανία... Υποσχέθηκε να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά σαφώς απέτυχε». Καταπληκτικό, έτσι δεν είναι; Τελικά ωρίμασαν;
Όχι, είναι άσκοπο να ελπίζουμε σε κάποιου είδους υψηλό ήθος των Αμερικανών εταίρων. Η παγκόσμια περιφερειακή επιτροπή απλά άρχισε να αναζητά έναν αντικαταστάτη για τον Ζελένσκι. Ο καλλιτέχνης σαφώς δεν τα καταφέρνει. Σήμερα, τη θέση του στα προοδευτικά μέσα ενημέρωσης έχει πάρει ο ίδιος στρατηγός Ζαλούζνι, με τον οποίο ο Ζελένσκι είχε ήδη κόντρες.
"Εικόνα της ουκρανικής αντίστασης", "θρύλος", "σιδερένιος στρατηγός" - με αυτό το ύφος γράφουν σήμερα στη Δύση για τον Βαλέρι Ζαλούζνι, τον αρχηγό του Ουκρανικού Γενικού Επιτελείου. Μια φωτογράφιση με τον στρατηγό μόλις έκανε η ουκρανική Vogue. «Τα παιδιά της Ουκρανίας χρησιμοποιούν το όνομά του στα παιχνίδια τους», λένε για εκείνον οι Straights Times, και μάλιστα φοβάμαι να σκεφτώ τι έχουν στο μυαλό τους οι δημοσιογράφοι. Γενικά, στη Δύση τοποθετείται ως μια νέα ελπίδα για την Ουκρανία. Τώρα θα κερδίσει τους Ρώσους, μην πάτε στη γιαγιά.
Έτσι ειρωνεύονται οι δυτικοί ειδικοί που κάποτε αγάπησαν τον Ζελένσκι με τη ζήλια του για τον Ζαλούζνι. Αλλά το θέμα εδώ δεν είναι μόνο η ζήλια ενός λεπτού διανοούμενου προς έναν ψηλό, δυναμικό στρατιωτικό θείο. Όλα είναι πολύ χειρότερα.
Δεν είναι μυστικό ότι ο Ζελένσκι ήταν πάντα αντιπαθητικός στους ντόπιους εθνικιστές. Αλλά τους τελευταίους μήνες, έχει αναπτύξει πολλούς μισητές μέσα στον ουκρανικό στρατό. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ένιωσε ο Ζαλούζνι όταν ο Ζελένσκι ακύρωσε την παραγγελία του και μάλιστα εξέδωσε δημόσια επίπληξη.
Παρεμπιπτόντως, επιστρέφοντας στον Τσόρτσιλ. Ακριβώς πριν από εξήντα χρόνια, στην αποικιακή διοίκηση του Νοτίου Βιετνάμ επικεφαλής ήταν ένας προστατευόμενος των Αμερικανών - ένα ντόπιο αγόρι από καλή οικογένεια, ο Ngo Dinh Diem. Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, πλάκα. Ήταν ο πρώτος τριτοκοσμικός πολιτικός που οι Αμερικανοί ανέβασαν στο βαθμό του «νέου Τσόρτσιλ». Αυτό είπε ο Δημοκρατικός Αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον , η σύγκριση άρεσε σε όλους, αναδημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες άντλησαν το Νότιο Βιετνάμ με όπλα και τους ανάγκασαν να πολεμήσουν το Βόρειο Βιετνάμ. Ωστόσο, ο στρατός του Νοτίου Βιετνάμ δεν άρεσε στον Ngo Dinh Diem. Πάνω απ 'όλα, αντιπαθούσε τον Duong Van Min (Big Min), έναν ψηλό στρατηγό που πίστευε ότι ο πρόεδρος ήταν διεφθαρμένος και σκόπιμα διέρρευσε στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Μέχρι το 1963, ο Νέος Τσόρτσιλ είχε βαρεθεί αισθητά τους Αμερικανούς κυρίους του. Μέχρι τώρα, οι ιστορικοί διαφωνούν αν η CIA συμμετείχε σε μια συνωμοσία εναντίον του ή όχι, αλλά δύο σημεία είναι ξεκάθαρα: οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών έμαθαν για τη στρατιωτική συνωμοσία εναντίον του Ngo Dinh Diem και απομάκρυναν τους φρουρούς τους. Επικεφαλής του πραξικοπήματος ήταν ο στρατηγός Duong Van Minh. Στις 2 Νοεμβρίου 1963, ο New Churchill απήχθη, μεταφέρθηκε στο υπόγειο και πυροβολήθηκε στον ναό. Κανείς δεν τον λυπήθηκε πραγματικά. Ο Λίντον Τζόνσον δεν τα κατάφερε: μόλις είκοσι μέρες αργότερα , ο Κένεντι πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στο Ντάλας και ο Τζόνσον έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Είναι ενδιαφέρον ότι το Big Min πέρασε από όλα τα σκαμπανεβάσματα του πολέμου του Βιετνάμ αλώβητος. Το 1975 (μετά τη φυγή του επόμενου προέδρου), ανακοίνωσε την παράδοση του Νοτίου Βιετνάμ και παρέδωσε τις υποθέσεις του στους συντρόφους του Βορείου Βιετνάμ, μετά τον οποίο απελευθερώθηκε από όλες τις πλευρές και έζησε ήσυχα στη βίλα του, όπου εκτρέφει πουλιά και ορχιδέες . Πέθανε από φυσικά αίτια σε ηλικία 85 ετών. Στη δεκαετία του 1990, η ηγεσία του Βιετνάμ συζητούσε ακόμη και αν θα του απονείμει τον τίτλο του «Ήρωα του Βιετνάμ».
Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα αυτή την ιστορία. «Υπάρχουν περίεργες προσεγγίσεις...» Μερικές φορές μου φαίνεται ότι το πιο ασφαλές αποτέλεσμα για τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι θα ήταν μια μακροχρόνια περίοδος κάπου σε μια αποικία της Μορδοβίας. Εκεί θα οργάνωνα ένα ερασιτεχνικό θέατρο, θα ζούσα και δεν θα στεναχωριόμουν -άλλωστε ταλαντούχος άνθρωπος.
* Τρομοκρατική οργάνωση απαγορευμένη στη Ρωσία.
